สบถ

พักนี้กระพ๊มกับคุณนกยูงเจอแต่เรื่องแปลกๆน่ารำคาญใจแบบวันเว้นวัน
มันเป็นอีหยังหนอฮ่วย...
เรื่องน่ารำคาญใจคราวนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับพระสงฆ์หลายรูปที่เราประสบพบเจอบนท้องถนนครับ

หมายเหตุ:เรื่องข้างล่างต่อไปนี้ ไม่มีเจตนาจะดูหมิ่นพระศาสนาและผ้าเหลืองแต่อย่างใด
เจตนาหมายจะมาเล่าสู่กันฟังถึงมิตรรักแฟนเพลงเท่านั้นนะครับ

ผมกับคุณนกยูงนั่งรถไปด้วยกันครับ เธอแต่งกายในชุดเรียบร้อยมีเสื้อนอกคลุม
จังหวะหนึ่งนั้น รถผมอยู่ข้างหลังรถกระบะแบบไม่มีแคบคันนึง
บนหลังกระบะคันนั้น มีพระภิกษุนั่งอยู่หลายรูป ด้วยความที่ที่จำกัด บางรูปจึงนั่งหันหน้ามาทางรถผมที่ตามอยู่ข้างหลัง และบางรูปนั่งหันหลังพิงที่ปิดท้าย


เรานั่งคุยหัวเราะเรื่องสะเพเหระกันไปเรื่อย ระหว่างที่ขับตามนั้น...
คุณนกยูงเริ่มสังเกตุว่า พระคณะนั้นที่นั่งอยู่บนกระบะแบบเปิดท้ายข้างหน้านั้น
เหมือนจะพูดถึงเธอกันอยู่...

เธอสังเกตุได้ เพราะพระรูปหนึ่งที่นั่งอยู่ในๆนั้น ชะโงกหน้าออกมาดูทางรถผม
และหันไปยิ้มกับพระรูปข้างๆ พลางพูดและหัวเราะไปด้วย
และพระรูปที่นั่งหันหลังพิงที่ปิดท้าย เหมือนพยายามที่จะหันมามองทางรถเรา
แต่พระรูปที่นั่งหันหน้ามาอีกรูปนั้นห้ามไว้ พร้อมกับกับยิ้มหัวเราะ...สายตาจับจ้องมาที่รถเรา


ในตอนแรกนั้น ผมบอกเธอไปว่า อาจจะไม่ใช่ก็ได้มั้ง
พระคณะนั้นเค้าจะพูดถึงเราสองคนเรื่องอะไรล่ะ อีกอย่างท่านก็เป็นพระ ไม่น่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้นะ
อย่าไงรก็ดี...เอาเป็นว่า ผมจะแซงแล้วกัน
แล้วตอนแซง เราก็จะได้รู้กันเองว่า เราคิดผิดกันหรือเปล่า

ผมเร่งเครื่องแซงขวาขึ้นไป พยายามมองไปที่พระคณะนั้นตลอดว่าจะมีปฏิกริยาอย่างไรบ้าง
สิ่งที่เห็นคือ...พระรูปที่นั่งในๆนั้นชะโงกหน้าออกมายิ้มให้คุณนกยูง
สายตาเป็นประกายด้วยกริยาที่ไม่สำรวม...
สายตาและรอยยิ้มของพระรูปนั้น เป็นอาการของผู้ชายที่มองผู้หญิง...มิใช่พระแต่อย่างใด

ด้วยจิตโมโหในอาการที่ไม่สำรวมของพระ
ผมเผลอสบถออกไปไอ้....

หลังจากตั้งสติได้ ผมรีบพนมมือบอกกล่าวขอขมาพระศาสนาและผ้าเหลืองว่า
ผมขอขมาในสิ่งที่พูดออกไป กระผมไม่ได้มีเจตนาที่จะลบหลู่พระศาสนาและผ้าเหลืองแต่อย่างใด
สิ่งที่ผมต้องการจะปรามาสคืออาการที่ไม่สำรวมเหมาะสมของผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในผ้าเหลืองต่างหาก

ในฐานะที่ผมเลื่อมใสศรัทธาในพุทธศานาของเราเป็นอย่างมาก และมิได้มีเจตนาจะทำให้ศาสนาด่างพร้อมแต่ประการใด
ผมจึงไปปรึกษาผู้รู้ในพันทิพมาครับ ท่านนึงบอกว่า ถึงจะเป็นพระภิกษุทุศีล
เราก็ต้องขอขมา...

คำขอขมาพระรัตนตรัยนะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ(ว่า 3 จบ)สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเตอุกาสะ ทะวารัตเยนะ กะตังสัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเตอุกาสะ ขะมามิ ภันเต ฯกรรมใดที่ข้าพเจ้าได้เคยประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินพระรัตนตรัย อันมีพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย ตั้งแต่อดีตกาลมา จนถึงปัจจุบัน ด้วยกายหรือวาจาก็ดี ด้วยเจตนาก็ดี ไม่มีเจตนาก็ดี รู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ขอองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และผู้มีพระคุณทุกท่านขอได้โปรดอดโทษแก่ข้าพเจ้านับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ

รับทราบและปฏิบัติตามทุกประการด้วยจิตละอายสำนึกผิด
กลัวชีวิตนี้และชีวิตหน้าต้องไปอยู่ในอบายภูมิค้า....