สิ้นปี+ปีใหม่

ปีใหม่ ภาษาจีน เค้าเรียก "ก๊วยนี๊" (เอ๊ะ หรือว่าเอาไว้ใช้เรียกแค่ตรุษจีนฟระ)

วันนี้วันก่อนสิ้นปี แว๊บมาบันทึกไว้ซะหน่อย
เย็นนี้ตั้งท่าจะไปหาคุณนกยูงที่เขมรครับ งวดนี้พาเจ้าป๊อกน้องชายไปด้วย
ไปเที่ยวงวดนี้ โกหกแม่เหนื่อยมากกกกกก ต้องโกหก เพราะพระแม่คงไม่ยอมให้ไปเป็นแน่แท้
โกหกแม่ว่าไป "ปายยยยยยย" ล่ะครับพี่น้อง ฮ่วยยย -- "

ปัญหาคือ พ่อแม่จะตามไปส่ง บอกแม่กับพ่อว่าขึ้นเครื่องไป ก็เลยแห่ตามกันมากันใหญ่
ฮ่วยยย...อีกรอบ
แล้วจะได้ไปไหมเนี่ยฟระครับ ฮือๆ T_T


อย่างไรก็ดี happy new mear เอ้ยyearกันล่วงหน้าเลยแล้วกันนะครับ
ไปไหน เดินทางกันให้ปลอดภัย มีความสุขมากๆครับผม^^

เพชร

หงุดหงิด หงุดหงิด สงสัยผู้ชายหลายคนกำลังจะมาทะลวงตู๊ดตูด ฮือ T__T

ปีใหม่นี้ ซื้อของขวัญให้คุณนกยูงแล้วครับ
ตอนแรกลังเล ว่าจะซื้อMacbookให้ หากแต่ หลังจากการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วไซร้
โลว์เทคอย่างคุณนกยูง คงไม่แคล้วแปลงเจ้าmacของผมกลายเป็นที่ทับกระดาษแน่แท้ - -"

ผมว่าผมคิดไม่ผิดนะครับ คนที่จะซื้อคอมให้นั้น มันต้องเป็นคนที่อยู่กับตัวเองเยอะ และค่อนข้างจะinกับอะไรพวกนี้มันถึงจะมีแรงเล่นกับมันเนอะครับ

เธอเปรยๆว่าอยากได้ไอ้เจ้านี่ ผมเล็งเห็นแล้ว อืมม ท่าจะเหมาะสุดแล้ว ผู้หญิงทุกคนรักเพชรกันทั้งนั้น
สองวันก่อน ผมเจียดโบนัสอันน้อยนิดไปซื้อให้เธอมาจนได้ครับ
ร้านนี้ที่ไปซื้อมานั้น เป็นร้านเพชรเก่าแก่ เจ้าของร้านเป็นเพื่อนอาม่ากระพ๊มเอง

งานนี้มีลดแลกแจกแถมครับ ด้วยความที่สนิทกัน เลยทำให้ได้รู้ว่า โห ขายพวกเพชรนี่ กำไรโคตรดีเลยพี่น้อง

ส่องไปส่องมาอยู่หลายรอบ รอบแรกนั้น ได้ไอ้เจ้านี้มาครับ

เลือกชิ้นนี้ เพราะมันดูเรียบดี อยากให้เธอใส่ทุกวัน ประกอบกับคุณนกยูงเธอใส่uniformลายสัตว์โลกน่ารักกุ้งหอยปูปลาทุกวัน
เลยคิดว่า ไอ้เจ้านี่น่าจะชนะเลิศ ไม่เยอะเกินไปครับผม

ส่งรูปไปให้คุณนกยูงดู ปรากฏว่า ฮือๆ เธอไม่ชอบล่ะทั่นผู้โชมมมมมมมT__T
วันนี้เลยเอากลับเปลี่ยน เป็นเจ้านี้มาครับ งบบานบู้มบึ้ม ไปเป็นเมียน้อยสิบล้อเค้าสามชาติ ยังใช้หนี้ไม่หมดเลยมั้งครับนั่น ฮือ

ตอนจ่ายเงิน: ตายแร้นนน กรูโดนราหูโอมมมมมม ซื้อไปได้ยังไงเนี่ย แม่เจ้าพ่อเจ้า โอร้ววววววT____T

เพชรเบลเยียม น้ำ97ครับผม

ผมขู่ อีป้า ถ้าคราวนี้นะ เมิ๊งงยังไม่ถูกใจ
กรูจะเลิกกะเมิ๊งงงวันนี้เลยย พอกันที
ทุ่มทุนขนาดนี้แร้นนน ฮ่วยยยยย


ปล. จากที่มีมด. เคยทำนายไว้ มกรานี้เราจะเลิกกัน
ผมเริ่มเข้าโหมดวิปริตจิต...
คุณๆ ถ้าเราเลิกกันมกรานี้จริง ยังงี้เราก็ขาดทุนอ่ะเด้ ยังใช้คุณไม่คุ้มค่าเสื่อมเพชรเลยนะเว้ย
คุณนกยูงบอก เอางี้ งั้นประกันค่าเสียหายกันโดนทิ้งไว้คนละ20000
ใครทิ้งใครก่อนจ่ายเป็นค่าทำขวัญ โอเค๊

ถ้าคุณโดนเราทิ้ง คุณจะได้มีทุนไปชอปปิ้งแก้ขวัญระทวย ดีแมะ?

อืม...เมียใครฟระ ส่งตรงจากเขมร มันเลยหลักแหลมได้เพราะนครวัด ด้วยประการฉะนี้เอง

สิ่งศักดิ์สิทธิ์

สวัสดีมิตรรักแฟนเพลง
หายไปหลายวัน ไปแอ่วเหนือกลับมาแล้วเจ้า
สนุกดีครับ ทริปนี้ได้ประสบการณ์แปลกใหม่กลับมาเพียบ
ไว้เดี๋ยวจะมาทยอยเล่า หากยังไม่เบื่อกันไปซะก่อนนะครับผม
วันนี้อยากเขียนเรื่องนี้ก่อนเลยครับ
อย่างที่ผมกล่าวและเชื่อมาตลอด
สิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้นมีจริงในโลก

เป็นครั้งแรกในชีวิตครับ ที่ขับรถไปเองไกลถึงเชียงราย และกลับมาอย่างปลอดภัย
อ้อ นอกจากจะไถซาเล้งไปได้ไกลถึงขนาดนั้นแล้ว...ที่ภูมิใจมากกว่านั้นอีก แต่นแต๊น
คือ..อิช้านไถYarris เครื่อง1500 ขึ้นดอยแม่สลองมาอย่างไร้อุบัติเหตุด้วยนะคร้าบบบบ^^
ใครเคยไปคงทราบดี ทางขึ้นแม่สลองนี่มหึหฤโหดมาก ยิ่งขึ้นดอยตอนฟ้ามืดแล้วนั้นไซร้
ขับๆไป...ด้วยทัศนียภาพที่ไม่เห็นอะไรสองข้างทางเลย ทางชันและคดเคี้ยว สองข้างทางคือเหว
สิ่งที่คุณอยู่ด้วยตลอดเวลาคือความมืดและความเครียด...
สิ่งที่คิดตลอดเวลาคือ เราต้องไม่ประมาทและมีสติ
คุณนกยูงจะต้องปลอดภัย และผมจะกลับไปหาแม่ให้ได้

ก่อนจะถึงเชียงรายนั้น เวลาประมาณเที่ยงคืน คุณนกยูงเสนอว่า เราควรจะแวะพักที่ลำปางครับผม
เราเข้าแวะพักที่เวียงละคอร(เดิ๊นเขียนไม่ถูก ขออภัยเยาวชนชาติ)

และตอนเช้าไปทานก๋วยจั๊บเจ้าอร่อยที่หน้าสถานีรถไฟลำปางกันมาครับ
อร่อยดีครับ ใครผ่านไปลำปางขอแนะนำเลยครับ

เสร็จจากข้าวเช้าแล้วนั้น เราแวะไปเที่ยวพระธาตุลำปางหลวง
หลายท่านที่นี้เล่นกล้องคงทราบดีกว่าผมเยอะ ที่พระธาตุแห่งนี้นั้น มี เอ่อ ไม่ทราบว่าเรียกถูกหรือเปล่านะครับ องค์เจดีย์ที่ถ้าถ่ายภาพแล้วจะเห็นพระธาตุนั้นกลับหัว ด้วยเหตุผลของแสงและเงา
เสียดายที่เค้าไม่ให้ผู้หญิงเข้าไปครับ ไม่งั้นผมคงจะเข้าไปลองดูบ้าง
มีคุณลุงท่านนึงเข้าไปถ่ายรูป และเอาออกมาให้พวกเราชมกันครับ รูปพระธาตุกลับหัว
ด้วยความที่กระพ๊มตาไม่ถึง หรือว่าบารมีมีไม่พอก็ไม่ทราบได้ ผมมองไม่เห็นล่ะครับ ฮือๆ T_T

หลังจากพระธาตุฯ ผมนึกไปถึงคำบอกเล่าของไอ้เพื่อนรักของผมที่อยู่เชียงใหม่ขึ้นมาได้ครับ
เออ...ที่ลำปางนี่ มีพระดังอยู่องค์นึงนี่นา ไอ้เพื่อนรักเคยพูดไว้ ว่าถ้ามาเหนือจะพามาไหว้ให้ได้
สอบถามไป ได้ความว่า ท่านนั้นคือ หลวงพ่อเกษม เขมมโก แห่งสำนักสุสานไตรลักษณ์ครับผม

ผมนึกสงสัย อืม...ทำไมเค้าถึงเรียกกันว่าสุสานไตรลักษณ์หนอ ทำไมไม่เป็นวัด
มาสืบทราบในภายหลังว่า หลวงพ่อเกษมนั้นเป็นพระสายธุดงค์ครับ (ถ้าใช้ศัพท์ผิด ข้าพเจ้าขออภัย)

เราถามทางชาวบ้านแถวนั้นเพื่อไปยังสำนักฯ ไอ้เพื่อนรักของผมบอกว่า มึงขับไปเหอะ ถามทางใครก็ได้ คนแถวนั้นรู้ทุกคนแหละ

หลวงพ่อเกษม เขมมโกนั้น ท่านได้มรณภาพไปนานหลายปีแล้ว หากแต่สังขารของท่านนั้น ไม่เน่าไม่เปื่อยครับผม
ตอนไปกราบท่านนั้น ผมสังเกตุป้าย บอกว่า ไม่ให้ลงกราบกับพื้น หากแต่ให้พนมมือไหว้หนึ่งที
เราสองคนทำตาม ผมอธิษฐานขอให้มีความสุข ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรงดี ความรักโอเค ขอให้เดินทางปอลดภัยและรีบเดินออกมาครับ


สาเหตุเป็นเพราะผมกลัว ทำไมไม่ทราบได้ อาจจะเพราะบรรยากาศด้วย
ก่อนออกจากวัดผมไม่ลืมเช่าพระเสาร์ห้าทรงระฆังมาด้วยหนึ่งองค์
ที่ตัดสินใจเช่ารุ่นนี้มา เพราะเสาร์ห้า เป็นหนึ่งในดวงเกิดของผมเอง

ออกจากสำนักฯมา ก็ใจไม่ดีมาตลอด เพราะเราต้องขึ้นดอยแม่สลองเย็นนั้นครับ
มันหดหู่ มันใจไม่สบาย มันกลัวยังไงบอกไม่ถูก

คืนนั้น เราพักที่สวนหมอกดอกไม้รีสอร์ทครับผม ก่อนเข้านอน ผมยังคงใจไม่ดีและจิตตก

คืนนั้น ผมฝันครับ...
ในฝันนั้น บรรยากาศรอบข้างมืดสนิท ผมยืนอยู่ที่ไหนไม่รู้มีแต่ความมืด...
ทันใดนั้น...ผมเห็นท่านหลวงพ่อเกษม ท่านมาโปรดจากความมืด
จีวรท่านทองอร่าม รอบกายท่านมีรัศมีสีทองส่องสว่าง

ผมรู้สึกได้ ท่านมาโปรด..และท่านมาดูผมและคุ้มครอง
และที่สำคัญคือ ผมไม่ต้องกลัว...

ตื่นเช้ามา เล่าความฝันให้คุณนกยูงฟัง เธอบอกว่านี่เป็นนิมิตหมายอันดี
เราจะเดินทางปลอดภัย เพราะท่านคอยคุ้มครองดูแล

วันนี้ ผมจึงเอาพระหลวงพ่อที่เช่ามาไปเลี่ยมทองมาแล้วครับ^^

อีกเรื่องที่อยากเล่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น มีจริง
ตอนแรกนั้น ผมตั้งใจจะเอาไอ้Civicแก่ที่บ้านไปเหนือ
หากแต่ด้วยความที่มันแก่200,000กว่าโลเข้าไปแล้ว ด้วยความไม่มั่นใจ หากมันไปเดี้ยงกลางทางนี่แย่แน่นอน
ผมจึงเอาเจ้าซีวิคไปเช็คระยะครั้งใหญ่มาครับ
ด้วยความลังเลและไม่มั่นใจ ก่อนออกจากบ้าน ผมอธิษฐานต่ออาเนี้ย เจ้าแม่กวนอิมที่เคารพนับถือ

อาเนี้ยคร้าบ ช่วยด้วย ผมกลัวว่ารถผมจะเสียระหว่างทาง
หากมันจะต้องเสียจริงๆ ขอให้มันเสียวันนี้เลยได้ไหมครับอาเนี้ย ผมจะได้รู้ว่าไม่ควรเอาไป

ตอนสายๆ ผมเอารถไปเช็คสภาพที่ ค๊อกค๊อก (นามสมมุติ-เผื่อโดนน้ำกรดสาดหน้า)
ไอ้เพื่อนรักของผมนั้นเตือนแล้ว ว่าให้ไปที่ศูนย์ดีกว่า เพราะว่ามั่นใจในคุณภาพได้มากกว่าเยอะ
พวกค๊อกค๊อกนี่นั้น มันเน้นแต่พูดจาดี แต่เสียเงินบาน และทำไม่เนียน

หากแต่ด้วยเวลาอันจำกัด ผมดื้อด้านเอารถเข้าไปทำที่ค๊อกค๊อกจนได้
ทางร้านได้เปลี่ยนผ้าเบรกและสลับล้อหน้าหลังให้ผมครับ เพื่อความปลอดภัย

ตอนแรกที่ขับออกมานั้น คิดว่าอืมคงไม่มีปัญหาอะไรมั้ง ขับดีอยู่
ผ่านมาสามชม.ให้หลัง ขับๆไป เฮ้ยยย ทำไมมันมีเสียงครืดดดด ครืดดด ดังมากๆจากล้อ
เสียงดังเหมือนมีเหล็กเข้าไปขูดกับล้อ อะไรแบบนั้น

วันต่อมา ผมจึงเอารถเข้าไปเช็คที่อู่เดิมอีกครั้งครับ
สิ่งที่พบคือ
มันเปลี่ยนผ้าเบรคผิดรุ่นให้
มันไขน๊อตล้อไม่แน่น
และอะไหล่ซักตัวที่มันติดอยู่กับเบรก มันประกอบไม่ดีเลยไปสีกับล้อ


ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ...
รถเสียจริงๆด้วย...
ผมจึงเปลี่ยนไปเอาเจ้าYarrisไปแทนนั่นล่ะครับ

หลังจากกลับมา ผมนั่งคิด เออดีแล้วที่เราไม่ทู่ซี้เอาซีวิคไป
เพราะดูทางแล้ว มันไม่น่าจะไหวและมันอันตรายมากๆที่จะขึ้นดอยหรือวิ่งไกลๆด้วยรถอายุและสภาพนั้นครับ


ไดหน้า มาเล่าเรื่องไปเที่ยวนะครับ อย่าเพิ่งเบื่อกันน้อ มิตรรักแฟนเพลง^^

วันเกิด

Happy Birth Day to me
28ปีแล้ว (แก่โว้ยย)
เป็นธรรมเนีนมไปแร้น ทุกปีอิช้านจะต้องมาเขียนอวยตัวเอง วะฮะฮ่า
เพื่ออะไรเนี่ย หืม?

ปีนี้ไม่ขออะไรมาก ปีที่ผ่านๆมาอิช้านเขียนอวยตัวเองทีล่อเข้าไปประมาณสามหน้ากระดาษต่อเนื่อง
ขอแค่ให้ปีนี้เป็นปีที่ปลอดภัยทั้งกายและหัวใจ เป็นอีกปีที่ผมและคนรอบข้างมีความสุข ทุกคนสุขภาพแข็งแรง
ขอให้รักยั่งยืน มั่นคง

ดีใจจะเป็นบ้า ปีนี้กระพ๊มมีแม่ยกซื้อของขวัญให้ด้วย
คุณนกยูงทนไม่ได้อีกต่อไปกับTigerคู่เก่าของผม (ดำ+มอม)
ปีน้ คุณแม่ยกเลยจัดให้ ซื้อไอ้นี่ให้ครับ
ถูกใจเป็นที่สุด^^ (คุณนกยูงบอกว่า ตอนแรกจะซื้อSony Braviaห้ายยยย โอร้วววว)



เปลี่ยนจากสีน้ำเงินมาเป็นสีเขียวครับ

ไปเชียงใหม่วันนี้นะครับ กลับมาแล้ว เดี๋ยวจะเอารูปมาให้ชมกันนะเด้อ^^

เขมร ภาค2

สวัสดีมิตรรักแฟนเพลง
สรุปว่า อิช้านถึดทือ ถึดทือกระเสือกกระสนไปมาเขมรมาจนได้ครับผม
งวดนี้ ได้ไปเที่ยวเพิ่มหลายที่เลยครับ
คุณนกยูงบอกว่า แห้งมาเที่ยวทั่วแล้วจริงๆ เสียมเรียบ

ไปเที่ยวงวดนี้ สนุกดีครับผม ได้ไปเห็นอะไรที่ไม่เคยได้เห็นอีกเช่นเคย หลายอย่างที่ได้ไปเห็น ผมถือว่ามันเป็นวาสนาที่ได้มาชม
นอกจากไปเที่ยวและไปหาคุณนกยูงแล้ว ทริปนี้มันเหมือนจะเป็นทริปกินนอนกลายๆด้วยนะเจ้า - -"
คุณนกยูงพาตะลอนชิมทัวร์หลายอย่างเลยครับผม ตั้งแต่อาหารเขมรจริงๆยันอาหารอินเดีย
ทีนี้...แน่นน๊อนน ทานเสร็จแล้ว ไม่มีไรทำ สองเรานั้น ฤ... นอนกลางวันแรลลี่ง่ะท่านผู้โชมมมม
ถ่ายรูปมาให้ดูกันด้วย อาจจะไม่เรียงนักนะครับ ขี้เกียจ แหะๆ^^


เพ่งอยู่ตั้งนาน ร้านนี้มันอะไรฟระ
เพราะมันตั้งอยู่ท่ามกลางดงปลาเค็มและหอยดอง ณ ตลาดซาจ๊ะ (ใช่ป่าวป้า)
ที่แท้ ฮ่วย ร้านทำผมนั่นเองพี่น้องประชาชน
ผมคิด แล้วมันจะดีเรอะ มาทำผมร้านนี้ ซันซิลกลิ่นซีฟู๊ด



แอบไปมองใกล้ๆ ไก่ย่างที่นี่ปิ้งต่างจากบ้านเรานะครับ พี่แกล่อปิ้งหมด ตับไตไส้พุง


นางงามจักรยานเสียมเรียบ
ดีใจน้ำตาไหลแพร่ดๆ
เมียกรู ทำกับข้าวให้กินด้วยโว้ยยย
อร่อยที่สุดในสามโลก สมราคาคุยจริงๆครับ^^
อิช้านช่วยหั่นนิดนึง อีป้าไม่กล้าด่ามากแม้จะหั่นได้จัญไรสิ้นโลกเช่นไร มันบอกกลัวไม่มีใครทาน ฮา


Tonle Sap (ใช่ป่าวง่ะ)
ทะเลสาปน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในแถวนี้ๆครับ (แถวหมู่บ้านหนูเองค่ะ) (ไม่กล้าอ้างสรรพคุณมาก กลัวเพี้ยน)
ไปถึงตอนเย็นย่ำแล้ว อากาศดีมากๆครับผม ล่องเรือชมวิว ถือว่าคุ้มครับที่ได้ไป
ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี ความรู้สึกแรกคือ ผมถือว่าเป็นวาสนา ที่ได้มาเยือนรับผม


ป้าบอกว่า ที่บ่อน้ำ(เรียกซะหมดกัน ฮ่วย)แห่งนี้ เป็นชุมชนใหญ่ของพี่วีวี่ เวียดนามครับ
มีทุกส่งอย่างให้คุณเลือกสรร ตั้งแต่ร้านเสริมสวยยันโชว์ห่วยลอยน้ำนะเออ
น่าอิจฉาคนแถวนี้ครับ ได้อยู่ริมน้ำ อากาศดี ยิ่งหน้าหนาวแบบนี้ด้วย

ตอนขากลับ โอ้โห ดาวเต็มฟ้า จะเอาดวงไหนดี
อยู่กทม.ไม่เคยได้เห็นเลยครับ

โปรดสังเกตุ หัวยับเยิน ยับเยินกันทั้งคู่

ภาพมืดไปนิด เพราะอิช้าน ถ่ายรูปไม่เป็นค้า

เสียงลือเสียงเล่าอ้างเล่าว่า มันคือแมลงทอดแล้วเอามายำ แอบเห็นพริกกะเกลืออยู่ลิบๆ

โอ้ว ไม่กล้าลองฟร่ะคร่ะพี่น้อง

Baray เขื่อนครับผม

อีป้าเล่าว่า สมัยก่อน ใช้คนขุดล้วนๆ เขื่อนใหญ่มากจนน่าตกใจว่ามันต้องใช้กี่คนขุดกันกว่าจะเสร็จ

อาหารอินเดีย อร่อยดี ณ Pub street ข้าวหมกกุ้ง อร่อยโคตรพ่อโคตรแม่

UFO อิช้านไม่รู้มันคืออีหยัง เนื้ออะไรกันแน่นิ พี่น้อง?

ไม่ได้ชิมตามเคย

คุณนกยูงproudly presentเชียวนะครับเนี่ย

ผมยืนเพ่งอยู่ประมาณครึ่งวัน

มันคืออะไรฟระ ตอนแรกอิช้านนึกว่ามันคือเนื้อตากแห้งอะไรเทือกนั้น

คุณนกยูงมาเฉลย มันคือปลาเค็มค่ะพี่น้อง

นี่ๆต้องชิม คุณหญิงคุณนายบ้านเราเค้ามาซื้อกันนะยะ อร่อยเริ่ดด

ว่าแล้วคุณนกยูงจัดการซื้อให้ผมมาลองโลนึง บอกให้ไปแบ่งกะอาม่า บอกไปด้วยว่าหลานสะใภ้ซื้อฝากค่า

วันนี้ได้ลองแล้วครับ อร่อยเริ่ด ดีกว่าปลาเค็มบ้านเราที่เคยๆลองมาสิบเท่า

เดี๋ยวเอาไปให้อาม่าลอง^^

อ้อ คุณAnonymous จากเมนท์ไดหน้าก่อน

ขอบคุณมากๆเลยครับผม อีป้าผมอ่านแล้วหัวใจพองโต อิชั้นค่อยมีแรงฮึดลุกขึ้นมาแต่งหน้าหน่อย (ฮา)

ฝากมาบอกด้วยว่า ไอเลิ๊ฟฟฟยู๊ ^^ ยู้ฮู

ระยะทางพิสูจน์รักแท้ (เรอะ)

ตามนั้น

ในที่สุด พี่พาลฯก็เปิดสนามบินได้ซะที อิชั้นนี้ดีใจเป็นล้นพ้น
หลังจากข่าวดี ผมอ่านข่าวนสพ. มันมาพร้อมกับข่าวปวดกบาลค่ะพี่น้อง
ไอ้เหลิมจะเป็นนายก....
โอ้วม่ายยยยยยยยยยย - -"
ไอ้กวางลูกน้องถามว่า เจ๊คะ ตกลงเผือกจบสถาบันโคกอีด๋อยมาจริงๆเรอะคะ หรือว่าเผือกนั่งทรงเอาคะ?
เอิ่มกวาง... อันนี้เจ๊ก็มิเคยคลุกวงใน อิชั้นมิแซ่บ - -"


พรุ่งนี้คุณนกยูงบอกว่า ให้ลองไปwaiting listดู ถ้าไม่ซวยมากจนเกินไปนัก ก็อาจจะได้ไปหา
ถ้าไฟลท์เต็มล่ะค้า...มรึงก็กลับบ้านนอนสิคะ ถามได้ ฮ่วย
เอ้า ช่วยกันส่งใจไปซ้อมหน่อยเร้วว มิตรรักแฟนเพลง
ให้มันมีที่ว่างทีเห๊อะ

รักแท้ มันย่อมมีอุปสรรคเป็นน้ำจิ้มเฟร้ย

สนามบิน

กลุ้มใจค่ะพี่น้อง ฮ่วยย เมื่อไหร่สนามบินจะเปิด ฮือ T__T
สงสารคุณนกยูง ทำงานหนักมาก เปิดออฟฟิศตั้งกะ7โมงเช้า เลิกเรอะก็โน่นนปาเข้าไปทุ่มนึง
เฮ้อ อยากช่วยฟร่ะครับ ช่วยอะไรได้บ้างมั้ยเนี่ย
อ้อ รู้แระ สงสัยกรูคงต้องวิ่งแก้ผ้าเข้าไปในฝูงพาลทะมิด มันคงได้แตกตื่น อีเปรตผีฟ้านี่มาจากหนายยย ฮา

ส่วนตัวแล้ว ผมว่าพี่พาลฯคงปิดสนามบินอีกนานแน่นอนพี่น้อง
ถึงศาลรัฐธรรมนูญจะตัดสินคดียุบพรรคยังไงก็ตามเหอะ ผมว่ามันต้องมีประเด็นให้ยืดเยื้อ
เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะมันถอยไม่ได้แล้วไง...
ถ้าพี่สมชายจริงด้วยไม่ออก มันก็เหมือนพี่พาลฯไร้น้ำยานั่นล่ะ ทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้นอกจากชุมนุมกันเข้าไปนั่นล่ะ


ดังนั้น ผมว่าอีหรอบนี้..พี่พาลฯหลังชนฝาแล้ว
ยังไงก็ต้องมีอะไรที่มันเป็นรูปธรรม ไม่งั้นมันไม่คืนสนามบินแน่นอนครับพี่น้อง
จากที่ผมเคยเชียร์พี่พาลฯ ตอนนี้ผมกลับมาไม่ฝักฝ่ายฝ่ายใด
เพราะผมเองไม่สะดวกใจที่จะเทใจให้พี่นปก.เท่าไหร่นัก และอิช้านรักตู๊ดตู๊ดไม่ลง ตีนตบนี่มันออกจะมากไปหน่อยมั้ยท่านผู้โชมมมม


เปิดไปฟังท่ามท๊ามTV พี่สธ.พูดถึงเหตุการณ์ปิดสนามบินทำนองว่า
ก็รู้ว่าหลายคนเดือดร้อน แต่มันก็ต้องสละเพื่อชาติกันบ้าง
ในขณะที่น้าจล. พูดว่า ไม่มีประท้วงที่ไหนไม่เดือดร้อนหรอกโยม
อืม...ความชอบธรรมมันหากันง่ายๆแบบนี้หรือ?


ผมฟังแล้วส่ายหัว อืม ไหนมึงระบุมาซิ ชาติไหนล่ะ ชาติมรึง ชาตินี้ชาติหน้า หรือชาติไหน?


อันนี้จริงไม่จริงไม่รู้ฟังเค้ามา เพื่อนผมอ่านเจอในเน็ตว่า
ผู้โดยสารคนนึง นั่งติดกับสาวไทยคนนึง และเธอกำลังร้องไห้บนเครื่องบิน
ร้องไห้ เพราะแม่ของเธอกำลังป่วยหนักมาก...ไม่รู้จะวันนี้พรุ่งนี้
แล้วเธอจะไปทันไหม?


ผู้ชายคนนึง เป็นหนึ่งในพธม. เมื่อก่อนนั้น แกส่งน้ำเลี้ยงให้ม็อบมาตลอด
มาวันนี้ แกไม่แน่ใจว่าเงินที่แกส่งไปนั้น มันกลับมาทำร้ายครอบครัวแกเองหรือเปล่า
ผู้ชายคนนี้ ทำธุรกิจทัวร์
จากที่เคยไปม็อบด้วยอุดมการณ์กู้ชาติ
มาวันนี้...แกกำลังนั่งอยู่ที่สำนักงานด้วยธุรกิจที่กำลังจะปิดตัว
ลูกแกสามคนต้องย้ายโรงเรียน...
เพราะอีกไม่รู้กี่ปีที่การท่องเที่ยวของไทยมันจะกลับมา


ส่วนกระพ๊ม..อันนี้เรื่องจริงผ่านจอ เดือดร้อนนนนนนนน
เขียนไดด่ามายาวยืด เพราะ เพราะ....

กรูไปหาเมียม่ายด้ายยยยย ฮือ T_______T

ฮ่วยยยยยยยยย
นี่ถ้าพระเมียกรูอยู่เมืองไทยนะ มึงปิดไปเลย สิบสนามบิน กรูก็ไม่ว่า
ปิดไปเลยยยยยยย เว้ยยยยย


ขอบ่นต่ออีกนิด
เมื่อก่อนนี้ ตอนที่อยู่ไกลบ้าน
ผมเป็นขาประจำของmanager.co.th เพราะข่าวสารที่ค่อนข้างจะรวดเร็วฉับไว
ประกอบกับ ซ้อ7 เธอประจำการอยู่ที่เว็บนี้
จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะเปิดหน้าผจก.ทิ้งเอาไว้
เปิดเอาไว้ ไม่เหงา มันเหมือนเราได้อยู่ใลก้เมืองไทย ใกล้บ้าน

แต่มาวันนี้ ผมว่าmanagerเปลี่ยนไปเยอะ
หากThairathคือตัวแทนของสื่อที่เอนเอียง และเป็นกระบอกเสียงของรัฐทรราช
manager ณ วันนี้ คือตัวแทนของภาวะรัฐอนาธิปไตยเหนือประชาธิปไตยที่เรายึดถือมาตลอดเช่นกัน

ซ้อ7ยังไปกู้ชาติเลย คิดดู - -"

ข้อเสนอแนะ:

พี่ๆคะ พี่ๆยกพลไปชุมนุมกันที่ชายแดนไทย-เขมร ไทย-พม่า ไทย-มาเลย์อะไรแบบนั้นดีกว่ามั้ยคะ
ได้ทำประโยชน์เพื่อชาติบ้านเมืองเต็มเม็ดเต็มหน่วยในฐานะรั้วของชาติด้วยค่ะ
ไปประท้วงกันตรงนั้นก็ได้นะคะ พื้นที่เยอะแยะ พี่ๆจะเอาระเบิดมาปากันเล่นๆสามสี่ลูกก็ไม่มีใครด่าค่ะ
อ้อ ไม่ต้องกลัวจะเหงา ปราศัยผ่านดาวเทียมดาวแท้มาก็ได้ค่ะ
อิช้านจะเป็นกำลังใจให้จากตรงนี้นะคะพี่ๆ

คิดถึง

ไดวันนี้ ไม่มีไรมาก อยากบ่นเฉยๆในอีกหนึ่งวันทำงานหงอยๆ

เมื่อวานนี้ พี่ผิงSupหน่อไม้ที่ทำงานคู่กัน ลาออกกลางอากาศซะงั้น
ตอนแรก แกโทรมาลางานนาย บอกว่าเป็นภูมิแพ้ขอลาหยุด
อีกวันถัดมา เมล์มาเฉยเลย พี่ครับ ผมต้องออก เพราะฯลฯ
ก็เข้าใจ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองอยู่แล้ว
แต่มันควรจะบอกกล่าวกันให้มันดูดีซักนิด บอกกันซักหน่อยด๊ายยม๊ายยย...


ปัญหาที่ตามมา คือ นังปริศนา ??? (UFO-กรูไม่รู้ว่ามันคืออาราย)ท่วมมมโต๊ะแกนั่นไง
และคนที่จัดการซิวซิบปริศนากองเบ้อเริ่ม ที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อยู่ตรงไหน
มันก็กรูเองนี่ล่ะคร้า
ด้วยความที่แกมาวินแบบน็อคมืด ออกแบบไม่บอกไม่กล่าว
ในฐานะซุปหน่อไม้เหมือนกัน อิช้านต้องมานั่งต่องานแบบมึนตึ๊บ

ขอบ่นอีกนิด...เคืองฟร่ะ พี่แกล่อไปก่อนวันสิ้นเดือน
เคือง เพราะงานมันเร่งมากช่วงนี้ และในภาวะที่ไม่รู้เรื่องเอี้ยอะไรเลยแบบนี้
ความมั่ว คือจุดจบล่ะครับพี่น้อง

ฟากคุณนกยูง...งานยุ่งโคตรพ่อโคตรแม่มากกว่าผมอีก...
เพราะพาลทะมิด(กรูเริ่มเคืองพวกมึงแร้น)ปิดสนามบิน..
เธอบอกว่า เนี่ยชั้นพูดภาษาอังกฤษเริ่ดขึ้นมา300%เลย เพราะผู้โดยสารแห่กันมานั่นล่ะ

คุณนกยูงยุ่งมาก ผมเองก็ไม่กล้าโทรไปกวน
คิดถึงจังฟร่ะครับ เฮ้อ หง่ะเหงาด้วย ไม่มีใครโทรมากวนเลย
ฮือๆ คิดถึ๊งง คิดถึงT__T
วันนี้ ช่วงว่างไม่มีไรทำ คิดโน่นนี่
อืมรู้แล้ว...คิดถึงมันเป็นแบบนี้นั่นเองค่ะแม่ (สาว11ค่ะ เกิดมาไม่เคยรู้สึกค่ะ)
รู้ว่าเหนื่อย อยากไปช่วยจัง อดทนนะครับ ไม่ต้องห่วง ผมทำตัวดีนะ


ตอนแรก วางแผนกันไว้ว่าวันที่2 คุณนกยูงจะกลับมาหา
แต่ผมว่า ถ้าพี่พาลฯยังปิดสนามบินอยู่แบบนี้ ท่าจะมายาก(แจวเรือมามั้ยน้อง)
เดือนนี้ก็คงจะไม่ได้เจอกัน ฮือT__T
คนเค้าอุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอ เฮ้อ...

ไม่เป็นไร กูปลอบใจตัวเองก็ด้ะ...
ถึงสนามบินจะด๋อยไปแล้วไซร้
กรูทุรนทุรายไปหาคุณนกยูงทางรถก็ได้ฟระ เอาฟระ ยอมเป็นไส้เลื่อน เพื่อเมีย โอรกกก...

คุณนกยูงถามต่อ ม่ายอ๊าวว แล้วถ้าเค้าจับแห้งไปข่มขืนระหว่างทางมจ.(แม่มึงจ๊ะ)จะทำยังไง
โถ...ผมตอบ
กลัวผมไปข่มขืนเค้าดีกว่ามั้ย
ถึกซะขนาดนี้แร้น....

แค้น

เมื่อเช้า เป็นอีกเช้าที่สะดุ้งตื่น เพราะฝันได้เหี้ยมากคร่ะพี่น้องมิตรรักแฟนเพลงขาแขน
อุบาทว์ชาติชั่วขนาดไหนนั้น... ไปลองชมกัน ท่ามท๊ามมม...

ณ ดินแดนแห่งความฝัน(disneylandเรอะ)...
กระพ๊ม ในสภาพสาวสวยโสด หุ่นทะมึนทึนทึกอย่าง ณ ปัจจุบันกาล พุงย้อยออกมาเท่านม
เหลือบมองตัวเองที่แต่งกายได้สวยอุจาดตาเยาวชนชาติมาก

อิช้านนั้นไซร้...ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำมันแว๊บๆ คาดว่าไปขโมยภารโรงที่ทำงานมาแก้ขัด
ใส่กระโปรงยีนส์สั้นเท่าผ้าเช็ดโต๊ะ ระเบียบรัตน์แทบจะไล่ไปบำบัดในบ้านพักฉุกเฉินกระทะไร้บ้าน
ใส่รองเท้า...ส้นสูงที่อิช้านไปยืมจากเปรตข้างบ้านมา

ดิ๊นพบตัวเองนอนระทวยทุกข์อยู่บนเตียงชายหนุ่มผู้โชคดีคนหนึ่ง..
แน่น๊อนนน..สภาพนั้น ฤ สายเดี่ยวนั้นไซร้หลุดลุ่ย กระโปรงครอบหัวอิช้านอยู่
ได้ยินเสียงประกอบ เอาเลยค่ะ เอาเลยค่ะ ลอยมาจากไกลลิบๆ

ขอโทษเถอะนะเคอะ ดิ๊นฉุกคิด ขณะที่อิชั้นเห็นหน้าผช.คนนั้นเต็มๆ
มิทราบว่าหน้าตาแบบนี้โดนเนรเทศมาจากดาวไหนเรอะฟระคะ จิ้งเหลนยังหล่อกว่ามึงเลย แถมสกินเฮดมาเชียว
อี๊ ปากเหม็น(แสงสีเสียงครบ)ยังกะใช้ปากเดินแทนเท้าเลยนะเคอะ โอรกกกก...
แต่เอาเถอะ หยวนก็ได้ฟระคะ อารามชาตินี้ไม่รู้จะมีโอกาสโดนอะฮร้าๆแบบอารยประเทศแบบนี้กะเค้าบ้างหรือเปล่า
ดิ๊นสู้ค่ะ หน้าเน่า ปากเหม็น จัญไรแค่ไหน ถ้าแลกกับประสบการณ์อะอ๊างๆ ศรีโทนนนด้ายยยยยยยยย โย่ว

ขณะที่เดี๊ยนกับผช.คนนั้นกำลังต่อสู้กันดังโอ๊กอ๊าก ตู้มต้ามอยู่บนสมรภูมิเตียงจิ้งหรีดนั้น (เยาวชนโปรดอย่านึกภาพตาม)
โอ้ร้วว เคลิ้มค่ะพี่น้อง อิชั้นเคลิ้มไปกับกลิ่นสมุนไพร่ยาดองทั้งหลายเหล่านั้น แม๊ ส้มตำ ปลาร้าครบองค์เลยนะคะ
แม๊...รู้งี้เปลี่ยนสัญชาติมาเป็นชะนีตั้งนานแล้ว ออกแรงน้อยกว่าตั้งเยอะ ไม่ต้องจัดท่าทาง ไม่ต้องครีเอท จะได้ไม่ต้องมีกล้ามแขนและลิ้น
นอนมันอย่างเดียวก็ได้งาน (ฮา)

ขณะที่กำลังเพลินแอนด์เคลิ้มนั้น...
สงสัยมันบังเกิดพุทธิปัญญา หรือบุญพาวาสนาช่วยประการใดไม่ทราบได้
มันเด้งออกจากเตียง ทำหน้าเซ็งสุดฤทธิ์ ขณะที่อิช้านตาเหลือก อ้าปากค้าง
มันชี้หน้า พร้อมตะโกนด่า "มึงง้ามันห่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
แล้วมันก็วิ่งร้อยเมตร หายไปไกลลิบๆ...

อิช้านนั้น...สะดุ้งตื่น เหงื่อแตกพลั่กๆ
หลังจากตั้งสติได้แล้ว ตะโกนด่ามันในใจ ไอ้เหรี้ยแอนด์เหียกกกกเอ๊ย
มึงมาลองของจริงก่อนเด้ ไอ้เชี้ยเอ๊ย วิ่งหนีกรูไปแบบนั้น มันหยามเกรียติภูมิเนตรนารี ยุวกาชาด
ว่าแต่มึงเป็นไผ หยามศักดิ์ศรีกันแบบนี้ มันต้องเสียตัวกันท่าววน้านนนนน ย๊ากกกกกส์

ผมเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ ดูเวลา
ชิบหอยแร้น นี่มันตีห้ากว่าๆ พี่โบว่า ฝันช่วงนี้ มันจะเป็นจริง โอ้วววม่ายยยยยยย T___T

อย่ามารักฉันเลย

เมื่อวานนี้ พาป๊ากับแม่ไปดูหนังมาครับผม
จะเป็นเรื่องอะไรไปได้ นอกจากJames Bond พระแม่ท่านดูรู้เรื่องอยู่เรื่องเดียว - -"
ดูเสร็จเดินออกมาแบบมึนๆกันสามพ่อแม่ลูก
ฮ่วย...นอกจากมันยิงกันตู้มต้ามแล้ว
เนื้อเรื่อง มันไปทำห้าสส์อะไรกัน ณ เฮติฟระคระพี่น้อง??


ก่อนไปดูหนังนั้น ป๊าเดินไปซื้อไม้กอล์ฟ เลยมีเวลานั่งคุยกับแม่สองคนครับ
แม่เห็นเด็กๆแฟนกันคู่นึงเดินผ่านไป
ใส่เสื้อแพ็คคู่ ประมาณ เมียกรูสวย และ ผัวกรูก็หล่อคร้า อะไรเทือกนั้น


แม่มอง และเล่าให้ฟังถึงต้นความคิดที่สะดุดขึ้นมานั้นว่า


นี่นะ สมัยแม่เด็กๆ แม่ช่วยอากงขายของอยู่หน้าร้าน
แล้วทีนี้ บังเอิญว่าลูกชายอาแปะแถวบ้านเนี่ย หล่อเทพ หน้าตี๋ๆขาวๆ สูงๆ
นอกจากหล่อไม่พอแล้ว แม่ยังได้ยินอาแปะแกเอามาอวดอากงว่า
ลูกชายแกเอนท์ติดวิศวะจุฬาด้วย แม่ยิ่งกรี๊ดวี๊ดบึ้มตู้มต้ามไปกันใหญ่ตามประสาpuppy love


ช่วงนั้นนะ แม่ขยันเป็นพิเศษ ออกมาขายของหน้าร้านทุกวัน
จำได้ ทุก7โมงเช้า แม่จะต้องหาเรื่องออกมากวาดบ้าน เช็ดร้านเป็นประจำ
เพราะเป็นเวลาที่ไอ้ตี๋คนนั้นจะออกมาขึ้นรถเมล์หน้าบ้าน


แม่สังเกตุว่าเฮียคนนั้นเค้าก็แอบมองแม่ เดินผ่านหน้าร้านแม่ทีไร
เฮียจะยิ้มเขินๆทุกครั้งที่เดินผ่าน รักเล็กๆที่แม่แอบคิดไปคนเดียวแบบนี้ เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวันในชีวิตทำงานตั้งแต่วัยรุ่นอันหนักหนาของแม่


หลายเดือนผ่านไป แม่ก็ยังออกมากวาดบ้าน เช็ดหน้าร้านไปตามเรื่องตามราว
จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่ได้คุยกันซะที...
ทั้งนี้ เพราะเล็กๆแม่เป็นคนขี้อายมากๆ ประกอบกับเฮียคนนั้นก็โตกว่าหลายปีอยู่


จนมาเช้าวันนึง...
แม่ออกมาคอยไอ้ตี๋คนนั้นตามปรกติ
แปลก...วันนี้เฮียเดินผ่านช้าจัง และไม่หันมามองหน้าแม่เลย
แม่มองตามไป..
เฮียคนนั้นใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว

ข้างหลังมีตัวหนังสือ เขียนตัวเบ้อเริ่มว่า

"อย่ามารักฉันเลย"



แม่เล่าต่อ พอเฮียคนนั้นเดินพ้นหน้าบ้านแม่ไปซักหลายเมตรอยู่
เฮียแกหันกลับมามองแม่ และเดินจากไป
หลังจากวันนั้น แม่ไม่เคยเห็นแกเดินผ่านหน้าบ้านเพื่อไปขึ้นรถเมล์อีกเลย

แม่บอกว่า ด้วยความที่มันเป็น puppy loveมากๆ แม่กินไม่ได้นอนไม่กลับไปตั้งสามวัน
อาม่าอากงเข้ามาถามว่าแม่เป็นอะไร แม่ก็พูดไม่ได้ เพราะว่ากลัวจะโดนดุเอา

อ.นึงถัดมา อาแปะคนนั้น มาหาอาม่าที่บ้าน
จังหวะนั้น แม่ขายของอยู่ใกล้ๆ เลยได้ยินบทสนทนา
ได้ใจความว่า อาแปะ กำลังจะจับเฮียคนนั้น แต่งงานกับลูกสาวร้านขายสื้อผ้าที่โบ๊เบ๊
แม่ถึงบ้างอ้อ “อย่ามารักฉันเลย” มันเป็นฉะนี้


ฟังจบ ผมคิด
แม๊ MVทั้งหลายมันก๊อปไปอีกหลายสิบปีให้หลังนี่หว่า 555
เอามาเล่าให้ฟังกันครับ ผมว่าเรื่องนี้มันน่ารักดี^^

หื่น+ห่วย

ไดวันนี้...ชีวิตเน่ารันทดแบบเรทอาร์ของกระพ๊มเอง
ไม่ได้ลามก ไม่ได้อนาจาร แต่เราเอาเรื่องธรรมชาติมาว่ากัน - -"
ใครว่าเรื่องอะฮร้า อะฮร้านี้ไม่เครียด...
เครียด เพราะเรื่องนี้ตัดสินชะตากรรมความรักได้เลยนะเฟร้ยยพี่น้องประชาชี
เครียด โดยเฉพาะกรูนี้ ที่โดยสังคังรุมประนามว่า "ห่วย" อ่ะแถม "ฮ่วย"ด้วย T__T
(ผู้ปกครองโปรดพิจารณา เรท ห หื่น)


เมื่อวานนี้ คุยกับคุณนกยูง รำลึกความหลังที่ไปเสียมเรียบงวดนี้
จากอิช้านที่แทบขโมยฝาชีแม่มาทำปีกกระหัง เอาไส้บินพั่บๆไปเขมรด้วยความคิดถึงปนหื่นนนนนนั้น
มาวันนี้ ทำไมอิช้านนนนนนคิดถึงทริปนี้แบบเคือง เศร้า เหงา เหี่ยว ฟระคะท่านประธาน?


เรื่องมันเป็นฉะนี้ มิตรรักแฟนเพลง
ณ เวลา 2ทุ่ม อีป้าอัญเชิญองค์อาหรับมาแต่ไก่โห่
แห้งๆ สี่ทุ่มค่อยตื่นเนาะ เดี๋ยวเราตั้งนาฬิกาปลุกไว้
ก็ด้ะ สี่ทุ่มก็ด้ะ อิช้านจึงจำใจหลับไปด้วยจิตหื่นเปลี่ยว
เคลิ้มหลับไปแล้ว ยังได้ยินเสียงหายใจตัวเอง หื่นนนน (หายใจเข้า) หื่นนนนนนนนน(หายใจออก)



ดิ๊นตื่นมาตอนสี่ทุ่ม เห็นน้ำลายนองเต็มหน้าอีป้า เพราะอิช้านหลับเอาเป็นเอาตายมาก และมิอาจทัดทานน้ำลายได้เลย
ได้ยินเสียงนาฬิกาอีป้าดัง หื่นนน หื่นนนน (ชาติไหนคะพี่ จะไปซื้อมาใช้บ้าง55)
อีป้า ก็ยังคงสติลสวมวิญญาณแท่งคอนกรีตรถไฟฟ้า (ศิลาจารึกไม่พอ)...
หลับมันต่อไป


มันยังมีสติแวบขึ้นมาสองวิ แห้งคะ อีกครึ่งชม.ค่อยไปอาบน้ำแล้วกันนะคะ
แล้วมันก็ไปเฝ้าพระอินทร์กระหนุงกระหนิงกันสองต่อสอง
เดี๊ยนนั้นไซร้ ทำอะไรไม่ได้มากกว่า หลับตามไปอย่างหอยๆ เอ้ย หงอยๆ


เวลาผ่านไป แตร่ง แตร๊ง แตร๊งงงงง
ณ เวลาเกือบ5ทุ่ม อีป้าเด้งขึ้นมาได้ เพราะพี่ที่บ้านแวะมาเรียกไปทานลูกชิ้นปิ้ง
ฟากดิ๊นนั้น ฤ ก็ยังนอนต่อไป คร่อกกกก ครอ่กกกก


กรูตื่นมาอีกที อีป้าอาบน้ำเสร็จแร้น
แอบตื่นเต้นในใจ โอร้ววว ไอเลิ๊ฟฟฟกางเกงนอนสีแดงลายจุด (สมแล้วที่เป็นลูกคนจีน - -" อีป้าบอก)
ด้วยอารมณ์หื่นพลุ่งพล่าน อิช้านวิ่งร้อยเมตรไปวิ่งผ่านน้ำ ภารกิจเสร็จสิ้นในสามสิบสองวินาที

รีบแต่งตัว..เดินออกมา
พบภาพที่น่าอัศจรรย์ใจจอร์จมาก
อีป้า....คลุมโปง ไปราชการพระอินทร์แร้นนนน ฮือ T______T


กระพ๊มคลานขึ้นเตียงตามมานอนด้วยจิตคั่งแค้น
หากมีใครบันทึกภาพไว้ คงเห็นเปรตลิงไฟหื่นสุมหัวอยู่พรึ่บๆดั่งไฟคยเพลิงโอลิมปิก
ตื่นมาเช้า โอ้โห สดใสจัง ปาเข้าไปเก้าโมงกว่าแร้น นอนตั้งกะสองทุ่ม


สองเรารักกันไม่มีไผโดนทำร้ายร่างกาย ปลอดภัยดีทั้งคู่ แม๊น่าชื่นใจจริง (กรอด กรอด)


ตื่นมา ป้าสะดุ้งตกใจ แอร๊ย ทำไมมีผีพยาบาทนอนตาเหลือกมาเชียวนอนอยู่ข้างๆได้ แง๊
สรุป กรูแอบเคืองนอนมาราธอน
ทีกรูกลับไปเงี้ย เที่ยงคืนมันยังไม่หลับไม่นอน ลั่ลล๊า ดี๊ด๊า


คุณนกยูงบอก ทำไมยะ ก็เราตื่นเต้น คุณจะมาหา
คืนก่อนคุณจะมา เรานอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นมาพอกหน้า เพื่อสะมีท้างงงงน้านนนน หน้าจะได้เด้งๆ
พอกไปพอกมา เพลินไปนิด ฮ่วย พิธีกรรมเสร็จสิ้นเอาตอนตีหนึ่งกว่า
แถมต้องตื่ตอนตี4ขึ้นมาปลุกคุณไปสนามบินอีก
ปลุกแล้ว ก็นอนไม่หลับ เพราะตื่นเต้น เลยลุกตั้งกะตี5ไปผัดข้าวผัดสัปปะรดให้แห้งทาน มาแล้วจะได้ไม่หิว
สรุปว่าได้นอนไป3ชม.กว่า เราเลยง่วง ผิดไหมเนี่ยยย หืม???

นี่ชั้นติดภารกิจเพื่อชาติท้างงน้านนน พลาดไปหนเดียว ต้องเอามาเป็นตราบาปกันเลยใช่มั้ยยะ??ฮึ่ยยยยย

อ่ะคราวนี้เข้าใจ ว่าง่วงจริงๆ ให้อภัยก็ด้ะ
คราวหน้า หากผีพยาบาทตนนี้ไปตรวจราชการ มามุขนี้อีก ชิ่งหลับตั้งกะ6โมงเย็น



เราจะส่งคุณไปบวชชี โอเคแมะ? คุณนกยูง

เขียนไปเรื่อย

วันนี้อาจจะเขียนสะเปะสะปะหน่อยนะครับ เพราะไม่มีเรื่องจะเขียน แต่อยากบันทึกเอาไว้ และยาวววด้วยยยยยย

วันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ไปหาคุณนกยูงที่เสียมเรียบมาครับผม
ไม่ไปไม่ได้แล้ว เพราะว่าไม่ได้เจอตั้งหลายวัน คิดถึงว้อยยยยย^^
กว่าจะได้เจอกีนอีกทีก็โน่นเดือนหน้า (ว่าแต่สาวเจ้ายังจะมาหาอยู่หรือเปล่าเหอะ ฮ่วยยยย)
ตอนกลับ มีเรื่องผิดใจกันนิดหน่อย เป็นผมเองล่ะที่น้อยใจมากไป (ทำใจเหอะเจ๊ มีผด.ก็แบบนี้^^)
และได้เรียนรู้ว่า อีป้า พลังเริ่มหด (ฮา) (เออ กรูมันห่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยT__T)

วันถัดมา ป้าเล่าให้ฟัง วันที่ผมกลับ ป้าไปAngor market supermarketสุดไฮโซแถวบ้านมา
เจอไอ้บ้าแฟนเก่า หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาแรมปี
มันตกใจ อีป้าก็ตกใจ...
ส่วนผม...กลุ้มใจฟร่ะครับ กลัวถ่านไฟเก่ามันลุกพรึ่บพรั่บ แล้วกรูจะไปอยู่ไส เอาไฟมาเผาหัวกรูนี้มั้ย
มันไกลซะขนาดนี้ แล้วป้าก็รักมันซะขนาดนั้นนี่นา

ด้วยความกังวลนี้...ฝันร้ายสุดๆเลยเมื่อเช้านี้
ฝันว่าไอ้บ้านั่นมาขอป้าคืนดี ส่วนอีป้าเรอะ รีบวิ่งไปเปลี่ยนชุดดหน้าตาแฉล้ม
กูห้ามเท่าไหร่มั๊นนนก็จะไป ในฝันมันบอกว่า เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กๆอย่ายุ่ง ฮ่วยยยยย (มึงจะไปทำอะไรเรอะ แอบสงสัยในฝัน)
ฝันตน6โมงเป๊ะๆ เอ๊ะ...นี่ฝันบอกเหตุป่าววะ กรูเริ่มนอยย

มาเพิ่มเรื่องนอยๆ คุณนกยูงไปดูดวงมา ได้ความว่าปีหน้า
-เดือนมค.จะเลิกกัน (แง๊)
-ปีหน้า จะมีคนมาขอแต่งงาน (ฮ่วยย นอยหนักเข้าไปอีกง่ะ T_T)
รอดูกันไป ถ้าเป็นจริง อิช้านจะตามไปดูบ้างงงงงงง

พาตัวเองไปสาบานให้คุณนกยูงด้วยที่องค์จิตองค์จอม สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองเสียมเรียบ
ผมจะไม่แอบไปเจ้าชู้ มีกิ๊ก ฯลฯที่ไหนอีก ไม่งั้นขอให้คุณนกยูงไม่รัก ให้เลิกกันโดยที่เธอไม่ต้องเสียใจ
ทำให้ เพราะผมรักคุณมากมาย อยากให้คุณไว้ใจ อยากให้คุณสบายใจนี่ครับ
เฮ้ย สิ้นปีไม่มีโล่ห์มาประเคน รางวัล ผดดหป (ผ.ดีเด่แห่งปี) งานนี้กรูมีเคืองนะยะ^^

อ้อ ได้พบกับน้องอุ๋ย ทอมเขมรด้วย รู้สึกคุ้มที่ได้มา เพราะได้มาดูทอมเขมร
โอ้ว ทอมมีทุกที่ ยังกะ7 ที่เขมรก็มี
นอยหนักเข้าไปอีก อีป้าไปไหน จะมีใครมาจีบมั้ยเนี่ย ฮือๆT_T

เมื่อวานได้คุยกับน้องยุ้ย คุยไปคุยมาเริ่มจะกลายเป็นรายการวงเวียนชีวิต - -"
ยุ้ยบอกว่า เออ อาร์ตตัวแม่มันก็เป็นแบบนี้ ผมน่ะต้องเข้าใจไว้ด้วยผู้หญิงมันก็เป็นแบบนี้ แล้วนี่หล่อลจะไปจิกเค้ามากๆทำไม
ฯลฯ
(คุณผู้หญิงครับ เดี๋ยวกรูเป็นอาร์ตตัวพ่อขึ้นมาบ้าง แล้วจะหนาวดึ๋ง)


เรื่องน้องหนึ่ง ตอนนี้ก็คุยบ้างไม่คุยบ้างครับ เราเป็นเพื่อนกันจริงๆ100%
เนื้อหาของการสนทนา ก็เป็นเรื่องโน้นนี้ หลักๆเธอก็เล่าให้ฟังว่า ตอนนี้ชีวตเธอเป็นยังไงบ้าง
ตอนนี้ มีชายหนุ่มมาจีบตู้มต้าม แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนนิ่ง หลายคนจึงไม่กล้าใส่เกียร์จีบ กล้าๆกลัวๆ ด้อมๆมองๆอยู่แบบนั้น
เธอเล่าให้ฟัง นี่ๆ คนนี้ๆเค้ามาช่วยถือของ มาคอยไปรับไปส่ง อย่างนี้เรียกว่าจีบไหม?อะไรแบบนั้น

ผมฟังแล้วก็ยินดีด้วย เออ ไปซะ ไปให้พ้นจากผมซะที แต่งงานแต่งการมีครอบครัวไปซะ เอาลูกมาให้กรูเลี้ยงแก้เหงา ณ ชนบทริมคานทองนิเวศน์ด้วย
วันนั้นเธอถามเล่นๆขึ้นมาด้วย เธอว่าต่อไปน้า อ่ะซัก35 ถ้าเราขึ้นไปแขวนขอตายบนคานกันแล้ว
ตอนนั้น เรายังจะกลับมาดีกันได้แมะ
ผมคิดในใจ เออ ผมไม่รู้หรอก
ผมรู้แค่ว่า เราสองคนจะไม่มีวันกลับมาดีกัน เพราะตอนนี้เธอเองพบหนทางสู่นิพพานแล้ว
แล้วผมจะไปทู่ซี้ดึงเธอกลับมาทำไมอีก
เพราะหวังดีนะเนี่ย...


เรื่องส่วนตัว...ตอนนี้ ผมพยายามจัดแจงชีวิตให้เรียบร้อย พยายามมีความสุขกับทุกวัน
จะพยายามออกไปข้างนอกบ้าง จะพยายามไม่คิดมากเกินไปบ้าง และพยายามเข้าใจสิ่งรอบตัวให้เยอะขึ้น พยายามดูแลความรู้สึกคนที่เรารักให้มากขึ้น
คนเรามันมีปีที่ทั้งดีและไม่ดี ไม่มีใครเกิดมาhappy forever เพราะมึงจะไม่ใช่คนทันที
อย่ากังวลให้มันเยอะ อย่านอยให้มันเยอะ ไว้ใจกันให้เยอะๆ
ความสุขต้องเริ่มจากตัวเรา เพราะคนรอบข้างจะมีความสุขไปด้วย จะได้ไม่ต้อวทะเลาะกันไง^^

วันก่อนโน้นน อ่านpantip ห้องสยาม กระทู้ในตำนาน ในคืนที่ฉันเจอผี episodeX (รอฉลองครบรอง100ปีอยู่เด้อ)
คห.ท่านนึง บอกว่าเค้าใช้หลักพรหมวิหาร4ในการดับเฮี้ยนผี ที่เธอเจอทุกวัน
อ่านแล้วเกิดพุทธิปัญญา เออ เราเอามาดับมารในใจเราบ้าง ท่าจะดีไม่น้อย^^

สิ้นปี ลังเลไม่แน่ใจว่าจะไปไหนดี
ก็กลัวว่าไปเสียมเรียบหาคุณนกยูงแล้วเธอจะยุ่ง ไม่อยากให้มาพะวงกับผม เลยคิดว่าจะไปอเมริกาดีกว่า ไปหาวิน
แต่คงยาก เพราะว่าเวลาเดินทางมันเยอะมาก แล้วหยุดไม่พอ เที่ยวไม่คุ้ม อยากเก็บพักร้อนไว้ไปเที่ยวกับคุณนกยูงมากกว่า

ปิดท้ายนี้แบบปลงๆ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม T__T

ลอยกระทง

ไปลอยกระทงที่ไหนกันเอ่ยครับผม
สำหรับผมแล้วนั้นไซร้ ไม่ได้ไปไหนไกลเลยครับ ลอยมันที่ริมน้ำ ณ คอนโดอาม่านี่แร้ - -"
ที่ไม่บ่นไม่ได้คือ รถติดชิบหอยยยยเลยนะครับ
ขนาดจากที่ทำงานผม ตั้งอยู่โค้งจักรยานอรหังสัมมา ไกลโพ้นนซะขนาดนั้น
ยังใช้เวลาตั้งสองชม.กว่าแน้ ทั้งๆที่ปรกติ40นาทีก็ถึงแล้ว


วันลอยกระทงแบบนี้ ทำให้ผมนึกไปถึงสมัยยังเรียนอยู่รั้วสีชมพูครับ



ใครเคยได้ยินบ้างไหมครับ เรื่องเล่าขานที่ว่า เป็นแฟนกัน ลอยกระทงที่สระน้ำจุฬาแล้วจะเลิกกันนั้น เป็นตำนานนนนนนนมาตั้งแต่รุ่นทวดป้า
ตำนานเล่าว่า ขลังเมิ่ก รุ่นน้อง(ที่บังอาจมีแฟนก่อนกรู ฮา)หน้าไหนบังอาจไปลอยกับแฟน เจ้าจะต้องมีอันเลิกกันไปภายในสามเดือน



ทั้งนี้ สระน้ำจุฬามีบันไดลงทั้งหมดสี่ด้าน เป็นที่ไม่ชัดเจนว่าบันได้ด้านไหนกันแน่ ที่ลงแล้วจะเลิกกันครับ
เอาใหม่ กล่าวง่ายๆ บันไดมีสี่ด้าน มีด้านนึงที่ลงแล้วเลิก อีกสามด้านปลอดภัยว่างั้นเถอะ



สมัยวันวานยังหวานอยู่ ผมยังเอ๊าะๆเป็นชนะนี(แสร้งว่าเป็นชะนี)ลมปราณแตกซ่านอยู่นั้นไซร้
เพื่อนๆรุ่นผม มีทั้งเชื่อและไม่เชื่อในตำนานนี้ครับ
จำได้เลาๆว่า ไอ้กะทิกับสันต์ คู่รักสุดเหนียวแน่นแห่งรุ่นยุคนั้น หลายคนทายว่ายังไงก็ได้แต่ง
มันไม่เชื่อ เลยลองไปลอยด้วยกันดูโดยหลักการสุ่ม เอาฟระ ไม่รู้บันไดข้างไหน ลงๆมันไปเหอะ



ผลปรากฏว่า สามเดือนถัดมา มันเลิกกันจริงๆด้วยครับ
ไม่ว่าจะเป็นเหตุบังเอิญหรือคำสาปประการใดก็แล้วแต่ การเลิกราของคู่นี้ยิ่งตอกย้ำความขลังของตำนานลอยกระทงที่จุฬาไปกันใหญ่ครับผม



หลังจากเหตุการณ์ของคู่ข้างบนแล้ว ผมและผองเพื่อนแก้ปัญหากันยังไงรู้ไหมครับ
เออ..กันพลาดลงผิดข้าง เอางี้ งั้นเราเดินลงตรงกลางสระ ไม่พึ่งบันไดแล้วกันฟระ (ฮา)



อีกเรื่องที่นึกได้ ผมมักเดินแกร่วไปมารอช่วงหลังงานเลิกอยู่เสมอๆ
เพราะอะไรน่ะเรอะครับ...
เพราะมันเป็นช่วงเวลาแห่งการลดแลกแจกแถมของกินจากนิสิตหน้าตาจิ้มลิ้มทั้งมวลที่มาตั้งร้านขายกันน่ะเซ้(อิช้านรับประกันความสวย)
เรียกภาษามิซาเอะคือ ชิมฟรีน่านเองงงงงงง
มีปีนึงนะครับ กระพ๊มได้ทานฟรีตั้งแต่ส้มตำยันผัดไท
คาถาคือ มึงตั้งท่าควักเงินออกมาจ่ายเหอะ ถ้าไม่ซวยจนเกินไปนัก น้องๆก็จะบอกว่า
ไม่เป็นไรค้า พี่เอาไปเห้ออออ^^ เพราะยังไงกรูก็จะทิ้งแร้นนน555+



อ้อ อันนี้ไม่พูดถึงไม่ได้
ตรงคณะถาปัด เป็นประเพณีที่ทุกปี พวกพี่แกจะต้องยึดลานจอดรถมาตั้งซุ้มบ้านผีสิงครับ
ประมาณว่าคุณจะได้พบกับประสบการณ์น่ากลัวสุดยอดเมิ่กกกก สยองงเมิ่กกกในชั่วชีวิตคุณนี้
ในราคา5บาทเท่าน้านนนนนนนนนนนนน



ปีหนึ่งของการเป็นนิสิตของผม ด้วยความไม่รู้ ผมเลยเอาวะ รู้เค้าหลอกก็เต็มใจให้หลอก 5บาทเอง เอาวะ
ยังไงรู้ไหมครับ เข้าไปถึง เจอรุ่นพี่หน้าม้าถาปัดทั้งหลาย ร้องกรี๊ดดดสุดชีวิตมาทางผมและเพ่อน
พร้อมชี้ บอกว่า น่ากลัวมากกกก น่ากลัววมมากกกก (ฮ่วย ฮา)
ผมเดินออกมาพร้อมกับความปลง เอ กรูไม่เสียดาย5บาท สำหรับความครีเอท5555+



ก็เป็นเรื่องเฮฮากันไปครับ
วันลอยกระทงที่ผมนอนแกร่วอยู่บ้านกับอาม่าแบบนี้ เห็นเด็กๆออกมาลอยกระทงกัน มันเลยทำให้นึกไปถึงวันเวลาสมัยก่อนโน้นนน สนุกดีและคิดถึงครับผม

เอาส่วนหนึ่งของความทรงจำมาเล่าให้ฟังกัน หวังว่าคงไม่เบื่อกันนะครับ^^

Silent Hill

ช่วงนี้กำลังบ้าเกมส์ วันนี้พูดถึงเกมส์หน่อยแล้วกันนะครับ^^

เมื่อวานนี้ หลังจากส่งอีป้าเข้านอนไปแล้วนั้น กระพ๊มควักSilent Hillขึ้นมาเล่นแก้เซ็ง

เป็นที่ทราบกันดีว่า เกมส์นี้นั้น มันออกแนว Horror/Adventure
ใครเล่นแล้วไม่กรี๊ด ไม่สยอง ไม่ตกใจ กรูว่ามึงไปซ่อมช่วงล่างซะใหม่ได้แล้วไป๊
ผมเล่นไป ปิดตาข้างนึงไป เพราะไม่รู้ว่าน้อง(ซอม)บี้ จะโผล่ออกมาจากหลืบไหน เมื่อไหร่
ไอ้ครั้นจะกรี๊ดแอร๊ยอร๊ายดังมากไป มันก็อายหมาข้างบ้านง่ะ...


ในเกมส์Silent Hillหลายๆภาคนั้น Theme ของเกมส์จั่วหัวไว้ทำนองว่า...
เป็นการสำรวจด้านมืดในอีกฟากหนึ่งของจิตใจของคนเราครับ
ด้านมืดที่ว่านั้น ในเกมส์เรียกว่า Other World อีกฟากนึงของจิตใจที่มืดมนอลธการของใจคนเราครับผม
ในโลกฟากนี้นั้น เป็นโลกแห่งความมืดครึ้ม ของทุกสิ่งมากับความผุพังและร่วงโรย (เช่นโต๊ะพัง เก้าอี้เจ๊ง สนิมกิน อะไรแบบนั้น)

ดังนั้น บรรยากาศของOther Worldจึงเป็นอะไรที่เครียดและกดดันมากๆครับผม
ประกอบกับเสียงดนตรีที่มักจะมาคู่กับเสียงเหล็กครูดคราดกับอะไรอยู่ตลอดเวลา
ผมว่าเกมส์นี้ มันมีพื้นฐานของปรัชญา...ใจของคนเราทุกคนมันมีหลุม

ท่ามกลางสมรภูมิ Other Worldเลือดสาด ผีเดินเพ่นพ่านไปมานั้น
ต่อมหื่นของกระพ๊มมันแตกเพล้งจนได้ เพราะ...
ผีบ้านางพยาบาลขรึมระทวยข้างล่างนี่ล่ะครับ


เซ็กซี่กว่านี้ มีอีกไหม โอร้ว
สนใจเอาเลือดประจำเดือนมาสาดพี่มั้ยจ๊ะ โอร้ววว หุ่นงามงด (หน้าไม่เป็นไร ปี๊บยังมี)



ความฝันอันสูงสุดของกระพ๊ม นางพยาบาลในเครื่องแบบ โอร้วววววว


สวยกว่าเมียกรูอีก ฮ่วย (สงสัยมึงไม่เคยตาย อีลิง555+)

i love PS3

ดีใจจะเป็นบ้า ได้มาแร้น PS3
งานนี้ไม่ได้ผ่านครม. เมียด่าตายห่า
เมื่อวานทะเลาะกับคุณนกยูงทั้งวันเลยครับ ด้วยอารมณ์มึนๆเซ็งๆ เลยนั่งดูเว็บโน่นนี่ไปมา
ทำไมทำมา กิเลสพุ่งพล่านออกมานอกทวารหนัก โอร้ววว ทนไมไดแร้น
เลยอาศัยจังหวะชุลมุน โทรไปสั่งร้านเกมส์ที่สนิทกันที่คลองถมให้เอามาส่งให้
ตอนแรกลังเลว่าจะเอาสีเงินหรือสีดำดี ดูไปดูมา ผมว่าสีเงินมันดูบ่แก๊จี๊(ไม่มีราคา) เลยถอยสีดำมาแทนครับผม^^

ค่าเสียหาย PS3 15,000 ค่าเกมส์silent hill:Homecomingอีก 2,000 รวมเป็น17,000เอ๊งงงงท่านผู้โชมมมมมมมมT___T


หลังจากสงครามสงบแล้ว งานนี้อีป้าด่ากระจุยกระจาย เธอบอก ฮ่วย มีผด.ก็แบบนี้ เหมือนมีลูกเล็กๆเลยเว้ยเห้ยยยย
อิช้านกลุ้มจายยเมิ่กค้า...

คุณนกยูงเธออยากให้ผมประหยัดบ้างครับ เลยไม่อนุมัติให้ซื้อซะที
งานนี้ผมละเมิดคำสั่งเอง โอ๋ๆ ทีหลังไม่ทะเลาะกันแล้วนะคร้าบ ยอมรับผิดทุกประการ ขอโทษครับผม
เอ..แต่ก็ดีน้า จะได้มีข้ออ้างเอาไว้เกเรอีก 5555+




PS3 สุดที่เลิฟ

Silent Hill Homecoming

อีกหนึ่งเกมส์สุดฮิตดังข้ามโลกระเบิดระเบ้อ

gamerคนไหนไม่เล่นนี่ต้องไล่ไปเกิดใหม่

มันส์มาก สยองมาก เสียวมาก(เอ๊ะ อันหลังนี่ชักยังไง)

เมื่อเช้านี้ ได้ลองขยี้พรหมจรรย์(ท่าไหนเนี่ยคะพี่) สาวเจ้าดูแร้นโอร้ววว แค่CGก็คุ้มราคาแร้นครับผม

ผมเป็นแฟนพันธ์แท้Silent Hillครับผม เล่นแม่งทุกภาค มันส์เมิ่ก ยอดเยี่ยมทั้งเนื้อเรื่อง CGและระบบเกมส์ครับ

หลังจากเปิดซิงไปแล้วนั้น ปัญหาก็บังเกิดเด้อ

เนื่องจากว่าPS3นั้น specสูงมากๆจนเมื่อต่อเข้ากับทีวีก๋องก๋อยของผมนั้น resolutionมันไม่ถึง

ภาพมันเลยง่อยรับประเถือกไปเลยครับผม T__T

ตอนนี้เลยผุดโปรเจ็คใหม่ อยากได้ทีวีใหม่ แต่ปัญหาคือ ไม่มีแม่ยกซื้อให้ และไม่มีที่ไว้ ทำไงดีท่านผู้โชมมมมม

ส่วนอันนี้ เอามาลงให้ดูย้อนหลังกัน

PSPซื้อมานานแล้วครับ ติดHarvest Moonอยู่

เกมส์นี้เป็นเกสม์เกี่ยวกับlife silmualtionครับผม

เอ้าพี่น้อง ตื่นเช้ามาปลูกผัก เลี้ยงโค เลี้ยงกระบือ เลี้ยงชะนี ฯลฯ(เอ๊ะ ท่าจะสนุก) กันไป

สนุกสนานมากมายครับผม อีป้าอดรนทนไม่ได้ แวดใส่ว่า

มันสนุกตรงไหนฟระเนี่ย ห๊า ห๊า

ทำไงดีฟระ

นายไม่อยู่ ไปตปท. มีปัญหาโลกแตก ที่มือใหม่หัดขับอย่างอิช้าน คิดไม่ออก บอกไม่ถูก ตัดสินใจบ่ได้ ดังนี้ แต๊น :-
(เอาเด็กปัญญาอ่อนมาเป็นหัวหน้างานก็งี้ล่ะค้า T__T)

1.ที่บ.จะregister e-mail domainเป็นชื่อบ.เราให้พนง.
หลังจากใช้เมล์ง่อยอุราขายหน้าประชาชีติดต่องานมาหลายนานอยู่
ตัวอย่าง ด๋อยด๋อย@หยองกรอดจำกัด.co.th อะไรแบบนั้น
ปัญหาคือ มันe-mailละ3000บาทแน้
ในสถานการณ์ที่budgetบานเบอะ โบนัสจะไม่เหลือแบบนี้แล้วไซร้

ผมควรจะ ฮ่วยฮ่วยประการใดดี

-registerให้ลูกน้องทุกคนเลยไหม เพราะแผนกอื่นได้กันหมดทุกคน ไม่อยากให้พวกมันน้อยใจว่าเป็นพลเมืองชั้นสอง
ว่าแต่พวกมันจะเอาไปทำไมกันฟระ วันๆแม่งก็ทำแต่หน้างาน อีเมล์นี้คงไม่แคล้วเอามาส่งหนังโป๊
-registerเฉพาะบางคนที่จำเป็นใช้จริงๆ นอกนั้นให้ใช้เมล์กลาง เพื่อbudgetที่แลดูไม่ถ่อยเกินไปนัก

2. มีorderไปส่งbannerยาวบิ๊กเบิ้ม3เมตรกว่า ยาวเกินกระบะใส่ไม่พอ 1ชิ้นที่ภาคใต้
ไอ้ลูกน้องมันไม่รู้จะทำยังไง เลยพับbannerนั้นซะ เพื่อจะได้ยัดลงกระบะไปได้
ทำไปทำมา โดนลูกค้าด่ามาว่า อิช้านไม่รักษาของ พับมาได้ยังไง มันเป็นรอยหมด
วันนี้มีorderด่วนจี๋มาอีก ทำไงดีฟระ

-จ้าง6ล้อไปส่งแม่งเลย bannerชิ้นเดียวนี่ล่ะ ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมาอีก20,000กว่าบาท
ถึงไม่คุ้ม แต่ของไม่พัง ไม่โดนด่า
การส่งของที่ดี ส่งให้ถึงของต้องดีด้วย
-ทู่ซี้ยัดมันลงไปในกระบะ จะได้คุ้มทุนตามหลักeconomy of scale
ทนโดนมันด่าไปเหอะ ครั้งหน้าค่อยว่ากัน ไม่โดนนายด่าว่าใช้งบเปลืองด้วย และlead-timeเร็วกว่า
-อ้อ รู้แล้ว ฝากขนส่งพวกบขส.อะไรแบบนั้นไปดีไหม ประหยัดด้วย ของสภาพดีด้วย
ฮ่วย แต่ความเสี่ยงมันสูงที่ของจะหาย ถ้าหาย กรูต้องขายตัวเอาใช้หนี้ค่าbannerราคาแพงลิบนี่เรอะ

ฮ่วย กลุ้ม...

