Thursday 31 December 2009

วันสิ้นปี



มาเขียนส่งท้ายปี
พรุ่งนี้ก็ปีใหม่แล้ว ขอให้ปีหน้าฟ้าใหม่ มีแต่สิ่งดีแด่ทุกท่านมิตรรักแฟนเพลงและทุกท่านที่แวะมาอ่านนะครับ
อ้อ ผมและคุณนกยูง ขอสวัสดีปีใหม่ทุกท่านล่วงหน้าด้วยเลยนะครับ^^

สำหรับผม ปีนี้ก็เป็นอีกปีที่ทรงๆทรุดๆ เรื่องราวเยอะแยะทั้งดีและไม่ดี
แต่มันก็ผ่านมาได้จนถึงวันนี้ล่ะครับ

ปีหน้า..เป็นอะไรที่น่าวิตกมาก เพราะตามความเชื่อคนจีนแล้ว ปีเสือคือปีมหาชงของคนที่เกิดปีลิง
มันจะเป็นปีที่ไม่มีอะไรดีเลย..เชื่อขนมกินได้ โบราณว่า

เอ้า สู้กันต่อไป พี่น้อง...
เดินทางกันปลอดภัยนะครับทุกท่าน

Sunday 27 December 2009

review Korean Tour

สวัสดีมิตรรักแฟนเพลงทั้งโลกนี้และโลกโน้น
กลับมาจากเกาหลีแล้วนะครับ ทริปนี้เป็นทริป4คืน5วัน
ด้วยเหตุผลที่ว่า เราหาข้อมูลไปเที่ยวเกาหลี และได้ประโยชน์มากมายจากข้อเขียนreviewโน่นนี่ของหลายท่านทั้งจากพันทิพและบลอคส่วนตัวที่ค้นหาเจอผ่านกุ๊กกู๋
ผมกับคุณนกยูงจึงมีดำริว่า ไหนๆก็ไปเที่ยว(ด้วยข้อมูลคนอื่นล้วนๆ55)มาแล้ว
เราจึงควรจะทำreviewบ้าง เผื่อจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้างน่ะครับ

คุณนกยูงนั้นไซร้ ขนเครื่องสำอางค์กลับมาประมาณ3ตู้คอนเทนเนอร์ได้
ที่ซื้อมานั้น...ใช้อาบสามร้อยปีก็ยังไม่หมด ป้าแกล่อสอยมาทั้งผลิตภัณฑ์ล้างเครื่องใน แบคทีเรียที่เท้าฯลฯ
ก่อนที่เครื่องสำองาค์จำพวก Rojukiss Etude Herra อะไรเทือกนั้นจะถูกดองลืมใช้ กลายเป็นมรดกโลกไปซะก่อน เธอจะมารีวิวว่าไอ้เครื่องสำงอางค์เกาหลีที่ถูกและดีเป็นตำนานนั้นไซร้
มันเป็นจั๋งซี่จริงหรือเปล่า รอชมกันนะครับ ^^

ใครที่จะไปเที่ยวเกาหลี ขอแนะนำให้เตรียมตัวและจองล่วงหน้าอย่างน้อยสองเดือนเลยครับผม
เพราะในช่วงพีคๆสิ้นปีไปจนถึงกพ. หน้าหนาวบ้านเค้าแบบนี้
ทัวร์มาตรฐานจำพวก 17-18000บาท สายการบินเจจู JEJU เต็มหมดแน่นอนครับ
และเมื่อยามที่ความอยากไปเที่ยวกระเด็นเข้าตาดังโคร้มมมม
คุณก็จะเอวังด้วยการจ่ายทัวร์ราคาแพงกว่าเดิม เพื่อให้ได้ที่ไปเที่ยว
ราคาทัวร์ที่พอจะมีที่ให้คุณนั้น จะอยู่ในช่วง 30000บาทอัพ
ของแถมที่ได้มาคือ คุณไปจะไปเที่ยวแบบเร้นแค้นหัวใจและกลับมาบักโกรกโทรมซีด

หลักการในการเลือกทัวร์และเตรียมตัว
Remark:
+จะเที่ยวให้ได้อรรถรส อย่าพิจารณาแต่ราคาอย่างเดียว
++ราคาทัวร์นี้สามารถต่อได้ 500บาทก็ยังดีวะคะ ต่อๆกันไปเหอะพี่น้อง เป็นค่านมลูกก็ยังดีนะคะวะ

1.จองและจ่ายมัดจำก่อนล่วงหน้าอย่างน้อยสองเดือน
Q: ทำไมต้องมัดจำนานเป็นอสงไขยชาติขนาดน้านนนนนนคะพี่น้อง
A: เพราะอิทธิฤทธิ์เอเจนท์ขายตัวเอ้ยทัวร์ทั้งหลายที่ทอแรสมากในเลเวลปลาไหลอาบเพลย์เจลยังอายน่ะสิค้า

หากคุณจองที่นั่งในระยะเวลากระชั้นชิด ที่นั่งที่เหลือเปรียบเสมือนดั่งเรือโนอ้าในวันสิ้นโลก
ทัวร์ไทยระบบสมัยใหม่นี้ เค้าใช้ระบบช่วยกันขาย กล่าวคือ เจ๊งทัวร์หนึ่ง จ๊าบทัวร์สอง จัญไรทัวร์สาม ต่างคนต่างโฆษณาด้วยราคาที่ต่างกันไม่มาก แต่ให้สังเกตุว่าโปรแกรมทัวร์จะเหมือนกัน
ต่างคนต่างขาย แต่สุดท้ายแล้วจะมาจอยทัวร์เดียวกันครับ
ดังนั้น หากคุณจองทัวร์ด้วยเวลากระชั้นชิด เดือนหน้าจะไปแล้ว เดือนนี้ค่อยจอง
คุณอาจจะโดนอิทธิฤทธิ์ความทอแรส(ตอแร้ขั้นกว่า)ของเอเจนท์ทัวร์ให้เสียประสาทม้ามก็ได้

เหตุการณ์หลอกให้กูเสียวแล้วไปแล้วไปลับ มีตัวอย่างดังนี้
แหลแหล่มทัวร์(นามสมมุติแน่นอน)ตอบรับเรามาซะทีดิบดีครับ
โอเคค้า มีที่แล้วนะค้า
เราสองคนดีใจมาก เพราะได้ที่ในเวลาขันคับ และราคาถูกใจสยามสมาคมแม่บ้าน อีกทั้งโปรแกรมทัวร์ครบถ้วนอ้วนพี
อีนังเจ๊นท์นางนั้น โปรยซะกูเคลิ้มค่ะพี่น้อง

ชีพ่น นี่นะคะ คุณสองคนโชคดีมากเลยค่ะ มีสองคนแคนไปก่อนหน้านี้ พวกพี่เลยได้เสียบลาสท์มินิท
โดยสันดานทัวร์แล้ว...คุณผู้อ่านพอจะนึกออกมั้ยครับ...
กูขายได้ค้า มึงไปจ่ายเงินเดี๋ยวนี้เลยนะคะ มึงไปจ่ายเดี๋ยวนี้เลยค่ะ
ทัวร์ที่ไหนก็อยากให้ลูกค้าจ่ายเงินเร็วๆทั้งๆนั้น เพื่อเป็นการประกันการขายของเค้าถูกไหมครับ

แต่ของเจ้านี้ ม่ายช่ายยยยยย...
ผมโทรไปหลังจากชีเฟิร์ม
พี่ครับ ผมจะขอมัดจำเลยแล้วกัน ขอรายละเอียดด้วยนะครับ
นังเจ๊นท์ โอ๊ะ ยังไม่ต้องโอนตังค์นะคะ ยังไม่ได้ต้องโอนค่ะ โอนไม่ได้นะคะ
ยังไม่ได้ทำอินวอยส์เลยค่ะ เนี่ยงานยุ่งมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้ส่งให้เลยนะคะ
ผมรู้สึกตะหงิดๆ เออ ทัวร์เจ้านี้แปลกเนอะ แต่ไม่ได้คิดอะไร อ่ะรอพรุ่งนี้ก็ได้
วันรุ่งขึ้น โทรไปอีก พี่ครับ ผมยังไม่ได้อินวอยส์เลยนะครับ ผมจะไปโอนเงินครับ
(หัวเราะกลบเกลื่อน แสร้งทำเป็นกูตื่นเต้นร้อนรนเกินเหตุ น้ำเสียงน่าจับเอาหัวไปโขกส้วมซึม)
ฮิฮิ คุณพี่จะรีบไปไหนคะ ที่น่ะได้แน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ แต่หนูยังทำอินวอยส์จ่ายเงินให้พี่ไม่เสร็จเลย
พรุ่งนี้ส่งให้แน่นอนค่ะ

ผมโทรไปจิกอินวอยส์จ่าย้งินมัดจำอยู่สามวัน คำตอบที่ได้รับก็คือยังทำไม่เสร็จ
ผมบอกคุณนกยูง เฮ้ย มันชักไม่ปรกติแล้ว ทัวร์ที่ไหนดึงเชงเม้งให้บรรพบุรุษมันแบบนี้วะ
มันจะเบี้ยวไหมนี่ เวลาก็กระชั้นมากแล้ว อีกสามอ.เราจะเดินทางแล้ว ไหนจะต้องไปลางานอีก เดี๋ยวมันจะไม่ทันการณ์
เมื่อความอดทนเจ๊งบ๊งลง ผมโทรไปฉะกับมันวันที่เจ็ด
น้องคะ อินวอยส์น้องเนี่ย แค่จ่ายมัดจำกู มึงส่งไปเซ็นต์ถึงกัมพูชาเรอะคะ
น้องมีเหตุผลอะไรคะ ทำไมยังไม่ส่งมาซะที
(เริ่มอ้อมแอ้ม) อ้อ มีปัญหานิดหน่อยน่ะค่ะพี่ ทางเกาหลีเค้ายังไม่คอนเฟิร์มปัญหามาค่ะ
กำกวมสิ้นดี...ผมเริ่มเดาทางออก
น้อง น้องบอกมาตามตรงเลย ที่มีปัญหาใช่ไหม พูดมาตามตรง มันเสียเวลาพี่ ถ้าไม่ได้ พี่จะได้ไปหาเจ้าอื่น
อ้อไม่ใช่ไม่ได้ที่ค่ะ ที่ของพี่คอนเฟิร์มแล้วค่ะ แต่ติดปัญหาที่เกาหลีไม่คอนเฟิร์ม (เอากะมึงสิคะ กูงงค่ะ)
เอางี้ งั้นพี่จะรอถึงบ่ายสองวันนี้นะ น้องต้องให้คำตอบพี่

ก็เป็นไปตามคาดล่ะค่ะพี่น้อง บ่ายสองมันโทรมาอ้อมแอ้มบอกว่า
เอ่อ เรามีปัญหาที่ทางเกาลหีเคลียร์ไม่ได้จริงๆค่ะ (ปัญหาชู้มึงที่กล.ไม่สบายเรอะคะ โอ้วว)
เอางี้...น้องบอกมาตามตรงเลย(ในใจคิด หยุดแคมเปญตอแหลSของพระน้องเดี๋ยวนี้ค่ะ)
สรุป น้องไม่มีที่ให้พี่ใช้ไหมคะ
(ยังอ้อมแอ้มต่อไป) ก็ ก็ ก็มันมีปัญหาน่ะค่ะ
ผมสวดยับเยิน..ไม่ได้ที่ก็ไม่ว่า แล้วน้องจะดึงเช็งไว้ทำไมคะ มันเสียเวลา พวกพี่จะได้ไปหาทัวร์ที่อื่นต่อ
ถ้ารู้ว่าไม่ได้แล้ว ก็ควรจะบอกลูกค้า ไม่ใช่กั๊กไว้แบบนี้
ผมโคตรโมโหเลยทั่นผู้โชมมม...
จากเหตุการณ์ข้างต้น...
อย่าให้พวกทัวร์ทำเหมือนเราแด๊กหญ้า

ดังนั้น...ไม่อยากโง่ ไม่อยากเสียอารมณ์
จองไว้กันเนิ่นๆนะครับ นักท่องเที่ยว ป้องกันฝันค้างนะเด้อ

2. ฮก ลก ซิ่ว = ที่เที่ยว อาหาร ที่พัก
สาม ฮ ล ซ เป็นปัจจัยสำคัญมากในการเลือกทัวร์ครับผม
-ที่เที่ยว ให้ดูว่าที่จะไป มันเป็นอะไรที่”ชะโงกทัวร์” = ได้มองในระยะร้อยเมตรในช่วงเวลาสามวินาทีที่รถทัวร์ขับผ่าน หรือเปล่า
ไหนๆ เราจ่ายเงินมาเที่ยวแล้ว ต้องได้ไปดูอะไรที่คุ้มค่า จำพวกจ่ายเงินเข้าไปดูหน่อยจริงไหมครับพี่น้อง
ยกตัวอย่าง เราควรจะได้ไปดูโชว์ ดูmuseum อะไรก็ได้ที่ต้องซื้อบัตรผ่าน เพราะสถานที่เที่ยวพวกนั้น ราครมันรับประกันขั้นต้นอยู่แล้วว่า คุ้มที่จะเข้ามาดู
-อาหาร สำคัญมาก เพราะเป็นส่วนประกอบหนึ่งที่จะadd valueให้การท่องเที่ยวของคุณเพลินอุรามาขึ้น
ถ้าคุณพลาดไปเจอทัวร์ที่เตรียมแต่อาหารหมาให้ การไปเที่ยวของคุณมันคือการตกนรก
ดังนั้น ให้เลือกเลยนะครับ มื้อนี้มือนั้น ไอ้อาหารประจำชาติเค้าที่เราไปถึงแล้วต้องได้กินมันควรจะต้องมีครบ เช่นพวกไก่ตุ๋นโสม เนื้อย่าง จำต้องมี

น้ำปลา ซีอิ๊ว พกไปด้วย เผื่อไปเจอทัวร์เค็ม อาหารเกาหลีเน้นรสชาติหวาน เปรี้ยว เค็มเผ็ดบ้างนิดๆ

-ที่พัก สำคัญอีก ระวังโรงแรมจิ้งหรีดให้จงดี
นอกจากนอนไม่สบายแล้ว คุณอาจจะพลาดที่ๆคุณน่าจะได้เที่ยวเพิ่มด้วยเช่นระแวกโรงแรมที่อาจจะมีสถานที่ชอปปิ้งเล็กๆน้อยให้คุณและผองเพื่อนออกไปสูดอากาศยามค่ำคืน
กรณีนรกแตกของผม แต๊นนน
หมอนมีคราบปื้นๆ ทั้งสีแดงและสีขาว ผมบนเตียงนอน ห้องน้ำน้ำรั่ว ฯลฯ

3. หัวหน้าทัวร์
ไปเที่ยวจะให้สนุก คุณภาพหัวหน้าทัวร์สำคัญมาก
ถ้าได้หนท.ดี คุณจะได้ของแถมบานเบอะ เช่นอาจจะได้ไปเที่ยวที่ๆไม่อยู่ในโปรแกรม หรืออาจะได้ของฝากเล็กๆน้อยๆที่ผ่านมาทางconnectionของหนท.
อย่างงวดนี้ เราได้สบู่OTOPของอสท.เกาหลีมาเป็นของแถม
ไม่ได้อะไรมาก แต่ของพวกนี้ มันadd value

หากหวยออกที่ท่าน เจอหัวหน้าทัวร์เฮงซวยจำพวกถามอะไรก็ไม่รู้เรื่อง ไม่บอก ไม่ใส่ใจ ไม่ฯลฯ
เอาแต่หงุดหงิดที่มาช้า ตะโกนเรียกพวกเรายังกะกูเป็นทาสในเรือนเบี้ย
คุณเอาชีวิตไปทิ้งที่เกาหลีแน่นอน...
ทางที่ดีนะครับ ผมแนะนำให้เช็คชื่อหัวหน้าทัวร์ก่อนจะซื้อทัวร์และลองเช็คprofileของหนท.ก่อนจะตัดสินใจ(ถ้าทำได้นะครับ)

ตอนผมไปเที่ยวยุโรป หนท.เฮงซวยมาก เป็นอย่างที่กล่าวมาข้างต้นทุกประการ
โชคดีที่คราวนี้หนท.โอเคมากๆครับ

ก่อนจะยาวยืดไปกว่านี้ คราวหน้ามาต่อนะครับ ^^

ทำไมแฟนเราไม่สวยแบบนี้บ้างว้า


อ๋ออออ...เพราะแฟนเราสวยกว่านั้นหลายเท่านั่นเอง 5555

Sunday 13 December 2009

สบถ

พักนี้กระพ๊มกับคุณนกยูงเจอแต่เรื่องแปลกๆน่ารำคาญใจแบบวันเว้นวัน
มันเป็นอีหยังหนอฮ่วย...
เรื่องน่ารำคาญใจคราวนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับพระสงฆ์หลายรูปที่เราประสบพบเจอบนท้องถนนครับ

หมายเหตุ:เรื่องข้างล่างต่อไปนี้ ไม่มีเจตนาจะดูหมิ่นพระศาสนาและผ้าเหลืองแต่อย่างใด
เจตนาหมายจะมาเล่าสู่กันฟังถึงมิตรรักแฟนเพลงเท่านั้นนะครับ

ผมกับคุณนกยูงนั่งรถไปด้วยกันครับ เธอแต่งกายในชุดเรียบร้อยมีเสื้อนอกคลุม
จังหวะหนึ่งนั้น รถผมอยู่ข้างหลังรถกระบะแบบไม่มีแคบคันนึง
บนหลังกระบะคันนั้น มีพระภิกษุนั่งอยู่หลายรูป ด้วยความที่ที่จำกัด บางรูปจึงนั่งหันหน้ามาทางรถผมที่ตามอยู่ข้างหลัง และบางรูปนั่งหันหลังพิงที่ปิดท้าย


เรานั่งคุยหัวเราะเรื่องสะเพเหระกันไปเรื่อย ระหว่างที่ขับตามนั้น...
คุณนกยูงเริ่มสังเกตุว่า พระคณะนั้นที่นั่งอยู่บนกระบะแบบเปิดท้ายข้างหน้านั้น
เหมือนจะพูดถึงเธอกันอยู่...

เธอสังเกตุได้ เพราะพระรูปหนึ่งที่นั่งอยู่ในๆนั้น ชะโงกหน้าออกมาดูทางรถผม
และหันไปยิ้มกับพระรูปข้างๆ พลางพูดและหัวเราะไปด้วย
และพระรูปที่นั่งหันหลังพิงที่ปิดท้าย เหมือนพยายามที่จะหันมามองทางรถเรา
แต่พระรูปที่นั่งหันหน้ามาอีกรูปนั้นห้ามไว้ พร้อมกับกับยิ้มหัวเราะ...สายตาจับจ้องมาที่รถเรา


ในตอนแรกนั้น ผมบอกเธอไปว่า อาจจะไม่ใช่ก็ได้มั้ง
พระคณะนั้นเค้าจะพูดถึงเราสองคนเรื่องอะไรล่ะ อีกอย่างท่านก็เป็นพระ ไม่น่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้นะ
อย่าไงรก็ดี...เอาเป็นว่า ผมจะแซงแล้วกัน
แล้วตอนแซง เราก็จะได้รู้กันเองว่า เราคิดผิดกันหรือเปล่า

ผมเร่งเครื่องแซงขวาขึ้นไป พยายามมองไปที่พระคณะนั้นตลอดว่าจะมีปฏิกริยาอย่างไรบ้าง
สิ่งที่เห็นคือ...พระรูปที่นั่งในๆนั้นชะโงกหน้าออกมายิ้มให้คุณนกยูง
สายตาเป็นประกายด้วยกริยาที่ไม่สำรวม...
สายตาและรอยยิ้มของพระรูปนั้น เป็นอาการของผู้ชายที่มองผู้หญิง...มิใช่พระแต่อย่างใด

ด้วยจิตโมโหในอาการที่ไม่สำรวมของพระ
ผมเผลอสบถออกไปไอ้....

หลังจากตั้งสติได้ ผมรีบพนมมือบอกกล่าวขอขมาพระศาสนาและผ้าเหลืองว่า
ผมขอขมาในสิ่งที่พูดออกไป กระผมไม่ได้มีเจตนาที่จะลบหลู่พระศาสนาและผ้าเหลืองแต่อย่างใด
สิ่งที่ผมต้องการจะปรามาสคืออาการที่ไม่สำรวมเหมาะสมของผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในผ้าเหลืองต่างหาก

ในฐานะที่ผมเลื่อมใสศรัทธาในพุทธศานาของเราเป็นอย่างมาก และมิได้มีเจตนาจะทำให้ศาสนาด่างพร้อมแต่ประการใด
ผมจึงไปปรึกษาผู้รู้ในพันทิพมาครับ ท่านนึงบอกว่า ถึงจะเป็นพระภิกษุทุศีล
เราก็ต้องขอขมา...

คำขอขมาพระรัตนตรัยนะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ(ว่า 3 จบ)สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเตอุกาสะ ทะวารัตเยนะ กะตังสัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเตอุกาสะ ขะมามิ ภันเต ฯกรรมใดที่ข้าพเจ้าได้เคยประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินพระรัตนตรัย อันมีพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย ตั้งแต่อดีตกาลมา จนถึงปัจจุบัน ด้วยกายหรือวาจาก็ดี ด้วยเจตนาก็ดี ไม่มีเจตนาก็ดี รู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ขอองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และผู้มีพระคุณทุกท่านขอได้โปรดอดโทษแก่ข้าพเจ้านับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ

รับทราบและปฏิบัติตามทุกประการด้วยจิตละอายสำนึกผิด
กลัวชีวิตนี้และชีวิตหน้าต้องไปอยู่ในอบายภูมิค้า....

