เรื่องเล่าแถวที่ทำงาน

วันนี้ยุ่งมากมายครับ แต่อย่างไรก็ดี ระหว่างที่กระพ๊มเดินฉวัดเฉวียนเวียนไปมาในบ.นั้น
ได้ยินแว่วๆ น้องแจ๋มโอเปอเรเตอร์หน้าแฉล้ม กำลังเมาท์อะไรอย่างเมามันส์กับป้าเล็กแม่บ้าน(เจ้าเดิม) อีกแล้วครับท่านผู้โชมม

นี่คือใจความที่กระพ๊มถอดรหัสลับมาได้นะครับ ต่างคนต่างพูดด้วยความเร็วสูงในสปีดที่มนุษย์มิอาจได้ยิน เพราะเวลาในการเมาท์น้อย ยุ่งทั้งคู่ไงครับ
คนนึงก็เสริร์ฟน้ำเป็นระวิง อีกคนก็รับโทรศัพท์ เฮ้อออ... - -"

แจ๋มบอกว่าแจ๋มกลัวที่จะอยู่หอพักแถวนี้แล้วครับผม
เพราะว่า นอกจากแถวนี้อุบัติเหตุมันจะเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวันแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งมอเตอร์ไซค์หรือรถเครื่องที่เธอต้องนั่งกลับหอทุกวัน
มันยังมีข่าวไม่ค่อยดีเกี่ยวกับอาชญากรรมในพื้นที่ด้วยล่ะครับ

จากประสบการณ์ตรงของผมนะครับ แถวนี้รถชนบ่อยมากๆๆๆๆๆๆ และชนแต่ละทีนี่โอ้โห ไปหยอดน้ำข้าวต้มในโลงกันได้เลย ไม่คางเหลืองก็ซ่อมทั้งตัวนั่นล่ะครับ

เพราะว่าถนนแถวนี้นั้น "มาร"แห่งท้องถนนมันมาสุมรวมกันบนถนนแคบๆหน้าที่ทำงานผมนี่ล่ะ...
อะไรที่คนขับรถอย่างเราๆท่านๆไม่พึงประสงค์ทั้งหลาย มันมาอยู่แถวนี้หมด

กระบะเอย หกล้อเอย สิบล้อเอย มอเตรอ์ไซค์เอย ซ่อมถนนเอย รถขุดดินเอย ปั้นจั่นเอย ฯลฯ คุณสามารถหาได้บนถนนเส้นนี้ล่ะครับ
และก็เป็นที่รู้กันนะครับ ว่าคุณท่านพวกนี้น่ะ ขับรถกันได้ ขนพองสยองเกล้าและบรึ๋ยยยยกันขนาดไหน

อย่างวันนั้นนะครับ ผมขับรถกลับบ้านในเวลาโพล้เพล้ ไฟถนนก็ไม่ค่อยจะมี สิบล้อเต็มถนนเลยครับ มอไซค์นี่ไม่ต้องพูด เพียบไปโลดดด เพราะว่าเป็นเวลาหลังเลิกงาน
วันนั้นผมตั้งท่าจะกลับรถ อยู่ดีๆ ได้ยินเสียงดัง โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เบ้อเริ่ม มาจากไหนไม่ทราบได้ แต่ได้ยินเสียงใกล้มากๆ
ผมกันซ้ายหันขวาหาต้นตอของเสียง.....ไม่เจอ

ซักพักนะครับ ผมได้ยินเสียงอะไรกุ๊กๆกั๊กๆอยู่ข้างรถ ผมสังหรณ์ใจอะไรไม่รู้ เอื้อมตัวไปดูอีกฟากของรถ
เจอต้นตอของเสียงจนได้...

ผมเห็นซากมอเตอร์ไซค์อยู่อีกสองเลนถัดไป..หากแต่ไร้เงาคนขับ

เคราะห์ดีมาช่วยไว้...ยังไงรู้ไหมครับ
ผมสังหรณ์ใจ เปิดประตูเดินลงไปดู
เห็นคนขับมอเตรอ์ไซค์คันนั้น นอนแอ้งแม้งอยู่ใต้รถผม เลือดงี้อาบท่วมมมมไปหมด
ที่สำคัญ หัวแกอยู่ติดกับล้อหลังผมครับ