เขมร

รูปจากเขมรครับผม อาจจะดูมั่วซั่วเล็กน้อย ขี้เกียจเรียงง่ะ แหะๆ


โกเบ(ใช่มั้ยนี่) อร่อยดีครับผม^^
ปล.กรูแอบเหงือกบาน
ขณะที่อีป้าถั่วแดงติดฟัน


น้องมาริเน็ตแอนด์แฟน และอีป้า ณ บ้านหมอดู
ขอเล่านิดนึง หนูมาริเน็ตเนี่ย เสมือนเป็นพี่น้องท้องเดียวกะอีป้า
แต่งตัวเหมือนกัน พูดจาเหมือนกัน น่ารักเหมือนกัน(จำชมเพราะน้องมาริเน็ต - -")




ด้านหน้านครวัด เสียดายตอนนี้กำลังบูรณะอยู่ครับผม บางส่วนเลยไม่สามารถเข้าไปชมได้



De la Paix ไปทานไอติม เขียนถูกไหมนั่น


นครวัด ชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาดู

อันนี้ถือว่าคุ้มสุดแล้วที่ได้ไปเขมรงวดนี้นะครับ

ดูดวงแบบเขมรจริงๆ แม่นจนน่ากลัว (บ้าเมิ่ก)

แต่เสียดายเป็นเวอร์ชั่นเสียงในซาวน์ อิช้านฟังไม่ออกซักคำ มีน้องมาริเน็ตช่วยแปลให้

อีป้ามันหลอกให้ชิม ชิมไปชิมมาอร่อยดี

หมูผัดปลาร้าเขมร

อีป้า Dragon Soup ณ ถนนข้าวสาร

นครวัดอีกเช่นเคย

ความจริงไปที่อื่นมาด้วยนะครับ แต่โหลดรูปออกจากล้องไม่ได้เด้อ ไว้เดี๋ยวจะเอามาให้ชมกันใหม่นะครับ

ไปเขมรงวดนี้ สนุกดีครับผม คุ้มที่ได้ไป(เพราะได้ไปดูดวง5555+) ได้ไปเห็นอะไรหลายอย่างที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เห็นครับผม

เมืองเสียมเรียบ น่าเที่ยวครับ โดยส่วนตัวแล้ว ชอบมากกว่าLondonอีกนะเออ (โดนของเขมรก็เงี้ย ตาบอดนิรันดร ฮ่วย)

ชอบเพราะหลายปัจจัยครับ อยากกลับไปอีกครับผม

เสียอย่างค่าครองชีพค่อนข้างแพงไปนิดนะเด้อ

เลิก

กลับมาจากเขมรแล้วนะครับผม อีป้ามันไม่เอาผมไปขาย หรือเป็นตัวประกันแถวชายแดนแต่ประการใด ดีใจจังเย้^^
เดี๋ยวไดหน้า จะเอารูปไปเขมรมาลงให้ดูกันนะครับ


ระหว่างทางกลับบ้านจากสนามบิน มีเหตุการณ์ของผมกับน้องหนึ่งนิดหน่อย ที่อยากจะพูดถึงวันนี้ครับผม
ง่า...ยังจำน้องหนึ่งกันได้หรือเปล่าครับ ฮ่าๆ ไม่ค่อยได้พูดถึง หลายท่านอาจจะนึกว่าเธอออกไปจากสารบบชีวิตผมไปซะแล้ว...
ผมกับน้องหนึ่ง ตกลงเป็นเพื่อนกันมาซักระยะแล้วครับ
เป็นผมเองที่บอกเธอ เออ เราเป็นเพื่อนกันเหอะ ...


ทางออกสำหรับคนที่รู้จักกันมา9ปี ผมว่ามันมีสองทาง
หลายคนเลือกจะเลี้ยวขวา แต่งงานกันไป
แต่สำหรับเรา เราเลือกจะเลี้ยวซ้าย เป็นเพื่อนกันไปทั้งชีวิต รับกันให้ได้ซะทุกเรื่อง อะไรแบบนั้น


เป็นผมที่บอกเธอเองล่ะครับ เพราะสถานการณ์มันน่าอึดอัด และผมก็ไม่รู้จะทู่ซี้กันต่อไปทำไม
ในเมื่อเธอเองก็อยากแต่งงาน และเธอมองว่าไอ้การที่เราจะออกมาอยู่ด้วยกัน หรือว่าใช้ชีวิตด้วยกันมันเป็นไปไม่ได้
ไหนจะหน้าตาทางสังคมของเธอ พ่อแม่เธอ เพื่อนเธอฯลฯ
บนพื้นฐานความคิดแบบนี้ มันทำให้เราเป็นเพื่อนกันมาซักระยะแล้ว แม้ว่าจะใช้ชื่อว่าแฟนก็ตามเหอะ
ไอ้เรื่องมีอะไรกันนั้น เลิกพูดไปได้ เราไม่ได้มีและผมก็ไม่ได้พยายามจะซ่อมมันมา7-8เดือนแล้ว


ระหว่างทางกลับจากสนามบินนั้น น้องหนึ่งโทรมา...
หลังจากผมหายไปหลายวัน เธอถามผมออกมาจนได้
บอกมาเหอะ จะให้เธอรู้เองจากคนอื่น หรือผมจะเป็นคนบอกเอง
ผมมีคนอื่นแล้วใช่ไหม...
บอกมาเหอะ เธอรับได้ และเธอจะไม่โกรธเลย
เพราะเราเป็นเพื่อนกันแล้วนี่นา...

ผมรู้ได้ เธอถามเพราะว่าเธอรู้จักผมดี เรารู้จักกันดี...
บอกเธอไปตามตรง อื้อ ในความสัมพันธ์อันน่าอึดอัดใจนี้นั้น เพื่อนก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่เชิง
ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว และเธออยู่ไกลถึงโน่น พี่เขมร

ผมถามน้องหนึ่งว่า แล้วแบบนี้ เรายังจะเป็นเพื่อนกันได้หรือเปล่า
ที่บอกไป เพราะไม่อยากโกหก และจะทำให้มันถูกต้องซะที

น้องหนึ่งตอบว่า เธอรับได้ และเราจะเป็นเพื่อนกัน
ที่เธอรับได้ เพราะทำไมเธอจะไม่รู้จักผม
ผมมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ
และมันเป็นเธอเองที่ตัดสินใจเลิกกัน
ดังนั้น เธอจะไม่เอาอารมณ์มาเกี่ยวอีกต่อไป
เธอไม่ว่าอะไร จะไม่เข้าไปยุ่ง ถึงเธอจะเสียใจบ้าง แต่ชีวิต มันต้องดำเนินต่อ


แต่ขออย่างเดียว เธอขอให้แฟนของผมเป็นคนดีก็พอ
เพราะเธอไม่อยากเห็นผมเวียนหัว ปวดหัว เหมือนเรื่องที่ผ่านๆมาอีก...


ผมถามเธอกลับ เออ แล้วเธอมีคนอื่นหรือเปล่า
เธอตอบว่า มีคนที่เพื่อนเชียร์ให้เป็นแฟนกันอยู่
ผู้ชายคนนั้นชื่อบี เป็นคนนิสัยดี การงานโอเค พ่อแม่ของเธอเคยเจอและชอบ
แต่ที่สำคัญ บีแต่งตัวไม่ได้เรื่องเลย
เธออยากให้ผมไปช่วยจับบีแต่งตัวหน่อย (เดี๋ยวมันจะยิ่งเน่า แล้วจะหาว่าไม่เตือนนะเด้อ555+)

ผมหัวเราะฮ่าๆ ทำไมจะไม่ได้


ก่อนวางสายนั้น ผมบอกเธอ...ขอบคุณที่เข้าใจ และขอบคุณที่รู้จักกันจริงๆ

จบการสนทนา ความรู้สึกแรกคือ โคตรโล่งงงงง เลยฟร่ะครับ
ดีใจที่มันหาทางออกได้ ดีใจที่อย่างน้อยเราจะได้เป็นเพื่อนกันจริงๆ
ดีใจที่ผมจะได้ทำให้มันถูกต้องซะที


ก่อนหน้านี้ ผมไม่ค่อยได้พูดถึงอีป้าของผมเลย เพราะเธอเองไม่อยากให้ผมพูดถึงเยอะนัก

อีป้าของผมนั้น ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเราจะไปกันได้เท่าไหร่
มันอาจจะเป็น2 3 4 เดือน หรือนานเท่าไหร่ผมก็ไม่อาจทราบได้..

เท่าที่ผมคิดไว้ มันคงไม่ง่าย เพราะมันไกล และผมว่าเราสองคนต่างกันเยอะแยะ
ผมทำงานอยู่กับผู้ชายร่างล่ำบึก เหงื่อท่วมตัว24ชม. ที่ปทุมฯนี่
ขณะที่เธอทำงานในtourism sectionอยู่เขมรไกลลิบโน่นนนนนนนนน....
มันไม่เห็น มันไม่ได้รู้จักกัน มันกังวลไปซะหมด


อย่างไรก็ดี ผมถือว่าเมื่อผมเดินออกมาแล้ว ก็จะทำให้มันดี
ไอ้ความเลวทั้งหลายที่เคยทำๆไว้ ผมก็จะไม่ทำอีก จะไม่นอกใจ จะไม่ฯลฯ
และผมจะดูและเธอให้ดี
(ไม่สวยเอาไปแค่นี้พอนะเด้ออีป้า 555)


เธอเรียกตัวเองว่าแม่นกยูง เพราะขนตาปลอมอันใหญ่ยาวเท่าคราดของเธอ(เมื่อยตาบ้างมั้ยนั่น - -")
เธอหัวเหม่งมากกกกกกกก อยู่กลางแจ้งทีนี่ แทบต้องใส่แว่นกันแดด หลบยูวี (มันบอกว่า ก็ชั้นเจิดจ้าอ่ะ ทำไมยะ? แม๊ช่างกล้าเนอะคุณพัช)
เธอขี้วีน ขี้หงุดหงิด ดีเสมอต้นเสมอปลายกับทุกคน(ยกเว้นกรู) เธอผีเข้าผีออกทุกสามนาทีฯลฯ
เธอเป็นแม่ดาวเสียมเรียบ สวยสุดในเมืองแล้วฮร่ะ
เธอโฆษณาว่าเธอทำกับข้าวอร่อยโคตร แต่กรูยังไม่เคยได้ลองซะที
เธอเรียกผมว่า อีแห้งงงงง ซึ่งบางครั้ง มันกลายเป็นอีห่า
เธอชอบด่าว่า ผมมันไม่หล่อและเธอชอบของแปลก (โอเคจ้านังสวยยย)
เธอคนนี้ ที่ขัดลาภห้ามผมซื้อpS3 (โฮกกกกก T___T)
เธอคนนี้ ทำกรูตกเตียงเมื่อวานดังโครมมมม(เอ๊ะ ทำอารายยยยย5555) แต่มาด่ากรูซ้ำว่าซื่อบื้อ
ฯลฯ


แต่เธอคนนี้ ก็เป็นคนน่ารัก และเป็นคนดีของผมในวันนี้

ถึงเธอคนนี้จะไม่สวยและมันไกลยังไง....
วันนี้ผมก็รักคุณที่สุดแล้วนะครับ
(แต่ถ้ามึงคัพเอ กรูจะรักมึงน้อยลงนิดนึงงง5555)
ถึงแม้ที่สุดแล้วเราจะไม่ได้เป็นอะไรกันก็ตาม (ตอนนี้ ไม่มีสถานภาพฮร้า)
ถึงแม้มันจะไม่ค่อยรักกรูก็ตาม

เอาใจช่วยเราสองคนด้วยนะคร้าบบบบบ^^
(อีกสามเดือน เดี๋ยวมาประกาศเลิกนะคร้า)

อีป้า

พรุ่งนี้ตั้งท่าจะไปเขมรครับผม
ประเทศที่ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะไปในชีวิตนี้ครับ...

ผมตั้งท่าจะไปเขมรมาหลายทีแล้ว แต่ก็เจอโรคเลื่อนเข้าไปทุกที
อย่างเสาร์ที่แล้ว ตั้งใจไว้ดิบดี โกหกพระแม่แอนด์ญาติโกโหติกาเรียบร้อย
แป่ววว...รบกันซะงั้นที่ชายแดน


พรุ่งนี้ตั้งใจว่าจะพยายามไปให้ได้ครับ
ถ้าวันนี้เค้าประชุมกัน แล้วมันไม่ยิงกันวี๊ดบึ้มอีกรอบอ่ะนะ
ผมเริ่มคิด เออ ทำไมเขมรมันเป็นประเทศที่ไปยากไปเย็นนักฟระ
ทั้งๆที่มันก็ใกล้แค่นี้...


ยังไงเอาใจช่วยผมด้วยเด้อ ให้ได้ไปซะที ขออย่าให้เค้ารบกันเลยวันนี้พรุ่งนี้ เพี้ยงงงง
(อ๊ะ เดี๋ยวใครแถวนี้ด่าว่าปอดแหกอีก เหอๆ)


ไปทำไมเรอะครับ...ไปหาอีป้าของผมนั่นเอง
อีป้าของผมนั้น ไปทำงาน(แบกหม้อแบกไห) อยู่ที่เสียมราฐหรือเสียมเรียบได้3-4ปีแล้ว
เราได้รู้จักกัน และมีวันนี้ เพราะความซวยของผมเอง(โอ๋ๆๆ ม่ายช่ายยย) และเพราะLesla diary


หลายๆคนในนี้ ผมเชื่อว่า รู้จักกันผ่านleslaใช่ไหมครับ
อย่างคุณwawine คุณไซ goodday และอีกหลายๆท่าน
ขอบคุณlesla ที่คงเจ๊งบ๊งไปถาวรนิรันดรไปแล้ว ณ ที่นี้


เรื่องของเรา มันเกิดจากความบังเอิญ(ซวย 55) ที่ได้มารู้จักกันผ่านหน้าได
เธอบอกว่า ในวันว่างวันนึง เธอคลิกเปิดโน่นเปิดนี่ไปเรื่อยๆ
ทำไปทำมา...หลงเข้ามาอ่านไดคุณลิง และคิดว่าเออ ไอ้นี่มันฮาและติงต๊องดี
จึงตามอ่านมาเรื่อยๆ จนมาถึงเรื่องน้องยุ้ย...
เราถึงได้รู้จักกันนั่นล่ะครับ

ไว้ได้ไป ไม่ได้ไปยังไง เดี๋ยวจะมาบอกนะครับ^^
หากวันจันทร์ยังไม่กลับมา ช่วยไปขุดอิช้านที่เขมรกลับมาด้วยเด้อเจ้า


have a nice weekendนะคร้าบบทุกท่านน

ฝันแปลก

บันทึกเอาไว้ ประมาณตี4-5เมื่อเช้านี้ ฝันอะไรแปลกๆจริงๆครับ
เค้าว่าฝันตอนเช้าจะเป็นจริงด้วยนะเออ โอ้ว สยอง..

ในฝัน ผมนั่งรถไปเที่ยวกับผู้ชายกลุ่มนึง(อิชั้นแอบแรดในจิตสำนึก - -")
ผมไม่รู้จักที่ๆเราอยู่และจะไป และข้างทางนั้นมันมืดมาก
อย่างเดียวที่รู้คือ...ผมอยุ่ห่างไกลจากบ้านมาก และผมคิดถึงแม่

นั่งรถไปซักพัก โครมมม....รถที่ผมนั่งไปชนกับอะไรซักอย่างอย่างแรง
ภาพตัดมาอีกที ผมยืนมองศพตัวเอง ที่กระเด็นออกมาตายนอกรถ
ผู้ชายพวกนั้น ไม่เป็นอะไร...

ผมพยายามตะโกนบอกผู้ชายพวกนั้น พี่ๆ โทรบอกแม่ผมหน่อย แม่ผมต้องเป็นห่วงมากแน่ๆที่ผมหายไป
โทรหาแม่ผมหน่อย แต่..จะโทรยังไง เพราะเราไม่รู้จักกัน และที่นี่มันที่ไหนก็ไม่รู้..

ผมเริ่มร้องไห้ นี่เราตายแล้วจริงๆ ต้องหาทางไปบอกแม่ให้ได้ แย่แล้ว ป่านนี้แม่ต้องนั่งร้องไห้รอผมกลับบ้านอยู่แน่ๆ
แล้วจะไปยังไง..ที่นี่มันที่ไหน เห็นแต่ความมืดรอบตัว คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ...

ทันใดนั้น มีหมาสีดำหน้าตาน่าเอ็นดูตัวนึงวิ่งผ่านมาจากความมืด
วิญญาณผมเข้าสิงหมาตัวนั้น และรีบวิ่งสุดแรงเกิดไปยังความมืดข้างหน้า ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะไปไหน แต่ผมแค่อยากหนีไปให้พ้นผู้ชายพวกนั้น...

วิ่งฝ่าความมืดไปซักพัก ก็เจอบ้านอยู่ข้างหน้า
ผมวิ่งไปตะโกนอยู่หน้าบ้าน แม่ แม่ ผมเอง เปิดประตูบ้านหน่อย ผมเข้าบ้านไม่ได้

นั่นไง แม่นั่งร้องไห้รอผมอยู่ที่บ้าน ผมคงหายไปนานพอสมควรแล้ว...
ทันใดนั้น พ่อเพิ่งกลับมาถึงบ้าน ผมรีบตะโกน ป๊าๆ ผมเอง ช่วยด้วย

พ่อผมตะโกนบอกคนงานว่า หมาบ้านใคร มาเห่าอยูได้เนี่ย เอามันออกไปซะ

แล้วผมก็สะดุ้งตื่น เหงื่อท่วมตัวไปหมด...
ฝันเหมือนจริงจนน่ากลัวจริงๆครับ วันนี้ใจไม่ดีเลยจริงๆ

PlayStation 3

อยากได้ใจจะขาด แต่พระเมียไม่อนุมัติให้ซื้อ...ฮ่วยย (มันบอกว่า มีผด. อิช้านกลุ้มจายเมิ่กค่า)

ใครเล่นเกมส์คงทราบดี ไอ้เจ้านี่ ไม่ซื้อไม่ได้แร้น หลังจากที่ทิ้งห่างจากPS2มานานหลายปี

ข้อเสียคือ มันแพงงงงงงจริงๆครับและเล่นแผ่นปลอมไมได้

รุ่นต่ำสุดตอนนี้คือ 40GB ดูหนังฟังเพลงได้ แต่ไม่แน่ใจว่าDVD RWนี่เล่นได้หรือเปล่า

นอกจากตอนนี้ยังอยู่ในช่วงรออนุมัติจากพระเมียแล้ว ยังลังเลอยู่ด้วยครับว่าจะซื้ออะไรดี

XboxกับWii ก็น่าซื้อเด้อ ที่สำคัญมันมีแผ่นปลอมให้เล่นแล้วเด้อออ

โอร้ววววว ข้าพเจ้าอยากได้เมิ่กกกก ทำไงดี T_____T

ไม่ได้เข้าข้างใคร

ไดวันนี้ซีเรียสนิดนึงนะครับ
ตั้งแต่เขียนไดมา ผมไม่เคยเขียนถึงเรื่องการเมืองเลย วันนี้เอาซะหน่อย...

วันนี้ แวบออกจากห้องประชุม ไปปั๊มข้างๆที่ทำงานมาครับ
ระหว่างที่รอคิวธนาคารอยู่นั้น สาวโรงงานกลุ่มใหญ่กลุ่มเดินเข้ามา คุยกันจ้อกแจ้กข้างๆหูผม...

สรง1:ไอ้พวกพันธมิตรตู๊ดตู๊ด ควรจะไป ตู๊ดตู๊ดให้หมดได้แล้ว ทำแต่ความเดือดร้อน มันมีสมองกันบ้างหรือเปล่า
สรง2:วันนั้นตร.น่าจะยิ่งให้แม่งตูดตู๊ดไปให้หมดๆเลยเนอะ ไอ้พวกนี้ มันจะก่อกวนไปทำไม
สรง3:ใช่ๆ พวกมันน่ะเอาภาษีพวกเราๆ ไปทำตู๊ดตู๊ด ตร.ท. ลำบากกันแย่ (ภาษีพวกเราตรงไหนเรอะ)
ไอ้สธ. จล.มันควรจะโดนเก็บไปให้หมดเนอะ ไม่เห็นจะมีประโยชน์ ตู๊ดตู๊ดอยู่ยังจะดีกว่านี้อีก
อย่างน้อยพวกเราก็มีทางออก มีเงินใช้กัน

ผมมองหน้าสาวโรงงานพวกนั้นแล้ว ได้แต่ร้อง ฮ่วยยยยย เฮ้ออออในใจ

กลับมาที่ทำงาน ผมพูดเรื่องนี้กับเหล่าลูกน้อง
ด้วยความที่พวกมันมีพื้นเพเป็นคนอีสาน พวกมันเข้าใจดีว่าทำไมสรง.พวกนั้นถึงคิดแบบนั้น
เจ๊ มันก็ยังดีกว่าน่ะครับ ตู๊ดตู๊ดเอาเงินไปลงให้หมู่บ้านพวกผม
หมู่บ้านพวกผม ก็มีเงินหมุนกัน เวลาจะทำอะไรก็สะดวก อยากได้อะไรมันก็มีหนทางซื้อ
ที่บ้านผม มีมอเตอร์ไซค์ มีตู้เย็น ก็เพราะกองทุนหมู่บ้าน

ผมคิดในใจ เอริ่ม...มึงเข้าใจจริงๆหรือเปล่าฟระว่ากองทุนหมู่บ้าน เค้ามีไว้ทำอะไร..