Thursday 10 December 2009

โง่ชิบหาย

มาในมาดหยาบคาย
ชิบของสัตว์ตัวผู้บางตัวมันหายไปค่ะพี่น้อง
มาตกอยู่กลางกบาลดิ๊นเองนี่ล่ะค่ะ

วันนี้วันซวยอีหยังอะไรไม่ทราบได้...
ผมกับคุณนกยูงจะกลับบ้านหลังจากซื้อของเสร็จ
เราโบกเรียกแท๊กซี่สีเหลืองคันนึง แก๊สี่ดูใช้ได้ เพราะเป็นAltisรุ่นใหม่
ขึ้นรถปุ๊บ...ดิ๊นสัมผัสได้ถึงรังสีอัมมหิตระของคนขับได้ในทันใด
หน้าตาพี่คนขับเรอะคะ...ไม่ต้องพูดถึง สุดแสนจะน่ารัก
แวบเรียกนั้น..ดิ๊นนึกว่าคุณพี่คนขับนั้นแหกคุกออกมาเมื่อวานนี้

พี่คนขับถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ไปไหนครับ
อ้อไปจ๋อยศรีอารีน่าค่ะ ตรงโคกฮิปโปตกท่อน้ำทิ้งน่ะค่ะ
สิ้นคำบอกนั้น พี่แกออกรถด้วยสปีดซาเล้งติดเทอร์โบ
บรึ้มมม แป๊นนนๆๆๆๆๆ ปาดซ้านปาดขวาปาดหน้าปาดหลัง
เป็นที่น่าเสียวไส้หวาดเสียวยิ่งนัก

ผ่านรถไฟฟ้ามหานะเธอนั้นมาได้หนึ่งนาที
ผมเริ่มคิด โอ้โห ขับรถแบบนี้เอาไปเลยส้นตีนทองคำอวอร์ดค่ะ
ท่ามกลางความเงียบ..แกเริ่มถามทาง
ไอ้ที่จะไปมันอยู่ตรงไหนล่ะนี่
(จำได้ว่าสองนาทีก่อน กูบอกไปแล้วนิ จ๋อนศรีอารีน่าไง)

เห็นคุณพี่ถามทางแบบนี้ ผมก็นึกไปว่าแกไม่รู้ทางหรือเปล่า
ผมจึงบอกทางแกไป พี่ครับ เลี้ยวขวาตรงนั้นตรงนี้

ขับไปอีกซักพัก แกถามอีกด้วยอาการหงุดหงิด
แล้วไอ้ที่จะไป มันอยู่ตรงไหนกันแน่
ผมบอกพี่แกไป ไปทางนี้นะครับ

สิ้นคำบอกกล่าวของผมนั้น
แกสบถออกมาว่า
พูดไม่รู้เรื่อง
"โง่ชิบหาย"
(ที่โง่น่ะแม่คุณพี่ใช่มั้ยคะ ไม่เป็นไรค่ะ ดิ๊นเข้าใจ)

ผมกับคุณนกยูงนั่งนิ่งหลังจากคำต่ำๆเหมือนกับเจ้าของวาจานั้น
รู้ไหมครับ...ผมคิดไปถึงอะไร
ตั้งแต่ขึ้นรถมา ผมสัมผัสได้ถึงรังสีความเลวร้ายอะไรซักอย่างจากคนขับนั้น
ผมคิดไปถึงข่าวแท๊กซี่ฉุดผู้หญิง
ผมคิดต่อ เฮ้ย..แล้วเราจะสู้มันท่าไหน แล้วเราจะทำยังไงต่อดี ฯลฯ

ผมยังรู้สึกอีกอย่าง...ด้วยสายตาท่าทางของมัน
ถ้าเราไม่ได้มากันสองคน...เราอาจจะโดนปล้น

อย่างไรก็ดี ผมกับคุณนกยูงจัดการมาถึงที่พักได้
คุณนกยูงบอกว่า เธอกลัวมาก อยากจะร้องไห้ แท๊กซี่น่ากลัวมาก
ส่วนผม มีแต่จิตโมโห
หลายครั้งแล้ว...ที่เราโดนผู้ชายรังแก...
ถ้าเราเป็นผู้ชาย... เราคงไม่โดนอะไรแบบนี้

ตอนแรกว่าจะไปแจ้งความกัน แต่คิดสะระตะกันไปมา แจ้งไปก็ไม่น่าจะได้ประโยชน์อันใด
ผมนึกเป็นห่วงผู้หญิงที่ขึ้นรถคันนี้ถัดไป...จะเจออะไรบ้างหนอ

เรื่องประหลาดเรื่องหนึ่งที่ผมงงกับพี่แกมาก
ค่าแท๊กซี่ประมาณ73บาท คุณนกยูงยื่นแบงค์ร้อยให้
ผมนึกในใจ แม่งพูดจาชาติอุทัยเทวีแบบนี้ ต้องแฮ๊บเศษเงินแหงมๆ
ทีไหนได้...พี่แกทอนครบถ้วน 27บาทครับ

หากมีคุณผู้หญิงท่านใดหลงเข้ามาอ่าน และใช้แท๊กซี่ในการสัญจร
ระวังเหตุการณ์แบบนี้ด้วยนะครับ
ผมขอแนะนำว่า ก่อนออกจากบ้าน ควรชาร์จแบตให้เต็มทุกครั้ง
ถ้าเจออะไรแบบนี้ หาทางโทรหาเพื่อนหรือใครก็ได้ บอกสถานการณ์ไว้...

Wednesday 9 December 2009

แสบ

ผลกรรมจากการอู้งานตอนเที่ยงวันนี้
คือคำถามแสบสันต์สะท้านทรวงดวงใจดวงน้อยดวงนี้มากๆฮร่ะพี่น้อง
จากเธอชาวเราคนนั้น...ที่รู้จักกันในระดับความสัมพันธ์ดาวหางอุ๊ร้าล่าที่โคจรมาทักทายโลกเราทุกๆ10ล้านปี



ออกไปทำงานข้างนอกตั้งกะเช้า ตอนสายๆดูเวลาแล้ว...
เฮ้ยยังอู้ได้นี่หว่า...ไปตัดผมดีก่า
ถึงจะเป็นวันมามากวันพุธ...เราไม่กลัวฮร่ะ
พ่อเคยบอกว่า เราเป็นคนจีน ตัดผมวันพุธได้ ไม่ถือ งั้นโอเค ตัดโลด



นั่งขึงพืดโดนตอนอยู่ยนเก้าอี้ไปได้ซักพัก
สาวเหลือน้อยช่างตัดผมคนนั้นที่เห็นหน้าค่าตาในฐานะผู้โดนตัดกับผู้ตัดมาสองปีกว่าแล้ว อึกๆอักๆถามผมว่า
สาวเหลือน้อยนางนั้น:พี่คะๆ เอ่อ ไม่รู้จะถามดีไหม
ผม: อะไรเรอะครับ ถามได้เลยครับ
สาวนางนั้นเหลือน้อย: เอ่อ ไม่รู้จะถามดีมั้ย
เวลาพี่ไปจีบคนอื่นน่ะค่ะ พี่ว่ามันเกี่ยวมั้ยที่พี่มีตังค์ พี่เลยจีบเค้าติด


ผมนั่งนิ่งประหนึ่งนอนแช่อยู่ในตู้แช่ศพมาสามอาทิตย์แล้ว
ประมวลผล และกลั้นใจตอบไปอย่างตรงๆว่า
สำหรับผม ผมว่ามันก็มีส่วนนะครับ
ไอ้ครั้นจะตอบความจริงเทือกนั้นที่ว่าไม่จริงค่ะ กรูนี้สเน่ห์แร๊งแรงขนาดบริษัทน้ำยาทำความสะอาดส้วมมาติดต่อขอเอาฮอร์โมนไปใช้ในกิจการ มันก็ใช่ที่



หลังจบคำถาม ผมนั่งนิ่งราวกับโดนไปงมบ่อเหรอะที่ไหนมา
ทำไมวะ?? คนข้างนอกเค้ามองเราแบบนี้เรอะ
เรามันคนประเภทถ้าไม่มีตังค์(ตอนนี้ก็ไม่มีจริงๆ55)
คงไม่มีใครเอาเราหรอกสินะ....


อิช้านฟูมฟายโทรไปฟ้องพระเมียโดยพลัน
อีป้าปลอบว่า เค้าอาจจะไปเจอเรื่องราวอะไรมาก็ได้ เค้าถึงมาถาม ทำนองอยากแชร์ปสก.ไงแห้ง
นี่ไง แห้งไม่มีตังค์ เรายังเอ็นดูเลย อย่าไปคิดมากเลยนะแห้ง
ไอเลิ๊ฟเมียยยยย....



ไม่ว่าเธอจะถามด้วยสาเหตุอะไร
สาวเอย...รู้ไว้ได้เลย...ทอมถึกทึนนางนี้ก็มีหัวใจนะจ๊ะ
กรุณาอย่าเอาตีนมาคีบเล่นเพื่อความสนุกสนานเลยเอยฯ

Monday 7 December 2009

หลวงพ่ออั๊บ วัดท้องไทร

หยุดยาวนี้ไม่ได้ไปไหนเลยครับ เพราะผมกับคุณนกยูงมีโปรแกรมไปเที่ยวกันอีกไม่กี่วันข้างหน้า
(พี่ๆเสื้อเหลือง เสื้อแดง เสื้อน้ำเงิน เสื้อขาว เสื้อสีรุ้งฯลฯ อย่าปิดสนามบินอิช้านนะคร้า พลีสสสส ไปปิดท่าเรือแก้เซ็งก่อนนะคะๆๆๆ)
อีป้านั้น สาบานได้ว่าไม่ค่อยตื่นเต้นเลยยยยย เธอบอกว่า เธอไม่อยากไปเลยยยยยยยยซักกะนิด ทริปอะไรเนี่ย
แต่ได้ข่าวว่าอีป้า...จัดชุดไปเกิดตั้งกะเดือนที่แล้วโน่นนน 555

ไม่ได้ไปไหน สองสามวันนี้ กระพ๊มเลยมีเวลาว่าง ไปไหว้พระครับ
ด้วยความที่ศรัทธาในพุทธศาสนา(ถึงจะหน้าไม่ให้แต่ใจรักนะจ๊ะ) เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
อิช้านจึงมีจิตใจรักสะสมพระเครื่องแบบก๊อกๆแก๊กๆไปด้วย
ความสนใจในพระเครื่องนั้น อนึ่ง ยังเป็นมรดกตกทอดทางพันธุกรรมของคุณย่าและพ่อครับ

ส่วนตัวแล้ว ผมชอบพระเนื้อผงสายพุทธคุณแคล้วคลาด คงกระพันมากกว่าสายๆไหนครับ
การสะสมพระของอิช้านน้าน อยู่ในระดับปฐมอนุบาลค่ะพี่น้อง
เอาสะดวกเข้าว่าคือแวะผ่านที่ไหน ก็จะเช่ามาเก็บสะสมไว้

น้องยุ้ยบอกมาหลายวันแล้ว ว่าอยากได้เบี้ยแก้มาห้อยติดตัวบ้าง
วันนี้ไม่มีอะไรทำ ฤกษ์งามยามดีจึงออกไปขับรถเล่น ไปหาเช่าเบี้ยแก้มาให้น้องยุ้ยครับครับผม
วัดที่ไปนั้น พ่อกระพ๊มเป็นลูกศิษย์ลูกหามานานแล้ว
วัดท้องไทร จ.นครปฐม หลวงพ่ออั๊บนั่นเอง

นครปฐมนั้น หลายท่านคงทราบดี เป็นแหล่งรวมเกจิอาจารย์ชื่อดังจ.หนึ่งของประเทศ
หลวงพ่ออั๊บก็เป็นหนึ่งในเกจิอาจารย์สายเมตตามหานิยมที่โด่งดังพุทธคุณเข้มขลังมากองค์หนึ่งครับ

ขับรถไปแบบมั่วๆ ไม่รู้เส้นทางอะไรเลย ถามทางไปเรื่อยๆก็ไปถึงจนได้
คิดไว้แค่ว่าเช่าพระเสร็จแล้ว จะรีบกลับเลย คงไม่มีโอกาสนมัสการท่านหลวงพ่อ เพราะได้ยินว่าท่านชราภาพมากๆแล้วครับผม
เช่าพระเสร็จ ยืนอู้ไปมา ท่านหลวงพ่อกลับมาจากกิจข้างนอกพอดีครับ

ถือเป็นบุญท่วมหัวกระพ๊มจริงๆ ที่เตร่อยู่แถวนั้น
ท่านเมตตาเป่าพระที่ผมเช่ามาและได้รับมอบจากมือท่านด้วยครับ^^
ผมกราบนมัสการพลางอธิษฐานขอให้น้องยุ้ยปลอดภัยด้วยเบี้ยแก้ที่เช่ามา
และขอให้คุณนกยูงปลอดภัย แคล้วคลาดมีสุขภาพที่ดีเช่นกัน


ถือเป็นบุญจริงๆครับผม^^
กลับมาถึงบ้านด้วยความอิ่มเอมใจในความโชคดี
มองไปรอบๆห้อง พลางนึกขำตัวเอง
เออ นี่กรูสะสมอะไรบ้างเนอะเนี่ย ไม่ได้เข้ากันเลยซักนิด
ผมสะสม"เบียร์"และพระเครื่องครับ
ไว้ในห้องเดียวกันนั่นแหละ จะดีเรอะเนี่ย...

Tuesday 1 December 2009

หวยหฤหรรษ์

ในวาระคนจนแห่งชาติ ต้นเดือน กลางเดือนนั้นไซร้
ความหวังคนจนหรือที่แถวบ้านอิช้านเรียกกันว่าหวย
มันเป็นอะไรที่ลุ้นกันได้ปวดตับ ปวดไส้ ปวดแตด ปวดตาปวดยายกันมากค้า

จากการสังเกตุการณ์ของกระพ๊มในวันความหวังคนจนแห่งชาตินี้....
ประชากรชาวเราร้อยละ80 นั่งสวดมนต์พลางนับลูกประคำงึมงำๆพลางทำงานกันไป
ตราบจนสิ้นวินาทีที่หวยออกนั่นล่ะครับ...

เจ๊ดาแม่บ้านผู้ได้รับปริญญากิตติมศักดิ์ในการ"ทำหวย"นั้นไซร้
เดินโม้ตั้งกะชั้นหนึ่งยันชั้นสี่
โอ๊ย เนี่ยนะ ป้าไป"ทำหวย"สูตรพิเศษดั้งเดิมมาล่ะคุณลิ๊ง
ตำรับเดิม ณ ตำหนักเจ้าแม่เก้งเก้ง เด้งกระจายนั้นเล่าว่า
ให้เอาติ้วใส่ในหม้อไฟ ยิ่งผ่านการใช้แล้วจากจำพวกหัวปลาหม้อไฟจะขลังหนักเข้าไปอีกไว้ที่ปลายบั้งไฟพญานาค
เมื่อครั้นจุดตู้มออกไป ติ้วไหนหลงเหลือซากไว้
อันนั้นล่ะ...เลขเด็ดเจ้ามือสะดิ้ง
งวดนี้ป้าหวดไปสามตัว คูณคูณ
ถ้าถูกหวยนะป้าจะเอาเงินไปเสริมนมกระบือที่บ้าน คุณลิงคอยดู๊...

ฟากกระพ๊ม...ได้ฟังข่าวทำหงทำหวยตามตำรากามาสูตราของป้าแล้วไซร้...ดิ๊นเริ่มนั่งไม่ติดค่ะพี่น้อง
ไม่ได้การ...
เราอาจจะมีค่าGDPต่ำสุดในออฟฟิศก็ได้
สูเจ้าจงเร่งไป"ทำหวยยย" หาเลขเด็ดดวงมาสู้ท่านป้า

วันนี้ตอนเช้าผมเดินผ่านชั้นสอง
จังหวะที่เดินผ่านมุมที่วางของให้น้องกุมารน้อยนั้น
ผมยกมือไหว้ท่วมหัว ปากขมุบขมิบกริ๊บๆด้วยอารามแค้นและเสียดายเงินจากค่าหวยเกือบห้าร้อยล้าน(รวมสิบชาติที่ตายแล้วเกิดใหม่ ยอดคงได้เท่านี้ ฮา)
ลูกเอ้ย แม่ขอถูกหวยหน่อยเถ๊อะ
ถ้าถูกนะลูก แม่จะแบ่งพันนึงไปทำบุญให้หนูเลยเอ้า (ใจป้ำมาก)

สิบเอ็ดยาม..ใกล้ถึงเวลาที่เจ้ามือจะปิดบัญชีหนังหมา
อิช้านยังคงสติลมืดแปดด้าน...แทงเลขไรดีวะเนี่ย
เอาวะ ยังไงก็ต้องแทงตอนนี้ มั่วๆไปละกาน

แปะๆ (ลูกน้อง เรือล่มในหนอง หนองจะไปไหน)เจ้แทงหวยหน่อยดิ
เอา 20 21 ตัวละ50บาทนะ
ทันใดนั้น....
80
แวบขึ้นมาในโสตประสาทครับ
เอ้อแปะๆ ขอ80บนอีกตัวนะ 50บาท

ผลก็ออกมาอย่างที่คอหวยทราบดี
อิช้านถูกหวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยค้า เย้สสสสสสสสส
สิริรวมแล้ว อิช้านเพียรพยายาซื้อหวยมาประมาร15,000ล้านรูปีรูเดือน
ได้คืนมา3500บาทค้า เย้ส คืนนี้ดิช้านจะไปทานข้าวเคล้าปิติน้ำตาค้า
เป็นสุจริตเงิน(เรอะ)ที่ได้มาพร้อมเสียงก่นดาของพลพรรคยาจกทั้งหลาย
โว้ยเจ๊ ทำไมไม่บอกกันบ้างวะเจ๊ งก ฯลฯ

อ้อ ต้องหัก1000บาทไปทำบุญให้น้องกุมารด้วย
เอ...ว่าแต่เราจะไปทำบุญอะไรให้ดีล่ะนี่ ผมคิด
ทันใดนั้น...
ปอเต๊กตึ้งมันลอยเข้ามาในโสตประสาทอีกแล้วครับ

ของพวกนี้มีจริง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อจริงๆเนอะครับ
คราวหน้า เอาอีกน้าลูกน้า...
แม่ขอ6ตัวโลดเลย ได้ก่ 5555

Sunday 29 November 2009

ยุ่ง เครียด

ปีนึงที่ผ่านไปไว แป๊บๆจะสิ้นปีแล้วเนอะครับ
ก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของทุกสิ้นปี ยุ่งมันทุกจะสิ้นปี ไหนจะปิดโน่นนี่
ตอนนี้ยิ่งยุ่งหนักเข้าไปอีกครับผม เพราะมีproject เบียร์สดหรือDraught beerเข้ามาให้รับผิดชอบเพิ่ม

โปรเจ็คนี้ ทำเอาอิช้านหมดพลังทางเพศมากค่ะพี่น้อง
ด้วยความที่มันใหม่มาก ระบบรองรับก็ยังไม่มี
มันจึงกำเนิดปัญหาจำพวก
นัตตี้: เอ่อเจ๊คะ เบียร์นี้ให้ใครรับผิดชอบดีคะ
ชายไทยใจงาม ณ ห้องสโตร์: มึงนั่นล่ะ มึงสิโว้ย
เจ๊: เอางี้ จับฉลากมั้ย???

นอกจากภาวะโลกเลิฟที่เป็นผลพวงจากDBแล้ว
ปัญหาเรื่องสวัสดิภาพและความปลอดภัยของสาวสวยที่สุดในโรงงานอย่างดิ๊น ถึงจุดตึงเครียดอย่างที่สุดนะฮร้า
บริษัทคู่กรณีที่มาต่อยผม...กลับมาแล้ว
กลับมาฟ้องร้องค่าเสียค่าเกือบ2ล้านนั่นล่ะครับ

เมื่ออ.ก่อน ทางทนายและเจ้าคู่กรณีนั้นมาที่บ.ผมครับ จุดมุ่งหมายคือมาไกล่เกลี่ยประนีประนอมคดี
ผมเองพยายามทำไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ออกหน้า ทั้งๆที่มันเกี่ยวข้องกับผมโดยตรงก็ตามเถอะ
เพราะถือว่า ผมโดนมาเยอะแล้ว นี่เป็นหน้าที่ที่ผู้ใหญ่ของบริษัท ที่สั่งให้ผมcancell order
ต้องรับผิดชอบซะบ้าง...

ผลออกมาก็เป็นที่คาดเดาได้
ถึงคดีนี้เราจะไม่ผิดอะไรเลยก็ตาม...
ทางเรานั้น ยอมที่จะยอมรับค่าเสียหาย นั่นคือยอมให้ทางคู่กรณีนั้น ส่งสินค้าเข้ามาให้ครบ
ผมฟังแล้ว..ได้แต่ถอนหายใจ...
สุดท้าย..ก็กลัวตายกันทั้งนั้น..

ส่วนตัวแล้ว ผมไม่สนใจหรอกว่าทางบริษัทเราจะรับสินค้านี้หรือไม่ ทั้งๆที่มันมีปัญหาทั้งlot
ผมสนใจแค่ว่า...
ทำไมเราไม่ผิด ทำไมเราไม่ไปสู้กันในชั้นศาล
และความปลอดภัยของผม มันอยู่ที่ไหน??? ถ้าเรายังต้องติดต่อกับคู่กรณีนั้นต่อไปอีก...


ที่น่าหนักใจที่สุดคือ...
พี่managerท่านนึงออกจากที่ประชุมมาเล่าให้ผมฟังว่า
ทางฝ่ายโน้น เค้าอ้างว่าเค้ามี"วงใน"ที่คอยให้ข่าวจากฝ่ายเรา
ข่าวนี้ ตรงอย่างน่าขนลุกกับคำทำนายจากพ่อปู่ที่ผมนับถือ ท่านพูดถูกหลายเรื่องมากๆ ท่านบอกว่า
ผมทำอะไร ฝ่ายโน้นเค้ารู้หมดแหละ จะไปไหน ไปทำอะไร
เพราะมีคนใกล้ตัวที่ทำงานคอยให้ข่าว...

ผมสงสัยเรื่อง"วงใน"นี้ตั้งแต่วันที่โดนต่อยแล้ว
ผมนอนอยู่บนเครื่องX Ray พลางคิด
เฮ้ย มันบังเอิญมากขนาดนี้เลยเหรอะวะ?
พรุ่งนี้ เราจะบิน (ไปเที่ยวออส)
วันนี้ มันมาดักต่อย
ทำไมไม่เป็นวันอื่น?
ทำไมมันรู้ว่าเรายังไม่ออกจากที่บริษัท ทั้งๆที่ตอนเกิดเหตุ มันเย็นมากๆแล้ว
วันนั้น ที่ทางแผนกมีเลี้ยงกัน
ไอ้เจ้า...ชวนยังไงก็ไม่ยอมไป บอกไม่สบาย ทั้งๆที่แฟนมันไปด้วย
และทำไมมันต้องปิดมือถือทันทีที่ออกจากที่ทำงาน
ทำไมมันต้องไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยคอยมาถามเรื่องส่วนตัว
เจ๊ๆ น้องเจ๊ชื่ออะไรเหรอ?

หลายท่าน เห็นตรงกันกับผมในเรื่องนี้ว่าไอ้เจ้า...อาจจะเป็นวงใน
เท่าที่ผมทำงานมา..ผมพอจะจับลักษณะฝ่ายตรงข้ามได้
ทางนั้นชอบจ่ายโน่นนี่ เอาขนมมาฝากคนโน้นคนนี้ในบ.ผมอยู่เรื่อย
เป็นการซื้อใจในการทำงาน..
ดังนั้นเรื่องสินบนประเภทนั้นคงไม่แปลก...

ถ้ามันจริง..ผมคงเสียใจมาก
เพราะไอ้เจ้า...เป็นน้องที่ผมรักและไว้ใจมาตลอดคนนึง
ในการณ์นี้..ผมคิดว่าผมจะไปแจ้งท่านผู้กำกับที่สนิทกันกับพ่อผมไว้
เผื่อโดนทำร้ายอีก...

Wednesday 11 November 2009

เงินเดือนขึ้น

อ.ที่แล้ว อยู่ดีๆท่านCEOเรียกอิช้านเข้าไปพบ
ระหว่างทางที่กลิ้งลงจากเขาไกรลาสลงไปหาท่านผู้นำนั้น
อิช้านได้แต่คิด..มันจะมีเรื่องอะไรให้สวดมาติกาส่งวิญญาณกันอีกหนองวดนี้??

ที่ไหนได้..เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจหย่อนตูด เตรียมตัวเตรียมใจรับเทศน์มหาชาตินั้นไซร้
คุณลิง ไอยินดีด้วย ยูได้เงินเดือนขึ้น...
ในชีวิตนี้ไม่รู้ว่าผมอ้าปากค้างเป็นรอบที่เท่าไหร่ และครั้งนั้นปากผมก็ยังคงค้างต่อไป..

อะไรนะเคอะ..เงินเดือนขึ้นเรอะคะ??
ฤ อิช้านฟังผิด มันคือซองขาวไล่ซุปหน่อไม้หน่อนี้กลับบ้านนอกไปรึเปล่าฟระคะ???
แล้วเงินเดือนขึ้นเนื่องในวโรกาสใดมิทราบเพคะนั่น ได้ข่าวว่าเดือนที่แล้วก็ขายไม่ค่อยจะไม่ได้ไม่ใช่เรอะคะ เบียร์เราน่ะ

ณ สุดขอบคลองประปาอันไกลโพ้น...อิช้านกำลังใช้เงินเดือนที่เพิ่มขึ้นเช่าเสื่อนอนกางพุงอย่างสบายอุรา
หลังจากกระชากสติสตังกลับมาจากห้วงคำนึงอันลึกล้ำแล้วนั้น
ท่านผู้นำพูดต่อ ..
ที่ยูได้เงินเดือนขึ้น เพราะทางเมืองนอกอนุมัติให้ยูได้รับการปรับฐานเงินเดือนใหม่
ยินดีด้วยนะครับ..ท่านผู้นำพูดอมยิ้ม พร้อมยื่นกระดาษแผ่นนึงให้
โอ้โห...นี่อิช้านตาฝาดไปรึป่าวนิ หรือว่าอิช้านเบลอเพราะถูกลมบ้าหมูกระโดดถีบหน้า
ได้ขึ้นเยอะขนาดนี้เลยเรอะโอ้ววว ไม่คิดไม่ฝันเลยค้าพี่น้องงงง....

อิช้านกล่าวสุนทรพจน์ยาวยืด กราบอาราธนาคุณพระรัตนไตรขอบคุณท่านCEOและพี่หัวหน้า
ขอบคุณจริงๆค้า อิช้านซึมทราบมากค้า...

หลังจากรู้ข่าว ผมรีบโทรบอกแม่ และคุณนกยูง
อีป้าบอก...ยินดีด้วยจริงๆนะแห้ง..ดีใจจังแห้งมีตังค์เลี้ยงเมียแล้วสิเนี่ย5555
เวลาผมดีใจ มีสองคนที่คิดถึงคือแม่และอีป้า

หลังจากกรี๊ดกร๊าดจบสิ้นกระบวนความแล้ว ผมจิกลูกน้องเรียงตัว ด้วยความเป็นห่วง
90%ของผลงานแผนกมาจากลูกน้องทุกคน ดังนั้น มันไม่ยุติธรรมเลยหากพวกมันไม่ได้การปรับเงินเดือนด้วย
สรุปเป็นที่น่าพอใจ หนุ่มสาวทัวร์ ได้ปรับเงินเดือนกันทู๊กคนนนน^^

ผมแฮปปี้ หนุ่และสาวถึกทั้งหลายของผมแฮปปี้
ท่ามกลางงานประจำวันและไม่ประจำวันที่พวกเราทำงานต่างเทียมวัวเทียมควายนั้น
น้องๆของผมทุกคนสมควรได้รับครับผม^^


ขอบคุณบริษัทมากๆค้าที่ให้พวกเราได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีกันขึ้นอีกนิด
พวกเราชาวlogisticsจะทำงานถวายหัวและสู้ตายกันต่อไป ไม่ทำเบียร์แตก เบียร์หาย ส่งผิดส่งถูกกันมากเกินไปนักนะค้า
i love u ยู้ฮู...

Tuesday 3 November 2009

เจอผีแบบคอมโบเซ็ต

อิช้านเจอผีอีกแล้วค่ะพี่น้อง...
เจอผีคราวนี้...นัตตี้เจ้าลูกน้องให้คำจำกัดความว่า เจ้คะ...นี่เราเจอกันแบบคอมโบ้เซ็ตเลยนะคะเนี่ย...
ตั้งแต่เกิดมา...สาบานได้ว่าเจอผีเป็นเรื่องเป็นราวก็ครั้งนี่ล่ะครับ..
เป็นเรื่องเป็นราวยังไงนั้น...ติดตามชมกันได้ แต่นแต๊น...




เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว พวกเราทำงานเลิกดึกเป็นพิเศษครับ เพราะมีorderสิ้นเดือน
พวกเราชาวโลจิสติกส์ทั้งผองนั้นไซร้..ทำงานไปท้องร้องไปดังอีโครกกกกกก อีโครกกกกก
อิช้านนั้นไซร้...ในฐานะหัวหน้างานผู้ซึ่งช่วยงานห่าเหวอะไรลูกน้องไม่ได้เลยซักกะผีก
สิ่งเดียวที่ทำได้..คือออกไปซื้อข้าวเย็นมาให้ลูกน้องทานกันพวกมันสไตรค์ไปก่อนนั่นล่ะครับ



ณ เวลาสองทุ่มกว่า กระพ๊มเอารถเข้ามาจอดหน้าตึก เพราะมันมืดแล้วและต้องหิ้วกับข้าวพะรุงพะรัง
ผมเดินเข้าไปในตึก โทรสายในเรียกเจ้ากวางน้อยมาช่วยหิ้วกับข้าว
ณ เวลานั้น ทั้งตึกมีแต่ความเงียบและความมืด...เพราะมีแต่พวกเราที่ทำงานกันอยู่แผนกเดียวครับ
จังหวะที่ผมโทรหาเจ้ากวางเสร็จ และจะเดินออกไปเอาของในรถนั้น
ผมได้ยินเสียง ฟิ้ววววววววววววววว ฟิ้ววววววววววววววววววววว ดังมาจากความมืดของระเบียงชั้นสอง

วินาทีนั้น...ผมเงี่ยหูฟัง พร้อมพยายามมองหาต้นตอของเสียงนั้น
ผมสามารถรู้ได้แค่ว่า...เสียงนั้นดังมาจากความมืดในชั้นสอง...เมื่อมองไป ก็ไม่เห็นอะไร
เสียงฟิ้วววววววววววววววววววววว ฟิ้วววววววววววววววววววววนั้นดังอยู่ประมาณ5 นาที
จนเจ้ากวางเดินลงมา เสียงนั้นก็เงียบหายไป



กวางเดินมาถามผมคำแรกว่า เจ๊ หนูรู้ว่าเจ๊เห็นอะไรใช่ไหม
ผมเงียบ ไม่พูดอะไร ขึ้นมาที่ห้องทำงานตั้งสติ...
เสียงนั้น มันเป็นเสียงรถเด็กเล่นนี่หว่า วิ่งวนไปมาดังฟิ้วววววววววววฟิ้วววววววววววววววววววววว
ที่ชั้นสองนั้น...มีของเซ่นไหว้ที่เสามุมหนึ่งอยู่ครับ และที่มุมเสานั้น มีรถบังคับเด็กเล่นวางอยู่หนึ่งคันพร้อมกับของเซ่นไหว้
ก่อนหน้านั้น..ผมเคยถามไถ่พี่ๆที่ทำงานชั้นสองได้ความว่าที่ต้องเอาตั้งนั้น เพราะแกเห็นเด็กเล็กๆวิ่งแวบไปแวบมาเสมอ



ผมบอกกวาง เฮ้ยเจ้ได้ยินเสียงรถเด็กเล่นวิ่งวนไปมาดังฟิ้ววววฟิ้วววววว่ะ
นัตตี้บอกว่า...พี่ยามก็เคยเจอแบบเจ๊เนี่ยล่ะวันนึงพี่ยามขึ้นมาตรวจความเรียบร้อยที่ชั้นสองก็ได้ยินเสียงฟิ้วววววว ฟิ้ววววววววววว
พี่ยามแกเปิดไฟดูก็ไม่เห็นอะไร รถเด็กเล่นก็ยังจอดอยู่ทีเดิม
หากแต่...เสาของรถเด็กเล่นนั้นมันแกว่งไปมาล่ะเจ๊



ผมก็ได้แต่คิดว่า..อ้อ คงเป็นน้องกุมารน้อยที่ชั้นสองล่ะมั้ง...
วันอาทิตย์ไปซื้อของกะที่บ้าน ผมจึงชวนน้องยุ้ยไปซื้อของเด็กเล่นมาถวายกันครับ
ด้วยความที่เราไม่รู้ว่าน้องกุมารน้อยนั้นเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
รอบคอบซะไม่มี ยุ้ยจึงให้ผมซื้อสองอย่างคือรถเด็กเล่นกับตุ๊กตาแกะน้อย4ตัวครับ



วันนี้ตอนเที่ยงๆผมเตรียมแกะของเล่นไปถวาย
จังหวะนั้นผม นัตตี้ เสี่ยนุและเจ้ากวางนั่งด้วยกันอยู่ในห้อง
แกะตุ๊กตาออกมาแล้ว ผมยังถามลูกน้องด้วยความคึกคะนอง เฮ้ยถวายดีไหมวะ เดี๋ยวดึกๆมีเสียงปี๊บๆอะไรแบบนั้นมาทำไงวะ (ตุ๊กตาแกะเป็นตุ๊กตายางมีเสียงครับ)
นัตตี้หัวเราะ เออ ถวายไปเหอะเจ๊ เราอุตส่าห์ตั้งใจซื้อมาถวายแล้ว



หลังจากถวายของเสร็จ ผมเดินกลับไปที่ห้อง คิดเล่นๆในใจ ไม่ได้มีเจตนาท้าทายหรืออะไรทั้งนั้นนะครับ
เออ...หรือวันนั้นเราหูฝาดไปเองนะ อาจจะไม่ใช่เสียงรถเด็กเล่นอะไรก็ได้มั้ง
อืม..ถ้ามีจริงนะ ออกมาให้เจอหน่อยเถอะ จะได้พิสูจน์ว่าเราไม่ได้คิดไปเอง



เย็นถัดมา...ได้เรื่องเลยครับ
ช่วงเย็นวันนี้ฟ้าครึ้ม ลมพัดแรง ฝนทำท่าจะตก
จังหวะนั้น แอร์ที่ทำงานปิดซ่อม เจ้านุจึงเดินไปแง้มหน้าต่างเล็กๆเอาไว้หนึ่งบานครับ หน้าต่างที่ห้องนั้นมีสามบาน บานที่แง้มไว้เป็นบานตรงกลาง
ซักพัก กวางพูดขึ้นมา เจ๊ เจ๊ว่าในห้องมีลมมั้ย
ผมตอบ..ไม่มีนี่ เจ๊ว่าอากาศนิ่งจะตาย ทำไมวะกวาง
ก็เมื่อกี้อ่ะ มีลมเย็นๆพัดวูบมาชนหนูอ่ะเจ๊ เอ...แต่หนูไม่ได้นั่งตรงกับหน้าต่างนะ



ผมไม่ได้สนใจอะไร จึงนั่งทำงานต่อไป
ซักพักได้ยินเสียงแก่ก แก่ก แก่ก มาจากทางหน้าต่าง
กวาง นัตตี้และเสี่ยนุนั่งทำงานอยู่ด้วยกัน หันไปมองตามเสียงนั้น
ระหว่างเสียง แก่ก แก่ก แก่ก นั้น..อะไรบางอย่างทำให้ผมไม่ตัดสินใจหันกลับไปมอง แต่กลับเงยหน้ามองหน้าสามคนนั้น
สามคนนั้น จ้องไปทางหน้าต่าง ตัวแข็งทื่อ...



วินาทีถัดมา... มู่ลี่บานริมอันเบ้อเริ่มเทิ่ม ฟาดกับผนังดังแกร๊งงงงง แกร๊งงงงงงงงงงงงงงง
ทุกคนในห้องนิ่งเงียบ....ผมตัวแข็งทื่อ สามคนนั้นอ้าปากค้าง ตาจ้องไปยังทางที่เกิดเหตุ
นัตตี้พูดขึ้นมาว่า เจ๊ เราเลิกทำงานกันเถอะเนอะวันนี้..
ผม อืม... ไปเหอะ งานไม่เสร็จก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง
เราสี่คนสวมวิญญาณหลวงพ่อโกยลงมาอยู่หน้าทางออกในเวลาสามวินาทีครึ่ง



ขณะที่อยู่หน้าทางออกนั้น นุตะโกนขึ้นมาว่า เฮ้ยเจ๊ เจ๊ได้ยินเสียงอะไรมั้ย
เฮ้ย เสียงไรวะนุ เสียงแก่ก แก่ก แก่ก เหมือนใครไถรถเด็กเล่นอ่ะเจ๊
สิ้นเสียงคำบอกเล่านั้น ผมรีบเดินไปขึ้นรถพร้อมนุ สองสาวนั้นเดินตามมาทีหลัง



จังหวะที่ผมยืนรออยู่หน้าทางออกนั้น ผมได้ยินเสียงเรียก "เจ๊ลิงงงงงงงงงงง(ชื่อผม)"ลอยมาตามลม
เสียงนั้นเย็นยะเยียบและเป็นเสียงผู้หญิง
วินาทีเดียวกันนั้น นุหันหน้าไปทางเสียงเรียกนั้น ทำหน้าตกใจ เฮ้ยเจ๊ เจ๊ได้ยินมั้ยนั่น



สิ้นเสียงเรียกนั้น...ผมขนลกซู่ทั้งตัวและรู้สึกน้ำตาจะไหล...


เราสี่คนวิ่งร้อยเมตรออกมาหน้าประตูใหญ่ หลังจากตั้งสติได้แล้ว...
เฮ้ย ตอนที่มูลี่มันฟาดผนังอ่ะ พวกเอ็งเห็นอะไรวะ แล้วทำไมมันฟาดได้วะ มู่ลี่อันใหญ่ขนาดนั้น ลมแม่งก็ไม่มี
นัตตี้หน้าซีดเผือด เล่าว่า...
ตอนนั้นพวกหนูก็ได้ยินเสียงแก่ก แก่ก แก่ก จึงหันไปทางหน้าต่าง
เจ๊รู้ไหม พวกหนูเห็นอะไร...

เสียงแก่ก แก่ก แก่กนั้น มันคือเสียงมูลี่รูดขึ้นเองเจ้
หลังจากมันรูดขึ้นเอง มันก็หล่นลงมาดังตึ้งง และอยู่ดีๆมันก็ฟาดกับผนังดังโคร้มมมมมมมมมมม ทั้งๆที่ไม่มีลมไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อยเจ้


เออเจ้ แล้ววันนี้ตอนเจ้ไม่อยู่ห้องมีแฟกซ์แปลกๆมาล่ะเจ้
แฟกซ์นั้นมาสามใบ นี่ไงหนูติดเอามาด้วยว่าจะเอามาถามเจ้ เนี่ยไอ้แอ๊ดก็ยังถามว่าใครแฟกซ์มา
แฟกซ์นั้นเป็นกระดาษรีไซเคิลเจ้ แอ๊ดมันจำได้ว่ามันเป็นคนขีดฆ่ากากบาทเอง
ผมรับเอกสารสามใบนั้นมาดู...
เออ มันเป็นเอกสารรีไซเคิลจริงๆด้วย แต่...มันแปลก



แปลกที่...ใครเป็นคนส่งเอกสารนี้มา ทั้งๆที่มันไม่ได้ใช้แล้ว ลูกน้องผมเป็นคนทิ้งกับมือ
เมื่อดูที่หัวกระดาษ...มีหมายเลยP1อยู่ทั้งสามใบ
เฮ้ย งั้นก็ไม่ได้ส่งผิดอ่ะดิวะงั้น เพราะถ้าคนส่งผิดจริง มันควรจะเป็นP1 P2 P3 นั่นคือส่งพร้อมกันในครั้งเดียวแล้วอาจจะกดเบอร์ผิดก็ได้
นี่เท่ากับว่าคนที่ส่งต้องโทรเพื่อจะส่งสามครั้งเลยนะเว้ย ดังนั้นตัดประเด็นส่งผิดไปได้
นัตตี้เล่าต่อ เจ๊ เจ๊รู้ป่าว มีเรื่องแปลกมากกว่านั้นอีก

ตอนที่แฟกซ์มันไหลออกมาอ่ะเจ้ แฟกซ์ปรกติที่ห้องเรากระดาษจะไหลออกมาโดยเงยหน้าที่มีข้อความ
แต่ไอ้สามใบนี้...มันคว่ำหน้าไหลออกมาจากเครื่องล่ะเจ๊
หนูยังคิด เอ๊ะ แผนกเราไม่เคยใช้กระดาษรีไซเคิลในเครื่องแฟกซ์นี่นา
เอ...หรือว่าต้นทางเค้าจะแฟกซ์มาผิดด้านหนอ มันเลยออกมาเป็นกระดาษเปล่า
แต่เจ๊พลิกดูสิ ถ้าผู้ส่งส่งผิดด้าน เอาด้านที่เป็นกระดาษเปล่าส่งมาจริง มันต้องมีรอยบ้าง แต่นี่ไม่มีรอยหมึกเลยนะเจ๊



เรื่องแฟกซ์สามใบนั่น ติดใจผมมาก มันแฟกซ์มาจากไหนหนอ??
และที่แปลกไปกว่านั้นอีก เราสี่คนที่โดนหลอกนั่น เป็นสี่คนที่อยู่ด้วยกันตอนที่จะเอาของเล่นไปถวาย
และตุ๊กตาแกะนั้น...มี4ตัว



นี่สินะ...โดนผีหลอก
ผมตั้งจิตอธิษฐานขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ผมไม่ได้ตั้งใจลบหลู่นะครับ มันแค่เป็นความสงสัยในใจของผมเท่านั้นที่ว่าเราหูฝาดไปหรือเปล่า ไม่งั้นให้ออกมาให้เจอหน่อย


อย่าอีกน้า..ไม่เอาแล้วจ้า

Wednesday 28 October 2009

ดวงระเบิด...

ที่ทำงานตอนนี้มีตำแหน่งว่างอยู่1ตำแหน่งครับ...
ตั้งแต่อิช้านจำความได้...มันโสดสนิมเกาะไร้ชายใดมาป้วนเปี้ยนได้หลายเพลาแร้น
ดิ๊นนั้นขอยกตำแหน่งอาถรรพ์พิมพ์นิยมให้ไปโลด เอาไปเลยค่ะพี่น้อง...
ใช่แล้ว...มันคือตำแหน่งcheckerเจ้าเก่าที่อิช้านเฝ้าเวียนวนหาผู้เคราะห์ร้ายมาเป็นผีเฝ้าหลุมประจำตำแหน่งนั่นเองค้า...

ก็ไม่ทราบว่าตำแหน่งcheckerเนี่ยมีผีแม่มายมาเกาะสิงอยู่ในjob descriptionหรืออย่างไร
รับชายใดมาประจำตำแหน่งแล้วไซร้..ฮีนั้นมีอันเป็นประจำเดือนไปไม่เกินสองยามของวันรุ่งขึ้น
แต่ละนายนั้น..เรียกได้ว่าม้วนเสื่อกลับบ้านเก่าด้วยสปีดกระติ๊บกลิ้งตกดอย ตู้มต้าม ตู้มต้าม

เป็นอันที่รู้กันดีว่า สัมภาษณ์งานหาแพะมาประจำตำแหน่งcheckerนั้นเป็นที่เหนื่อยใจกันมากค่ะพี่น้อง
บางทีดิ๊นก็งงค่ะ เอ..นี่กรูกำลังสัมภาษณ์งานหรือจะจับพวกมันไปขายซ่องกันแน่ฟระคะ...
HRนี่ได้ยินข่าวแว่วๆมาว่าต้องไปทำพิธีแห่แมวน้ำ กว่าจะเรียกชายหนุ่มดวงแตกมาสัมภาษณ์ได้แต่ละนาย
ส่วนฝ่ายกระพ๊มเองแล้วไซร้ ต้องสาดน้ำมันพราย ควายธนูอะไรทั้งหลายแหล่ที่พึงจะมีใส่มันเป็นระยะๆทุกทีที่ฮีอยู่คนเดียว
โอมมมม ผัวจงมา ผัวจงมาลงหม้อ...

เดือนก่อน..อิช้านและHRผู้ร่วมขบวนการนั้นไซร้
แทบจะลงทุนเปลื้องผ้า เอายกทรงครอบหัวกระทาชายนายหนึ่ง นามสมมุติว่าห้อยมาร่วมหอลงโลงจนได้
ห้อยทำงานไปได้สองวัน..ฮีmsgมาค่ะพี่น้อง
พี่ครับ ผมไม่สามารถมาทำงานได้แล้ว เพราะแม่ยายผมมดลูกแตกกระทันหัน ต้องนอนรพ.ไปอีกร่วม300ปี ไหนจะต้องอยู่ช่วยโปรเจ็คท์บริจาคฟอสซิลแม่ยายอีก
ผมจึงต้องลาออกครับ..ขอบคุณสำหรับประสปการณ์อันแสนวิเศษครับพี่

อิช้านนั้นไซร้...นั่งอ่านmsgตาละห้อย...
หลังจากรวบรวมสติขึ้นมาได้ ดิ๊นตั้งปณิธานต่อไป...
หากกรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดีฉันท์ใด
เมืองกรุงไทยต้องไม่สิ้นคนดวงหักฉันท์นั้น(ล่ะวะ)

สองวันถัดมา..ดิฉันจึงเรียกกระทาชายอีกนายมาร่วมงานแบบไม่ดูห่าเหวอะไรทั้งนั้นค่ะ
มึงมาเถอะค่ะ มึงมาเถอะ
นายหอย(นามสมมุติ) มาทำงานด้วยมาดขะมักเขม้นเข้มขรึมได้อยู่สามวัน
วันที่สี่...ไอ้บ้าหอยโดนผีแม่มายสูบบบบบไปลงส้วมตามคาด
พี่ครับ...ผมต้องกลับนอกโลกด่วนที่สุด เพราะยายผมเสียครับ
ฝ่ายHRกุลีกุจอจะส่งปัจจัยไปช่วยงานอย่างเร่งด่วน
เอ่อ น้องหอยคะ งานเผานี่วันไหนคะ จะได้ส่งพวงหรีดไปถูก
อ้อ..เอ่อ..เอิ่ม ผมยังไม่แน่ใจเลยครับว่าจะเผาวันจันทร์หรืออังคารดี
เอ่อ..คือ..มันเลื่อนกันได้ด้วยเรอะคะน้องงานพวกนี้

ในความพยายามครั้งล่าสุดในการควานหาหนุ่มน้อยมาร่วมงานกับเรานี้
ผมตกลงใจเรียกหนุ่มแบงค์ตกอับซมซานมาจากเทือกเขาหิมพานต์ซักที่มาร่วมงานกับเราแบบไม่เหลียวแลresume

ผมตั้งใจจะเรียกหนุ่มน้อยนายนี้มาทำงานในวันจันทร์ถัดไป
วันถัดมา..นัตตี้เดินมาขอร้อง
เจ๊คะเจ๊ ช่วยรับเพื่อนหนูหน่อยได้ไหมคะ
เพื่อนหนูคนนี้ดวงแตกมากเลยค่ะเจ้และตอนนี้กำลังลำบากมาก ต้องส่งเงินเลี้ยงเมียน้อย เมียรองน้อย เมียน้อยน้อยน้อยฯลฯทุกเดือนค่ะ

ในภาวะที่ผมกำลังจะเรียกไอ้หนุ่มซินตึ๊งนายนั้นมาทำงานมะรอมมะร่อ
ผมไม่สามารถขัดนัตตี้ได้ เส้นสายมันมีจริงในโลกนะคร้าบพี่น้อง...
เออ..เอาวะก็ได้ เรียกเพื่อนเอ็งมาสัมภาษณ์วันนี้เลยนะ

ไอ้หนุ่มนายนั้นมาสัมภาษณ์ในตอนบ่ายของวันนั้นนั่นเองครับ
ผมมองเห็นลักษณะดวงแตกแหกกระจุยในดวงตาของเลียงผาป่านายนี้
โอ้ว....นี่สินะ...
ใครซักคนที่มีลักษณะซวยครบทุกประการที่เราตามหา...
หน้าดำ ตาคล้ำ ตูดปอด ท้องโล...ชายในฝันนี่ใช่เลย...

