Wednesday 1 April 2009

แร๊งงงง...

เมื่อเช้านี้ ผมนึกว่าเป็นอีกเช้าการทำงานนี่น่าจะเหนื่อยหน่าย
เพราะมีsupplierมาพบตั้งหลายเจ้าครับ
เวลาsupplierมาทีไร มันคือการชิงจังหวะแข่งกัน”ชิ่ง”
นั่นคือ อิช้านต้องชิ่งลุกหนีไปก่อนมัน หรือมันต้องรีบพูด+presentโปรเจ็คล้านแปดของมันให้ทันก่อนผมจะตัดบทเดินหนีไปนั่นแร้…

ถึงแม้กระพ๊มจะแต่งชุดอะไรก็ได้มาทำงานนั้นไซร้... กระพ๊มยังต้องแขวนบัตรพนักงาน
วันนี้...ผมเพิ่งได้ทราบเองว่า บัตรพนักงานผมนี้ผีสิงและมีแรงสาปแช่งจากเขมรอยู่
ของเขมรเค้าแรงเจงแจง เหอ เหอ =.=’

ในการนี้...อีแม่ป้าผมมันมองการณ์ไกล..
อีป้าจัดแจงเอาสายห้อยเกรูเด้(นามสมมุติ)แอร์ไลน์มาให้ผมห้อยบัตรพนักงาน
วันนี้ผมก็ใส่มันไปพบลูกค้าเช่นเคย...

โอ้แม่เจ้าเว้ย...
วันนี้คุณด๊องแด๊ง ณ บริษัทสมเสร็จค่ะ มานี่หว่า
คุณด๊องแด๊งนี่เธอเป็นสาวสวยสไตล์เซลล์นั่นล่ะครับ หน้าตาจิ้มลิ้ม ยิ้มหวานละไม แต่งตัวดีงาม เพราะเป็นสาวสวยแบ็ดเสร็จมาจากประตูน้ำแพลตตินั่มอะไรเทือกนั้น

วันนี้คุณด๊องแด๊งมาพร้อมกับชายโฉดหนึ่งหนุ่ม รูปร่างสูงกำยำ หน้าตาเหมือนบ๊วย
อิช้านคิด..ฮ่วย มึงหน้าตายังงี้มาเป็นเซลล์เรอะ ไป๊ ไปขายแปรงขัดส้วม
ที่สำคัญ...มึงนี่นะ ขัดลาภโดยแท้ ฮ่วยยยย
ขอกรูนั่งคุยกับคนสวยๆให้ชื่นอุราซัก10 20นาทีบ้างไม่ได้เรอะ นี่เมิงทำบาปกับผู้สูงอายุและขาดแคลนชะนีสวยๆในชีวิตแบบกรูนะเฟร้ยพี่น้อง...

นั่งคุยกัน ได้ทราบว่าคุณด๊องแด๊งจะลาออกแล้ว เธอจะไปเรียนต่อเดือนหน้านี้ (โฮกกกกกกกกกกT__T come back come back)
เธอเลยพาน้องแมนสุดติ่งท่านนี้มาแนะนำให้ผมรู้จัก
(ต่อไป กรูต้องตกนรกกะความกำยำของมึงสินะ ฮือ T__T สงสารตัวเองค่ะ)

หลังจากที่ได้ทราบข่าวดังนั้น ผมมีดำริคิดที่จะขออีเมล์เธอไว้ เผื่อยังไงไว้ได้คุยกันบ้าง
สาบานว่ามิได้คิดอกุศล นะเจ้า หากแต่เราอายุไล่เลี่ยกัน และคุยกันถูกคออ่ะครับ

คุยไปคุยมา อืม ไว้เดี๋ยวจบงานแล้วค่อยขอเนอะ
คุณด๊องแด๊งเธอทักขึ้นมาว่า
คุณลิงคะ คุณลิงไปเอาสายห้อยบัตรนี้มาจากไหนเหรอคะ
อ้อ ทำไมเรอะครับ
พอดีด๊องแด๊งเคยทำงานอยู่ที่นี่มาก่อนน่ะค่ะ เกรูเด้แอร์ไลน์(เราบินตรงสามโคก-อัฟกานิสถานนนะคะ)

อิช้านเริ่มเหงื่อตก อืม...สาวสวยท่านนี้ เคยทำงานที่เดียวกับป้า
ว๊ายยยยย...ทำไมกรูถึงได้ซวยปานนี้หนออออออออออออออออออออ โอรกกกกก ฮือออ T____T

(กัดฟันถาม)อ้อ แล้วคุณด๊องแด๊งเคยทำส่วนไหนมาก่อนเรอะครับ
อ๋อ ก็ส่วนปฐมพยาบาล ผายปอด ผายพุงประจำเกรูเด้ไงเคอะ
ดังนั้นเรารู้จักแอร์กี่ ขายตั๋ว ฯลฯ

ว่าแต่คุณลิงไปเอาที่ห้อยบัตรมาจากไหนเหรอคะ รู้จักใครข้างในหรือเปล่า
ด้วยแรงสมดด.(สีมาดีเด่)แห่งปี ผมกลั้นใจตอบไปว่า
อ้อ อ้อ อ้อ
ฟะ ฟะ ฟะ แฟนให้มาครับ

งั้นสวัสดีนะครับ
อีมงอีแมว กูไม่เอาแระคร้า

ด้วยรักและเคารพ
อิช้านกลัวแร้นนนนนนน อีป้า อ้า อ้า อ้า

No comments: