Sunday 28 February 2010

คดี

พิมพ์ยาวยืด หายโม้ด
หลักใหญ่ใจความที่อยากบันทึกไว้ คือเรื่องที่ผมโดนทำร้าย

เมื่ออ.ที่แล้ว เจ้าของบ.นั้น เข้ามาคุยเรื่องคดีกับทางบ.เราครับ
มันเข้ามาเจรจาด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ สายตาดูถูก
เพราะทางเรายินดีที่จะจ่ายค่าเสียหาย2ล้านให้
จ่าย..เพราะไม่มีใครอยากมีเรื่อง
ไม่มีใครอยากโดนน้ำกรดสาดหน้า
ไม่มีใครอยากโดนยิง
อะไรจะเกิดขึ้นเราไม่รู้...

จากคำพูดของผู้ที่อยู่ในที่ประชุม
ผมยิ่งมั่นใจ...มันนี่ล่ะ ผู้สั่ง
ทนายของทางเราลองหยั่งเชิง ถามมันไปว่า
คุณคิดว่า..ในบ.ของเรา มีใครที่ไม่ชอบคุณบ้างไหม
มันยิ้มมุมปาก สายตาเย้ยหยัน
ผมก็ไม่รู้นะ ก็ต้องลองถามเจ้าตัวเค้าดู...
หมายถึง??

ในเมื่อผมรักที่จะทำงานนี้ต่อ(ก็ไม่รู้ว่ามีใครต้องการหรือเปล่า)
ผมก็ต้องรับความเสี่ยง
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมอยากเขียนบันทึกช่วยจำไว้
ลึกๆแล้ว..ผมมีความเชื่อว่า ถึงบ.เราจะยอมความแล้ว
มันอาจจะกลับมาทำร้ายผมเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะมันเหม็นขี้หน้าผมเป็นการส่วนตัว

หากผมหายตัวไป หากผมโดนยิงตายห่าไปถึงไหน
หากผมโดนน้ำกรดสาดหน้า
หากผมโดน...ฯลฯ
ช่วยคิดถึงคดีนี้ด้วย ช่วยคิดเรื่องราวนี้ด้วย
ผมไม่มีศัตรูอื่นที่ไหน ผมไม่มีเรื่องส่วนตัวบาดหมางกับใคร

Monday 15 February 2010

จิ๊ก

Happy Valentine's dayย้อนหลังกันทุกท่าน
ขอให้ทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านแช่มชื่นอุราสมปรารถนาในความร้ากกันทุกคนนะจ๊ะ
ปีนี้ ไม่ได้ไปไหนเลย เพราะติดภารกิจฟิชโช่กับที่บ้าน วันตรุษจีนนั่นเอง...
กินเป็ดไก่ผลไม้กันเซ็งไปเลยพี่น้อง...

คุณนกยูง เธอบอกว่าเธอนอนหน้าเหี่ยวอยู่กับบ้านคนเดียวไม่ไหว เธอเลยออกไปเหงาบำบัดด้วยการนวดหน้าสูตรผัวรักผัวหลง
ระหว่างทางนั้น อิช้านโวยวายโหวกเหวกถึงความรักแห้งแล้งไปตลอดทาง
อะไรเนี่ยอีป้า ปีนี้ไม่มีอะไรให้กันเลยเรอะไง
ช่ายเซ้ รักเรามันเก่าแร้น บลา บลา บลา ฯลฯ

ด้วยทนรำคาญไม่ไหว ชีเลยไปคว้าเอากระถางดอกกุหลาบมาให้หนึ่งกำ เอามาให้สายหนึ่งวันคือวันนี้นั่นเอง
ฮือ...ก็ยังดีกว่าไมได้อะไรเลยฟระคะ
ส่วนดิ๊นเรอะคะ พาชีไปเลือกเอง เพราะจากปูมประวัติการเดินเรือนาวารักของสองแล้วไซร้
กูซื้อะไรให้ไม่เค๊ยยยยไม่เคยถูกอีป้าเลยคร้า อ๊า..
วันนี้ไปเซ็นลาดด้วยกัน ทำไปทำมาเลยได้แป้ง Bobbi Brownมาในราคาลดกระหน่ำ
เอ้า รักนะจ๊ะ ลิงรักนกยูงจนอยากจะแนบชิดอิงแอบเหมือนแบคทีเรียบนใบหน้าถึงซื้อแป้งให้ไง
จูบบบ จู๊บบบ จูบบบ


