ทามม๊ายถึงทามกับช้านด้ายยยย ฮือ T_T

เสาร์อ.ที่ผ่านมา เป็นอีกวันที่นรกแด๊กกบาลอิชั้นฮร่ะ
จากที่ไม่หล่ออยู่แล้ว....
มันทำให้หน้าตาอิช้านยิ่งเน่าใกล้เคียงเข้าไปกับอูกานดาเซเปี้ยนเข้าไปทุกทีพี่น้อง....


วันเสาร์...ดิ๊นนั้นไซร้ มีกิจหลวงอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องเข้าเมืองช่วงเช้าวันนั้นพอดี
ใครจำเจ๊เก๋เจ้าแม่เซิ้งกระจุยแดนซ์กระจายคนนั้นได้..
พ่อของเธอไม่สบายมากครับ ด้วยอาการอันซับซ้อนและมาจากสาเหตุที่ไม่น่าเชื่อ
ผมจึงไปเยี่ยมคุณพ่อของเธอเช้าวันนั้นก่อน
ตกบ่าย...ฮ่วย กรูง่วง แต่ก็อยากตัดผมจังง้า...


ด้วยความที่พี่ช่างตัดผมประจำตัวของผมที่ชื่อพี่โบว์ เธอประจำอยู่ที่futureรังสิต กว่าอิช้านจะถีบเกวียนข้ามไปอีกซีกของจักรวาลนั้น แค่คิดสมรรถภาพทางเพศก็เสื่อมแล้วพี่น้อง...

เอาวะ..ไปตัดเรืองด๋อย(นามสมมุติจริงๆสาบาน) ณ สยามสองแควเอาก็ด้ายคร้า
จะได้ไม่ต้องขี่เกวียนทะแถ่ดๆไปไกลมากนัก...


ไปถึงเรืองด๋อย...
ป้าที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์ถาม...น้องมาทำอะไรคะ(มาสมัครเป็นพนักงานล้างส้วมร้านมึงมั้งคะ)
ตัดผมเรอะคะ มีช่างประจำไหมคะ
เอ...อ้อ เอาพี่คนนั้นก็ได้ครับ เคยตัดอยู่ครั้งนึง รู้สึกจะชื่อพี่เดชศรีนะครับ
ด้วยความที่อิช้านเป็นคนไม่เรื่องมากเลยเรื่องตัดผม
อ๊ะ ว่างอยู่ใช่ไหม เอาเลยงั้น จะได้รีบตัดรีบกลับไปนอน

ใครจะไปรู้....อีกชม.ถัดมา...
นรกขุมกระบือระทวยไกลโพ้นอันโน้นได้เตรียมทรงผมสุดจ๊าบ เปรตกรี๊ดกร๊าดไว้ให้ดิ๊นแร้น....


หลังจากสระผมเสร็จ ผมนั่งรอที่เก้าอี้ตัดผมอย่างไม่ใส่อะไรมากนัก
พี่ครับ เอาทางเดิมนี้นะครับ แค่ตัดให้สั้นหน่อยซักสองนิ้วก็พอ
พี่เดชศรีพยักหน้าหงึกหงัก ดิ๊นเข้าใจไออันเดอร์แสตนด์ขนแขนสะแตนอัพฮร่ะ
ผมถอดแว่น นั่งงีบไปเรื่อยๆ....
อีก40นาทีถัดมา อ่ะ เสร็จแล้วคร้าบบ ให้ดูก่อนนะครับว่าชอบไหม
ผมเอื้อมมือไปหยิบแว่น...มองหัวตัวเองในกระจก


แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิช้านอยากต๊ายยยยยอยากตายยยคร้า

นี่มึงมาปลูกสวนเห็ดบนหัวกรูเรอะฟระคะ ทำไมมันกลมดิ๊กได้ขนาดนั้นล่ะคร้าพี่น้องงงงงงงง

แถมแลดูข้างๆที่สมควรจะเป็นจอน มันช่างตรงทื่อ ตรงแน่วราวกับคุณพี่เอาไม้บรรทัดครูไหวมาตัดให้ดิ๊นยังไงยังงั้นเลยล่ะฟร่ะค่ะ

