เสียงเตือน...

ตั้งแต่ก่อนโดนชกมา..ผมไม่เคยสังเกตุเลยว่าตัวเองนั้นมีลางสังหรณ์แปลกๆมาก่อน
มานั่งคิดกลับไป...เฮ้ย...
เราโดนเตือนมาก่อนแล้วนี่หว่า....

ผมพิมพ์ไป...ขนลุกไป
เรื่องพวกนี้มันมีจริงๆด้วย

ก่อนหน้าที่ผมจะโดนต่อยสองสามวันนั้น
คืนหนึ่ง ณ เวลาประมาณห้าทุ่ม...
ผมเตรียมตัวห่มผ้า ปิดไฟนอน...
ขณะที่ลืมตาโพลงในความมืดใต้ผ้าห่มบนเตียงนั้น
ผมพยายามเงี่ยหูฟัง...เสียงบางอย่างลอยมาจากที่ไหนซักที่
และเสียงนั้น...ดังชัดเจนมากเกินกว่าจะหูแว่ว

เสียงนั้น..คือเสียงพระสวดครับ

ผมเงี่ยหูฟังต่อไป...ตาสองข้างยังเบิกโพลง มือนั้นเย็นเฉียบใต้ผ้าห่ม
เฮ้ยเสียงลอยมาจากที่ไหน ณ เวลานี้ และ...เราไม่ได้หูฝาด เพราะเสียงนั้นดังและชัดเจนมาก
บ้านของผมไม่มีใครเปิดเทปพระสวด เอ..หรือเสียงลอยมาจากบ้านข้างๆก็ไม่น่าเป็นไปได้อีก

ขณะที่นอนฟังนั้น...ผมพยายามฟังว่าบทสวดนั้นเป็นบทสวดอะไร สิ่งที่กลัวอย่างแรกเลยคือ
มันคือบทสวดศพหรือเปล่า...
ผมพยายามตั้งใจฟัง ใช้จิตที่มีพยายามรับสาส์นนั้น

เออ...ท่านกำลังสวดให้พรอยู่นี่นา มันไม่ใช่บทสวดอะไรแบบนั้นที่กลัวไว้
ผมนอนฟังต่อไปเป็นเวลาเกือบสิบนาทีได้..เสียงนั้นจึงค่อยๆเงียบลง

หลังจากเสียงเงียบลง..ผมพยายามข่มตานอน เพราะผมมั่นใจว่าเสียงนั้นคือการให้พร
คืนนั้น ผมฝันเห็นพี่เชอที่ทำงาน...
ผมจึงมั่นใจอย่างมาก...เออ สงสัยพี่ช.ดวงตก
ผมรีบไปตือนพี่ช.ด้วยจิตหวังดี เฮ้ยพี่ระวัง
ประกอบกับพี่ช.นั้นไซร้ เจอเหตการณ์เหนือธรรมชาติในคืนเดียวกันนั้นมาด้วย
ผมจึงยิ่งมั่นใจ เออ...มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา

นอกเรื่องนิดนึง..สิ่งที่พี่ช.พบเจอมาคือ เย็นของวันทำงานวันนึง เธอเดินไปเข้าห้องน้ำ
ระหว่างที่เดินไปนั้น เธอรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนเดินตามหลังเธอมา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆๆๆ
เมื่อหันหลังกลับไป...ไม่มีใคร
ตอนที่เธอกำลังส่องกระจกอยู่นั้น เธอรู้เห็นเงาดำๆมาชะโงกดูเธอจากด้านหลัง...
และคืนนั้นที่ผมได้ยินเสียงพระสวด...
พี่ป.ที่ทำงานฝันว่า ผีตนนั้นที่เดินตามพี่ช.มาหาในฝัน แถมบอกชื่อเสร็จสรรพ

อ่ะเข้าเรื่องต่อ...
หลังจากที่ผมเตือนพี่ช.ไปแล้ว ผมจึงไม่ได้ติดใจอะไรเรื่องนี้อีก
อีกไม่กี่วันต่อมา..ผมโดนชก...

ในตอนแรกนั้น..ผมยังไม่เห็นความเกี่ยวกันของสองเหตุการณ์นี้
จนมาถึงอีกวัน..ผมกับคุณนกยูงไปหาหมอที่คลีนิกเล็กๆแห่งหนึ่ง
ด้วยความที่คนเยอะ..เราจึงนั่งรอคิวกันอยู่ที่ม้านั่งนอกร้าน
ณ เวลาสามทุ่มครึ่ง...
ผมเงี่ยหูฟัง...
เสียงพระสวด...ลอยมาจากไหน

ผมเงียบไป ตั้งใจค้นที่มาของเสียง
เสียงนั้นดังมาก ผมแน่ใจว่าผมไม่ได้หูฝาดแน่นอน
และเสียงนั้น...ดังกังวาลลอยมาตามลม
ผมนั่งนิ่ง...จิตรวบรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งก่อน...

ใช่แล้ว...เรากำลังถูกเตือน...

อีกสามนาทีถัดมา...
มีผู้ชายคนนึง เนื้อตัวมอมแมม แขนของเขานั้นมีรอยแผลสดเต็มไปทั่ว
ผู้ชายคนนั้น...เดินมากจากไหนไม่รู้
ท่ามกลางคนมากมายที่นั่งรออยู่นอกร้านด้วยกันนั้น...

ผู้ชายคนนั้น...เดินเข้ามายื่นแขนให้ผมและพูดกับผมสองสามประโยค
ผมฟังไม่รู้เรื่องว่าเค้าพูดว่าอะไร เพราะกำลังตกใจ...
หลังจากพูดจบ เค้าคนนั้นเดินจากไป โดยที่ไม่สนใจใครคนอื่นในร้านหรือหันกลับมามองอีกเลย
ผู้ชายคนนั้น...ไม่ใช่ขอทานแน่นอน เพราะเค้าไม่ได้ขอคนอื่น เค้าพุ่งตรงมาที่ผมคนเดียว
คุณนกยูงยังถาม แห้งเค้ามาพูดอะไร...

และครั้งสุดท้าย..
วันอ.ที่ผ่านมา ตอนสิบโมงกว่า...ผมแต่งตัว เตรียมออกไปข้างนอกกับที่บ้าน...
เสียงพระสวด..ดังมาอีกแล้ว
หากแต่คราวนี้ เสียงเบามากๆ แต่ผมก็ยังจับได้...
เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นรู้ไหมครับ..

ตอนออกจากร้านอาหาร
มีผู้ชายคนนึง(อีกแล้ว)เดินเข้ามาต่อว่าผม ว่าผมน่ะอดรถขวางทางเข้าออกบ้านเขา
ไม่รู้หรือไงครับว่าจอดขวาง...

ต่อไปไม่รู้จะมีอีกไหม..แต่ถ้าได้ยินอีกก็ต้องระวังล่ะครับ
ขอกราบสักการะต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งมวลบนโลกที่คุ้มครอง