เหตุการณ์วันนี้ ทำให้ผมเข้าใจ ทำไมตู๊ดตู๊ดมันอยู่ยงคงกระพัน แม้ว่าวันนี้จะไม่มีแผ่นดินให้อยู่...
แต่ความเสียหายที่มันทำทิ้งไว้ก็ยังร้ายแรง
มันใช้เงินซื้อทุกอย่าง ซื้อสโมสรฟุตบอล ซื้อแท๊กซี่ ซื้อทางด่วน ซื้อสุวรรณภูมิ ซื้อฯลฯ
และซื้อใจคน...

ที่สำคัญ เคืองสุดชีวิต...
อย่าบอกว่า เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเขาพระวิหาร ชายแดนไทยเขมร ท่อแก๊ซ ฯลฯ
กูวางแผนมาเป็นชาติ แต่กูอดไปเขมรเสาร์นี้พราะมึงคนเดียว ฮ่วยยยยยยย

คุณอังคณา หรือคุณโบว์ เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนสนิทผม
เพื่อนสนิทผมเล่าให้ฟังว่า เธอคนนี้กำลังจะแต่งงาน เธอคนนี้เป็นลูกเจ้าของโรงงานและธุรกิจใหญ่โต
เธอไม่จำเป็นต้องไปพันธมิตรก็ได้
แต่เธอไปทำไม?
เพราะเงินมันซื้อใจเธอและความถูกต้องไม่ได้ไง

สาวPG

เมื่อเช้านี้ เข้าประชุมกับsalesและmarketingครับผม
หลักๆคือคุยเรื่องbudgetของปี2009 และมีเรื่องอื่นบ้างเล็กน้อย นั่งจนเมื่อก้นไปโม้ดดด

คุยไปคุยมา วกเข้ามาเรื่องยอดขาย ที่มันผกผันโดยตรงกับคุณภาพ(หน้าเด้ง นมโต เอวเล็ก ตูดบาน = ยอดพุ่งกระฉูด) ของเด็กเชียร์เบียร์กันครับ...


วิญญาณผีขยันเข้าสิงทันใด แม้อิช้านจะไม่ได้มีเอี่ยวกับเรื่องนี้เลยก็ตาม กระพ๊มนั้นไซร้นั่งฟังอย่างตั้งใจ
ผมแอบสังเกตุเห็นพี่managerทั้งหลายกระดิกปลายตีนดุกดิ๊ก สาปปส่งกรูนี้ออกจากห้องด้วยความรักและเอ็นดู...


หัวข้อที่คุยกัน คือการประเมินperformanceของเหล่าสาวๆPG(แม่คลอดมาเพื่อเชียร์เบียร์)ตามร้านต่างๆครับผม

หลักเกณฑ์คือ สาวเจ้าตนไหนที่ อกแบน นมย้วย ตุ่มแตก สิวเยอะ ตูดกาละมัง หน้าเน่า ขาหมูน้ำแดงฯลฯ
จะต้องโดนเด้งให้เหี้ยนเต้...

ทั้งนี้เพื่อเป็นการรักษาimageของเบียร์บ.เราที่ขายในราคาpremiumครับผม ไอ้ครั้นจะจ้างผีเปรต ผีแม่ม่าย ผีมะขาม ผีขนุน ฯลฯ มาขายให้เราเนี่ย มันก็อาจจะไม่เหมาะสมไปซักนิด...
(พี่ลิงคร้า หนูชิมแร้นค่า เบียร์มึงผลิตมาจากแมงกะแท้เน่าเรอะค้า น้ำหอยแม่กูยังอร่อยกว่าเลยคร้า)


แม้ดิ๊นจะไม่รู้เรื่องอีหยังซักกะผีก..แต่ดิ๊นสาบานให้ชะนีตบตายได้ว่า เดี๊ยนนั้น ตั้งใจฟังที่สุดแล้วเท่าที่เคยเข้าประชุมมานะฮร้า...


สรุปใจความได้ว่า โดยรวมแล้ว ปีนี้สาวๆผลงานไม่ค่อยประทับใจครับผม แต่ละนางเนี่ยยอดตกกันถ้วนหน้า
มันเป็นเพราะปัจจัยหลายอย่าง ไหนพิษเศรษฐกิจเอย ภาษีสุราที่เพิ่มขึ้นเอย หรือกฏหมายad banนั่นเอย

อย่างไรก็ดี ท่ามกลางชะนีมือตกทั้งหลายนี้ ผจก.ทั้งหลายได้พบเพชรเม็ดงามครับ

ยอดขายเธอคนนี้ พุ่งเปรี้ยงปร้าง ขายได้เดือนละ 50กว่าลัง ในย่านกระบือบุรีอันแสนเงียบเหงา เป็นถิ่นที่อยู่ของกรรมกรหื่นเปลี่ยว ผู้นิยมพี่เสือ พี่ช้าง พี่ม้าอีกตะหาก

ผมฟังแล้วน้ำลายไหลโครกกก...
โอร้ว เธอคนนี้ต้องสวยกระชากใจกรรมกรหื่นเปลี่ยวแหงมๆ...
ขายได้50กว่าลังในเขตกระบือเสียวซ่านบุรีนี่ไม่ธรรมดาเลยนะครับ ถึงจะเทียบกับแถวสุขุมวิท สีลม อะไรเทือกนั้น ก็ถือว่าเยอะแบบมาแรงแซงแหกโค้งอยู่ดี....


ผมกลั้นใจเสร่อถามออกไปด้วยความหื่น แทะโลมด้วยกายาไม่ได้ ขอด้วยมโนภาพก็ยังดี
พี่คะ เอ่อ เพื่อประโยชน์ในการดำเนินการทางโลจิสติกส์(เกี่ยวอะไรกันห๊า) สาวสวยนางนั้น ชื่ออะไรเรอะคร้า เอ่อ ขอโทษนะคะพี่ หนูต้านทานไม่ได้จริงๆ ตะกี้หนูเผลอทานปลาตีนเข้า หรูเลยชอบเสร่อแบบนี้ล่ะค่ะ แหะ แหะ...

พี่ตี๋ ผจก.marketingหัวเราะเอิ๊กอ๊าก
อ้อ เค้าชื่อ "เอกราช"ว่ะลิง


โลกของผมหยุดหมุนไปประมาณสามนาที ได้ยินเสียงสมองประมวลผลดังโครกกก โครกกกกกก
หา อะไรนะคะพี่ ผู้หญิงอะไรชื่อเอกราชคะพี่

ฮ่าๆ แล้วใครบอกเอ็งว่าเค้าเป็นผู้หญิงวะ
เออ เค้าเป็น"กระทะ"เว้ยย

ผมกระโดดเอาตีนตบหัวตัวเองไปสามที โอ้วแม่เจ้า กระทะขายของยอดพุ่งกระฉูดหูดแตก แซงหน้าชะนีแท้ๆอีกเว้ย

รู้ถึงไหนอายถึงลุ่มน้ำคองโกเลยนะครับ พี่น้องประชาชะนีศรีสมร

อ่ะเอ่อ พี่คะ แล้วเค้าหน้าตาท่าทางยังไงคะนั่น ใจผมคิดไปถึงกระทะร่างบึ้ก ผิวดำมะเมื่อม ขนดกเส้นใหญ่ยังขนช้าง ทาปากสีโอลโรสสซ์ ฟันเหลืองอ๋อย...

เฮ้ยลิง เอ็งอย่าดูถูกเค้าไป เค้าสวยว่ะ สวยกว่าPGนางไหนๆในบ.เราอีก หุ่นก้ดี พี่มองคัร้งแรกยังงงเลยนี่ผู้หญิงหรือผู้ชาย เสียดายที่เสียงแม่งโคตรแตกหนุ่มก็เท่านั้น

พี่พิเชษฐ์แทรกขึ้นมา เฮ้ยพี่ตี๋ พี่ตี๋ทราบแล้วใช่ไหมครับ
นายใหญ่ไอ้ปินส์น่ะ เค้าไม่ปลื้มกระทะว่ะพี่ ขายดียังไงก็จะให้ผมเอาออกให้ได้เนี่ย
เค้าบอกว่า จ้างกระเทยมาขายของมันเสียแบรนด์หมด
แต่ผมก็เสียดายว่ะพี่ ผลงานดีซะขนาดนี้ ผมว่าเราน่าจะเอาไว้ เราขายของได้ในเขตouterแบบนั้น ผมว่า เธอมีประโยชน์

พี่ตี๋บอก เออ พี่ก็เสียดายว่ะ ส่วนตัวแล้ว พี่ก็ไม่ได้มองว่ากระเทยมันจะทำให้เราเสียหายตรงไหน ขายของได้ ลูกค้าติด ทำไมจะไม่ควรจ้างไว้

แต่อย่างว่าล่ะนะ นายแม่งสั่งมา เออพิเชษฐ์ เอ็งก็จัดการให้เรียบร้อยซะนะ ให้ทำงานถึงแค่สิ้นเดือนนี้ก็พอนะ


ผมฟังด้วยความสลดใจ
แม่งเอ๊ย กระทะนางนั้น ทำงานดีขนาดนี้ สุดท้ายก็จะโดนเด้ง เพราะเหตุผลที่ว่าเค้าเป็นแค่กระเทย
เฮ้อ...อนาถใจฟร่ะครับ ทำไมคนเรามันใจแคบ

เอ...ว่าแต่วันนึงกรูจะโดนปลดออกด้วยข้อหาเป็นทอมไหมนี่
ฮ่วยยเสียวว้อยยยย
อร๊ายยย งั้นอิช้านไปควักชุดพยาบาลใส่มาทำงานวันจันทร์นี้เป็นuniformเลยดีมั้ยเคอะ


เพื่ออนาคตลูก5เมีย4ผัว3นะเนี่ย 55555+

น้องสอง

มิตรรักแฟนเพลงไดบรรพชาติของผม ยังมีใครยังจำน้องสองกันได้ไหมคร้าบบบ
น้องสองคนนั้นไงครับ...

หลังจากเลิกกับน้องสองมา ผมไมได้ข่าวคราวจากเธออีกเลยในช่วงสองปีที่ผ่านมาครับผม
เธอหายจากวงจรชีวิตผมไปอย่างสิ้นเชิง เธอเปลี่ยนหอ เปลี่ยนงาน เปลี่ยนเบอร์โทร เปลี่ยนทุกอย่าง
ที่เธอทำแบบนี้ เธอบอกว่า เพราะเธอทำใจไม่ได้ เธอเสียใจมากมาย เกินกว่าที่จะเห็นหน้าผม หรือมีผมป้วนเปี้ยนอยู่ในชีวิตเธอ ณ ตอนนั้น

มาตอนนี้ผมมานั่งคิดย้อนไป ผมเองที่มันไม่ดี ที่ใจผมมันไม่เอาเธอเอง ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูเป็นไม่ดีไปซะหมด มากกว่าที่จะมองกันด้วยความเข้าใจ
เอาจริงๆแล้วเธอก็ไม่ได้เลวร้ายซะมากมาย มากกว่าเด็กที่เอาแต่ใจและพูดไม่รู้เรื่องคนนึงอ่ะนะครับ

สองปีที่ผ่านมานี้ ผมได้ยินข่าวเธออยู่บ้างเป็นระยะๆ จากเพื่อนผมเองที่เป็นเพื่อนของเธอด้วย
ได้ทราบมาว่า ช่วงที่เลิกกันไปใหม่ๆนั้น เธอพยายามอย่างมากที่จะลืมผม
เธอตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงิน ไปเที่ยวโน่นนี่ พยายามไปที่ๆไม่มีผม (ทั่นผู้ชมคงคิด ซวยอย่างแรง อิช้านมันมีดีตรงหนายยยT__T)

หนึ่งปีผ่านไป เพื่อนผมบอกว่า น้องสองก็ยังทำใจไม่ได้ซะที มันยังร้องไห้กะกูเมื่อวานอยู่เลย
และทุกครั้งที่เจอกัน เธอจะต้องถามเพื่อนผมว่า
ผมมีแฟนใหม่หรือยัง?
เพื่อนผมคอยตอบทุกครั้งด้วยความถนอมน้ำใจและไม่อยากให้มันคิดมากไปกว่านั้น ด้วยคำตอบ ไม่มี

อีกหนึ่งปีผ่านไป ย่างเข้าปีนี้ ผมไม่ได้ยินข่าวเธอตั้งแต่ต้นปี
จนเมื่อวานนี้...ไอ้เพื่อนคนเดิมโทรมาหาผมครับ
มันแจ้งว่า เฮ้ย หลายวันก่อน กูได้คุยกับน้องสอง มันหายไปนานมากๆ กูคิดว่ากูควรจะบอกให้มึงรู้ มึงจะได้ไม่ต้องห่วงอะไรอีก

กูว่ามันพบทางสว่างแล้ว ได้ไปเกิดซะทีล่ะนะ
ตอนนี้ มันเปลี่ยนงานอีกแล้ว มันย้ายมาทำงาแถวสีลม เป็นเซลล์ขายอะไรซักอย่าง แม่งได้ค่าคอมเดือนละสองแสน
มันไม่ได้อยู่หอแล้ว มันซื้อบ้านเดี่ยวด้วยนะโว้ย หลายล้านอยู่ อยู่แถวรามฯโน่น
และอีกอย่าง มันเพิ่งไปถอยAccordใหม่มาเองเมื่อสองเดือนก่อน เชี้ยแม่งโคตรรุ่งเลย

ที่สำคัญกว่านั้น มันบอกว่า มันตัดใจจากมึงได้แล้วจริงๆ หลังจากใช้เวลามาสองปี
ตอนนี้มันกำลังจะมีแฟนใหม่แล้ว คนใหม่นี้เค้าว่าหน้าตาโอเค การงานดี เป็นคนดี และที่สำคัญเค้ารักมันมากมาย

คิดในใจ ฮ่วยเอ๊ย นี่เลิกกับกูไป รุ่งกันทุกคนเลยเรอะ แม๊ ทำยังกะตอนคบกะกูนี่เหมือนชีวิตตกหลุมอึ ซวยทั้งปีทั้งชาติเลยนะฟระครับ(เริ่มพาล)
สงสัยตอนนั้น โดนกูอม เอ หรือว่ากูคือราหู

ฟังจบแล้ว ผมยินดีกับเธอด้วยจริงๆ ที่เธอไปได้ ไปรอด ยินดีที่มีความสุขซะที
มันทำให้ผมเห็นสัจธรรม... คนเรามันมีทั้งเวลาที่ดีและไม่ดี
ในช่วงเวลาที่ฝนตก หากเราอดทนเดินผ่านมันไป มันจะต้องมีซักวันที่ฟ้าเข้าข้าง
ไม่มีดินแดนไหนที่ฝนตกไปตลอดกาลหรอก จริงไหมทั่นผู้โชมมมมม...

งึมงึม

บ่นเล็กๆน้อยๆประวันนี้ แต๊น :-


-มันยังมีอะไรอึมครึม นอกจากอากาศ...

-ดิ๊นเบื่อกินเจหอยจะตายแล้วค่ะ ผักจะงอกออกมาจากหน้าอยู่แร้น

-ไอ้แขกทั้งหลายกำลังจะรุมฆ่าข่มขืนเดี๊ยน แล้วเอาศพดิ๊นทิ้งชักโครกด้วยค่าน้ำมัน (เพิ่งรู้สึกตัวง่ะ)

ลูกชายFortunerเดี๊ยน มันแด๊กอาทิตย์ละเกือบ4500 เดี๋ยวแม่งเอาไปขายแล้วถอยซาเล้งมาแทนซะเลย

-โลกเรานี้คงใกล้ถึงวันArmagedon

ครูสอนเทนนิสผู้สืบเชื้อสายพะฮิป (พะยูน+ฮิปโป) ผิวดำจนเขียวอร่าม เหงื่อแตกทียังกะสปริงเกอร์รดน้ำ (กระเด็นมาโดนหัวกรูอยู่เนืองๆ)

ไม่รู้นิ้วส้นตีนนิ้วไหนบันดาลใจ มันมาจีบอิช้านซะง้าน..

ตีไป หยอดไป ดิ๊นระทวยแถมเสียวสยองด้วยไป

-กรูเป็นทอมแอนด์นิยมฉิ่งฉาบค่ะพี่ แต่ถ้าพี่หล่อก็อีกเรื่องนะเคอะ

-เมื่อวานนี้ มีsessionลองชุดPG (ชุดเด็กเชียร์เบียร์)สำหรับpromotionปีหน้า

ไอ้แจ๋ม operatorโทรมาเรียกอย่างเร่งด่วน

พี่ลิง ลงมาให้ว่อง ลงมาด่วน เค้ามาลองชุดPG

ผมเปิดหน้าต่าง เอาหัวพุ่งลงไปดูในเวลาสามนาที

โอ้แม่เจ้า...คนที่ลอง เป็นน้องสาวของเจ๊ต้นกระทะผู้มาเสนองาน

สวยอลังการงานสร้างสิมิหลาสงขลาปัตตานีระยองภูเก็ตยะลานราธิวาสฯลฯมาก

ผิวขาวปิ๊งๆจนแสบตา สงสัยว่าเธอจะใช้น้ำยาซักผ้าขาวถูตัว ผมยาวสลวยสวยเก๋ถึงราวสะโพก

หน้าตาสวยแบบหมวยอินดอร์ (เพราะoutdoorไม่รู้ว่าสวยหรือเปล่า)

สูงชะลูดสง่างามดังผีเปรตในวันนรกฟรีเดย์

เธอปรากฏกายด้วยชุดPGแนบเนื้อ(เอิ่ม ขอพี่แนบด้วยได้มั้ยจ๊ะ)

พี่หัวหน้าMktgถาม นี่น้องหุ่นเท่าไหร่อ่ะครับ พี่จะได้คัดเด็กPGให้หุ่นประมาณๆนี้

(ทำท่าครุ่นคิด) เอวประมาณ22 หน้าอก ตู๊ดๆ (จำไม่ได้) สะโพก36 หนัก43 สูง172 ราวๆนี้ค่ะ

อิชั้นนี้ รีบคว้าเอาไม้ม๊อบแถวนั้นมาซับเลือดกามเดา โอ้ นี่มันคนหรือภาพวาด

สรุป สวยครับ เธอหุ่นดีมากๆ น้องๆPGด้วยกันยังชมกันให้ขรมว่า อุ๊ยพี่คนนี้สวยหุ่นดีมากๆ

คิดภาพนะครับ สาวหมวยเซ็กซี่ในชุดแนบนื้อ ขาวปิ๊งๆ มีหน้าอกและมีตูดอีกตะหาก

-เมื่อวาน อีป้ามันด่า ไม่หล่อยังเสือกเจ้าชู้

-ยังมีคนบอกอีก ให้ผมไปหาไวอะกร้ามาทานแทนข้าว

-แอร์ที่ทำงาน หนาวยังกะขั้วโลก บอกให้ปรับแอร์หน่อย กลายเป็นพัดลมไปซะงั้น

-คืนนี้ อีสาวที่ผมเคยไปตามจีบและถีบกรูทิ้งพร้อมปาผ้าอนามัยแดงเถือกใส่หัวผมนั้น

โทรมาชวนไปเที่ยวซะงั้น เออตลกดี

-ตัดผมมาใหม่ ผมว่ามันสั้นเกิน ดูเด๋ออ่ะ แต่น้องที่ทำงานบอกว่า พี่ลิงค้นพบทางสว่างแล้ว

superอาม่า

สลัดโหมดเศร้าเหงาหอย เป็นการเป็นงานหน้าก่อนโน้นมานินทาอาม่ากันดีกว่านะครับ^^
มิตรรักแฟนเพลงทั่นไหนยังจำได้...