หลังจากนั่งอ้าปากค้าง ซึมซาบช๊อคซีนีม่าอยู่ตรงนั้นได้ประมาณ200ล้านปี
คะ คะ คร่ะพี่ เอ่อ เอริ่ม อ่า โอร้ว อ้าว พะพะพี่คะ เอิ่มตัดข้างๆออกหน่อยดีกว่าไหมคะ

ได้คร้าบบบบ...พี่เดชศรีลงมือตัดดังช๊อบแช๊บๆ โดยที่ดิ๊นไม่กล้าแม้แต่กระทั่งลืมตามอง ได้แต่นั่งภาวนาพุทโธ ธัมโม สังโฆ
เพี้ยง...พ่อแก่แม่แก่ช่วยลูกช้างด้วยเต๊อะ...


อ่ะเสร็จแล้ว ไปล้างผมนะครับ
ผมเดินไปล้างผมเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังของมนุษยชาติ...
มันต้องดีขึ้นสิฟระ เค้าอุตห่าแก้ทรงให้แร้น

พี่ช่างไดร์ ไดร์เสร็จพร้อมกับสภาพของดิ๊นที่น้ำลายฟูมปาก ตาขาวกลับอยู่บนเก้าอี้
กระพ๊มนั่งชักแง่กๆอยู่บนเก้าอี้ กรี๊ดดดดดด
ทำไมรองทรงมาอยู่บนหัวดิ๊นล่ะฟระคะนี่

เนื่องด้วยทำอะไรไม่ได้แร้น เพราะพี่เดชศรีแกล่อตัดผมซะเหี้ยนดั่งตัดหญ้ายังไงยังงั้น
ผมงี้สั้นเตียนติดหนังหัวเลยพี่น้อง
ใครนึกผมทรงตั้งๆแนวๆทุเรียนออก ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้นนั่นล่ะครับ
หลังจากตระหนักถึงความจริงอันโหดร้ายแล้วไซร้
ผมเดินไปจ่ายเงิน มือไม้งี้สั่นระริกด้วยความแค้นและเสียดายเงินของเผ่าพันธุ์ทอมหน้าเหียกแห่งประชาชาติ….

กลับมาถึงบ้าน พ่อแม่พร้อมใจกันส่ายหัวพร้อมหน้า
อาม่าอ้าปากค้าง...
เจ้าป๊อกกี้น้องชายหัวเราะคิกคัก เจ๊ เจ๊เหมือนผู้ชายเด๊ะเลยว่ะเนี่ย

เป็นครั้งแรกที่ผมตัดผมแล้วเครียดมาก น้ำตาไหลเลยฟร่ะครับ
เพราะรับตัวเองไม่ได้อย่างแรง เกิดมาอิช้านไม่เคยตัดผมสั้นขนาดนี้มาก่อน
คุณนกยูงปลอบว่า เอาน่า แห้งก็ใส่หมวกไปก่อน
ไม่ต้องคิดมาก เพราะยังไงก็ไม่หล่ออยู่แล้ว before or after doesn’t matterนะจ๊ะ
5555555+

เมื่อวานนี้มาทำงาน..
ผมแก้ปัญหาโดยการใส่หมวกมทำงาน และคาดว่าต้องใส่ไปอีกสามชาติเศากว่าผมจะยาว
อิช้านนั้นไซร้ โดนแซวตั้งกะชั้น1ยันชั้น3 ไล่มาตั้งแต่พี่ยามประตูทางเข้ายันแม่บ้าน
พี่หัวหน้ามองหัวกระพ๊มด้วยสายตกตะลึง
คนขับรถสิบล้อมองหัวดิ๊นพร้อมอ้าปากค้าง...
ไอ้กวางบอกว่า เจ๊ๆ
เจ๊ไปตัดร้านไหนมาเนี่ย
เรืองด๋อย ณ สยามว่ะกวาง
เจ๊เสียค่าตัดไปเท่าไหร่เนี่ย
450บาทว่ะกวาง

ไอ้ปุ้มน้องโอเปเรเตอร์คนงาม ประสานเสียงหัวเราะกับไอ้กวางคิกๆคักๆ
เจ๊ พวกหนูว่านะ
ถึงเรืองด๋อยจะดังแค่ไหน ได้ทรงนี้มา
ลดเหลือ150บาท พวกหนูยังไม่ไปตัดเลยเจ๊
55555555+