เอ้าเข้าเรื่อง เรื่องที่อยากเล่าเกิดขึ้นในวันเสียตัวเสียใจเสียเงินแห่งชาตินี่ล่ะครับ..
ตอนเย็น ผมไปทานข้าวกะที่บ้าน
ที่ร้านนั้น ผมนั่งหันหลังให้ฝรั่งชายหญิงวัยเราๆท่านๆคู่หนึ่ง
ตอนเดินผ่าน สังเกตุได้ว่า ทั้งสองคน ดูเป็นแฟนกันธรรมดาทั่วไป แต่ด้วยเซนส์สามารถบอกได้ว่า ไม่น่าจะแต่งงานกันแล้ว
ผู้ชายนั้นหน้าตาหล่อใช้ได้ท่าทางสุภาพเนี๊ยบกริ๊บ (โอ๊ยบาดกูเจ็บค่ะ) ส่วนผู้หญิงดูธรรมดาทั่วไป
ทานไปทานมา ไอ้เจ้าป๊ฮกน้องชายสังเกตุไปที่โต๊ะนั้น
ฝรั่งผู้หญิงคนนั้นเดินไปเข้าห้องน้ำ และทิ้งกระเป๋าสะพายของเธอไว้ที่โต๊ะ

ทันทีที่แหม่มท่านนั้นเดินลับสายตาไป ไอ้หนุ่มตาน้ำข้าวผู้นั้นทำไงรู้ไหมครับ...
ไอ้บ้านั่น สายตาล่อกแล่ก มือคว้ากระเป๋าสะพายของแหม่มท่านนั้นมาคุ้ยๆๆๆๆๆๆๆอย่างเร่งรีบ
คุ้ยไปคุ้ยมา หยิบฉวยเอากระเป๋าตังค์ของเธอขึ้นมาจนได้ และรีบเอาเงิน5000บาท (เจ้าป๊อกอุตส่าห์สังเกตุทันซะอีก)ของเธอนั้น เก็บใส่กระเป๋ากางเกงของเธอเฉย

ไอ้หนุ่มนั่นนรกนั่น พอจิ๊กเงินได้เสร็จ ก็รีบเก็บกระเป๋าเงินและจัดแจงทุกอย่างให้เข้าที่เหมือนเดิม กลับมานั่งเต๊ะหล่อรอสาวเจ้าสบายใจเฉิบ...
สาวเจ้ากลับมาจากไปทุ่ง...ดิช้านไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ยเค่อะ
ถึงเวลาสั่งเช็คบิล ไอ้หล่อเก๊นั่นจ่ายเงินด้วยบัตรเครดิตอย่างเท่ห์(แล้วมึงจะจิ๊กเงินสาวทำไมฟระ???)
และสองคนก็เดินกอดคอกันออกจากร้านไปอย่างสันติภาพ....

หลังจากสองคนนั้นออกไปแล้ว เจ้าป๊อกถึงเล่าเหตุการณ์สมกระเทยของไอ้หนุ่มนั้นให้เราฟังกันนั่นล่ะครับ
เรามานั่งวิเคราะห์กัน มันไม่น่าใช่กรณีใช้กระเป๋าเดียวกัน เพราะไอ้หนุ่มนั่นหน้าตาเลิ่กลั่กเกินเหตุตอนหยิบเงิน
และสองคนนั้น ดูไม่น่าจะแต่งงานกันแล้วอ่ะครับ

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งบทเรียนก่อนวิวาห์ของสาวๆหลายเจ้า
เห็นแมะพี่น้อง...ไม่ใช่เราๆท่านๆที่โดนหลอก ฝรั่งมันยังโดนเลยค้า
ก็ไม่รู้ว่าอีกกี่นานกว่าสาวเจ้าจะรู้ว่าเงินหายและโดนหลอก

ผมนั่งคิด (คิดแทนเค้าอีก เอาเข้าไป)...เออ ไอ้เหี้ยฝรั่งคนนั้นแม่งทำเกินไป วันนี้มันวันอะไร ดูฤกษ์ซะมั่ง ตรุษจีนนะยะ(ฮ่วย)
ถ้าดิ๊นเป็นอีสาวคนนั้น ดิ๊นคงกรี๊ดกะละมังถังไหแตก
แล้วนี่ก็ไม่รู้ว่าออกจากร้านไป จะเกิดเหตุการณ์xxxไหม
ถ้าเกิด โอ้ววว ชีก็จะเสียทั้งตัว เสียทั้งใจและเสียเงิน

มึงไปแก้ชงเถอะค่ะ ไป๊....

Sunday 7 February 2010

เครื่องคิดเลขกุ๊กกู๋

คุณแม่กระพ๊ม...ชีมีฉายาที่คนรอบกายรายล้อมเรียกว่า"ซ้อ"มาตั้งแต่ครั้นบรรพชาติ
ซ้อของกระพ๊มนั้น...ชีเป็นนักบัญชีรุ่นบุกเบิกสมัยเครดิต เดบิตยังไม่มีใช้กันนั่นล่ะครับ
ระบบบัญชีเอย มาตรฐานบัญชีสมัยใหม่อะไรทั้งหลายแหล่เอยลืมไปได้พี่น้อง
เอกสารเรอะ...เยอะเท่าไหร่ ชีhandleด้ายยยยยย
เอาเชือกฟางมัดให้โม้ดดด แฟ้มเฟิ๊ม ม่ายมี๊...

อาวุธคู่กายทำมาหารับประทานของพระแม่คือเครื่องคิดเลขก๊อกก๋อยราคาประมาณ300บาทยี่ห้อCitizen
เครื่องคิดเลขอันนี้...อายุการใช้งานน่าจะสามารถเอาไปขึ้นทะเบียนโบราณสถานได้แล้ว
แม่ก็ยังไม่ยอมเปลี่ยน...ชีบอกว่ามันชินมือดี
เครื่องคิดเลขอันนี้แหละ...พระเอกของเรื่องวันนี้นะเออ

สิ้นเดือนที่ผ่านมา บ.โถส้วมไทย มหาชน(นามสมมุติ)มาวางบิลเก็บเงินค่าสินค้าครับ
ด้วยความที่ค้างจ่ายมานาน และบิลมันหลายใบ แม่ผมเลยเอาบิลทั้งหมดมานั่งตรวจก่อนที่จะทำจ่าย
ตรวจไปตรวจมา เคาะเครื่องคิดเลขก๊อกแก๊กไปเรื่อย
อ้าววว...บิลมันผิดนี่นา ทำไมไม่มีส่วนลด2%ตามที่ตกลงกันไว้
ซ้อเธอเลยยังไม่จ่ายเงิน และให้เซลล์ที่ดูแลนำบิลกลับไปแก้ไข

หลายวันถัดมา..เจ๊เซลล์นางนั้นเข้ามาหาซ้อ
ซ้อ ซ้อคะ ซ้อรู้รึเปล่า ซ้อดังไปเลยนะคะ
ที่บริษัทหนูเนี่ย ซื้อระบบบัญชีกุ๊กก๋อยมาช่วยทำงานและเพื่อปฏิบัติตามกฏระเบียบISOอะไรก็ไม่รู้
ระบบเนี่ยราคาตั้งสิบกว่าล้านเลยนะคะ ใช้มาตั้งนานก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลยค่ะ

แต่..เคสของซ้อเนี่ยนะคะ ไอ้ส่วนลด2%ที่ว่านี่ล่ะคะ
ซ้อทำให้พวกเราค้นพบbugของระบบค้า!!!!!
เรื่องนี้เข้าที่ประชุมของboardผู้บริหารเลยนะคะซ้อออออ
พวกหนูเทสกันมาสามล้านปีแสงแล้ว ไม่เห็นเจอความผิดพลาดของระบบเลยค่ะ
แต่ซ้อทำด้ายยยยค้า อ๊า....

หลังจากอีสาวเซลล์วิ่งแจ้นกลับไป แม่ผมนั่งหัวเราะหึหึ
เออ..ไอ้เครื่องคิดเลขสามร้อยบาท มันก็สู้ระบะสิบล้านได้ว้อยยยย
โย่ววว!!

Monday 1 February 2010

หวย หวย หวย

สวัสดีพี่น้องประชาชน(ยู้ฮู ยังมีไผแวะเข้ามาอ่านกันอยู่ไหมล่ะเด้อ)
หายไปนาน ไม่ได้เปิดเน็ตเลยเดือนที่ผ่านมา ที่ทำงานเน็ตก็โดนล็อคเข้าไม่ได้อีก
ด้วยความไม่สะดวกด้วยประการทั้งปวง ประกอบกับตอนนี้ติดเกมส์มาก ทานข้าวก็เล่น ขับรถก็เล่น วันๆเลยไม่ได้ทำมาหารับประเถือกอะไรกันค้าพี่น้อง