ผมตัดสินใจไม่เรียกไอ้หนุ่มคนแรกมาทำงาน แต่เรียกเพื่อนนัตตี้นายนี้มาทำงานเลยในวันจันทร์ถัดไปครับ
ผมยังพูดกับลูกน้อง..
เออ ไอ้หนุ่มนายแรก แม่งดวงแตกของจริงว่ะเอ็ง แม่งเกือบได้งานแล้วนะนั่น...

วันจันทร์ผ่านไป...แตร่ง แตร๊งงง แตร๊งงงง
ไอ้หนุ่มนายที่สองดวงระเบิดกว่าหนุ่มนายแรกอีกท่านผู้โชมม...
หลังจากที่ผมยื่นเรื่องไอ้หนุ่มนายที่สองไปให้ทางHRจัดไปตรวจโรคกับกรมปศุสัตว์นั้น...
ท่านนายใหญ่CEOดูresumeไอ้หนุ่มสองแล้วไม่ปลื้มซะงั้น
ยูๆ ไอม่ายอาวคนนี้

โอ้ววมายก๊อดดดดดดด
ซวยอะไรจะขนาดน้านค้า...พนักงานสามร้อยกว่าคน มีมึงคนแรกในประวัติศาสตร์นี่ล่ะคร้าที่ท่านCEOไม่เอา

กระทาชายนายที่สองนี้ผิดหวังอย่างแรงต่อข่าวร้ายนี้ ฮีจึงซมซานกลับบ้านเกิดที่เขาเหลียงซานไปในวันรุ่งขึ้น
นัตตี้เล่าให้ฟังในภายหลังว่า...
เจ้ เจ้รู้ไหมคะ เพื่อนหนูอ่ะกลับบ้านไปเจอซินแสหมอดูแถวบ้าน
หมอดูร้องไอ้หย่าส์...ลื้อนี้เบญจเพสใช่ไหม
อย่างลื้อเนี่ยเค้าเรียกเบญจเพสคูณสี่ ซวยซ้ำซวยซ้อนไม่มีชิ้นดีไปเลยนะอาตี๋
ลื้ออ่ะมีเจ้ากรรมนายเวรชายหญิงยืนประกบข้างเลยน้า
เค้ากะเอาลื้อซี้แหง ห้ามขับรถขับราเป็นอันขาดน้า
เรื่องงานก็อย่าไปหวัง ติดขัดซะไม่มี...

หลังจากนั้นถัดมาอีกไม่กี่วัน ไอ้หนุ่มนายนั้นไปทำบุญที่วัด
หลวงพ่อเดินมาแต่ไกล..พูดเหมือนกับซินแสเป๊ะ
โยมมีเคราะห์หนักมากถึงคราวตายเชียวนะ
เนี่ยมีเจ้ากรรมนายเวรชายหญิงสองคนยืนประกบอยู่นะโยม
โอ้ว....ขนลุก
แล้วหลวงพ่อท่านทำพิธีต่อดวงชะตาให้...


ดวงระเบิดกระจายกระจุยแบบนี้
เอ็งไม่ต้องไปสมัครงานที่ไหนแล้ว
พี่ว่าเอ็งไปบวชเห๊อะ....


เอวังฉะนี้...
Checkerอิช้านก็ยังคงสติลโสดสโมต่อปายค้าพี่น้องงงงงง ฮือ...

Tuesday 20 October 2009

คณิตศาตร์หรรษา

ไม่เคยได้เขียนบอกไปในไดหน้าไหนๆ
ในที่สุด...ปลายประสาทที่ส้นตีนตุ่มไหนของผมซักตุ่ม..
บังคับให้กระพ๊ม...กลับมาทำงานที่เดิมจนได้...

ก็รู้ว่าเสี่ยง อันตราย ทำให้คนรอบตัวเป็นห่วงและไม่สบายใจ และมันไม่คุ้ม...
แต่กระพ๊มต้านทานไอ้อภินิหารประสาทที่ส้นตีนก้อนนั้นที่เรียกว่าหัวใจเรียกร้องไม่ได้ล่ะครับ...

มีเรื่องอยากเล่ามากมายเกี่ยวกับการทำงาน
แต่วันนี้ขอเรื่องนี้ก่อน...
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้...
ดิ๊นขอนิยามการทำงานของสมองฝ่ายตรรกะของดิ๊นว่า "ง่อยหายนะ"ค้า

ไอ้ง่อยหายนะเนี่ย มันเกิดจากเหตุการณ์นี้ท่านผู้โชม...

ด้วยอารามเด็กๆปิดเทอม...
คนขับรถสิบล้อที่ทำงาน เดินโทงเทงมือถือสมุดการบ้านเมียน้อย เอ้ยลูกเข้ามาถามไอ้นุ
คุณนุครับๆ ช่วยลูกผมทำการบ้านเลขหน่อยได้ไหมครับ
เสี่ยวิษนุกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ..
อพิโถ่ถัง...เลขเด็กป.สี่แค่นี้ ใช้สมองแบคทีเรียที่ปลายเล็บคิดก็ออกแล้วคร้าบพี่น้อง

ที่ไหนได้...สิบนาทีต่อมา
นุเดืนหน้ามาเคร่งเครียด...เจ๊คร้าบ ช่วยผมคิดหน่อยคร้าบ...
ผมหัวเราะ เฮ้ยไรวะ เลขเด็กป.สี่แค่นี้คิดไม่ออกเรอะ

ผมรับโจทย์เลขมา...สามวินาทีต่อมา อิช้านเริ่มเหงื่อตกกีบค่ะทั่นผู้โชม...

ฮ่วยแร้น..ไอ้บวกลบเศษส่วนนี่มันเป็นโค้ดลับมนุษย์ต่างดาวสู่แห่งการสร้างยานอวกาศรึป่าวฟระคะนี่
อิช้านคิดไม่เป็นค้า...โฮกกกก...

ด้วยสภาพเหงื่อแตกพลั่กๆ...เกรียติภูมิดาวมหาลัยเอกเพาะพันธุ์น้ำเชื้อวัวควายค้ำอยู่ที่มดลูก
เอาไงดีวะ จะไปบอกมันว่า เฮ้ยกรูก็ไม่รู้ว่ามันคิดยังไง เพราะกูจบป.สี่มา300ปีแร้น และที่สอบที่ผ่านๆมาเครื่องคิดเลขช่วยกรูไว้ท้างน้านนน ก็ไม่ได้อีก....แม่เสียใจแย่ อุตส่าห์ขายนาส่งอิช้านเรียนไปถึงไส
โอร้ววว....

ท่ามกลางความหนาวเหน็บยังกะขั้วโลกของแอร์ที่ทำงาน..
สมองอิช้านคิดสะระตะหาทางออกจากความวิบัติของหน้าตาตัวเองในสังคมโลก ก่อนที่ตะถูกประนามว่าไปซื้อปริญญามาจากคลองถม..
เฮ้ยนุ เดี๋ยวเจ๊มาคิดให้ ไปเข้าห้องน้ำก่อน โอ๊ยยย เลขเด็กป.สี่ ง๊ายยยยง่ายยนะจ๊า ฮะฮะฮ่า

วินาทีนั้น อิช้านคว้าโทรศัพท์พร้อมวิ่งร้อยเมตรไปนอนกอดชักโครก ณ ห้องน้ำหญิง
นาทีฉุกเฉินแบบนี้ น้องหนึ่งผู้เป็นเลิศทางการบัญชี ช่วยเราได้แน่นอนค้าพี่น้อง
นี่เธอๆๆๆ ช่วยด้วย ผมมีปัญหาคณิตศาสตร์โอลิมปิคมาให้เธอช่วยแก้
เอ้า...ตามนี้ โปรดแสดงวิธีทำ

1. 4/5+3/7=??? (ยากชิบหาย)
2.1/3 หาร 4/7=??? (ยากกกชิบหอยยยยยยยยย)
3. 3/4 x 9/8 =???? (ยากชิบหอยยยยมากกกกกกกกก)

น้องหนึ่งฟังแล้วถอนหายใจเฮือกเบ้อเริ่ม...
นี่เธอปัญญาอ่อนหรือเปล่านี่ยะ???ปัญหาแค่นี้ทำไมคิดไม่ได้ ห๊า
ก็มันลืมง้าและมันไม่ค่อยได้ใช้นี่คะ กระพ๊มพยายามกระเสือกกระสนอธิบาย
น้องหนึ่งถอนหายใจอีกสามเฮือก เอ้า..วิธีทำ ตามนี้

หลังจากแปลงร่างเป็นผีบ้าพรายกระซิบกระซาบอะไรไม่รู้อยู่ข้างชักโครกได้สองนาน
ดิ๊นนั้นไซร้...เดินสง่าผ่าเผยออกมาจากส้วมพร้อมคำตอบในมือสมศักดิ์ศรีหัวหน้างาน(ติงต๊อง)ทุกประการค้าพี่น้องประชาโชนนนน...
ไอ้นุ เอ็งเอานี่ไปเลย ถูกหมดชัวร์ รับรองโดยอเวจีสถาบันวิจัยรังนกแห่งชาติเลยนะยะ...

วันนี้...ไอ้นุเดินมาหัวเราะร่า
เจ๊ๆๆ
ข้อ1 เจ๊ทำผิดว่ะ ผมแอบไปให้เพื่อนผมตรวจให้มาแล้ว(มึงเชื่อใจกูมากเลย ห้วยหนองคลองบึง)
เจ๊ลืมหา หรม. (หารร่วมมาก) ก่อนจะเอามาบวกกันนะเจ๊

ผมเถียง เฮ้ยยย แล้วหรม.นี่มันอะไรวะ กูยังไม่รู้เลย(ในใจ)
มันจะผิดได้ไงวะ เจ๊ก็เช็คมา
ระหว่างที่ปากเถียงฉอดๆอยู่นั้น มือผมหาโพยที่น้องหนึ่งให้มาเป็นระวิง
เออว่ะ กรูทำผิดจริงๆนี่หว่า
เพล๊งงงงงงง....

อิช้านอับอายมากคร้าพี่น้องงงงงงงง ฮือ T__T

Thursday 8 October 2009

เสียงเตือน...

ตั้งแต่ก่อนโดนชกมา..ผมไม่เคยสังเกตุเลยว่าตัวเองนั้นมีลางสังหรณ์แปลกๆมาก่อน
มานั่งคิดกลับไป...เฮ้ย...
เราโดนเตือนมาก่อนแล้วนี่หว่า....

ผมพิมพ์ไป...ขนลุกไป
เรื่องพวกนี้มันมีจริงๆด้วย

ก่อนหน้าที่ผมจะโดนต่อยสองสามวันนั้น
คืนหนึ่ง ณ เวลาประมาณห้าทุ่ม...
ผมเตรียมตัวห่มผ้า ปิดไฟนอน...
ขณะที่ลืมตาโพลงในความมืดใต้ผ้าห่มบนเตียงนั้น
ผมพยายามเงี่ยหูฟัง...เสียงบางอย่างลอยมาจากที่ไหนซักที่
และเสียงนั้น...ดังชัดเจนมากเกินกว่าจะหูแว่ว

เสียงนั้น..คือเสียงพระสวดครับ

ผมเงี่ยหูฟังต่อไป...ตาสองข้างยังเบิกโพลง มือนั้นเย็นเฉียบใต้ผ้าห่ม
เฮ้ยเสียงลอยมาจากที่ไหน ณ เวลานี้ และ...เราไม่ได้หูฝาด เพราะเสียงนั้นดังและชัดเจนมาก
บ้านของผมไม่มีใครเปิดเทปพระสวด เอ..หรือเสียงลอยมาจากบ้านข้างๆก็ไม่น่าเป็นไปได้อีก

ขณะที่นอนฟังนั้น...ผมพยายามฟังว่าบทสวดนั้นเป็นบทสวดอะไร สิ่งที่กลัวอย่างแรกเลยคือ
มันคือบทสวดศพหรือเปล่า...
ผมพยายามตั้งใจฟัง ใช้จิตที่มีพยายามรับสาส์นนั้น

เออ...ท่านกำลังสวดให้พรอยู่นี่นา มันไม่ใช่บทสวดอะไรแบบนั้นที่กลัวไว้
ผมนอนฟังต่อไปเป็นเวลาเกือบสิบนาทีได้..เสียงนั้นจึงค่อยๆเงียบลง

หลังจากเสียงเงียบลง..ผมพยายามข่มตานอน เพราะผมมั่นใจว่าเสียงนั้นคือการให้พร
คืนนั้น ผมฝันเห็นพี่เชอที่ทำงาน...
ผมจึงมั่นใจอย่างมาก...เออ สงสัยพี่ช.ดวงตก
ผมรีบไปตือนพี่ช.ด้วยจิตหวังดี เฮ้ยพี่ระวัง
ประกอบกับพี่ช.นั้นไซร้ เจอเหตการณ์เหนือธรรมชาติในคืนเดียวกันนั้นมาด้วย
ผมจึงยิ่งมั่นใจ เออ...มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา

นอกเรื่องนิดนึง..สิ่งที่พี่ช.พบเจอมาคือ เย็นของวันทำงานวันนึง เธอเดินไปเข้าห้องน้ำ
ระหว่างที่เดินไปนั้น เธอรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนเดินตามหลังเธอมา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆๆๆ
เมื่อหันหลังกลับไป...ไม่มีใคร
ตอนที่เธอกำลังส่องกระจกอยู่นั้น เธอรู้เห็นเงาดำๆมาชะโงกดูเธอจากด้านหลัง...
และคืนนั้นที่ผมได้ยินเสียงพระสวด...
พี่ป.ที่ทำงานฝันว่า ผีตนนั้นที่เดินตามพี่ช.มาหาในฝัน แถมบอกชื่อเสร็จสรรพ

อ่ะเข้าเรื่องต่อ...
หลังจากที่ผมเตือนพี่ช.ไปแล้ว ผมจึงไม่ได้ติดใจอะไรเรื่องนี้อีก
อีกไม่กี่วันต่อมา..ผมโดนชก...

ในตอนแรกนั้น..ผมยังไม่เห็นความเกี่ยวกันของสองเหตุการณ์นี้
จนมาถึงอีกวัน..ผมกับคุณนกยูงไปหาหมอที่คลีนิกเล็กๆแห่งหนึ่ง
ด้วยความที่คนเยอะ..เราจึงนั่งรอคิวกันอยู่ที่ม้านั่งนอกร้าน
ณ เวลาสามทุ่มครึ่ง...
ผมเงี่ยหูฟัง...
เสียงพระสวด...ลอยมาจากไหน

ผมเงียบไป ตั้งใจค้นที่มาของเสียง
เสียงนั้นดังมาก ผมแน่ใจว่าผมไม่ได้หูฝาดแน่นอน
และเสียงนั้น...ดังกังวาลลอยมาตามลม
ผมนั่งนิ่ง...จิตรวบรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งก่อน...

ใช่แล้ว...เรากำลังถูกเตือน...

อีกสามนาทีถัดมา...
มีผู้ชายคนนึง เนื้อตัวมอมแมม แขนของเขานั้นมีรอยแผลสดเต็มไปทั่ว
ผู้ชายคนนั้น...เดินมากจากไหนไม่รู้
ท่ามกลางคนมากมายที่นั่งรออยู่นอกร้านด้วยกันนั้น...

ผู้ชายคนนั้น...เดินเข้ามายื่นแขนให้ผมและพูดกับผมสองสามประโยค
ผมฟังไม่รู้เรื่องว่าเค้าพูดว่าอะไร เพราะกำลังตกใจ...
หลังจากพูดจบ เค้าคนนั้นเดินจากไป โดยที่ไม่สนใจใครคนอื่นในร้านหรือหันกลับมามองอีกเลย
ผู้ชายคนนั้น...ไม่ใช่ขอทานแน่นอน เพราะเค้าไม่ได้ขอคนอื่น เค้าพุ่งตรงมาที่ผมคนเดียว
คุณนกยูงยังถาม แห้งเค้ามาพูดอะไร...

และครั้งสุดท้าย..
วันอ.ที่ผ่านมา ตอนสิบโมงกว่า...ผมแต่งตัว เตรียมออกไปข้างนอกกับที่บ้าน...
เสียงพระสวด..ดังมาอีกแล้ว
หากแต่คราวนี้ เสียงเบามากๆ แต่ผมก็ยังจับได้...
เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นรู้ไหมครับ..

ตอนออกจากร้านอาหาร
มีผู้ชายคนนึง(อีกแล้ว)เดินเข้ามาต่อว่าผม ว่าผมน่ะอดรถขวางทางเข้าออกบ้านเขา
ไม่รู้หรือไงครับว่าจอดขวาง...

ต่อไปไม่รู้จะมีอีกไหม..แต่ถ้าได้ยินอีกก็ต้องระวังล่ะครับ
ขอกราบสักการะต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งมวลบนโลกที่คุ้มครอง

เที่ยวละไมไปเชียงใหม่:ตอนgrand opening

หายไปนาน เข้ามาบ้างประปราย อ่านโน่นนี่ไปเรื่อยแต่ไม่มีอารมณ์เขียน
เป็นกันไหมครับ เวลาจิตแตกกับอะไรมากๆ เมื่อสมาธิหลุด มันเลยเขียนหรือเรียบเรียงคำพูดไม่ได้ซักอย่าง
ความจริง เรื่องเล่าเยอะแยะ โหดๆท้างน้านนน...

ไปเชียงใหม่กับคุณนกยูงมาครับ ไปGrand opening ร้านกาแฟไอ้เพื่อนรักมา
ยังไงขอฝากร้านกาแฟไอ้เพื่อนรักไว้ในอ้อมใจพี่น้องชาวเราใครที่ผ่านไปมาด้วยนะครับ
ร้านอยู่ชั้นสองของโครงการthe office+ ตรงข้ามโลตัสหางดง
ไม่ใกล้ไม่ไกลจากโรบินสันครับผม^^

ร้านกาแฟเพื่อนผมนี้ เป็นร้านเล็กๆที่เจ้าของทำด้วยใจรักกาแฟ
กาแฟอร่อยเริ่ด และขอแนะนำเค้กชอคโกแลตHomemadeด้วยนะครับ
อ้อ มีเบียร์ขายด้วยนะเออ...

ภายในร้าน

คุณนกยูง อีกมุมหนึ่งของร้านครับ


ภายนอก
น่านั่งชะมัดยิ่งเฉพาะตอนแดดร่มลมตก

ผู้ร่วมทริป คุณนกยูง ไอ้เพื่อนรักและคุณแฟนมันครับ

เที่ยวนี้ไปพักที่เวียงอะไรซักอย่างเส้นนิมมานฯ (แล้วมึงจะเขียนทำไม ฮ่วยย - -")
Boutique hotelแห่งนี้น่ารักมากๆครับ คุณนกูงติดใจ บอกจะแวะกลับไปอีกแน่นอน^^

Saturday 19 September 2009

เขียนเพราะว่าง

ไม่มีไรทำเลยฮ่วย..
วันนี้เป็นอีกวันเสาร์ที่ผ่านไปอย่างเหงาหอย..
ออกไปทานข้าวกับเพื่อน ไปตีแบดก็ไม่หาย.
วันนี้AFจบแล้วอีกตะหาก...แล้วกรูจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงล่ะนี่
ยังคงใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวงสารพัดต่อไป เฮ้ย คันนั้นมันขับตามป่าว
ไอ้ผู้ชายคนนั้น มันจะเดินเข้ามาต่อยเราอีกหรือป่าว...
เวลาผ่านไป อะไรคงดีขึ้น

วกเข้ามาเรื่องAF...แผนนี้ประสบความสำเร็จว่ะค่ะ
เห็นมั้ยพี่น้อง...ดิ๊นไม่เชียร์ซานิV6ซักนิดเลย เป็นไงค้า ได้ชิงแชมป์
อีกคนที่ไม่เคยเชียร์เลยตั้งกะเปิดบ้านคือแอนV10 เพราะชีไม่ใช่
เป็นไงค้า...ได้ชิงแชมป์ค้า

อิช้านรู้แร้น..
นี่เองคือเคล็ดลับความงาม...
อยากให้ใครอยู่นานๆเรอะคะ
ต้องอย่าไปเชียร์ ต้องแช่งมันเช้าแช่งมันเย็น(เหมือนไอ้เหี้ยปั๊มV8 Af5)
ต้องรีบเปลี่ยนช่องหนีเวลามันออกกล้อง
ได้ผลฉะนี้แล...

ไหนๆก็เขียนแบบสะเปะสะปะแล้ว ขออีกเรื่อง
ตลกมาก..เพิ่งค้นพบว่าหมาสองตัวที่บ้านชอบกินขนมมากกกกกกกกก
หากมันสองตัวตายแทนขนมได้..มันคงตายแทนคุกกี้ก้อนนั้นไปแร้น

ชอบกินขนาดไหนเรอะคะ...แม่ต้องซื้อมาให้มันสองตัวทุกวันค่ะไม่งั้นมันจะโวยวายไม่เลิก
ตะกี้ออกไปซื้อไอติม...
อยากทดสอบทฤษฏี...ลองเอาไอติมให้หมีกิน
ผลออกมา..มันกินลืมตายค่ะพี่น้อง
แถมด้วยบราวนี่ที่อิช้านทำตกทั้งก้อน เลยตกเป็นลาภปากของสองหมา
หมีกับมะขามฟาดหมดก้อนค้า....

ท้ายนี้...ระแวง หวาดกลัว วิตกกังวล
กลัวใครมาทำร้ายอีก กลัวมันตามมาทำร้ายครอบครัว กลัวล้านแปด
คุณนกยูงให้กำลังใจตลอด...ไม่มีเธอคงแย่กว่านี้

Monday 14 September 2009

พอใจ

วันนี้ตอนเช้าคุณพ่อคุณแม่ของผมเข้าไปประชุมกับที่บริษัทมาครับ
หลักๆก็คือเรื่องคดี ว่าทางบ.ทำอะไรไปถึงไหนแล้ว และแม่อยากจะไปดูที่ทำงานของผมด้วย

ที่สรุปกันได้คือทางตำรวจรอผมเข้าไปสอบปากคำอยู่...
ทางบริษัทเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจเรื่องนี้ครับ

ที่อยากบันทึกไว้ มันเป็นความภูมิใจของผมเล็กๆเอง อยากบันทึกไว้ ไม่ได้มีเจตนามาอวดหรืออะไรหรอกนะครับ

ที่ทำงานเก่าของผมนั้น ผมผ่านประสปการณ์เลวร้ายมา จากไอ้หัวเน่าเลวบัดซบเก่าของผมนั้น
ตั้งแต่ออกจากงานนั้นมา สิ่งที่ผมตั้งใจและคิดว่าจะทำให้ได้ ถ้ามีโอกาส...
คือ...ผมจะไม่เป็นหัวหน้าแบบที่มีแต่คนเกลียด และผมจะไม่เป็นหัวหน้าแบบที่ไม่ให้เกรียติในการทำงานของลูกน้อง
ความภูมิในใจงาน และความรักจากเพื่อนร่วมงานนั้นเป็นสิ่งสำคัญมาก

ผมเชื่อว่าวันนี้...วันที่ผมต้องออกจากงาน ผมทำสำเร็จในระดับหนึ่งแล้ว
วันนี้ได้เข้าไปเจอลูกน้อง ไม่ว่าจะไอ้เจ้ากวางที่ทะเลาะกันทุกสามวันหรือน้องๆผู้ชาย
ผมสัมผัสได้ว่า...พวกมันก็ไม่ได้อยากให้ผมออกจากงาน
เจ๊กลับมาทำงานเห้อ อยู่กับพวกหนูสนุกจะตาย
เราก็อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เริ่ม เจ๊ไม่อยู่พวกหนูใจหาย
พวกผมก็กลัวว่าซุปคนใหม่ จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ฯลฯ

ถึงแม้มันจะเป็นข้อความเล็กๆน้อยๆ
แต่มันชื่นใจฟร่ะครับ..
ชื่นใจและภูมิใจที่เราทำสำเร็จกับเป้าหมายที่เคยตั้งใจไว้
เราจะเป็นหัวหน้าแบบที่ไม่มีคนเกลียด (หรือมีน้อยที่สุด) ไม่ดูถูกความสามารถใคร และซื้อใจคนรอบข้างได้

ถึงมันจะเป็นความภูมิใจอะไรก็ตามที่ผมอุปโลกน์ขึ้นมา
ผมถือว่าผมพอใจ และผมพยายามดีแล้ว

Sunday 13 September 2009

จิตตก

เฮ้อ..จิตตก
กลับมาเมืองไทยแล้ว เมื่อวานนี้
รู้สึกว่าอยู่โน่นต่อไปต่อมประสาทจะทำงานหนักเกิน เหงาด้วย อะไรด้วย...

ไม่อยากไปไหน ไม่อยากทำอะไร
วันนี้ที่บ้านชวนออกมาเดินเล่น ก็ไม่รู้สึกว่าอยากเดินไปไหน
ได้แต่มานั่งแปะอยุ่ตรงนี้

จิตตก มันเศร้าอยู่ในใจลึกๆ
ทำไมสิ่งที่เราเพียรพยายามทำมามันจบลงง่ายนัก
มานั่งคิดถึงเวลาที่ผ่านมา มันเหมือนฝันไปเลยเนอะ
วันศุกร์ตอนเช้าเรายังมีงานทำอยู่เลยนี่นา...
มาวันนี้ ไม่มีซะแล้ว ทำไมมันง่ายเกินไปนักสำหรับสิ่งที่พยายามที่ผ่านมา

พยายามปลง อืม...ชีวิตมันก็แบบนี้
ร้องไห้ไปก็เท่านั้น ช่วยอะไรไม่ได้หรอก

ตแนนี้รู้สึหว่าอยากอยู่นิ่งๆ
หายใจทิ้งไปวันๆ...

Thursday 10 September 2009

ข่าวลือ

ณ บัดนาว...อิช้านยังคงสติลอยู่ในMelbourneอย่างเหงาๆหงอยๆ
นอกจากจะโดนต่อยแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่แล้ว
นอกจากจะตกงานแบบฟ้าผ่าแล้ว
นอกจากชีวิตจะเน่าบึ้ม ไม่มีทางออกมืดมนอลธการกับวันเวลาข้างหน้าแล้ว
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด...
อิช้านยังคงโดนนินทาอย่างต่อเนื่องจากเหตุการณ์อัปยศนั่นล่ะค้าท่านผู้โชม...

เสียงลือเสียงเล่าอ้างเล่าว่า...
ที่โรงงานนะ ฝั่งผู้ชายลืกันใหญ่เลย
ว่ากระพ๊มนั้นโดนต่อยเพราะเรื่องผู้หญิง ประมาณไปจีบสาวที่ไหนซักนางแล้วไปมีเรื่องเลยโดนตามมาต่อย
ที่สำคัญ...ท่าทางจะเรื่องใหญ่มาก
เพราะคุณลิงหนีหัวซุกหัวซุนไปออสเตรเลียอย่างด่วนแล้ว...

ฮ่วย...คำเดียวค้าพี่น้อง
ข่าวสารนี้ แปลนัยยะได้อีกอย่างนึง
โอ้...นี่ขนาดนั่งทำงานแบบเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่พยายามมีเรื่องกะใครแล้วนะเนี่ย
คนเกลียด+หมั่นไส้อิช้านรึ่มโรงงานเลยค้า

Souverieng Hill, VIC
ดีใจจางง...ฮือ T_T

Sunday 6 September 2009

ชีวิตหัก...

ชีวิตมันก็แบบนี้
ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้อะไรจะรอเราอยู่....

วันพฤหัสผมยังเดินไปเดินมาในที่ทำงาน และรู้สึกภูมิใจในหน้าที่การงาน
มาวันศุกร์...ผมกลายเป็นคนตกงานซะแล้ว

วันศุกร์..ผมออกจากออฟฟิศสาย เพราะเคลียร์งาน
วันเสาร์ผมมีกำหนดการบินมาเที่ยวMelbourneและวันพฤหัสหน้าจะกลับมาทำงานต่อ
ขณะที่กำลังเดินมาขึ้นรถนั้น
ผมโดนผู้ชายที่ยืนรอผมอยู่ที่หน้าป้อมยาม เดินมาต่อยผมที่รถ
ผมโดนต่อยไป7-8ทีได้เข้าที่หน้า
ดีที่มันยังไม่ใช่น้ำกรดมาสาดหน้า
ดีที่มันยังไม่ใช่มีดมาแทง
ดีที่หัวผมไม่ฟสดพื้น
ก่อนมันหนีไป...มันทิ้งคำด่าทอไว้เพียงว่า
"อย่าซ่าให้มันมากนัก"

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่โดนผู้ชายต่อย..
อ้อ...มันเจ็บฉะนี้
ผมรีบไปแจ้งความและไปรพ.
ตำรวจทำอะไรไม่ได้มากกว่าลงบันทึกประจำวันไว้
หมอทำอะไรไม่ได้มากกว่าให้ยาแก้บวมมาทาและจับผมไปเอ็กซเรย์สมอง

ไอ้ผู้ชายคนนั้นกับพวก...มันซิ่งมอเตอร์ไซค์หนีไป
และมันถอดป้ายทะเบียนทิ้ง
ยามที่บ.ทำอะไรไม่ได้ เพระตอนที่มันรอผมเลิกงาน มันใส่หมวกกันน๊อคไว้ทั้งคู่
ยามคิดเพียงว่ามันสองคนคงมารอรับใคร...
มารอรับเศษซากชีวิตของผมไง...

แปลกที่ผมไม่รู้สึกโกรธ ไม่โมโห
คิดได้เพียงว่า ชีวิตมันก็แบบนี้
และธุรกิจมันก็แบบนี้

ณ เช้าวันศุกร์...ผมโทรไปcancel orderลูกค้ามูลค่าเกือบสองล้านมา
ด้วยหน้าที่...เพราะของเจ้านี้มันห่วยจริงๆ และทำให้หลายส่วนที่ผมรับผิดชอบเสียหาย
ผมด่ามันไปด้วยภาระหน้าที่....
และผมไม่มีศัตรูส่วนตัวที่ไหน
ทุกวันนี้ผมใช้ชีวิตอยู่กับที่ทำงาน แฟน และเพื่อนสองคนเท่านั้น...

ตอนนี้ผมอยู่ที่Mel พยายามที่จะรู้สึกสบายดี
หลังจากกลับจากรพ.ในคืนวันศุกร์ แม่ตัดสินใจส่งผมมา ให้หนีๆไปให้ไกล
และให้ลืมๆมันไปซะ

ผมรักงานนี้มาก
และผมเสียใจมาก
มันไม่มีอีกแล้ว...เวลาที่เราจะได้หัวเราะด้วยกับลูกน้องของผมนั้น
และมันไม่มีพ่อแม่คนไหนจะยอมให้ลูกกลับไปทำงานในที่ๆมันอันตรายอีกต่อไป

ผมรู้สึกตัวเองไม่มีค่าเลย



Sofia,Camberwell, Nintendo Fanboy & Chunli

Friday 28 August 2009

ปีเสือ ปีมหาชง

ปีหน้าปีเสือ...
ชงอย่างแรงกับปีวอกอย่างดิ๊นฮร่ะ...

นึกไปถึงปีเสือเมื่อ12ปีที่แล้ว
โอ้โหพี่น้องคะ ซวยอะไรฉไนขนาดค่ะ ซวยทั้งปีทั้งเรื่องเงิน เรื่องงาน เรื่องความรัก
เป็นปีที่ไม่มีอะไรดีเลยว่างั้นเถอะ
12ปีที่แล้ว...ยังเป็นปีที่ผมมีน้อง1เป็นเพื่อน
มาวันนี้ เออว่ะ...12ปีแล้ว
เร็วเนอะ...
เราสองคนรู้จักกันมา12ปีแล้ว และวันนี้เราก็ยังเป็เนพื่อนที่ดีต่อกัน

ปีเสือเมื่อ12ปีที่แล้ว
ผองเพื่อนกระพ๊มที่เกิดปีลิง ความซวยมาเยือนกันแบบยกเข่ง
น้อง1 โดนแฟนเก่าของเธอทิ้งไปมีคนอื่น
เพื่อนตอง....โดนแฟนนางงามมันทิ้ง
และสามวันถัดมาเจอขโมยขึ้นบ้าน โดนต่อยหน้าบวมไปเป็นเดือน
เจ๊เก๋เพื่อนสาว โดนแฟนทิ้งอกหักยับเยินยับเยินกินไม่ได้นอนไม่หลับไปเป็นเดือนเช่นกัน
ส่วนผม แฟนทิ้งไปมีคนอื่น พร้องทิ้งหนี้หลายเงินอยู่ไว้ให้
ยังไม่พอ...ผมโดนแฟนใหม่ของเธอนั้นรังควาญทุกเช้าเย็น มันตามผมไปทุกที่ตั้งแต่ที่บ้าน ที่มหาลัย
เรื่องนี้...เอวังด้วยการที่มันลามปามโทรมาด่าแม่ของผม และต้องออกไปต่อยกันนั่นล่ะ

ปีเสือปีหน้านี้ ผมดูดวงตัวเองแล้ว คงเป็นปีซวยมหาซวย เพราะราหูเข้าอีกตะหาก
เอาเถอะ...ดิ๊นทำใจไว้แล้วล่ะฟร่ะค่ะ..
อดทนเวลาที่ฝนพรำ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เนอะๆๆๆ

Tuesday 25 August 2009

สัมภาษณ์งาน: อะ อะไรนะครับ

ง้า...
อ.ที่ผ่านมา...
มีกระทาชายผมยาวสลวยสวยเก๋ ท่าทางอรชรอ้อนแอ้น(กว่ากูตั้งสามเท่า)มาสมัครงานค่ะ
และอิช้านก็ดั๊นนนน บ้าเรียกมันมาสัมภาษณ์
แวบแรกที่เห็นหน้า...โอร้ววววว
แขนอันเรียบเนียนตึงไร้ขนท่อนนั้น แค่เจอมดกัดก็หักกังกร๊อบแกร๊บแล้วมั้งคะนั่น

ในสภาพที่เลือกมากไม่ได้ เพราะที่แผนกรีบใช้คนก่อนงานจะท่วมไปกองเต็มบ่อส้วมซะก่อน
ผมจึงไม่มีตัวเลือกมากนัก ประกอบกับนายคนนี้recommendจากน้องโดนัทคนงาม
เพื่อนหนูเองค่ะพี่....

ถึงเวลานัดสัมภาษณ์ แผนกบุคคลากรของเรานั้น ยื่นผลประเมินattitude test สมรรถภาพทางเพศtest อะไรต่อมิอะไรให้ผมเป็นเกณฑ์ในการพิจารณาตัดสินใจ
ผมขยี้ตามองscoreของหนุ่งสะโอดสะองค์นายนี้นั้น
โอ้โหน้องคะ ฝีมือในการทำtestวัดภูมิปัญญา เทียบเท่าเจ๊เก๊กซิ้ม ณ สำนักง้อไบ๊
นี่มึงเอาฝ่าตรีนประมวลผลวิเคราะห์ใช่มั้ยคะ มาได้ยังไงเนี่ย 2.5แต้มจาก20คะแนน

ผมสูดหายใจลึกๆเข้าไปสามเฮือก เอาวะ มันอาจจะดีก็ได้ (ไม่มีอไรจะเสียแล้วค่ะ)
มันต้องมีข้อดีซักข้อในคะแนน2.5นั่นสิฟระ เช่นว่า มันอาจจะหายใจทางผิวหนังได้ก็ได้นะคะ...

ณ ห้องสัมภาษณ์....
ผมนั่งลง น้องJ dock(คล้ายๆJ rock)คนนั้น มองด้วยสายตาสงสัยว่าอิช้านคือภารโรงหรือเปล่า
หลังจากรับไหว้แบบเสียไม่ได้ของJ Dockมาแล้วนั้น
ผมเริ่มขั้นตอนพิธี
อ่ะ แนะนำตัวคร่าวๆหน่อยนะคะ
อีนังJ Dockทำหน้าต้องการส้วมด่วนมาแต่ไกลระยะ300เมตร
(นี่กรูเผลอถามว่าแม่มึงแต่งงานมากี่รอบไปแล้วหรือเปล่าคะนั่น) อะ อะ อะไรนะครับ
น้องแนะนำนำตัวเองคร่าวๆหน่อยค่ะ
(ทำหน้าอยากลาไปคลอดลูกประกอบ) ผะ ผะ ผมชะชะชื่อ สมช๋อย หอยกระเด้งครับ
เงียบบบ....
(นี่กรูเผลอถามคำถามวิทยาศาสตร์โอลิมปิคไปรึป่าวคะนี่) แค่นี้เหรอคะ แนะนำตัวเองไงคะ
อะอะเอ่อ ยังไงครับ
ก็เช่นว่าน้องเรียนอะไรมา ประวัติการทำงาน แต่งงานมาแล้วกี่หน อะไรแบบนี้ไงคะ
(สูดหายใจเข้าไปยาวยืด กระดาษกระเดิดปลิวว่อน)
ผะผะผมทำงานเป็นSub contractorที่บ.ผลิตชิ้นส่วนคอมแห่งหนึ่งมาปีแล้วครับ
หน้าที่คือpackagingครับ
ยะยะอยากหางานใหม่เพราะตำแหน่งsubมันไม่มั่นคง และไม่มีทีท่าว่าจะได้รับการบรรจุเป็นพนง.ประจำแต่อย่างไรครับ
เงียบ.....
อ้อค่ะ เข้าใจค่ะ เอ่อ ตำแหน่งงานcheckerนี่มันหนักมากเลยนะคะ ทำงานสารพัดสุดไซร้เขตแดนของGeneral bae
ทั้งแบกหาม ทำงานกลางแดด ทำงานกลางคืนเลิกตีสามตสี่ ทั้งต้องพาแม่บ้านนายไปซื้อปลาทู ฯลฯอะไรแบบนั้น
จะไหวไหมคะ???

(เงียบไปประมาณสามชาติหย่อนๆ พร้อมปัดผมทรงJ dockปัดฝุ่นที่พื้นประกอบ)
ตะต้องไหวครับ
ไหวยังไงคะ ทำงานใต้ความกดดันได้ใช่ไหมคะ
(ทำหน้าเหวอ) กดดันยังไงครับ???
สิ้นคำตอบนั้น ดิ๊นตั้งท่าจะตะโกนขอกางเกงในแม่บ้านที่เดินผ่านไปมาซับเหงื่อซะให้มันรู้แล้วรู้รอด
เออ....มันต้องมีDNAตัวไหนซักตัวที่ทำให้ไอ้หนุ่มนี่เข้าใกล้คำว่าเอาไหนบ้างสิน่า

ด้วยอิทธิพลราหูมั้งคะ อิช้านในสภาพเสียสติ ตัดสินใจรายงานพี่หัวหน้า
พี่คะ หนูว่าน้องคนนี้ใช้ได้ค่ะ อย่างน้อยแกก็พูดภาษาไทยได้นะคะ เชิญมาสัมภาษณ์รอบสองค่ะ
ชม.ถัดมา.....พี่หัวหน้าผู้หลงกลนางมารลิ่งลิ๊งผู้บำเพ็ญตบะ ณ ยอดเขาไกรเลิศมาสิบพรรษาเศษยอมมาสัมภาษณ์

ด้วยnatureของพี่หัวหน้าที่แกเป็นผู้ช๊ายยผู้ชายอ่ะครับ คนที่ไม่รู้จักแกอาจจะมองว่าแกpushหรือดุดันเกินเหตุแม้แต่ในเวลาที่แกพูดธรรมดา
พี่หัวหน้ามาพร้อมเสียงเข้มสุดๆของแก
ไหน...แนะนำตัวซิ
อะ เอ่อ ผมชื่อสมม๋อย น้องสมหมายคะครับ
และแล้วน้องJ dockก็เข้าสู่stepเทพ...เงียบบบบบครองพิภพค่ะพี่น้อง
อะไรเนี่ย พี่บอกให้แนะนำตัวไงครับ
อะเอ่อ แนะนำตัวยังไงครับ (ไอ้เปรตตตคะ กรูลุ้นมึงปวดรูตับจริงๆค่ะ จำได้ว่าเมื่อชม.ที่แล้ว กรูบอกมึงไปแล้วนี่ค้า ฮ่วยยยย)
ก็บอกมา ว่าทำงานที่ไหนอะไรยังไงไงครับ!!!(เสียงเข้มสุดๆ)

ด้วยความที่ผมเอาใจช่วยไอ้หนุ่มซินตึ๊งนี่สุดกีบ อิช้านทำอะไรไม่ได้นอกจากท่องนะโมพุทโธ สุรามาเป็นระยะๆพร้อมกรวดน้ำส่งความกล้าให้อย่างเงียบๆ
จังหวะนั้น...ผมเห็น...

มือไอ้หนุ่มนั่น บีบผ้าเช็ดหน้าที่ไม่รู้ไปควักมาจากไหนดังกรอบบบบบ กรอบบบบบบบบบบ
กรอบบบบบบบ กรอบบบบบบบบบบบบบบ เหงื่อกาฬงี้แตกพลั่กๆเต็มมือ
เอ้า ว่าไงครับ ทำงานอะไรมา เอ้า บอกข้อดีของตัวเองมาซิ
สิ้นเสียงเข้มๆของนายกระพ๊มนั้น....

ไอ้หนุ่มนั่น...มือสั่นครับ....

อิช้านได้แต่ท่องพุทโธธัมโมแผ่เมตตาให้มันในใจ
แกเอ๊ย...เจอแค่นี้ยังมือสั่น กลับบ้านไปให้นมลูกไปเห๊อะไป๊
ถ้าเจอเวอร์ชั่นพี่หัวหน้าอาละวาดของจริง มึงไม่เครียดม้ามระเบิดไปก่อนเรอะฟระคะ
ประกันไม่coverอีกตะหากด้วยนะคะ แล้วอิช้านจะรับผิดชอบมึงยางง๊ายยย โอร้วววว
แล้วนี่กรูไปตกตัวอะไรมาฟระคะ มึงเป็นผู้ชายนะค้า กูยังห้าวกว่ามึงเลยค้า ฮ่วยยยยยยยยยยยย อ๊า

เหตุการณ์ในวันนั้น จบลงด้วยการที่พี่หัวหน้าจะตัดสินใจอีกทีตอนที่เห็นผลLogic testซึ่งต้องมาทำในวันต่อไปครับ
วันต่อมา...น้องJ dockโทรมาบอกน้องโดนัทคนงามว่า
ไม่มาแล้ว กลัวพี่หัวหน้ามาก ไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย

- -“
ดิ๊นเหนื่อยใจกะมึงมากค่ะ

Saturday 22 August 2009

ดวงแข็งโคตรV9

ขอหน่อยเห๊อะ
ดวงเอ็งแข็งจริง นุกนิกV9
มีพี่เป็นกองเชียร์อย่างเหนียวแน่น ปากเหวมาประมาณ153ครั้ง แม่งก็ยังไม่ออก....
เอ็งเฮงมาก พี่นี้ไซร้ขอคารวะ...

วีคนี้เงโชว์ได้ห่วยแตกบรมบรรลัยมากค่ะน้อง ในขณะที่นิวตี้โชว์ดีกว่าเอ็งทุกกระบวนท่า
ก่อนประกาศผล ยังพูดกับคุณนกยูงอยู่เลย..นุกนิกควรตกเหวไปได้จริงๆแล้ววีคนี้
เอ็งก็ยังดั๊นนนนนนนตะเกียกตะกายจากช่องนรกขึ้นมาจนได้
เอ็งทำบุญมาด้วยอะไรฟระคะ??

เสียดายนิวตี้ครับ โชว์ดีกว่าเยอะ ดันซวยมายืนกับซานิ ไม่งั้นก็ได้ตุ๊กตาทองไปแร้น

ปล.นุกนิกจ๊ะ พี่ก็ยังจะตามเชียร์เอ็งไปสุดขอบนรกเช่นเคย
ปวดตับปวดไส้แสบรูทวารแค่ไหน พี่ก็ยังจะเชียร์ต่อไปให้เครื่องในมันเจ๊งบ๊งกันไปข้าง
ไอ้เด็กบ้าบอติงต๊องง๊องแง๊งเต้นห่วยแอคติ้งงีด
ปล.2 แอบรักครูไผ่ เซ็กซี่ได้ทุกกระบวนท่า

Sunday 16 August 2009

ตัวซวยมาแร้นค้า...

ฤ ดิ๊นนั๊นไซร้คือตัวซวยแห่ง2000ปีประวัติศาสตร์มนุษยชาติคะ????
แรงรักใคร่พิศวาสบาดจิตของอิช้านนั้นไซร้ มันมีรัศมีของการสาปแช่งเจือปนอยู่ทุกอณู??