วันนั้นนะครับ ผมอยากจะไปรดน้ำมนต์ซัก56วัด (คุ้นๆไหม555)
นี่ถ้าวันนั้นผมไม่ลงไปดู โอ๊ยยยย ไม่อยากจะคิด อะไรจะเกิดขึ้นหนอ นรกแตกแน่นอนครับผม
ผมต้องทับผู้ชายคนนั้น สมองเละแน่นอน โอร้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว


อ่ะกลับเข้าเรื่อง หลังจากไปเยี่ยมเยียนประเทศเพื่อนบ้านมานานสองนาน
แจ๋มเธอเช่าหอพักอยู่ในซอยแถวๆนี้ใกล้โรงงานครับผม
หากใครเคยผ่านมาแถวนี้คงทราบกันดีนะครับ ว่าแต่ละซอยนั้นมันดูลึกลับ มืด และโคตรจะเปลี่ยวขนาดไหน
แจ๋มเล่าว่า ในซอยหอที่เธอพักอยู่นั้น ในช่วงอ.ที่ผ่านมา มีข่าวคดีฆ่าข่มขืนสองรายติดเข้าไปแล้ว
เหตุการณ์แต่ละอย่าง ฟังแล้วมันช่างน่าหดหู่ใจครับ....

ซอยทีเธออยู่นั้น ลึกมากครับ และท้ายๆซอยนั้นมันจะไม่มีไฟ หากแต่มีบ้านคนอยู่บ้างประปราย
เหตุการณ์แรกนั้น สาวโรงงานคนนึงนั่งซักผ้าอยู่หลังบ้านเวลาโพล้เพล้
ปรากฏว่า มีผู้ชายจำนวนนึง บุกเข้ามาฉุดสาวคนนั้นออกไปจากบ้านครับ
ไปทำอะไรคงไม่ต้องบอก
เวลาผ่านไปสามสี่วัน ตำรวจผ่านไปแถวนั้น เจอหญิงสาวคนนี้ ถูกปาดคอและจมอืดอยู่ในคูในซอยนั้น...


อีกเหตุการณ์นึง เกิดขึ้นไม่กี่วันหลังจากนั้นถัดมา ที่ซอยเดิม
เด็กนร.คนนึง กำลังเดินเข้าซอยเพื่อจะกลับบ้าน ปรากฏว่าระหว่างทางนั้น มีผู้ชายจำนวนนึง(ไม่รู้แก๊งค์เดียวกันหรือเปล่านะครับ) พยายามจะฉุดเด็กสาวคนนั้นไป.......
ปรากฏว่าแม่ของเด็กผ่านมาพอดี แม่ของเด็กเลยวิ่งเข้ามาช่วย และอ้อนวอนให้คนร้ายนั้น อย่าทำอะไรลุกสาวเค้า ให้เอาแกไปแทน

คนร้ายนั้นยอมปล่อยเด็กไปตามคำขอของแม่เด็กครับ และพาแม่ของเด็กคนนั้นไป....แทน
แม่ผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น หายไปนานหลายวัน และถูกพบเป็นศพถูกปาดคอเช่นเดียวกัน...


ผมฟังแล้วใจหายแวบบบ...
โอ้โห ไม่ว่าเรื่องเล่าปากต่อปากนี่มันจะจริงหรือถูกบิดเบือนไปยังไงอ่ะนะครับ
แถวนี้นี่นี่มันอันตรายขนาดนี้เชียวหรือนี่ และนี่มันประเทศไทยเมืองพุทธแน่หรือ...

ผมฟังแล้วได้แต่บอกแจ๋มว่า เออย้ายเหอะเอ็ง ย้ายไปไกลๆหน่อยเห้อออ
เสียเงินมากหน่อยวะ ยังดีกว่าอยู่ไม่สุขแบบนี้นะว้อย

พี่ เงินเดือนหนู9พัน ค่าหอที่มันดีหน่อยก็3000กว่าบาทไม่รวมน้ำไฟเข้าไปแล้ว หนูจะไม่พอใช้เอาอ่ะพี่

อืม...ฟังแล้วเห็นใจเนอะครับ คนเรามันเลือกอะไรยากจริงๆ การที่เราจะมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ เงิน มันมีปัจจัยอย่างมากมายจริงๆ

เอาเถอะนะครับ ฟังหูไว้หู ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องเล่าที่ผ่านการบิดเบือนมาแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ เราจะได้พึงระวังตัวไว้เนอะครับ