ขอบคุณน้องแท๊บบี้ที่ในที่สุด...เราก็หากันจนเจอจนได้ กรี๊ด...
หลังที่ปล่อยให้ทอมแก่ถึกหงึกคนนี้นั่งนอนแช่ง(เชียร์)สาวเจ้าอยู่คนเดียวเงียบๆ ฟูมฟาย ฟูมฟายอยู่คนเดียวเงียบๆ
ที่น้องมาเมนท์ ก็เป็นหนึ่งในเรื่องมหัศจรรย์5อย่างของพี่ลิงตั้งกะเปิดปีมาเหมือนกันนะครับ^^

เอ้าเข้าเรื่อง..
วันนี้วันอะไรจ๊ะ ท่านผู้โชมมมม
วันนี้วันที่ 1 หนึ่งงง หงึ่งงงง
วันชาติของพวกเราเหล่าคนจน..วันหวยยยยยยยยยยคลอดดดดดดดดค้า

เมื่อเช้าวันอาทิตย์ พ่อพากระพ๊มไปทำพิธีแก้ชงที่วัดเล่งเน่ยยี่
คนแน่นมากกกกกประมาณ32ล้านคนได้ แสบตาไปโม้ดดด...
ผมตาเกือบบอดจากธูปอาม่าท่านนั้นที่ชีล่อถือเดินในระดับเอวแกว่งไปมาดังฟิ๊ววววฟิ้ววว

ก่อนกลับนั้น พ่อให้ผมทำบุญ โดยเขียนลงไปในใบบริจาคว่าไม่ประสงค์จะออกนาม
ทำแบบนี้...พ่อสอนว่าผลบุญจะได้เผื่อแผ่ไปยังสัมพเวสีหรือใครที่ต้องการจริงๆ
ผมทำตามอย่างว่าง่าย ยกกระดาษบริจาคพร้อมยกมือท่วมหัว
สาธู๊ พ่อเจ้าแม่เจ้า เอาไปเลยค่ะพี่น้อง เอาไปเลยยยค้า
และด้วยจิตพิเรนทร์...
อย่าลืมนะค้า ท่านใดรับไปแล้ววววว มาบอกหวยยยยยยยด้วยจะดีเมิ่กนะค้า อ๊า อ๊า...

คืนนั้น...สงสัยพี่ท่านจะเป็นวัยรุ่นใจร้อน..ได้เรื่องจนได้ทั่นผู้โชม
ณ เวลาตีสามกว่า ผมฝันว่า ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ผมกำลังยืนงับแมงโม้ฝอยกระจายกระจุยอยู่กับเพื่อนๆ
มีผู้หญิงคนนึง ผมยาวหน้าใสปิ๊งเดินยิ้มมาจากไหนไม่รู้
เธอยื่นเสื้อให้ เสื้อนั้นสีขาว ผมพลิดกู ข้างหลังมีเลข "15"
และความฝันก็ดับสลายไป...ครอกกกก ครอกกกกกกกกกก

ตื่นเช้ามา เอาละวะเอิงเงย มาบอกหวยโต้งๆแบบนี้ ถ้าดิ๊นซื้อไม่ถูกอีก ดิ๊นจะขอดูดนมแมวตาย
เอ..แต่เราในถึงผู้หญิง มันต้องลบหนึ่งนี่หว่า
ได้โลด เดี๋ยวจะซื้อ14ล่าง เพราะเลขมันอยู่ด้านล่างของเสื้อ

ปรากฏว่า....วันนี้อิช้านยุ่งมากค่ะพี่น้องจนลืมcut offหวยก่อนเที่ยง
ตอนบ่ายสอง...ช่างแม่งเห๊อะ ซื้อไปก็ไม่ถูก เก้บเงินไว้เลี้ยงเมียทำกิ๊กดีกว่าวะ

หวยออก...
ล่าง 14

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

ขณะที่อิช้านยืนน้ำตาไหลพรากพลางร้องกระซิกๆอย่างน่าสงสารอย่างเดียวดาบท่ามกลางคราบเหงือและกลิ่นเหงื่อมฤตยูของลูกน้องนั้น
ดิ๊นสาบานได้ว่าดิ๊นได้ยินเสียงเย็นยะเยือกลอยปลิวลิ่ววะวิ๊วมาตามสายลม จากแม่สาวคนนั้นว่า...

อีลิงค๊า มึงมันสัญชาติควายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยค้า
กูอุตส่าห์บอกคุณมึงตรงตร๊งตรงขนาดนี้แล้ว ยังไม่ถูกอีกกกกกกกกกกกเรอะค้า
ไปเกิดใหม่ในอุทรกระบือได้เลยค้า ไปได้เลยค้า อ๊า อ๊า