อ.ที่แล้วค่ะ ขณะที่ดิ๊นนั่งชมAFอย่างเลื่อนลอย...
พยายามบังคับจิตไม่ให้ตัวเองตกหลุมรักซานิและกุญแจซอล ก่อนที่สองสาวเจ้าจะด่าวดิ้นไปก่อนวัยอันควร
อุ๊ยตายแร้น....อีตี๋หน้าเดียวอ๊อฟV2นี่ดูไปดูมามันน่ารักดีนี่หว่า
ไอ้ตี๋นี่หน้าตามันธรรมดา แต่มันก็มีสเน่ห์แบบบ้านๆของมันดีเนอะ


เป็นไงล่ะค้าท่านผู้โชมมมมมมมมมมมม
หลังจากโดนมนต์แช่งของอิช้านเข้าไปประมาณสามวันเศษเอง...
ไอ้ตี๋มันโดนฟรีคิกอาบยาพิษด้วยแรงพิศวาสบาดจิตรของอิช้านออกนอกจักรวาลเทศบาลAFไปแร้นค้า...

โฮกกกกก....
นี่ความรักสิเน่หาของอิช้าน มันเป็นมนต์ดำปี๋ปิดแช่งชักหักกระดูกได้ผลแรงกว่าวูดูอีกเรอะค้า
กรูมันเป็นตัวซวย ตัวอัปมงคล ตัวอัปปรีย์ใช่มั้ยค้า อ๊า พระเจ้า

ท้ายนี้....อ๊อฟจ๊ะ พี่สาวคนสวยคนนี้ผิดเองล่ะจ้ะที่เอ็งตกเหวก่อนวัยอันควรไปซะแร้น
RIP V2 เอ็งจะอยู่ในใจพี่เสมอนาวแอน์ฟอร์เอฟเวอร์จากนี้และตลอดไป (หมายความว่า มึงจะซวยตลอดไปเช่นกันค่ะ)
555555

ปล.เชียร์นุกนิกV9ปวดตับปวดไส้แสบรูตูดแสบทรวงทวารเหลือเกินค่ะพี่น้อง
อภิมหาราชินีปากเหวค่ะ เพราะมีอิชั้นเป็นกองเชียร์สินะคะ

Wednesday 12 August 2009

สัมภาษณ์งาน: โย่ว โย่ว สมัครงานคร้าบ

วันนี้ได้เรียนรู้สัจธรรมเพิ่มมาข้อหนึ่งจากการสัมภาษณ์งาน
ชีวิต..ไม่มีอะไรเที่ยง และอย่าประมาทมันทีเดียวเชียว



ผมกำลังมองหาชายไทยใจงามมาร่วมงานกับทีมเราครับ
สำหรับผมแล้ว..วุฒิการศึกษา ประสบการณ์หรืออะไรที่มันประดับบ่าคุณมาก็แล้วแต่ ไม่มีผลกับผมเลยครับ
ถึงคุณจะเคยขายเฉาก๊วยหรือล้างส้วมห้องน้ำมาก่อน ผมไม่แคร์..
เรื่องพวกนี้มันอยู่ที่ใจอย่างเดียวเลยนะจ๊ะ



ในการนัดสัมภาษณ์ครั้งนี้ มีcandidateสองคน
กระทาชายนายแรกนั้น ผมจัดให้ประโยคข้างล่างนี้เป็นอีกหนึ่งตำนานที่ผมจะไม่ลืมเลยชั่วชีวิตผม
อิชั้น: ไหนเล่าประสบการณ์ทำงานให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ
กระทาชายนายนั้น: อ้อครับ ผมเรียนจบม๋อยหมองยูนิเวอร์ซิตี้ หลังจากทำงานpart timeได้หนึ่งปี
ผมโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรซวยครับ จับได้ใบแดง เลยต้องไปเป็นทหาร นี่ก็พึ่งปลดประจำการออกมาครับ

อิช้าน : ทำตาปริบๆ

กระทาชายนายแรกนั้น กระพ๊มไม่ขอเลือก เพราะฮีถามถึงเรื่องเงินเดือนที่จะได้ประมาณ5รอบได้
เวลาไปสัมภาษณ์งาน...ถามคำถามสร้างสรรค์กว่านี้ก็ได้นะคะพี่น้องงงง



ที่อยากพูดถึงคือผู้สมัครอีกคนครับ
คนหลังนี้...ฮีมาพร้อมผมทรงSkin head สร้อยเงินเส้นเบ้อเริ่ม และกางเกงเดฟรุ่นlacking
ผมคิด..เฮ้ย ผู้ชายคนนี้หน้าตาท่าทางดีกว่าจะมาเป็นcheckerงานเทศาภิบาลแห่งชาตินี้นะนั่น
ทำไมเค้ามาสมัครตำแหน่งนี้หนอ??


ดิ๊น: ไหนเล่าประสบการณ์ทำงานให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ
ชาย2: เรียนจบมา ผมทำพวกanimationครับ
จากนั้นก็ไปออกเทปที่XS(นามสมมุติ) แต่ไม่รุ่ง เพราะต้านพวกMP3 เทปผีซีดีเถื่อนไม่ไหว
แฮ่ม ผมเป็นแรปเปอร์ของวงด้วยนะครับ
ดิ๊น: ในห้วงของความนิ่งงงงัน นี่HRบริษัทอิช้านมันมีปัญหาอะไรกับการrecruitหรือเปล่าหนอ
อ้อค่ะ ดีค่ะ แล้วนี่ก่อนหน้านี้ไปทำอะไรมาอะคะ แล้วทำไมถึงคิดถึงเปลี่ยนงานล่ะคะ
ชาย2: ผมเป็นดีเจอยู่แถวรัชก๋อมอ่ะครับ อยากเปลี่ยนงานมาลองพวกงานประจำดูบ้าง
เพราะเวลาของผมมันไม่ตรงกับใครหลายคน อย่างแฟนงี้ผมก็ไม่มีเวลาให้ อะไรแบบนั้นน่ะครับ

ดิ๊น: อิช้านนั้นไซร้ ในสภาพล้ำลายฟูมปาก อ้อ งานล่าสุดของดีตาเหม่งนี่มันเป็นดีเจมาเว้ยเห้ย
เอาวะ รับๆไปก็ได้มั้ง ตอนไปเกะกันคงสนุกพิลึกถ55
แล้วนี่เรียกเงินเดือนเท่าไหร่คะ
ชาย2: ผมขอแค่7000ก็พอแล้วครับ ผมต้องใช้เงิน
อ้อ ผมอยากจะให้พี่ดูอะไรหน่อยครับ
พี่เหม่งแกหันไปควักอะไรซักอย่างในกระเป๋าออกมา

มันคืออัลบั้มสมัยที่พี่เหม่งแกออกเทปนั่นล่ะครับ
ในปกแกดูเป็นหนุ่มฮิปฮอปแบบเข้มขลัง ใส่แว่นกันแดด หมวกแร๊พโย่ กางเกงตัวใหญ่เท่าโจงกระเบน
ผมหยิบอัลบั้มแกขึ้นมาดู...
พร้อมเงยหน้าขึ้นมามองพี่เหม่ง...
ในแวบนั้น...ผมสัมผัสได้ว่าห้วงความคิดแกประหวัดไปถึงสมัยที่แกใช้ความรักทั้งหมดทั้งมวลในชีวิตแกร้องเพลงอันแสนสุขใจนั่นเอง...


ผมเองไม่รู้จะช่วยพี่แกยังไงดี หน่วยก้านแกไม่เหมาะกับงานแบบนี้จริงๆล่ะนะครับ
ชีวิตอย่าประมาท มีขึ้นมีลงเสมอ
วันนี้ เราแสนสุขใจกับชีวิต...วันหน้าอาจไม่มีแม้แต่ตัวเราเหลือเลยก็ได้

Monday 10 August 2009

กล่องแห่งความลับ...

เอาเรื่องนี้ก่อน....
เกิดเหตุการณ์ขำเหนือธรรมชาติขึ้นที่ตู้เย็นบ้านอิช้านค่ะพี่น้อง
ใช่ค่ะ...เหตุเกิดที่”ตู้เย็น” อันเป็นสถานที่แช่กุ้งหอยปูปลาผักดองปลาเค็มกางเกงในผ้าอนามัยฯลฯทุกสิ่งสรรพที่คุณเห็นว่าจะสามารถใส่เข้าไปได้นั่นล่ะค่ะ


วันนี้ เดินเข้าบ้านมา ตั้งท่าเปิดตู้เย็นจะเอาน้ำตามเคย
ตาเหลือบไปเห็น...ตามรูป เอ....ไอ้นั่นมันอีหยัง อิช้านอ้าปากค้าง


ด้วยอารามสงสัย ซูมมมมมมเข้าไป



สามวินาทีถัดไป....ผมหัวเราะก๊ากพร้อมตะโกนถามน้องยุ้ย

หล่อลลลลลลลล น่านมานนนอาร๊ายยยยยยยยย


ใช่ครับ...ทุกท่านที่แวะเวียนกันมาอ่านตาไม่ฝาด
มันคือกล่องตู้เซฟที่คุณๆท่านๆเอาไว้เก็บเงินเพชรพลอยขนเพชรอะไรที่ถือว่าสำคัญสุดกีบนั่นแหละ
หลังตั้งสติได้....
เอ....ไอ้หีบสมบัติพัสถานที่ถูกอัญเชิญมาอยู่ในตู้เย็นแห่งนี้ มันมีอะไรอยู่หนอ??
ตอนแรก...ผมเดา คงไม่พ้นเทลมีมิสทีนสุดไฮโซของน้องยุ้ยแน่ๆ
นานๆที ไอ้ขวดอะไรประหลาดๆก็จะมาโผล่ที่ตู้เย็นของเราอย่างกลมเลืนเคียงข้างปลาทูซึ้งนั้น...


อ้า.....ปริศนาไขกระจ่างแร้น พระแม่หัวเราะคิกคักมาแต่ไกล
ข้างในใส่อะไรไว้อ่ะแม่??
แม่หัวเราะร่า แม่ใส่ชอคกุเระสุดไฮโซแพงระยับเอาไว้
ผมอ้าปากค้าง ห๊า แม่เอาชอคโกแลตใส่ในเซฟ???แถมแช่ตู้เย็นเรอะ???นี่มันภูมิปัญญาชาวบ้านประเภทไหนกัน???

แม่บอก แม่ยั๊วะมาก
วันนั้นแม่อุตส่าห์ไปซื้อชอคกุเระสุดไฮโซนี้มาตั้งหลายร้อย
ผ่านไปครึ่งวัน...ครึ่งกล่องชอคกุเระที่ว่านี้ หายไปพร้อมกับสายลมและแสงแดด
เบื้องต้นสำหนวดสันนิษฐานว่า...คนงานที่บ้านเอาไปแกล้มปูปลาร้าไปแร้น


ด้วยความเสียดายของปนยั๊วะ
แม่เลยจับชอคกุเระที่เหลือใส่เซฟซะเลย
แต่เอ...มันต้อวแช่เย็น
ด้วยระบบบูรณาการ...แม่เลยจับชอคโกแลตใส่เซฟและแช่ตู้เย็นซะเลย
5555555555555555

Monday 3 August 2009

ด่อยเด้งแอร์ไลน์

ความจริงไม่อยากเขียนเรื่องนี้...
ตั้งแต่ผมขึ้นเครื่องบินมาก็หลายปี...
ไม่ว่าจะได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาจากสารทิศแห่งหนไหนว่าสายการบินด๋อยเด้งแห่งชาติของเรานั้นไซร้...
เลือกปฏิบัติบ้างล่ะ double standardบ้างล่ะ treatคนไทยยังกะเราเช่าแผ่นดินโลกนี้อยู่บ้างล่ะ
ผมจะเถียงหัวชนฝา..
เฮ้ย ไม่จริง ผมว่าโคกอีด๋อยแอร์ไลน์ของเราบริการดีจะตาย ผมไปไหนมาไหนด้วยสายการบินนี้ได้รับการบริการฉันท์มิตรในยามที่ต้องอยู่ไกลบ้านเสมอมา


ยังจำได้..ตอนที่ยังเรียนหนังสืออยู่ แม่ๆยายๆแอร์รุ่นหม้อปั้นดินเผาก่อนวิวัฒนาการมนุษยชาติถามไถ่กระพ๊มด้วยความห่วงใยร้องไห้ทำไมคะ มาเรียนหนังสือเหรอคะ อ๋อเนี่ยลูกชายก็มาเรียนเหมือนกัน มาไกลบ้านก็แบบนี้ล่ะเนอะฯลฯ
ผมอยากบอกว่า..ในเที่ยวบินเหว่หว้าต้องจากบ้านมาไกลหลายสิบโลแบบนั้น
มิตรภาพฉันท์พี่น้องคนไทยนั้น มันช่วยได้เยอะ...

ตอนไปส่งน้องยุ้ย เราสองคนกระเหรี่ยงอพยพพี่น้องก็ได้แอร์ๆทั้งหลายบนเครื่องช่วยชีวิตหมูหยองหมูกรอบกุนเชียงทั้งหลายแหล่ที่แบกไปไว้
พี่แอร์ยิ้มให้อย่างใจดี...กุนเชียงหมูหยองทำมึนๆแล้วหิ้วเดินผ่านไปเลยค่ะ ไม่ต้องกลัวนะคะ เค้าไม่ตรวจเยอะหรอก

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา...โมโหอย่างแรงค่ะพี่น้อง
เหตุการณ์เกิดที่ด๋อยด๋อยแอร์ไลน์สาขาใหญ่...
ผมไปออกตั๋วล่วงหน้าชนิดที่ต้องเรียกว่าตั้งแต่กระบือโหก สามชาติก่อนจะบินนั่นล่ะครับ
ที่ต้องไปออกตั๋วก่อน เพราะว่าตั๋วโปรโมชั่นนี้ deadlineคือ31กค.
ทั้งนี้ คุณนกยูงได้จัดแจงไปขอเลื่อนให้ที่สนามบิน เพราะมันติดขัดหลายอย่างที่จะจ่ายให้ทันเวลาได้


ตอนแรกคุณนกยูงได้คำตอบว่า โอเคทางแอร์ไลน์จะเลื่อนให้เราเป็นวันที่11 สค.
หากแต่เมือวันพฤหัส ผมได้รับโทรศัพท์จากทางสายการบินว่า ไม่สามารถให้deadlineได้ขนาดนั้น
แต่ทางสายการบินจะผ่อนผันให้เป็น5โมงเย็นของวันที่1ครับ

วันนี้ผมไปจ่ายเงินและออกตั๋วตามที่ทางสายการบินแจ้งไว้
ไปติดต่อเคาน์เตอร์8 สิ่งที่ผมได้รับคือ...
โปรโมชั่นหมดเขตแล้วนะคะ คุณต้องจ่ายเพิ่มอีก6000บาทเป็นตั๋วfull fareค่ะ
อ้าว แต่ทางคุณโทรมาบอกผมเองนะครับ ว่าวันนี้ต่างหากที่เป็นวันสุดท้าย
อ๋อ ทางspace controlที่โทรหาคุณ เค้าคงไม่ทราบเรื่องdeadlineจ่ายตั๋วน่ะค่ะ
ยังไงก็ไม่ได้ค่ะ หรือไม่คุณก็ลองโทรหาcall centerดูนะคะในกรณีนี้


ผมยืนงง ห๊า?คุณให้ผมที่เป็นลูกค้าโทรหาและดำเนินเรื่องเองเรอะ???????
ผมฉุนปรี๊ด เฮ้ย..ได้ไง นี่มึงไล่ลูกค้าให้ไปหาทางเดินหน้าต่อเองเรอะ
ในขณะที่พนง.ท่านนั้นปฏิเสธความรับผิดชอบสถานเดียว เพียงแต่อ้างว่าแผนกโน้นเค้าไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ
ผมเริ่มเสียงดัง อ้าว แล้วแผนกโน้นมันไม่ใช่บริษัทเดียวกับคุณเรอะฟระครับ??
ก็เป็นทางคุณนั่นล่ะ ที่บอกให้ผมมาจ่ายเงินวันนี้ ไม่งั้นผมก็มาจ่ายเมื่อวานไปแล้วสิ
แผนกโน้นเค้าไม่ทราบเรื่องนี่คะ บลา บลา บลาฯลฯ


ในสภาวะที่อีป้าโสดสนิมเกาะนั่นพล่ามแต่คำว่าแผนกโน้นค่ะ แผนกโน้น(ที่เป็นบริษัทเดียวกันนั่นล่ะ)
ผมเริ่มอับจนหนทาง ฮ่วยยย...ได้ไงวะ อยู่ดีๆให้มาเสียเพิ่มอีกตั้ง6000ทั้งๆทีไม่ใช่ความผิดเราซักกะนิด
มือไวเท่าความคิด...ผมโทรหาคุณนกยูงครับ

มจ.ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย.....
คุณนกยูงเมียกระพ๊มผู้แสนน่ารัก...คิดหาหนทางดำเนินการให้ทันที
ขณะที่พนง.อีกสายการบินหนึ่งซึ่งผมเป็นลูกค้า ได้แต่พล่ามคำเหล่านี้..
ลูกค้าไม่เข้าใจเรื่องระบบและกฏ เนี่ยพี่บอกไปหลายครั้งแล้วนะ (แล้วมึงฟังกูหรือเปล่า ว่าบ.มึงนั่นล่ะโทรมาบอกกูเองว่าวันนี้ได้)
แผนกโน้นเค้าไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ
ยังไงก็ไม่ได้ค่ะ บลาบลา ฯลฯ
อ้อ แล้วช่วยหลบไปก่อนได้ไหมคะ ดิชั้นจะได้บริการลูกค้าท่านต่อไปค่ะ (ทั้งๆที่เคสกูมึงยังทำไม่จบอ่ะนะ อีหอกคะ)

คุณนกยูงหายไปครึ่งชม.และโทรกลับมาบอกว่าเธอได้คุยกับsupervisorของทางโคกอีด๋อยแอร์ไลน์แห่งนี้แล้ว
จากการสืบสวน เค้าก็ยอมรับว่าทางทีมเค้าก็ผิด และเค้ากำลังปรึกษาผู้ใหญ่แก้ใขไห้ล่ะแห้ง
แห้งทำใจร่มๆนะ อย่าไปโวยวาย นั่งรอมจ.ก่อนนะคะ


ผมทำตามที่คุณนกยูงสั่ง โอเค ยุบหนอพองหนอ และตั้งท่าจะเดินออกไปทานข้าวฆ่าเวลา
ก่อนจะไปนั้นผมกังวลว่า เออทางทีมนั้นเค้าอาจจะติดต่อไปยังอีป้าโสดนิรันดรนั้นก็ได้ เผื่อเธอหาผมไม่เจอ ผมกลั้นใจเดินไปบอกเธอก่อนไปว่า
พี่ครับงั้นผมไปทานข้าวก่อน ฝากเรื่องด้วยนะครับ
อ๋อค่ะ ดิฉันทานแล้วค่ะ (กรูจะชวนมึงไปทานข้าวเมื่อชะนีสูญพันธุ์จากโลกนี้ไปเท่านั้นค่ะ) (บริการดีเริ่ดเลยนะคะ มึงฟังรึเปล่าฟระคะว่ากรูพูดอาร๊ายยย)


ผมเดินหัวเสียออกไปทานข้าว ระหว่างที่นั่งทานข้าวแบบเซ็งๆอยู่นั้น
มีสายเข้าจากด๋อยเด้งแอร์ไลน์นั่นล่ะครับ
ใจความนั้นคือ มันเป็นความผิดของทางทีมเค้าเอง ซึ่งเค้าจะauthorizeให้ผมเป็นกรณีพิเศษที่จะออกตั๋วได้ครับผม
แต่ทั้งนี้...

ขอผมพูดกับticketerคนนั้นหน่อยได้ไหมครับ??
อ้าวแล้วทำไมคุณไม่โทรไปคุยกันเองที่สนง.ล่ะคร๊า อ๊า ดิ๊นกรี๊ดสุดเสียงด้วยความงง
อ๋อ ผมกลัวโทรไม่ติดน่ะครับ
หลังจากสลบเหมือดด้วยความโมโหไปอีกสามนาทีถ้วน
ดิ๊นกลั้นใจ(อีกรอบ) โอเคค่ะ รอซักครู่นะคะ เดี๋ยวรอดิ๊นพิฆาตเกี๊ยวกุ้งแสนอร่อยอันนี้ให้มลายหายสิ้นไปก่อน แล้วจะวิ่งกลับไปที่สนง.ใหญ่ให้คุณค่ะ
ฮ่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


ผมว่ามันตลกสิ้นดีเลยฟร่ะครับ
ไอ้บริษัทการบินแห่งชาติที่โด่งดังเด้งไปทั่วโลกแบบนี้นั้น
มันทำงาน ไม่คุยกันและไม่ร่วมมือกันเรอะฟระครับ?????
มันทำงานแบบcustomer self-serviceแบบนี้เรอะฟระครับ??