อาม่ากระพ๊มนั้น ชีfashionableมากกว่าใครในสามโลก ด้วยเกรียติภูมิของอดีตนางงอมซัวเถา..


ในวัย72ปีกว่าๆนี้ อาม่าไม่เคยยอมแพ้เรื่องความสวยความงามหรือแฟชั่นให้กับชะนีหน้าไหนในสามโลกนี้ครับ...

ด้วยความที่อาม่าไม่ยอมพ่ายแพ้ให้ความแก่ซะทีนั้น อาม่าจึงเป็นดาวของชะนีอีแอบทั้งหลาย ณ เคาน์เตอร์เครื่องสำอางค์ทั้งหลายครับผม ไม่ว่าจะ Bobbi Brownเอย Macเอย และ Nars เอย ฯลฯ


นอกจากเรื่องความสวยความงามที่อาม่าไม่ยอมแพ้ไผแล้วไซร้...


เรื่องเที่ยว อาม่าก็ยังชนะเลิศเช่นกันครับ
อาม่าไปเที่ยวมารอบโลกแล้วจริงๆครับผม ทีไหนที่ทัวร์ไปถึงและมันไม่ลำบากเกินไปนัก...
อาม่ากระพ๊ม ไปมาหมดแร้น...

ที่ประทับใจสุดๆ อาอี๊กลับมาเล่าให้ผมฟัง
เมื่อสองสามปีก่อน อาม่าไปเที่ยวอียิปต์ครับ ทีนี้ มันจะมีช่วงปีนป่ายมุดลอดปีรามิดที่ไหนซักที่
อาอี๊กลัวว่าอาม่าจะเข้าไปดูไม่ไหว เพราะนอกจากมันจะร้อนตับระเบิดแล้ว ฝุ่นงี้ตลบไปหมด
อี๊เลยบอกให้อาม่า นั่งรอแถวที่ร่มแถวนั้น แกจะรีบไปดูแล้วจะรีบกลับมานั่งเป็นเพื่อนอาม่า...

ที่ไหนได้..อาม่าไม่ยอมครับผม
ม่ายเอา อั๊วจาไปดู และอาม่าก็เดินฉับๆฝ่าร้อนฝ่าฝุ่นไปที่ปีรามิดนั้นแบบลืมสังขารไปโลด
สถานที่จริงๆมันเป็นยังไงก็ไม่ทราบนะครับ แต่อี๊เล่าว่า ทางที่จะเข้าไปดู มันต้องมุดเข้าไปเท่านั้น

อาม่าแกทำไงรู้ไหมครับ ม่าแกโยนโครมมมมมมหลุยส์ติงต๊องของแกเข้าไปก่อน และมุดเข้าไปฉับๆ
(เพราะกลัวอดเที่ยว- -") เปรี้ยวมอบโล่ห์แบบนี้ เอาถ้วยขวัญใจวัยรุ่นไปโลดดดด...


เมื่อสองอ.ก่อน อาม่าไปNorwayมาครับ
พออาม่ากลับมา อาม่าเรียกให้ผมไปหา เพราะแกซื้อเสื้อมาฝาก

ตอนแรกผมนึกว่าแกคงซื้อเสื้อNorwayอะไรแบบที่ระลึกแบบนั้นมาให้ผมล่ะม้าง

ทีไหนได้ ดูสิครับ แกซื้ออะไรมา...



Hard Rock Copenhegenนะเฟร้ยไอ้หลาน


ประทับใจมากๆครับ ว่าแต่อาม่ารู้จักHard Rockด้วยเรอะ
ไปผับมาเรอะคร้าบ อาม่า^^

เออ

เอาใหม่ เขียนสั้นๆง่ายๆ
สรุปใจความ...

ผมว่าน้องหนึ่งไม่ได้รักผมแล้วฟร่ะครับ เธอกำลังรอเวลา และเธออยากจะเป็นเพื่อนกับผม
ทั่นผู้อ่าน ลองพิจารณาสี่เหตุการณ์นี้

1. เธอบอกว่า หากส่วนประกอบของความรัก แบ่งได้เป็น100%
มันคือเพื่อน70%และรักเหลืออยู่แค่30%
2. ผมถามเธอว่า แล้วยังรักกันเหมือนแฟนไหม ถามไป อารามอยากรู้ประมาณ1แสนรอบ
คำตอบคือ ความเงียบ...
3. แม่ของเธอ กดดันเธอเรื่องผม ไม่ให้ออกจากบ้าน ไม่ให้คุยโทรศัพท์ ฯลฯ ณ อายุของเราที่28
แก่จนหมาเลียตูดไม่ถึงกันขนาดนี้แล้ว
เธอไม่ทำอะไรซักอย่าง เธอบอกแค่ว่าเธอเบื่อ
4. เมื่อวานนี้ เธอโทรมา พูดทีเล่นทีจริงว่า เป็นเพื่อนกันดีไหม มันไม่มีทางออกเลยเธอและผม
มันจะได้สบายใจ เธออยากมีครอบครัว อายุก็เยอะขึ้นทุกวัน และเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้เลย อุปสรรคเยอะ

อืม...ผมเริ่มจะเข้าใจ มันคือระเบิดเวลาที่กำลังรอมันบึ้ม
เธออยากแต่งงานมีครอบครัวแล้ว..


ผมจะรอเธอพูดอีกที หากเธอพูดอีกครั้งที่สาม
ผมจะเป็นคนพูดกับเธอเอง เออ..เราจบกัน พอทีเถอะ
ปล่อยๆกันไป

เสียใจไหม ก็นิดโหน่ย เพราะเข้าใจ และคงโล่งใจ เออ จบได้ซะที
ผู้ชายมันก็ต้องคู่กับผู้หญิง เพราะมันแต่งงานได้ไง และแม่เธอก็ชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

ไอ้บู้

พิมพ์ตั้งนาน หายโม้ดด เพราะเหตุผิดพลาดทางautosave ฮือๆ T__T

อ่ะ พิมพ์ใหม่อีกรอบ สวัสดดีพี่น้องประชาชนนะครับผม หายไปนานหลายวันเลย หลักๆก็ ไม่มีอะไรมากครับ ไม่มีอะไรจะเขียนและก็ไปสัมมนาที่พัทยามาด้วย
ไปพัทยางวดนี้ ก็อบรมทั่วไปล่ะครับ นั่งฟังอะไรไม่รู้แม่งทั้งวัน ปวดกบาลมากๆ ผมว่ามันเหนื่อยกว่ามานั่งทำงานปรกติซะอีกนะครับ

ได้อู้สัมมนาไปทานseafoodมาด้วยนะครับ สองวันนี่ฟาดกุ้งไปตั้ง3โลกว่าแน้ ใจนึงก็อร่อย ใจนึงก็สงสารกุ้ง เพราะว่าที่ร้านล่อควักออกมาจากบ่อแล้วเอาไปปิ้งเลย ฮ่วย ไม่ต้องสดขนาดน้านก็ได้ม้างงคุณเพ่

เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะครับ ที่ผมรู้สึก"เอียนและเบื่อกุ้ง" (ไฮโซเมิ่กกก)ไปโลด...

ที่ประทับใจอีกอย่างนะครับ ไปพัทยงวดนี้ ผมมีโอกาสได้ลองทำอะไรที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำและได้ทำมาก่อนในบรรพชาตินี้ แบบว่ากูอยากจะเก็บเอาไปโม้ให้ลูกหลานฟังเป็นเกรียติวงศ์ตระกูล(มึงจะมีเรอะฟระคะ ลูกเอยหลานเอย) (เอ๊ะ ว่าแต่อะไรฟระคะ 555)

อ้อ แล้วได้ไปลองร้าน ริมผา ลาภิน(หรือพินฟระ) มาด้วยนะครับ
บรรยากาศเริ่ด อาหารอร่อย ราคากระเป๋าฉีกกกกแต่พองาม สมราคาคุยจริงๆครับผม ยังไงใครผ่านไปก็เชิญไปลองกันดูนะครับ ร้านนี้อยู่บนหน้าผาและโค้งอ่าวพัทยาเลยครับผม

เจ้าของร้านคือคุณ linda crossนั่นเอง ประทับใจมาก เธอพูดไทยชัดเจนมากจนน่าตกใจ เพราะมันขัดกับหน้าฝรั่งของเธอนั่นเอง เบอร์ร้านนะครับ 038-235-515 ยังไงก่อนไป โทรไปจองกันก่อนนะครับ เพราะว่าเสาร์อ.คนจะเยอะมากๆ ผมต้องรอตั้ง5คิว รอจนกระเพราะครากไปโลดแน่ะคร้าบบ


อ่ะเข้าเรื่อง วันนี้มีเรื่องไอ้บู้มาเล่าให้ฟังกันครับผม

หลายท่านอาจจะคิดไปถึงว่า ไอ้บู้เนี่ย เป็นน้องหมาน้องแมว อีเก้ง เลียงผา สมเสร้๗ ช้างน้ำ โคนม สัตว์เลี้ยงในบ้านท่านแต่ประการใด ฯลฯ


ไอ้บู้ นางเอกของเรื่องนี้ คือ Toyota viosสีเงินคันงามของพี่ที่ทำงานคนสวยของผมนั่นเองครับ

พี่หนร. (หอยนางรม -นามสมมุติ)เพิ่งจะได้เปิดซิง น้ำ(มันเครื่อง)แตกกระจายน้องบู้เมื่อประมาณต้นปีทีผ่านมานี่เองครับ
ไอ้บู้ แต่มีพระนามเดิมว่าน้องบาร์บี้ ณ เชียงมุ้ง ครับผม บ.เราถอยน้องบาร์บี้ออกมาให้เป็นรถประจำตำแหน่งของพี่หนร.ครับ

เริ่มแรกพี่หนร.ค่อนข้างจะเห่อแดกกับนางสาวบาร์บี้มากมาย ว่างเมื่อไหร่จะต้องเป็นทาถู ทาถู ขัดเงา เข็ดโน่นนี่อยู่ร่ำไป

แน่นอนสิยะ เพราะน้องบี้เนี่ย เป็นรถใหม่คันแรกในชีวิตอิช้านนะเคอะ และอิช้านต้องใช้ไปอีกนานจวบจวนสิ้นรัชสมัยของดิ๊นที่นี่นะเคอะ

พี่หนร.เห่อขนาดที่ว่า แกเปรยๆ อยากจะเอาLancomeมาทาเคลือบเงาน้องบี้ให้มันรู้แล้วรู้แร่ดไป ลูกสาวชั้น สวยงามเปล่งกระกายรัศมีวีออสมากกว่าใครในสามหล้า...

ช่วงนั้นนะครับ แกบอกว่า ชีวิตแกเนี่ยโคตรสมบูรณ์พูนสุข ชีวิตอบอุ่นอย่างแรง แกมีทั้งลูกสาว คือน้องบาร์บี้ ณ เชียงมุ้ง และลูกชาย ชื่อ Lucky พันธุ์Goldenสุดหล่อวัยคะนองหนึ่งหนุ่ม พร้อมหน้าพร้อมเพรียมกันที่ฮวงซุ้ยประจำตระกูลบ้านแก


เวลาผ่านไป แตร่ง แตร๊งงง แตร๋งงงง....


ก็ไม่ทราบด้วยเหตุอาเพศประการใด อาจจะเพราะสีเงินของน้องบี้เนี่ย ไม่ถูกฉโลกกับพี่หนร. รึเปล่าก็ไม่ทราบนะครับ
น้องบี้ ทำความเดือดร้อนให้พี่หนร.อยู่เนืองๆ...

ในรอบสามเดือนถัดมา ผมได้รับแจ้งว่าน้องบี้เนี่ย ประสบอุบิติเหตุไปประมาณ5ครั้งได้ ด้วยเหตุสุดวิสัย ดังต่อไปนี้ แต๊นนน

โดนที่กั้น(ตอนจะจ่ายเงินออกจากที่จอดรถ)ฟาดหลังคาเอา ขับอยู่ดีๆ ก็ไปเสยฟุตบาทยางแตกซะงั้น เฉี่ยวกับอีแต๋นเอย ขับอยู่ดีๆหินที่ไหนไม่รู้ลอยมากระแทกบานหน้าวินาศทั้งบานบ้างเอย ฯลฯ

ด้วยความซวยซ้ำซ้อน ที่เหมือนน้องบี้จะพิการซ้ำซ้อนนี้ ชื่อพี่หนร.จึงอยู่ในblacklistของประกันภัยและบ.ให้เช่ารถอยู่กลายๆ
อะไรนะคะ คุณ หนร.ชนอีกแล้วเรอะคะ นี่คือประโยคติดปากที่ผมมักได้ยินอย่างสม่ำเสมอจากบ.บ้านใกล้เรือนเคียง



เมื่อเริ่มชนมากๆเข้า พี่หนร.ก็เริ่มที่จะวิตกจริต

อืม..มันเกิดจากอาเพศอันใดหนอ เพื่อความสบายใจ แกจึงตุเลงน้องบี้เข้าวัดรดน้ำมนต์หลายวัดเอาการอยู่...
แกบอกว่า ใจจริงแล้วนั้น แกอยากจะซิ่งตู้มมมมมลงแม่น้ำเจ้าพระยาแถวนี้ไปเลย ด้วยการที่ว่าแค่รดอาจจะไม่พอ แกจะเอาอาบ ล้างซวย ล้างซวย...
ดีที่หลวงพ่อหลวงพี่แถวนั้นถ่วงหม้อแกลงหม้อ(เอ๊ะ กูงง) ยับยั้งแกไว้ทัน...

ผ่านมาสองอ. แกเดินอาดๆเข้ามาโม้ให้ผมฟัง นี่ลิง ของเค้าดีจริงๆ น้องบู้ไม่ชนอีกเลยนะเว้ยหลังจากนั้น วะฮะฮ่า

ผมคิดยินดีในจิตไปด้วย เออ เรื่องพวกนี้ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ พี่หนร.แกอาจจะไปทำอะไรผิดผีก็ได้ ถึงได้ชนกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ซะขนาดนั้น และมันก็ดีที่จะได้ไม่ต้องลำบากกรูเหนื่อยคุยกับประกันทั้งหลายด้วย

สามวันผ่านไป....

ณ เพลา 7 โมงเช้าเกือบจะ8โมง โทรศัพท์ของกระพ๊มดังขึ้น ผมรีบงัวเงียรับสายด้วยเกรียติภูมิพนง.ดีเด่แห่งปีของบ. (รางวัลสายทั้งปี)
พี่หนร.อยู่ในสายด้วยน้ำเสียงร้อนรนราวกับกำลังแช่spaในกระทะทองแดงเดือดพล่าน
ละ ลิง ช่วยพี่ด้วย แย่แร้น
อะ อะ ไอ ไอ้บี้ มะ มัน มัน เผือก...

ทำไมครับพี่ เกิดอะไรขึ้นครับ ใจผมหายแว๊บบ ตายแล้ว พี่หนร.ต้องรถชนใหญ่ตู้มต้ามเป็นข่าวหลายหน้าแน่นอน

อะ อะ ไอ ไอกี้ (กรูมิใช่สัตวแพทยสภานะเคอะ หมาไอ ทำไมไม่ไปหาหมอ)
เมื่อกี้ พี่กลับจากพาไอ้กี้เดินเล่น ไอ้กี้มันคึกยังกับหมาบ้า มันวิ่งร้อยเมตรด้วยสีหน้าแช่มชื่น ลิ้นห้อยเป็นเมตรเชียว เหิรรรรรรรรรรมาตู้มมมมมเป๊ะกับรถพี่
รถพี่บุบบบเป็นดวงเบ้อเร่อเลยว่ะลิ๊งงงงงง ทำไงดี๊ แง๊...


ห๊า อะไรนะครับ ไอ้กี้หมาพี่ เหิรมาชนน้องบี้ รถพี่บุบเรอะครับ!!?

ก็เมื่อกี๊น่ะ พี่เอาไอ้กี้มันเข้าบ้าน และกำลังเปิดประตูรถเก็บของเพื่อที่จะออกมาทำงาน

ทีนี้ ไม่รู้องค์อีเก้งชะนีผาที่ไหนลงไอ้กี้ มันโดดด๋องแด๋งไปมา นึกว่าพี่จะพาไปเที่ยวมั้ง
ตัวมันก็ไม่ใช่เล็กๆ มันกระโดดดดดดตู้มมมมมเข้าหาประตูบ้านหลังนี่บุบไปเลยง่ะลิ๊งงงง แถมบุบไปถึงตัวถังอีกตะหาก แง๊วว ทำไงดี พี่ต้องโดนนายสวดชยันโต โอ้โหซวยแน่มึงแน่ๆเลยง้า ง่า ง่า

ผมอ้าปากค้าง พลางคิดสะระตะ อืม ทำไงดีว้า ทำไงดี เรียกประกันดีแมะ แต่เอ จะบอกแม่งยังไงดี เขี้ยวแม่งงอกออกมาจากตูดซะขนาดนั้น มันคงเชื่อกรูหรอก
พี่คะ หนูขอแจ้งอุบัติเหตุค่ะ ชนเพราะอะไรครับ อ๋อออ เพราะหมาพุ่งชนค่ะ แต่ไม่เป็นไรนะคะ หมาตัวนั้นมันมีประกันชั้นสามค่ะ อืมม จะดีเรอะนั่น


เอางี้แล้วกันครับพี่ พี่เอารถมาที่บ.ก่อน เดี๋ยวผมจะช่วยดูนะครับ แล้วค่อยว่ากันว่าควรจะทำยังไงนะครับ

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมารอพี่หอย ที่บ. ระหว่างที่รอนั้น ใจคิดว่า เออ คงไม่เป็นไรมากมั้ง แกน่าจะวิตกจริตเกินเหตุ เพราะตกใจหรืออะไรแบบนั้นไปก็ได้ อย่างมากมันก็คงมีรอบข่วนน้องหมาล่ะม้างงงง

ครึ่งชม.ผ่านไป พี่หอยมาถึง ผมเข้าไปดูรถ พร้อมร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ
เฮ้ยยย พี่ครับ นี่มันบุบบบเป็นดวงใหญ่มากเลยนะครับนี่ ยังกะโดน10ล้อชนเลยนะครับพี่ โอ้โห (เสียดายไม่มีภาพปลากรอบ)

เออสิวะอีลิง ไม่งั้นชั้นไม่เต้นตั้งแต่เช้าหรอกย่ะ แล้วนี่จะทำยังไงกันดี

เอางี้พี่ครับ มีสองทางนะ เราก็หลับหูหลับตาแจ้งประกันไป แล้วเสียค่าacceptเพราะไม่มีคู่กรณีไปไหมครับ 2-3พันเอง หรือว่าพี่จะรอชนครั้งหน้าแล้วค่อยเรียกซ่อมแม่งทีเดียวรอบคันไหมล่ะครับ เอาแบบนี้ดีกว่าเนอะ พี่จะได้มีรถใช้ และไม่เปลืองเงินด้วยเนอะครับ


หลังจากเหตุการณ์นี้มา ผมล่ะโคตรงงกับviosเลยครับ นี่โครงมันแสร้งว่าทำด้วยเหล็กหรือเปล่า แต่ความจริงมันคือพลาสติกแหงมๆ เล่าให้ใครฟัง ขำกันทั้งบางเลยครับผม หมาชนทีviosบุบสิ้นสภาพขนาดนี้ แล้วยังงี้ เวลาชนจริงๆ มันจะไปปกป้องอะไรเราได้เนอะครับ


อย่างไรก็ดี ผมเปลี่ยนความคิดนี้ อีกไม่นานต่อมาครับผม

พี่หอยลาพักร้อนครับ ระหว่างที่แกหยุดนั้น แกมีเหตุจำเป็นที่จำต้องเอาน้องบี้ให้พี่เซลล์อีกคนนึงใช้ในงานราชการครับผม

ด้วยลักษณะงานขายน้ำเมาของบ.ผมนั้น ไซด์ปฏิบัติงานมันจะเป็นที่ไหนได้นอกจากผับ และสถานที่เที่ยวกลางคืนใช่ไหมครับ

กลางดึกคืนหนึ่ง พี่เซลล์คนนั้น ขับออกจากRCAตีสามกว่าๆ

ขับไปขับมา นางสาวบาร์บี้เป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ





แกบอกว่าแกหลับใน ระหว่างที่วูบไปนั้นแกขับด้วยความเร็ว120กว่าๆ ทีนี้ดันไปเสยท้ายรถ10ล้อเข้า
โชคดีที่แกไม่เป็นอะไรมาก แต่ฟกช้ำดำเขียวเล็กน้อยครับผม แต่ที่ไปไม่กลับหลับไม่ตื่นเลยก็คือน้องบี้ลูกสาวคนสวยของพี่หนร.นั่นเอง
ผมวิ่งเต้นเคลียร์โน่นนี่วุ่นวายไปหมด เพราะชนแรงมาก เรื่องไปถึงตำหนวดโน่นนะคร้าบบบบ


ผมเห็นภาพแล้ว โอ้โห พี่เคอะ ห้อยพระอะไร เดี๋ยวดิ๊นจะไปหามาห้อยบ้าง รอดมาได้นี่เฮงเมิ่กค่า
มันก็น่าประหลาดใจนะครับ vios ที่หมาบินมาชน บุบบี้ซะขนาดนั้น มันช่วยชีวิตเราได้ในความเร็วตั้ง120กม.แน่ะครับ

สรุป น้างบี้คนงามของพี่หอย ก็มีอันเป็นไป โดนขายเป็นซากไปครับผม

วันถัดมา พี่หอยกลับมาจากพักร้อน เห็นลูกสาวบี้สุดที่รักเข้า ลมแทบจับ
แล้วก็เลยเปลี่ยนเป็นไอ้บู้ ด้วยประการนี้ล่ะครับ...

