นิราศชะโงกทัวร์ยุโรป ภาคมิลเลเนี่ยมวิบัติ

ไปยุโรป7 8วันฉันจรจาก ให้ลำบากยากคิดถึงสายสมร
บ้าไปแล้วพี่น้องดั่งคำกลอน ใช่ตายก่อนไม่พบประสบเนื้อเย็น
แม่งเอ๊ยพี่ลืมได้หอไอเฟล กระทั่งนมฝรั่งแคล้วทำม้ายกูลืมมองเห็น
งี้มองเป้าก็ได้ฟระเคล้ายามเย็น ไม่ให้ว่างเว้นกูนี้แสนเสียดาย

แม่นวลฉวีที่ไม่ใช่แฟนม.อาทิตย์ พี่ตั้งจิตถอดร่างไปหาเมียสมหมาย(ใครนั่น ฮา)
ชี้ชวนชมนั่นไงวังแวร์ซายน์ ที่พักกายหลุยส์สุดท้ายด้วยวายชนม์
ด้วยทางไกลพี่ลืมตัวแด้กซัมเมอร์เซลล์ ดั่งฮิปโปนั่งแกร่วใส่รถบัสล่องถนน
ไปลูเซิร์นโม้โลซานน์หน้าแหกในบัดดล ไร้ผู้คนใจหยาบให้เสียใจ

ใช่ลูเซิร์นนี้เองพี่ชวนน้อง นั่นไงมองเขาทิทลิสแสนสวยใส
หากปีนี้โบนัสพี่ออกจะพาไป ให้น้องได้ยลหิมะขาวสุดขอบตา
ไม่พลาดมองสาวสกีที่ยอดเขา โอ้วแม่เจ้านั่นสาวสวยกางเกงในสีฟ้า
ครั้นแต่ไรพี่กำเดาพุ่งตลอดเวลา ใช่แล้วพี่จากมาที่นี่สวิสเซอร์แลนด์

ผ่าน5วันพี่จากน้องสู่อิตาลี่ ไอ้เลี่ยนนี้แสนซกมกทั่วแว่นแคว้น
ได้เสียตัวเอ้ยเสียใจที่เวนิสดินแดน ทั่วคูคลองแร้นแค้นขาดคนใจดี
แม่นกยุ่งอยากกระนั้นให้มาที่เวนิส พี่จะพาเจ้าพักตร์พิษ(ฮา)ทั่วแดนนี้
เรือกอลิร่าใช่หรือเปล่าประดามี ทั่วคูคลองบ้านเรือนสวมงามดีชื่อก้องไป


วันสุดท้ายย้ายตูดเข้าเมืองโรม ได้ไปดูยอดโดมวาติกันวันฟ้าใส
ที่สุดท้ายนักบุญปีเตอร์ผู้เกริกไกร ไม่รอช้าขอพรไปรักยั่งยืน (ฮือ อายฟร่ะค่ะพี่น้อง)
ก่อนลาจากยุโรปแวะโคลอสเซียม ยิ่งใหญ่เทียมเทียบเท่าชั่วปฐพีพื้น
ได้เห็นเป็นบุญตาชั่วข้ามคืน พี่นิวัตรจากจรคืนถิ่นบ้านเรา

กลับมาแล้วใจแก้วพี่หายนัก ไม่ได้จักเห็นหน้าน้องศรีสมร
ชั่วนาทีพี่ตัดสินใจไปเขมรฟ้าเมืองอมร เพียงได้นอนกอดน้องแนบกายอิง
โกหกแม่พี่นั้นไซร้ไปอัมพวา โกหกมารดาไม่เท่าพบน้องคือทุกสิ่ง
ดั้นด้นเอาLanchampไปฝากแม่คะนิ้ง ที่ไม่จริงเกี่ยวกับเชียงรายเลยเอย

แต่งไปแต่งมาพี่เริ่มเลี่ยน พี่ชักเวียนคลื่นเหียรแทนคนอ่านเลย
ว่าแต่ทำไมพี่เป็นพี่ล่ะชราเอย ได้ข่าวว่าน้องทรามเชยแก่กว่าหลายสิบปี
พี่น้องผู้อ่านโปรดอย่าใส่ใจนัก แต่งเอามันส์วันว่างมันเท่านี้
เพื่อยกย่องสวาเมียสดุดี ไม่ให้เฮี้ยนออกนอกหม้อกลุ้มใจเอยฯ