งานนี้นะครับ ถ้าผมไม่ได้คุณนกยูง ผมคงต้องเอวังด้วยการที่ผมต้องจ่ายตั๋วในราคาเต็มซึ่งมันไม่ใช่ความผิดผมเลยซักกะนิด
เอวังด้วยการที่พนง.ไม่ช่วยอะไรผมซักนิด ทั้งๆที่มันคือหน้าที่
เอวังด้วยการที่ผมเสียความรู้สึกกับด๋อยเด้งแอร์ไลน์นี้ไปอีกนาน

โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ปล.ขอบคุณคุณนกยูงนะครับงานนี้ เมียเราเก่งที่สุดในสามโลก
ปล.2 ทำcomplaintไปแล้วครับ สิ่งที่จะได้ตอบกลับมาคงไม่พ้นความเงียบหรือขอโทษค่ะ ทางเราจะปรับปรงการบริการให้ดีขึ้นๆๆๆไปเรื่อยๆภายในชาติหน้าค่ะ เทือกนั้น

Sunday 26 July 2009

V12

เหตุเกิด ณ Cinderella Feet Studioของน้องหลิงๆ (แอบโฆษณาแฝง รองเท้าสวยปานเทพประทานนะเออ ^^)
สองหลิง : พี่ลิง ทำไมพี่ลิงไม่ค่อยอัพไดเรื่องAFเลยล่ะคะ
อ้อ พี่ไม่ค่อยอินแล้วน่ะครับ ตั้งแต่อีแม่เสือสาวแท๊บบี้V11ของพี่ มีอันชาตะมรณะม้วยกลับหลุมไปนอนแทะเม็ดก๋วยจี๊ที่บ้านแล้วนั่นแร้
ยุ้ย: เออเนอะ โคตรน่าสงสารคนที่เจ๊เชียร์เลย เดี้ยงทุกราย555 เป็นแบบนี้ทู๊กปี๊ 555
เออ...ในเมื่อหล่อลหัวเราะในความทุกข์ระทมของช้าน
งั้นชั้นจะหันไปเชียร์ผู้ช๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แช่งแม่งให้ตกรอบทุกคนดีมั้ยงั้น55555

ยุ้ย: กรี๊ดดด ไม่ได้นะยะ ยุ้ยกรี๊ดม้ามแทบแตกดังตะลึงตึ่งตึ๊ง...
ห้ามนะ ห้ามเชียร์อิชย์V12พ่อยอดขมองอิ่มของดิ๊นและนังเก๋เพื่อนสาวผู้ลวนลามอิชย์ด้วยพลังงานจิตตั้งแต่ฮีตื่นยันอาบน้ำนอนนะย๊า อ๊า ม่ายด๊ายยยยยยยย
ไม่ได้ รอดูนะยะ....ช้านจะทุ่มหัวใจอาบยาพิษดวงนี้เชียร์แม่งเลย
แล้วมาดูกัน อ.หน้ามันจะออกม๊ายยย วะฮะฮ่า
หล่อลจะได้รู้บ้างไงยะ ว่าชีวิตที่ขาดแท๊บบี้นี้...มันเสียดายค่าTrue Visionsยางง๊ายยย อ๊า

วีคที่4ผ่านไปด้วยอารามช๊อคซีนีม่าของสาวๆค่อนประเทศปานปอบหยิบคอมมานโดขว้างไม้ขัดส้วมใส่นางกระสือที่บินไปบินมาซักนาง
และแล้ว....ดิ๊นก็ประสบความสำเร็จในฐานะกองแช่งมือหนึ่งของประเทศAFคร้า
เป็นไงล่ะคร้าพี่น้อง...ไม่เสียแรงที่ดิ๊นเพียรนั่งชมน้องอิชย์อาบน้ำ กินข้าว ตื่นนอน ฯลฯด้วยจิตรักและพิษสวาท (พิษจริงๆ ฮ่วยค่ะ)อย่างสุดซึ้ง
วีค4ที่ผ่านมา...อิชย์ออกค้าพี่น้อง
ออกแบบกระชากวิญญาณชะนีไทยทั้งหลายไปกับอกล่ำๆขาวๆของนายอิชย์ด้วยนั่นล่ะ

ส่วนตัวแล้ว อึ้งเหมือนกันนะครับ อิชย์เนี่ยถือว่าเป็นเต็งแชมป์เลย
นิสัยดี มีการศึกษา หน้าตาดี ร้องเพลงได้ เต้นโอเค วางตัวดี สรุปง่ายๆ อิชย์เป็นผู้ชายที่แสนดีทุกประการ
ดูอิชย์แบบไม่ได้ตั้งใจ(แช่งเลยซักกะนิดสาบาน) ผมยังอดรู้สึกไม่ได้เลยว่า
เออ...ไอ้หนุ่มนี่มันก็น่ารักดีเนอะ (ลางร้ายมันมาแระ 555)
เอาเป็นว่ากระพ๊ม นายลิงขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งสำหรับสาวอกเดาะทุกท่านนะครับ

มาวันนี้ เจอน้องยุ้ย
ยุ้ยทำตาถลนพร้อมขว้างค้อนใส่ผมสามตู้มใหญ่
หล่อลลลลลลลลลลลล ช้านบอกแล้วช่ายยยม๊ายยยยยยยยว่าอย่าเชียร์อิชย์ ปัดโธ่
นังเก๋โทรมาโวยวายใหญ่เลยเมื่อคืน มันหัวใจสลายหายต๋อมไปกับอิชย์ ร่ำๆจะไปฆ่าตัวตายแร้นเนี่ย
คำแรก...
ยุ้ย....เพราะพี่มึงใช่แมะ
5555555555555555555

ตะกี้นี้ เบนเซ่แฟนสองหลิงโทรมา
ได้ยินเสียงสองหลิงมาแต่ไกลๆ
พิ่ลิง พี่ลิงเชียร์อิชย์ใช่มั้ยคะ
ทำไมพี่ลิงแม่นงี้อ่ะคะ
555555555555555555555555555+

ปล.รายต่อไปเชียร์ใครดีน้อ อ้อ แมคV8ดีก่า 5555

Sunday 12 July 2009

เลิกเชียร์=เลิกแช่ง

อิช้านขอสาบานด้วยเกรียติทอมสามัญรุ่นใหญ่ว่า....
ชาตินี้ กูจะไม่เชียร์ไผแล้วคร้า
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะพี่น้องงงงงงงงงงง


เชียร์หรือแช่งฟระคะ กงอเชียร์แบบดิ๊นเนี่ยยยยย ฮืออออ T_____T

Friday 10 July 2009

ดิ๊นอยากร้องไห้ค้า V11

ขณะนี้เวลาจะห้าทุ่มกว่า....
อิช้านนั้นไซร้ นอนผึ่งพุงอยู่บ้านอาม่า
ถึงเน็ตจะช้าแหง่กปานซิ้มคลอดลูกคนแรกปานใด
อิช้านก็ยังคงสติลพยายามต่อปายยยยในการรับชมAFค่ะพี่น้อง

เน็ตนั้นไซร้ด๋อยมาก เพราะแชร์กันหลายเครื่อง
สิ่งที่หลงเหลือนั้น ฤ ได้แค่เสียงก็โอมากแร้นพี่น้อง...

เอาเถอะ...วันนี้เข้ามาพล่ามเรื่องนี้ดีกั่ว
ฟังแท๊บบี้ร้องเพลงทางเดินแห่งรักเมื่อวานนี้แล้ว ทอมชราหล่อล่ำถึกคนนี้อยากจะร้องไห้ฟร่ะค่ะ
ใช่แร้นค่ะ...กรูมันอิน กรูมันบ้า กรูมันประสาทแด๊กกก..
ดูAFทุกปี อินมันได้แบบนี้ทู๊กกกปี

ทำไมอยากร้องไห้ไม่รู้ อาจจะเพราะน้ำเสียงและเพลงของเธอมันกินใจผมจริงๆ(พรุนแล้วค่ะพรุน)
ประกอบกับฟังไปฟังมา เฮ้ย เพลงนี้มันใหญ่นี่หว่า...
ร้องเพลงได้ถึงวิญญาณแบบนี้..
เอาไปเลยค่ะ 100บาทจากก้นกระปุกดิ๊น
พี่จะโหวตห้ายยยยนะจ๊ะ (คุณนกยูง:ได้ข่าวว่ามึงกรอบจะตายห้าสแร้นไม่ใช่เรอะ)แท๊บบี้

แฮ่ม...น่าภูมิใจนะครับ
V11นางนี้เป็นคนแรกเลยที่ไม่สวย แต่กรูทุ่มหัวใจพรุนๆดวงนี้เชียร์ค้า
โลกมันเปลี่ยนไปร้นนนนพี่น้องงงง..

ปล.พี่น้องทุกท่านชาวเราผู้มีดวงตาผีเห็นผี
ช่วยตอบผมหน่อยเห๊อะ
พี่น้องว่าอิช์คกับซานิกิ๊กกันป่ะครับนั่น
โฮกกกกก ม่ายยยยยยยยย T____T

Wednesday 8 July 2009

นกยูงCall Center

เรื่องราววันนี้...อุทิศให้นกยูงcall centerฝึกหัดผู้ไม่รู้จะน่าสงสารหรือขำดีนะครับ:)
ช่วงอ.นี้คุณนกยูงเข้ากรุงมาร่วมคอร์สเทรนนิ่งของที่บ.
หลักสูตรนั้น ก็อย่างที่จั่วหัวไป บริการแจ๋วออนไลน์นั่นล่ะคร้า...
ปฏิบัติหน้าที่มาได้3วัน...เพื่อนร่วมงาน ลูกค้า และหัวหน้าประเมินว่าเธอทำงานได้ดีเริ่ด เป็นที่น่าพอใจครับผม

หากแต่...เหตุวินาศกบาลเกิดเมื่อบ่ายนี้ครับผม
ณ ปฏิบัติการรับสายสายหนึ่ง...
Call centerฝึกหัด Miss Peafowlนั้นไซร้...ตั้งท่าจะปฏิบัติท่าบังคับพิฆาตลูกค้าลาวดอบเข่าคู้
สวัสดีคร้า...การูด๋อยแอร์ไลน์ยินดีให้บริการค้า
บลา บลา บลา

อิชั้นของทราบชื่อผู้โดยสารได้ไหมวะ???
ด้วยสภาพสติแตกพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
อีป้าของกระพ๊มใช้เวลาสามวินาทีครึ่งตั้งสติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดทำมึนกู้เศษหน้าของเธอขึ้นมาได้(มั้ง)
(เสียงหวานนรก)เอ่อโอเคค่ะ อิชั้นของทราบชื่อผู้โดยสารได้ไหมคร้า อ๊า อ๊า

อีป้ารอดตายกลับมาเล่า...
เฮ้อออออ....แห๊งงงงงงงงงง
โคตรโชคดีเลยยยยยย
ผู้โดยไม่ได้ยินล่ะ 555555+

ปล. V11อิช้านชักแหง่วอ.นี้แหงมๆ เพลงนรกแตกมากค่ะภราดรชาวเราทั้งผอง
พี่ทุยคะ ทำไมมึงดันนุกนิกขนาดนั้น แล้วมึงถีบV11กรูลงเหวขนาดนี้ฟระคะ

Saturday 4 July 2009

i've survived: all girls AF6

ดีใจจะเป็นบ้า
วะฮะฮ่า...อ.นี้เป็นประวัติศาสตร์AFที่ผู้ชายออกก่อนเป็นคนแรก
และ...ผู้หญิงยังอยู่ครบค่ะพี่น้องงงงงงงงง โฮกกกกกกกก....
ขอบคุณฟ้าและพระเจ้าที่ยังเมตตาคร้า

ตอนแรกนึกว่าแม่ขวัญใจของกระพ๊ม อิช์คV1 จะเด้งกลับบ้านไปซะแร้น เพราะได้ร้องท้ายๆประกอบกับดูเรียบเกิ๊น
มามะขวัญเอยขวัญม๊า...แม่ขวัญตานายลิง :)

ส่วนตัวแล้ว แอบเชียร์คนนี้ด้วย แท๊บบี้V11
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าทำไมแอบเชียร์ ทั้งๆที่ไม่สวย(ฮ่วย)
เอาเถอะ สงสัยมันจะเป็นอาถรรพ์
นี่นับเป็นปีที่4แล้วที่ผมเชียร์V11 และมันจะต้องมีอันเป็นไปตกรอบไปในเร็ววันสิน่า

คนนี้ไม่พูดถึงไม่ได้ ซานิV6
สุดยอดค่ะพี่น้องงงง...ร้องแจ่มมาก
คุณนกยูงกับผมเห็นตรงกัน
นี่สิ...โคตรภูมิใจเลย
นั่นไงชาวเรา อยู่ตรงโน้น บนเวที ร้องเพลงสุดสะท้านให้พวกเราภูมิใจกันอยู่ไกลลิบๆนี่ล่ะ

คิดไปคิดมา อืม...เสียใจดีไหมวะ
V7ที่ออกไป...
ชั้นก็ผู้หญิงคนหนึ่งนี่หว่า 555555555+

Monday 29 June 2009

TVXQ : the 3rd Asian tour concert

มาบันทึกไว้ด้วยความรวดเร็ว



เดือนก่อน พี่เชอกะหนูมิ้มที่ทำงานกรี๊ดกร๊าดกันเส้นเสียงจะขาดรอนๆ
ตายแร้นนนนน คอนMiroticของTVXQจะขายบัตรแร้นนนนนนนนพี่น้องงงง
ดิ๊นดิ๊นตื่นเต้นยังกะระบุเพศแพนด้าน้อยได้ว่าเป็นทอมอีกนะเคอะนั่น
โฮรก....ดิ๊นทั้งสองจะไปดูให้ได๊ยยยยยยยยยย
ดิ๊นอุตส่าห์ขุดหม้อขุดไหบรรพบุรุษอดออมไว้ก็เพื่อวันนี้ล่ะคร้า

โอร้วว...วันที่ดิ๊นจะได้พบปะกับกล้ามแขนพี่หมียุนโฮ (เสียงจากกระแสจิคพี่เชอ)
ว๊ายยยยยยกล้ามแขนกล้ามหน้าอกกล้ามหัวใหล่กล้ามเนื้อไบเซ็บไตรเซ็บของแจจุงงงเนื้อคู่อิช้านตั้งกะ100,000ก่อนคริสตศักราช
(ถ้อยหนึ่งของจม.ลาตายน้องมิ้มเพื่อTVXQ)



ตายล่ะ แล้วจะทำยังไงกันดีพี่น้อง บัตรคอนนั้นไซร้ต้องขายหมดภายในพริบตาแหงมๆ
เจ้าอย่าจักประมาทสาวกCassiopieaทั้งหลายนั้น เพราะพลังความหื่นนั้น ฤ คือหัตถาครองเป้าของหนุ่มๆ
เอางี้ น้องมิ้ม เจ้าอย่ารอช้า พี่นั้นจะใช้วิชาดัชนีรัวนิพพาน(เลยอรหันต์ไปแล้ว)กดจองบัตรอยู่บ้านเอง
ในเพลาเดียวกันตอนย่ำรุ่งนั้นไซร้..ส่วนเจ้าจงไปต่อคิวรอซื้อบัตรที่Thaiบขส.ขายตั๋ว
ใครได้ก่อน จงรีบส่งนกพิราบสื่อสารมา...


ฟากกระพ๊มนั้น...ได้แต่ยืนฟังคล้ายโดนสะกดจิต
พี่ๆ...ผมไปด้วยแล้วกันงั้น
มารู้ตัวอีกที อ้าวอีผีชะนีในกายาดิ๊นนั้นควักจ่ายค่าบัตรไปแล้วฮร่ะ ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักไผในวงซักคน
สาบานว่าตั้งกะเกิดมา ได้ฟังเพลงดงบังชิงกิสองเพลงถ้วน คือMirotic (แอบอ่านว่าไมโรติค พี่เชอกรี๊ด ต้องอ่านว่ามิโรติคนะจ๊ะ)กับBallon

ดังนั้น...มีแต่คนถามกระพ๊มว่า แล้วมึงจะไปทามม๊ายยยยย
ผู้ชายท้างน้านนนนน กับเสียเงินเป็นพัน ไปดูคอนที่รู้จักอยู่สองเพลงนี่อ่ะนะ??

ถึงวันคอนฯ กระพ๊มนั้นไซร้ รีบไปรับพี่เชอมาที่Impact
พ่อเจ้าแม่เจ้ารถติดมากกกกกกกกกกกกกก
แถมลงไป ยังพบว่าตัวเองนั้นอยู่ท่ามกลางดินแดนสนธยา...neverlandมั้ย??
เพราะฝูงชนนั้นไซร้..99.99%เป็นเด็กสาวรุ่นลูกอิช้านได้ไม่ขาดไม่เกินค่ะพี่น้อง
กระพ๊มรวบรวมแรงใจเฮือกสุดท้าย...เอาวะ กรูเสียเงินมาดูเด็กเอ๊าะๆ(เกิ๊น)พวกนี้ล่ะนะ
พี่เชอปลอบใจว่า เอาวะลิง เดี๋ยวมันก็มีเรื่องดีๆเองล่ะน่า
คนที่นั่งข้างแก อาจจะเป็นสาวสวยสุดเซ็กซี่ก็ได้นะเว้ยเห้ยยย...
เออจริงว่ะพี่ ก็ได้วะ เอาวะ มันอาจจะดีก็ได้พี่

ไปถึงคอน...ฮิฮิ เสียงหัวเราะใครบางคนจากนรกลอยมาตามลม
อิช้านนั้นลมแทบใส่OMG...สาวที่ควรจะเป็นสาวสวยสุดเซ็กซี่กลายเป๋นคุณป้าแม่บ้านพาลูกสาววัยนมยังไม่เด้งมาดูซะงั้น
ฮือ T__T



นั่งๆดูคอนไป...รพหว่างเพลงLove in the ice (ใช่ไหม subthai-รักในน้ำแข็ง)
เพลงนี้เป็นเพลงช้าBalladซึ่งเมื่อประกอบกับหน้าตาหล่อกระชากใจสตรีเพศทุกหมู่เหล่าแล้วนั้น
ผมว่ามันก็เพราะดี
ระหว่างนั่งฟังไปนั้น ผมสังเกตุเห็น...
สาวน้อยสองนางนั่งข้างหน้าผมกอดคอกันและเริ่มร้องไห้กระซิกๆๆๆๆ

ผมได้แต่อ้าปากค้าง...เอิ่ม น้องร้องไห้กันฟระคระ แม่ยายมึงเสียกลางคอนเรอะ
พี่เชอบอก ยังงี้ล่ะแก เด็กมันอิน...
อีกช็อตหนึ่งที่ไม่พูดไม่ได้
ด้วยความที่เป็นนักดูคอนระดับมืออาชีพของพี่เชอ กระพ๊มจึงได้อานิสงค์กล้องส่องทางไกลที่เธอเตรียมมาไปด้วย
ระหว่างที่ผมคว้ามาส่องจะดูหน้าตา5หนุ่มให้ชัดๆจากระยะ100เมตรที่ผมนั่งอยู่นั้น...
สายตากระพ๊มไปป๊ะกับ กับ กับ

ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
Six packกล้ามเนื้อไบเซ็บไตรเซ็บของแจจุงคร้า
อิช้านอยากลงไปดิ้นตายมากเลยคร้า โอรกกกกก....
นี่กรูเสียเงินมาเพื่อนสิ่งนี้ใช่มั้ยคร้า อ๊า


โดยรวมแล้วMiroticคอนถือว่าสนุกเลยนะครับ
Productionอลังการงานสร้าง ระบบภาพและเสียงดีที่สุดเท่าที่ผมไปดูคอนมา
ได้ข่าวว่าทั้งชุดยกมาจากเกาหลีเลย
ไม่ผิดหวังครับ ไม่มีข้อสงสัยว่าทำไมเจ้า5หนุ่มนี้มันถึงโด่งดังนักทั้งร้องทั้งเต้นไม่มีบกพร่องแถมหน้าตาดีกันขนาดนั้น
เสียดายที่อิช้านนั้นไม่อินเลย...เพราะ เพราะ เพราะ
มันเป็นผู้ชายยยยยยคร้า555555555+

Monday 22 June 2009

บ่นไปเรื่อย

สวัสดีมิตรรักแฟนเพลง
หายไปหลายวัน เพราะยุ่งและมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายครับผม
เข้ามาเขียนนิดๆหน่อยๆ แก้คิดถึงไดอะรี่

ที่ทำงานมีเรื่องขำๆเกิดขึ้นนิดหน่อย
ช่วงนี้ITที่บ.กำลังฟิตมาก เนื่องจากเกิดเหตุการณ์ไวรัสลงserverครับ เสียดายจำชื่อไม่ได้
สืบไปสืบมา นั่นไงอับดุล ต้นตอไวร้สตัวนี้มาจากเว็บโป๊ที่คุณผู้ชายทั้งหลายแหล่แวะเวียนเข้าไปชมกันนั่นเอง
ว่ากันว่าสรรพคุณไวรัสตัวนี้นั้นร้ายกาจ ร้ายแรงมาก เพราะมันคือระเบิดเวลาครับ
ไม่รู้ว่ามันจะactivateตัวเองเมื่อไหร่ และเมื่อนั้นข้อมูลทุกอย่างจะถูกแพร่กระจายไปยังที่โน้นที่นี้
เมื่อนั้น...ก็วินาศกันน่ะสิครับ

ดังนั้น...อานิสงค์นี้จึงถูกเผื่อแผ่ไปยังเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงอย่างพวกคลิปโป๊เอย รูปเอยที่คุณผู้ชายทั้งหลายสะสมไว้ในเครื่องด้วย
เมื่อเช้านี้ITเดินมา
คุณลิงครับ แผนกคุณลิงนี่ไวรัสสะบึมบึ้มไปเลยนะครับ ทางผมคงต้องขอดำเนินการแก้ไข
ทั้งนี้ นอกจากไวรัสแล้ว คลิปโป๊อีหยังทั้งหลายยังมีเป็นแสนเลยนะครับ
ผมมีหลักฐาน ตามนี้ แต่น แต้น แต๊น....
เหตุเกิด ณ Desktop นายด๋อยด๋อย แผนกโลจิสติกส์
คุณลิงดูนี่นะครับ ว้ายอกอีแป้นจะแตกค่ะ

-สาวเทคโนบ้านบางกระโห้โดนXXXท่าควงสว่าน ท่อน้ำแตกกระจุย
-โอร้ว กรูเสี่ยวมากคร่ะ พี่น้อง
-XXXกันสนั่นเตียงจนน็อตเด้งไปโดนหัวแม่ยายเลือดอาบ
-เปิดซิงสาว36 มันส์มาก(สยองมาก)
-แอบถ่ายเด็กหอ XXXกะแฟน ว้าย ทำไมอีสาวฟันยื่นเป็นจอบได้ขนาดนั้น
อะไรแบบนั้นเป็นต้น....

ผมเดินเหงื่อตกตัวลีบฟีบๆออกมาจากแผนกITในสภาพไร้วิญญาณ...
ฮ่วยเอ้ย มันช่างน่าอายโดยแท้....
กลับมาถึงที่แผนก สบจังหวะไอ้พวกชายไทยใจงามนั่งสุมหัวทำอะไรกุ๊กๆกิ๊กๆกันอยู่พอดี
มานี่เลยพวกเอ็ง อิช้านนั้นไซร้ เผลอสวดสมาทานศีลโดยไม่รู้ตัวซะงั้น
ปาณาติปาตาเวระมณีสิขังปะทัง คลิบโป๊ล่ะมัง สังคังไปเก็บไกลๆ ฯลฯ

หลังจากบทสวดพ่อตาแม่ยายให้ศีลมหาสนิทของผมจบลงแล้วไซร้
ไอ้พวกลูกน้องได้แต่หัวเราะแหะๆ
ผมถอนหายใจ ฮ่วยยยยพวกเอ็งเอ๊ย
เก็บกันให้ดีๆหน่อยเห้อ ไปซื้อHandy driveมาเก็บแทนละกันไป๊
เดี๋ยวนี้8G 16Gมันจะเท่าไหร่กันเชียวว้า ป่ะ ทุ่มทุนหน่อยเห้อพวกเอ็งจะได้ไม่ต้องโดนเค้าว่า

เอ่อ เจ๊ครับ
ผมว่านะครับ ทั้งหมดนี้ ผมคงต้องซื้อHard diskล่ะครับ ของบหน่อยได้ไหมครั้บงั้น
55555555555

เรื่องความรัก...
.................


ท้ายนี้ พี่น้องประชาชนที่เคารพรักทุหมู่เหล่า
โหวตให้สาวAFด้วยเด้อคร้า
ผู้โชคดีที่ดิช้านเชียร์อย่างเป็นทางการ
และเป็นมิสซวยยูนเวิร์สแห่งปีนี่คือ แต๊นนนน
กุญแจซอล(ไม่ชื่อกุญแจซึมก็บุญแค่ไหยแร้นค้า)
นุกนิก
อิ๊ค(เขียนไม่ถูกฮร่ะ สงขลาปัตตานีดกิ๊นน V1)
และแน่นอน
ขวัญใจชาวเรา ซานิ v6
ช่วยโหวคสงวนพันธุ์รักษาสัตว์สตรีด้วยนะคร้า^^

Thursday 11 June 2009

ใช่เซ้...

ขอบคุณทุกๆเมนท์และกำลังใจจากไดหน้าก่อนนะครับ
วันนี้ไม่มีไรมาก แค่อยากตะโกนคำนี้ออกมาให้สุดเสียง

ใช่เซ้...
เออ..กูมัน.....
โปรดเติมคำลงในช่องว่างแทนผมที

Tuesday 9 June 2009

สับสน

ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ ผมกำลังทำอะไรอยู่
มีแต่คนถามว่า มึงบ้าป่าววะเนี่ย...
ผมเองก็ตอบไม่ได้จริงๆ

รู้แค่ว่า ตอนนี้ผมเสียใจจัง และผมกำลังจะทำอะไรที่ผิดพลาดอีกครั้ง

ประโยคติดปากตอนนี้คือ กูอยากตายยยยยยย
อยากไปให้มันพ้นๆ
ไม่รู้ว่าตัวเองทำบ้าอะไรอยู่ เพื่ออะไร และสุดท้ายแล้ว ผมจะรับผลของมันไหวไหม

ไว้มีเวลาจะมาเล่าเรื่องราวทั้งหมด ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเลย เพราะเน็ตที่ทำงานโดนบล็อก เข้าเว็บอะไรไม่ได้เลย
เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย....
ใครก็ได้ช่วยที

Friday 29 May 2009

เก็บขยะหรรษา

ช่วงนี้งานยุ่งมาก
เพิ่งได้เลิกงานตอนเกือบ5ทุ่ม
แม้ว่างานจะยุ่งได้ขนาดไหนก็ตามแล้วไซร้
พวกลูกน้องกระพ๊มมันยังมีอารมณ์ไปเช่าทีวียามมาตั้ง100 มาดูแจ๋วตอนจบ
อิช้านนั้น ปฏิบัติตตนเป็นหัวหน้าที่ดีมาก เพราะนั่งดูอั้มเพลินไปหน่อย ให้ไอ้พวกผู้ชายทำงานกันหน้ามันๆหน่อยเด้ เฮ้ย
ฮ่วย - -"

งานนี้ไม่ได้สงสารตัวเอง...
อิช้านสงสารลูกน้องทั้งผอง

วันนี้...นรกแตกมากคร่ะพี่น้อง
ดิ๊นนั้นไซร้ ลงไปเก็บกู้ซากscrapของโรงงานตั้งกะ9โมง เซิ้งไปเซิ้งมา อ้าว 3ทุ่มกว่าเข้าไปแร้น
สาบานว่าอิช้านคือซุปหน่อไม้ ไฉนFunctionมันกรรมกรได้เยี่ยงนี้ฟระคะ?

ที่น่าเจ็บใจมากกว่านั้น มันเป็นฉะนี้
scrapนั้นไซร้คืออะไร???
scrapเว่ากันง่ายๆ มันคือขยะที่มีมูลค่าน้อยที่สุดนั่นล่ะค่ะ (ฮ่วย ก็มันคือขยะ)
ขยะกับโรงงานนั้นไซร้ มันเป็นของคู่กันชิมิ
หน้าที่ของอิช้านวันนี้ก็คือหน้าที่ที่แสนจะภูมิใจที่ซู๊ด
เก็บขยะไปทิ้งค่ะพี่น้อง

เก็บขยะไปทิ้ง เป็นหนึ่งในเมกกะโปรเจ็คปลูกต้นผักชีมหามงคลของทางแผนกเราตบตาแขกบ้านแขกเมืองที่จะมาเยือนเร็วๆนี้
นิยามคำว่าขยะของผมนั้นไซร้คืออะไรน่ะหรือ
มันคือพวกเศษเหล็กที่ไม่ใช้แล้วทั้งหลายทั้งแหล่ทุกสิ่งอัน
แต่ละชิ้น เก็บกู้โคตรง่ายเลยพี่น้องงงงง
ไหนจะต้องแบกกกกออกมา เอามากองไว้ ให้คุณๆท่านๆมาชม อ่ะยกขึ้นหกล้อ ไปชั่งน้ำหนัก ทำเก็บเงิน ฯลฯ
เหนื่อยลิ้นห้อยไปถึงตาตุ่มคร่ะงานนี้

วันนี้นะเคอะ อิช้านมีผลงานอันแสนจะน่าภูมิใจมานำเสนอค้า
หลังจากทุ่มเทกายและใจใช้พลังความสาว สวย โสด ทั้งหมดทั้งมวลที่ยังมีเหลืออยู่นี้
เก็บขยะมากองไว้ให้พี่ๆน้องๆยกใส่หกล้อไปชั่งน้ำหนักแล้วไซร้
โฮ่โฮ่โฮ่ อิช้านสามารถเมิ่ก ทั้งวันสูบบบมาได้เกือบตันแน้ (900กว่าโล) ด้วยพลังชายหนุ่ม โสด ถึก ทมึน บึกบึนของลูกน้องชายไทยใจงามทั้งหลาย
ตอนไปทำจ่าย วิมานแทบทลาย...

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
อะไรฟระคะเนี่ย กรูเหนื่อยรูจมูกแทบแหกเป็นเครื่องช่วยทำคลอดแร้น
900กว่าโล อีลุง มึงให้กู3000บาทเรอะคะ
ใช่ค่ะพี่น้องคุณไม่ได้อ่านผิด ด้วยราคาประมูลกลางของรัฐบาล
เศษเหล็ก ซาเล้งให้คุณได้แค่โลละ3บาทเท่านั้นค้า

ณ ตอนนี้ อิช้านนั่งพิมพ์ไปปลงตกไป
เออ....
จะหวังจะอะไรมากฟระ
ก็มันงานเก็บขยะจริงๆนี่เนอะ ฮือ T_T

Friday 22 May 2009

ฮา

ฮ่วย ไดวันนี้หายโม้ด ขอโทษพี่ตั๊ก คุณวดี และพี่แหม่มด้วยนะคร้าบ
เหตุเกิดเนื่องจากความผิดพลาดทางเทคนิค
อิช้านนั้นพยายามจะเอาภาพปลากรอบลง ทำไมทำมา อ้าวหายโม้ด เพราะautosaveนั่นแร้

เนื่องด้วยไดหน้าโน้นไม่ได้เซฟอะหยังไว้เลยก็ช่างมันแล้วกัน เอาอันนี้ดีกว่า
วันนี้เปิดอ่านพันทิพ กระทู้เดิมๆ
กระทู้ภาคต่อ !!!!! ใ น คื น ที่ ฉั น เ จ อ ผี Episode 13
http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F7736899/F7736899.html

มีคห.นึงฮามากพี่น้อง เล่นเอาดิ๊นขำกลิ้งจนตกเก้าอี้
ความคิดเห็นที่ 378

บางทีเราก็ก๊องๆกับวิญญาณแฮะ
ปกติบ้านเราจะมีวิญญาณขาประจำมาขอส่วนบุญทุกวันเมื่อวานนี้เค้ามาตอนทุ่มกว่าๆ
หมาหอนเหมือนปกติเว้นอย่างเดียว เรากำลังชื่นชมกล้ามแขนชิน ชินวุฒิทางทีวีอยู่เราก็แผ่ส่วนบุญตามปกติ
แต่ดันไปพูดว่าขอมอบชิน ชินวุฒฺให้แก่ผู้ที่มาขอส่วนบุญ ณ ที่นี่หมาหยุดหอนเลยง่ะ
เงียบกริบยังกะปิดสวิทช์ทั้ที่ปกติเสียงจะค่อยๆเงียบไปไม่รู้เค้าโกรธเรารึเปล่าแฮะ -_-"
จากคุณ : หมูป่าน้อย


555555555555555555555555
ข้าน้อยขอคารวะ

Tuesday 19 May 2009

ทามม๊ายถึงทามกับช้านด้ายยยย ฮือ T_T

เสาร์อ.ที่ผ่านมา เป็นอีกวันที่นรกแด๊กกบาลอิชั้นฮร่ะ
จากที่ไม่หล่ออยู่แล้ว....
มันทำให้หน้าตาอิช้านยิ่งเน่าใกล้เคียงเข้าไปกับอูกานดาเซเปี้ยนเข้าไปทุกทีพี่น้อง....


วันเสาร์...ดิ๊นนั้นไซร้ มีกิจหลวงอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องเข้าเมืองช่วงเช้าวันนั้นพอดี
ใครจำเจ๊เก๋เจ้าแม่เซิ้งกระจุยแดนซ์กระจายคนนั้นได้..
พ่อของเธอไม่สบายมากครับ ด้วยอาการอันซับซ้อนและมาจากสาเหตุที่ไม่น่าเชื่อ
ผมจึงไปเยี่ยมคุณพ่อของเธอเช้าวันนั้นก่อน
ตกบ่าย...ฮ่วย กรูง่วง แต่ก็อยากตัดผมจังง้า...


ด้วยความที่พี่ช่างตัดผมประจำตัวของผมที่ชื่อพี่โบว์ เธอประจำอยู่ที่futureรังสิต กว่าอิช้านจะถีบเกวียนข้ามไปอีกซีกของจักรวาลนั้น แค่คิดสมรรถภาพทางเพศก็เสื่อมแล้วพี่น้อง...

เอาวะ..ไปตัดเรืองด๋อย(นามสมมุติจริงๆสาบาน) ณ สยามสองแควเอาก็ด้ายคร้า
จะได้ไม่ต้องขี่เกวียนทะแถ่ดๆไปไกลมากนัก...


ไปถึงเรืองด๋อย...
ป้าที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์ถาม...น้องมาทำอะไรคะ(มาสมัครเป็นพนักงานล้างส้วมร้านมึงมั้งคะ)
ตัดผมเรอะคะ มีช่างประจำไหมคะ
เอ...อ้อ เอาพี่คนนั้นก็ได้ครับ เคยตัดอยู่ครั้งนึง รู้สึกจะชื่อพี่เดชศรีนะครับ
ด้วยความที่อิช้านเป็นคนไม่เรื่องมากเลยเรื่องตัดผม
อ๊ะ ว่างอยู่ใช่ไหม เอาเลยงั้น จะได้รีบตัดรีบกลับไปนอน

ใครจะไปรู้....อีกชม.ถัดมา...
นรกขุมกระบือระทวยไกลโพ้นอันโน้นได้เตรียมทรงผมสุดจ๊าบ เปรตกรี๊ดกร๊าดไว้ให้ดิ๊นแร้น....


หลังจากสระผมเสร็จ ผมนั่งรอที่เก้าอี้ตัดผมอย่างไม่ใส่อะไรมากนัก
พี่ครับ เอาทางเดิมนี้นะครับ แค่ตัดให้สั้นหน่อยซักสองนิ้วก็พอ
พี่เดชศรีพยักหน้าหงึกหงัก ดิ๊นเข้าใจไออันเดอร์แสตนด์ขนแขนสะแตนอัพฮร่ะ
ผมถอดแว่น นั่งงีบไปเรื่อยๆ....
อีก40นาทีถัดมา อ่ะ เสร็จแล้วคร้าบบ ให้ดูก่อนนะครับว่าชอบไหม
ผมเอื้อมมือไปหยิบแว่น...มองหัวตัวเองในกระจก


แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิช้านอยากต๊ายยยยยอยากตายยยคร้า

นี่มึงมาปลูกสวนเห็ดบนหัวกรูเรอะฟระคะ ทำไมมันกลมดิ๊กได้ขนาดนั้นล่ะคร้าพี่น้องงงงงงงง

แถมแลดูข้างๆที่สมควรจะเป็นจอน มันช่างตรงทื่อ ตรงแน่วราวกับคุณพี่เอาไม้บรรทัดครูไหวมาตัดให้ดิ๊นยังไงยังงั้นเลยล่ะฟร่ะค่ะ

หลังจากนั่งอ้าปากค้าง ซึมซาบช๊อคซีนีม่าอยู่ตรงนั้นได้ประมาณ200ล้านปี
คะ คะ คร่ะพี่ เอ่อ เอริ่ม อ่า โอร้ว อ้าว พะพะพี่คะ เอิ่มตัดข้างๆออกหน่อยดีกว่าไหมคะ

ได้คร้าบบบบ...พี่เดชศรีลงมือตัดดังช๊อบแช๊บๆ โดยที่ดิ๊นไม่กล้าแม้แต่กระทั่งลืมตามอง ได้แต่นั่งภาวนาพุทโธ ธัมโม สังโฆ
เพี้ยง...พ่อแก่แม่แก่ช่วยลูกช้างด้วยเต๊อะ...


อ่ะเสร็จแล้ว ไปล้างผมนะครับ
ผมเดินไปล้างผมเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังของมนุษยชาติ...
มันต้องดีขึ้นสิฟระ เค้าอุตห่าแก้ทรงให้แร้น

พี่ช่างไดร์ ไดร์เสร็จพร้อมกับสภาพของดิ๊นที่น้ำลายฟูมปาก ตาขาวกลับอยู่บนเก้าอี้
กระพ๊มนั่งชักแง่กๆอยู่บนเก้าอี้ กรี๊ดดดดดด
ทำไมรองทรงมาอยู่บนหัวดิ๊นล่ะฟระคะนี่

เนื่องด้วยทำอะไรไม่ได้แร้น เพราะพี่เดชศรีแกล่อตัดผมซะเหี้ยนดั่งตัดหญ้ายังไงยังงั้น
ผมงี้สั้นเตียนติดหนังหัวเลยพี่น้อง
ใครนึกผมทรงตั้งๆแนวๆทุเรียนออก ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้นนั่นล่ะครับ
หลังจากตระหนักถึงความจริงอันโหดร้ายแล้วไซร้
ผมเดินไปจ่ายเงิน มือไม้งี้สั่นระริกด้วยความแค้นและเสียดายเงินของเผ่าพันธุ์ทอมหน้าเหียกแห่งประชาชาติ….

กลับมาถึงบ้าน พ่อแม่พร้อมใจกันส่ายหัวพร้อมหน้า
อาม่าอ้าปากค้าง...
เจ้าป๊อกกี้น้องชายหัวเราะคิกคัก เจ๊ เจ๊เหมือนผู้ชายเด๊ะเลยว่ะเนี่ย

เป็นครั้งแรกที่ผมตัดผมแล้วเครียดมาก น้ำตาไหลเลยฟร่ะครับ
เพราะรับตัวเองไม่ได้อย่างแรง เกิดมาอิช้านไม่เคยตัดผมสั้นขนาดนี้มาก่อน
คุณนกยูงปลอบว่า เอาน่า แห้งก็ใส่หมวกไปก่อน
ไม่ต้องคิดมาก เพราะยังไงก็ไม่หล่ออยู่แล้ว before or after doesn’t matterนะจ๊ะ
5555555+

เมื่อวานนี้มาทำงาน..
ผมแก้ปัญหาโดยการใส่หมวกมทำงาน และคาดว่าต้องใส่ไปอีกสามชาติเศากว่าผมจะยาว
อิช้านนั้นไซร้ โดนแซวตั้งกะชั้น1ยันชั้น3 ไล่มาตั้งแต่พี่ยามประตูทางเข้ายันแม่บ้าน
พี่หัวหน้ามองหัวกระพ๊มด้วยสายตกตะลึง
คนขับรถสิบล้อมองหัวดิ๊นพร้อมอ้าปากค้าง...
ไอ้กวางบอกว่า เจ๊ๆ
เจ๊ไปตัดร้านไหนมาเนี่ย
เรืองด๋อย ณ สยามว่ะกวาง
เจ๊เสียค่าตัดไปเท่าไหร่เนี่ย
450บาทว่ะกวาง

ไอ้ปุ้มน้องโอเปเรเตอร์คนงาม ประสานเสียงหัวเราะกับไอ้กวางคิกๆคักๆ
เจ๊ พวกหนูว่านะ
ถึงเรืองด๋อยจะดังแค่ไหน ได้ทรงนี้มา
ลดเหลือ150บาท พวกหนูยังไม่ไปตัดเลยเจ๊
55555555+

Saturday 16 May 2009

Angels and Demons:another conspiracy flick

ไปดูมาแล้ว Angels & Demons


ขอบอกว่า ดิ๊นต้องgive two thumbs upหนังเรื่องนี้ฮร่ะ
สนุก น่าติดตาม ดำเนินเรื่องน่าตื่นเต้นเร้าใจ มีชั้นเชิง
เอาไปเลยใจเหี่ยวๆดิ๊นดวงนี้เอาไปปู้ยี้ปู้ยำได้เลย เอาไปเลยยยโอ้วเย้...
นอกจากพี่Ewan จะหล่อสุดสวาทบาดใจทรามๆน้อยๆของอิชั้นแล้วไซร้
ยังได้เหมือนไปเที่ยวอิตาลีอีกรอบด้วยนะเออ

ที่อยากจะติเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้มีสองอย่าง
หนึ่ง นางเอก หน้าตาแก่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แก่ขนาดอิช้านนึกว่เป็นซากฟอสซิลค่ะพี่น้อง
ไปขุดมาจากหลุมไหนของวาติกันเรอะฟระคะ
นางเอกแก่ขนาดนี้เนี่ย ผมเหลือบไปเห็นผู้ชายนั่งข้างๆ นั่งทำหน้าอยากเป็นหมันกันเป็นแถว...
สอง เนื้อเรื่องเพี้ยนจากหนังสืออย่างแรง
แต่หยวน เพราะได้อรรถรสไปอีกแบบ

สำหรับเทวากับซาตานนั้น ผมว่าสนุกกว่า The Da vinci Codeนะครับ
แต่ทั้งนี้ ทั้งสองเรื่องก็ได้อรรถรสไปคนละแบบ
ส่วนตัวแล้ว ผมชอบเทวากับซาตานมากกว่า เพราะเป็นอีกหนึ่งทฤษฎีสมคบคิดที่โยงโน่นนี่มั่วซั่วไปมาได้น่าเชื่อถือเป็นที่สุดและความหลากหลายทางมิติก็เยอะกว่า
วิทยาศาตร์ล้างแค้นศาสนา
ศาสนาล้างแค้นวิทยาศาสตร์
มุสลิมกับคริสตศาสนา
ชายคนหนึ่งผู้ซึ่งจงเกลียดจงชังพระเจ้า เพราะในนามของศรัทธาที่บิดเบือนทำให้เขาเกือบตายและพิการ
และชายอีกคนหนึ่งมีชีวิตรอดเพราะศรัทธาและปาฏิหารย์จากน้ำมือของระเบิด =วิทยาศาสตร์

ส่วนตัวแล้ว นิยายเรื่องนี้หมิ่นเหม่มากๆครับ หมิ่นเหม่จริงๆ
หลายประเด็นเป็นเรื่องละเอียดอ่อนในระดับที่แค่พูดออกมายังผิดแล้ว...
หนังเลยเลือกที่จะตัดประเด็นเหล่านั้นออกไป ซึ่งผมมองว่าเป็นการดีครับผม
เช่น นักฆ่าตามเนื้อเรื่องจริงๆเป็นชาวอาหรับมุสลิม แต่ในหนังนั้นเป็นCaucasian ทั่วไป ซึ่งมาพร้อมกับทัศนคติบางอย่างที่ผมว่าคนเขียนออกจะแนววracistเล็กๆ
ฉากที่ผมมองว่าควรตัดทิ้งอย่างแรง แต่ก็ทราบดีว่าจะทำให้อรรถรสหนังเสียไปเยอะ
คือฉากที่วิตโตเรียลงไปที่Vatican Grotto เพื่อสำรวจพระศพนั่นล่ะครับ

เอาเป็นว่าใครว่างและชอบหนังแนวนี้มากกว่าม.3ปี4 หรือผีปอบฟัดผีกระสืออะไรเทือกนั้น
เชิญไปชมหนังสมคบคิดที่เนียนที่สุดเรื่องนึงของโลกเรื่องนี้กันนะครับ

Thursday 14 May 2009

ไม่หลับไม่นอน

ขณะนี้เวลาจวนเจียนจะเที่ยงคืน
อิช้านก็ยังไม่หลับไม่นอน ทั้งๆที่ตาจะปิดอยู่แร้น
พรุ่งนี้เช้า อีแม่ป้ามาอ่านคงด่าผมชิบหายวายวอดแน่ เพราะพระแม่สั่งให้กระพ๊มนอนตั้งกะสี่ทุ่ม

ไม่หลับไม่นอน เพราะอะไรน่ะหรือมิตรรักแฟนเพลง
ดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง หรืออีป้ามันไปติดสินบนพี่ท่อเอาไว้ไม่ทราบได้
เมื่อเช้านี้พี่ที่ทำงานผู้เป็นข้าทาสบริวารของDBSKและSuper Juniorอะไรแถวนั้น เดินมาบอกผมว่า
เฮ้ย..ข่าวร้ายว่ะลิง
คลิปGirls' generationในท่อมึง(youtube) โดนกวาดเหี้ยนเต้ โดยเฉพาะSubthai SubEngทั้งหลาย
เพราะโดนกม.ลิขสิทธิ์ว่ะ

ทันทีที่ได้ข่าวนั้น กระพ๊มน้ำตาไหลป้อยๆออกมาโดยไม่รู้ตัวดังซู่ซู่...
โอร้ววววววววววววว พระเจ้าคร้า ยังมีความเมตตากรุณาอุเบกขาวิสัชนากามาสุตราอะไรแบบนั้นอยู่บ้างม๊ายยย
ถ้าไม่มีแล้ว...ได้โปรดเมตตาเปรตน้อยผู้น่าสงสารตนที่ยังวนเวียนอยู่ในวัฏฏะสงสารนี้เต๊อะ...
เอาคลิปสาวๆกลับคืนม๊า อ๊า อ๊า นะคร้า นะค้า
แล้วเอาไอ้คลิปพวกหวัดเม็กซิโกของท่านนั้นไซร้ ขึ้นหิ้งไปเปิดให้พม่าบ้านท่านดูเห้ออออออ T__T

พระเจ้าท่านรู้ไหมเคอะ ว่าyoutubeช่วยชีวิตอิช้านจากความเหงาหอยส้อยซึมได้หลายโข
การที่ได้นั่งดูขาอ่อนสาวๆผ่านหน้าจอจากดาวขุมนรกแถบนี้ มันเป็นน้ำเลี้ยงจิตวิญญาณของอะฮรั้นเลยนะฮระ
ดังนั้น เอาคืนม๊า อ๊า อ๊า ลิขสงลิขสิทธิ์อะไรกันนั่น ให้ประเทศพัฒนาแล้วมันชักแหง่วๆกันต่อไปเถอะพี่น้องงงงง ง๊องงงง

ดังนั้น...กระพ๊มจึงยังไม่กลับไม่นอน เพราะ...
อิช้านมั่วแต่นั่งสูบคลิปYoutube Girls' generationน่านเอ๊งงงง
ก่อนที่มันจะมรณะภาพไปเสียก่อนนะเจ้า
อุตส่าห์หอบการหอบงานกลับมาทำที่บ้านด้วย ลืมหมดแร้นท่านมหาฯ
งานราษฎร์ช่วยชีวิตน้องๆSNSDเป็นงานหลักต้องมาก่อน

เอ้า ขอเสียงหัวงูทั้งหลายแถวนี้หน่อยยยเร้วววพี่น้องงงงงงง ฮิ้วววว


ขอบคุณภาพจากอากู๋โปรดักชั่นเช่นเคย

ปล.ตอนนี้เปลี่ยนใจแร้น i love Seohyeonมากกว่าไผไหนสามโลก(ไม่รวมเขมร อิชั้นกลัวตายเค่อะ)
สวน้อยคนนี้สวยวันสวยคืนครับผม
จากสองปีที่แล้วหน้าตายังกะกะเหรี่ยงกลายพันธุ์
มามะ มาให้พี่จร๊วบบบบบบบบ(เสียงสูบส้วม) สามทีก่อนนอน มาม๊า อ๊า อ๊า (ปวีณาช่วยหนูด้วยคร้า อ๊า อ๊า)