เรื่องเล่าแถวที่ทำงาน

วันนี้ยุ่งมากมายครับ แต่อย่างไรก็ดี ระหว่างที่กระพ๊มเดินฉวัดเฉวียนเวียนไปมาในบ.นั้น
ได้ยินแว่วๆ น้องแจ๋มโอเปอเรเตอร์หน้าแฉล้ม กำลังเมาท์อะไรอย่างเมามันส์กับป้าเล็กแม่บ้าน(เจ้าเดิม) อีกแล้วครับท่านผู้โชมม

นี่คือใจความที่กระพ๊มถอดรหัสลับมาได้นะครับ ต่างคนต่างพูดด้วยความเร็วสูงในสปีดที่มนุษย์มิอาจได้ยิน เพราะเวลาในการเมาท์น้อย ยุ่งทั้งคู่ไงครับ
คนนึงก็เสริร์ฟน้ำเป็นระวิง อีกคนก็รับโทรศัพท์ เฮ้อออ... - -"

แจ๋มบอกว่าแจ๋มกลัวที่จะอยู่หอพักแถวนี้แล้วครับผม
เพราะว่า นอกจากแถวนี้อุบัติเหตุมันจะเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวันแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งมอเตอร์ไซค์หรือรถเครื่องที่เธอต้องนั่งกลับหอทุกวัน
มันยังมีข่าวไม่ค่อยดีเกี่ยวกับอาชญากรรมในพื้นที่ด้วยล่ะครับ

จากประสบการณ์ตรงของผมนะครับ แถวนี้รถชนบ่อยมากๆๆๆๆๆๆ และชนแต่ละทีนี่โอ้โห ไปหยอดน้ำข้าวต้มในโลงกันได้เลย ไม่คางเหลืองก็ซ่อมทั้งตัวนั่นล่ะครับ

เพราะว่าถนนแถวนี้นั้น "มาร"แห่งท้องถนนมันมาสุมรวมกันบนถนนแคบๆหน้าที่ทำงานผมนี่ล่ะ...
อะไรที่คนขับรถอย่างเราๆท่านๆไม่พึงประสงค์ทั้งหลาย มันมาอยู่แถวนี้หมด

กระบะเอย หกล้อเอย สิบล้อเอย มอเตรอ์ไซค์เอย ซ่อมถนนเอย รถขุดดินเอย ปั้นจั่นเอย ฯลฯ คุณสามารถหาได้บนถนนเส้นนี้ล่ะครับ
และก็เป็นที่รู้กันนะครับ ว่าคุณท่านพวกนี้น่ะ ขับรถกันได้ ขนพองสยองเกล้าและบรึ๋ยยยยกันขนาดไหน

อย่างวันนั้นนะครับ ผมขับรถกลับบ้านในเวลาโพล้เพล้ ไฟถนนก็ไม่ค่อยจะมี สิบล้อเต็มถนนเลยครับ มอไซค์นี่ไม่ต้องพูด เพียบไปโลดดด เพราะว่าเป็นเวลาหลังเลิกงาน
วันนั้นผมตั้งท่าจะกลับรถ อยู่ดีๆ ได้ยินเสียงดัง โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เบ้อเริ่ม มาจากไหนไม่ทราบได้ แต่ได้ยินเสียงใกล้มากๆ
ผมกันซ้ายหันขวาหาต้นตอของเสียง.....ไม่เจอ

ซักพักนะครับ ผมได้ยินเสียงอะไรกุ๊กๆกั๊กๆอยู่ข้างรถ ผมสังหรณ์ใจอะไรไม่รู้ เอื้อมตัวไปดูอีกฟากของรถ
เจอต้นตอของเสียงจนได้...

ผมเห็นซากมอเตอร์ไซค์อยู่อีกสองเลนถัดไป..หากแต่ไร้เงาคนขับ

เคราะห์ดีมาช่วยไว้...ยังไงรู้ไหมครับ
ผมสังหรณ์ใจ เปิดประตูเดินลงไปดู
เห็นคนขับมอเตรอ์ไซค์คันนั้น นอนแอ้งแม้งอยู่ใต้รถผม เลือดงี้อาบท่วมมมมไปหมด
ที่สำคัญ หัวแกอยู่ติดกับล้อหลังผมครับ

วันนั้นนะครับ ผมอยากจะไปรดน้ำมนต์ซัก56วัด (คุ้นๆไหม555)
นี่ถ้าวันนั้นผมไม่ลงไปดู โอ๊ยยยย ไม่อยากจะคิด อะไรจะเกิดขึ้นหนอ นรกแตกแน่นอนครับผม
ผมต้องทับผู้ชายคนนั้น สมองเละแน่นอน โอร้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว


อ่ะกลับเข้าเรื่อง หลังจากไปเยี่ยมเยียนประเทศเพื่อนบ้านมานานสองนาน
แจ๋มเธอเช่าหอพักอยู่ในซอยแถวๆนี้ใกล้โรงงานครับผม
หากใครเคยผ่านมาแถวนี้คงทราบกันดีนะครับ ว่าแต่ละซอยนั้นมันดูลึกลับ มืด และโคตรจะเปลี่ยวขนาดไหน
แจ๋มเล่าว่า ในซอยหอที่เธอพักอยู่นั้น ในช่วงอ.ที่ผ่านมา มีข่าวคดีฆ่าข่มขืนสองรายติดเข้าไปแล้ว
เหตุการณ์แต่ละอย่าง ฟังแล้วมันช่างน่าหดหู่ใจครับ....

ซอยทีเธออยู่นั้น ลึกมากครับ และท้ายๆซอยนั้นมันจะไม่มีไฟ หากแต่มีบ้านคนอยู่บ้างประปราย
เหตุการณ์แรกนั้น สาวโรงงานคนนึงนั่งซักผ้าอยู่หลังบ้านเวลาโพล้เพล้
ปรากฏว่า มีผู้ชายจำนวนนึง บุกเข้ามาฉุดสาวคนนั้นออกไปจากบ้านครับ
ไปทำอะไรคงไม่ต้องบอก
เวลาผ่านไปสามสี่วัน ตำรวจผ่านไปแถวนั้น เจอหญิงสาวคนนี้ ถูกปาดคอและจมอืดอยู่ในคูในซอยนั้น...


อีกเหตุการณ์นึง เกิดขึ้นไม่กี่วันหลังจากนั้นถัดมา ที่ซอยเดิม
เด็กนร.คนนึง กำลังเดินเข้าซอยเพื่อจะกลับบ้าน ปรากฏว่าระหว่างทางนั้น มีผู้ชายจำนวนนึง(ไม่รู้แก๊งค์เดียวกันหรือเปล่านะครับ) พยายามจะฉุดเด็กสาวคนนั้นไป.......
ปรากฏว่าแม่ของเด็กผ่านมาพอดี แม่ของเด็กเลยวิ่งเข้ามาช่วย และอ้อนวอนให้คนร้ายนั้น อย่าทำอะไรลุกสาวเค้า ให้เอาแกไปแทน

คนร้ายนั้นยอมปล่อยเด็กไปตามคำขอของแม่เด็กครับ และพาแม่ของเด็กคนนั้นไป....แทน
แม่ผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น หายไปนานหลายวัน และถูกพบเป็นศพถูกปาดคอเช่นเดียวกัน...


ผมฟังแล้วใจหายแวบบบ...
โอ้โห ไม่ว่าเรื่องเล่าปากต่อปากนี่มันจะจริงหรือถูกบิดเบือนไปยังไงอ่ะนะครับ
แถวนี้นี่นี่มันอันตรายขนาดนี้เชียวหรือนี่ และนี่มันประเทศไทยเมืองพุทธแน่หรือ...

ผมฟังแล้วได้แต่บอกแจ๋มว่า เออย้ายเหอะเอ็ง ย้ายไปไกลๆหน่อยเห้อออ
เสียเงินมากหน่อยวะ ยังดีกว่าอยู่ไม่สุขแบบนี้นะว้อย

พี่ เงินเดือนหนู9พัน ค่าหอที่มันดีหน่อยก็3000กว่าบาทไม่รวมน้ำไฟเข้าไปแล้ว หนูจะไม่พอใช้เอาอ่ะพี่

อืม...ฟังแล้วเห็นใจเนอะครับ คนเรามันเลือกอะไรยากจริงๆ การที่เราจะมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ เงิน มันมีปัจจัยอย่างมากมายจริงๆ

เอาเถอะนะครับ ฟังหูไว้หู ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องเล่าที่ผ่านการบิดเบือนมาแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ เราจะได้พึงระวังตัวไว้เนอะครับ

ความหวังคนจน

ในที่สุด...วันชาติของพวกเราเหล่าคนจนก็แวะเวียนมาถึงจนได้นะครับ

วันนี้ วันที่16....
แน่น๊อนนน มันจะเป็นวันอะไรได้ วันครบรอบอะไรแบบพี่ตั๊กพี่นก คุณพัชน้องแอน อะไรแบบนั้นน่ะเรอะครับ ม่ายยมี๊ (แซวเล่นด้วยความเคารพรักนะคร้าบบ)
อยากจะลงไปนอนดิ้นๆ(เอ๊ะ ตำรวจจะมาจับฐานอนาจารไหม กรูก็เกิน16มาหลายปีดีดักแร้น) ด้วยไฟราคะ อิจฉาและริษยาสุมทรวง

หลังจากพล่ามมานาน เออ..วันนี้...วันหวยออกไงครับ


เนื่องด้วยพักนี้ กระพ๊มกรอบแกรบยังกะอะไรดี สับประแด๊กหญ้า(ถูกกว่าแกลบ) มาได้หลายวันดีดักแล้ว
ค่านมลูกก็ไม่คอยจะพอ ไหนจะค่า มน. มล. อตก. อบต. ปปง. ฯลฯอะไรทั้งหลายอีก
ในวันพิเศษที่แวะเวียนเข้ามาเช่นนี้...ผมหาทางออกโดยการ ซื้อหวยยยยยยยยยยยย หรือสลากกินแบ่งกะรัฐบาลนี่ล่ะครับ

วันก่อนโน้นนนนนะครับ กระพ๊มนอนหลับฝันไป....
ฝันเห็นหญิงสาวนางนึง ถือป้าย "57" เดินวนไปวนมาในความฝันของผม

ตื่นมา...ผมไม่สนว่ามันมีนัยยะสำคัญอะไร รู้แค่ว่า กรูจะเอาไปซื้อหวยยยยแน่น๊อนนนนนนน วะฮะฮ่า
เมื่อประกอบกับเวลาที่ผมฝันนั้นเป็นเช้าวันอาทิตย์เวลาย่ำรุ่ง ผมจึงยิ่งมั่นใจเข้าไปอีกว่า...
สาวน้อยบ้างใหญ่บ้างนางนั้น...ต้องมาให้ฝันแน่น๊อนนน วะฮะฮ่า ฮ่า

หลังจากได้เลขมาจากในฝันแล้ว ผมเริ่มเข้าสู่ขั้นตอนการตีหวยทันที
อืม..แม่น้องสองเคยบอกเอาไว้ลางๆนี่หว่า หากฝันเห็นผู้ชายให้เอาเลขนั้น -1 ฝันเห็นผู้หญิงให้+1
และที่สำคัญ จะให้ขลังอ่ะนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาดดด เพราะมันจะไม่มีทางถูก
ทางที่เซียนๆหวยเค้าทำกันนั้น หากมีเลขเด็ดจริงๆเนี่ย เค้าจะเขียนใส่กระดาษกัน แล้วยื่นให้เจ้ามือแทงหวยเลย

ผมทำตามขั้นตอนอย่างเคร่งครัด เพื่อเงินเอื้ออาทรจากรัฐบาล เอาวะ...เก็บไว้เป็นค่าผลิตนมเมีนน้อยคนที่สามก็ยังดีฟระ...

ผมสืบทราบมาว่า แม่ของไอ้ลูกน้องในแผนก เปิดโต๊ะรับแทงหวยครับผม (ผิดกม.นะฮร้า เยาวชนโปรดอย่าทำตาม)
ผมไม่รีรอรีบให้มันโทรไปแทงกับแม่ทันที เอาไปเลย อิช้านทุ่มสุดตัวหมดหัวใจ ตัวละ50บาท กรูจะรวย ไม่ต้องรอกองทุนหมู่บ้านรัฐบาล..

หลังจากแทงเสร็จ ใจกระพ๊มนั้น ลอยไปหาiPodเอย PS3เอย เรียบร้อยแร้นทั่นผู้โชมมมมมม
กรูจะรวย กรูจะรวย

จากหลักการข้างต้น 57+1 มันควรจะเป็น58ถูกไหมครับ หากแต่ผมกันเหนียว เอาวะ แทงมันทั้ง 57 58เลยแล้วกัน
เอ...หรือเราจะแทง56ไปด้วยเลยวะ เผื่อเอาไว้ เออ..แต่ช่างมันเหอะ


มาวันนี้ ผมนั่งพับเพียบ(จะได้ดีใจแบบเรียบร้อยๆ กุลสตรีนไงคร้า)รอหวยออกด้วยใจระทวยตั้งแต่เช้าครับผม
มันต้องถูก มันต้องถูก เราจะรวย วะฮะฮ่า


ณ เวลาบ่ายสามโมง ผมลงไปทำงานที่สโตร์ข้างล่าง ใจนั้นหมายมั่นว่า อิช้านจะรอเบิกฤกษ์สวยๆ ขึ้นไปเช็คหวย...
คนขับรถสิบล้อเดินผ่านมา
แม่งเอ๊ยยย ถูกแดกอีกแล้วว่ะ ออก 377กับ56 (ขอบคุณคุณแนทนะคร้าบ)

หา... 56 56 56 56 56 56 56 56
สติผมดับวูบ....อะไรคือ 56คะ?

โอ้ มาย ก๊อดดดดดด โอ้แม่เจ้า โอ้พระเจ้าจอร์จ พระเจ้าเหา มันออก56 แต่อิช้านซื้อ 57 กับ 58
องค์เปรตอิช้านอยากจะกรี๊ดให้ไหหมักเบียร์แตกไปโลดดดดด
โอร้ววววววววววววว iPod PS3 ค่าผลิตนมเมียน้อย ค่าฯลฯของอิช้านนนน ฮือๆ T___T

ผมโทรไปวี๊ดบึ้มไปแม่ฟัง
แม่หัวเราะ พร้อมบอกว่า โถ่เอ๊ย ลิงเอ๊ย
ถ้าฝันเห็นผู้หญิงน่ะ ต้อง-1ตะหาก ส่วนผู้ชายต้อง+1 เอ็งน่ะจำผิดแล้วล่ะลูก...


วางสายจากพระแม่ไป ...ผมอยากจะวิ่งไปเอาไม้ขัดส้วมมาถูฟันขัดความโง่ของตัวเองให้มันรู้แล้วรู้แร่ด....



ด้วยความผิดหวัง...ผมตาลอยขึ้นมาที่ห้องทำงาน ไอ้กวางลถกน้องหัวเราะคิกคักเมื่อเจอหน้าผม
นี่เจ๊ เจ๊รู้ป่าว ตะกี้อาแปะโทรมา ถากถางเจ๊ใหญ่เลย แกดีใจที่เจ๊วืด แกไม่อยากให้แม่แกจ่ายอาน
ส่วนของหนูนะ หนูก็วืดล่ะเจ๊

เมื่อเช้าแม่หนูโทรมาบอกหวยเหมือนกัน แม่แกฝันเห็นเต่าตีลังกา บนท้องเต่ามีเลข66อยู่
แม่แกตีหวยเป็นไปว่า เฮ้ยมันควรจะออกตรงๆ เพราะว่า เต่านั้น มันแบบส่วนท้องให้เห็นเลย ดังนั้น หนูเลยซื้อ66ตามแม่อ่ะเจ๊
ที่ไหนได้...หนูล่ะโคตรเสียดายเลยเจ๊ เพราะเต่ามันนอนหงาย ก็เท่ากับมันนอนคว่ำอยู่ใช่ไหมเจ๊
หนูก็ควรจะสลับเลข และที่สำคัญ หนูลืมถามแม่ว่าเต่าตัวนั้นเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย หนูจะได้-1ได้ถูก

ผมฟังแล้วมึนตึ๊บ...เอิ่ม กวางเอ้ยย พี่ว่าอย่างเอ็งเนี่ย มันไม่ได้เฉียดแล้วว่ะ ตีหวยยากขนาดนี้ อย่าลำบากเลยน้องเอ๊ย
ต้องดุเพศของเต่าด้วยเรอะ อืมพี่เพิ่งรู้

สรุป...ดิ๊นอยากจะร้องเพลสรรเสริญกองสลากและความโง่ของตัวเอง....ดังนี้
กรูเกลียดกองสลากกกกก
กรูเกลียดสลากกินแบ่งรัดท๊ะบ๊านนไอ้หมัก
กรูเกลียดมึ๊งงงงงง
เ อาเงินกรูคืนม๊า อ๊า อ๊า.....