สัมภาษณ์งาน: โย่ว โย่ว สมัครงานคร้าบ

วันนี้ได้เรียนรู้สัจธรรมเพิ่มมาข้อหนึ่งจากการสัมภาษณ์งาน
ชีวิต..ไม่มีอะไรเที่ยง และอย่าประมาทมันทีเดียวเชียว



ผมกำลังมองหาชายไทยใจงามมาร่วมงานกับทีมเราครับ
สำหรับผมแล้ว..วุฒิการศึกษา ประสบการณ์หรืออะไรที่มันประดับบ่าคุณมาก็แล้วแต่ ไม่มีผลกับผมเลยครับ
ถึงคุณจะเคยขายเฉาก๊วยหรือล้างส้วมห้องน้ำมาก่อน ผมไม่แคร์..
เรื่องพวกนี้มันอยู่ที่ใจอย่างเดียวเลยนะจ๊ะ



ในการนัดสัมภาษณ์ครั้งนี้ มีcandidateสองคน
กระทาชายนายแรกนั้น ผมจัดให้ประโยคข้างล่างนี้เป็นอีกหนึ่งตำนานที่ผมจะไม่ลืมเลยชั่วชีวิตผม
อิชั้น: ไหนเล่าประสบการณ์ทำงานให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ
กระทาชายนายนั้น: อ้อครับ ผมเรียนจบม๋อยหมองยูนิเวอร์ซิตี้ หลังจากทำงานpart timeได้หนึ่งปี
ผมโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรซวยครับ จับได้ใบแดง เลยต้องไปเป็นทหาร นี่ก็พึ่งปลดประจำการออกมาครับ

อิช้าน : ทำตาปริบๆ

กระทาชายนายแรกนั้น กระพ๊มไม่ขอเลือก เพราะฮีถามถึงเรื่องเงินเดือนที่จะได้ประมาณ5รอบได้
เวลาไปสัมภาษณ์งาน...ถามคำถามสร้างสรรค์กว่านี้ก็ได้นะคะพี่น้องงงง



ที่อยากพูดถึงคือผู้สมัครอีกคนครับ
คนหลังนี้...ฮีมาพร้อมผมทรงSkin head สร้อยเงินเส้นเบ้อเริ่ม และกางเกงเดฟรุ่นlacking
ผมคิด..เฮ้ย ผู้ชายคนนี้หน้าตาท่าทางดีกว่าจะมาเป็นcheckerงานเทศาภิบาลแห่งชาตินี้นะนั่น
ทำไมเค้ามาสมัครตำแหน่งนี้หนอ??


ดิ๊น: ไหนเล่าประสบการณ์ทำงานให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ
ชาย2: เรียนจบมา ผมทำพวกanimationครับ
จากนั้นก็ไปออกเทปที่XS(นามสมมุติ) แต่ไม่รุ่ง เพราะต้านพวกMP3 เทปผีซีดีเถื่อนไม่ไหว
แฮ่ม ผมเป็นแรปเปอร์ของวงด้วยนะครับ
ดิ๊น: ในห้วงของความนิ่งงงงัน นี่HRบริษัทอิช้านมันมีปัญหาอะไรกับการrecruitหรือเปล่าหนอ
อ้อค่ะ ดีค่ะ แล้วนี่ก่อนหน้านี้ไปทำอะไรมาอะคะ แล้วทำไมถึงคิดถึงเปลี่ยนงานล่ะคะ
ชาย2: ผมเป็นดีเจอยู่แถวรัชก๋อมอ่ะครับ อยากเปลี่ยนงานมาลองพวกงานประจำดูบ้าง
เพราะเวลาของผมมันไม่ตรงกับใครหลายคน อย่างแฟนงี้ผมก็ไม่มีเวลาให้ อะไรแบบนั้นน่ะครับ

ดิ๊น: อิช้านนั้นไซร้ ในสภาพล้ำลายฟูมปาก อ้อ งานล่าสุดของดีตาเหม่งนี่มันเป็นดีเจมาเว้ยเห้ย
เอาวะ รับๆไปก็ได้มั้ง ตอนไปเกะกันคงสนุกพิลึกถ55
แล้วนี่เรียกเงินเดือนเท่าไหร่คะ
ชาย2: ผมขอแค่7000ก็พอแล้วครับ ผมต้องใช้เงิน
อ้อ ผมอยากจะให้พี่ดูอะไรหน่อยครับ
พี่เหม่งแกหันไปควักอะไรซักอย่างในกระเป๋าออกมา

มันคืออัลบั้มสมัยที่พี่เหม่งแกออกเทปนั่นล่ะครับ
ในปกแกดูเป็นหนุ่มฮิปฮอปแบบเข้มขลัง ใส่แว่นกันแดด หมวกแร๊พโย่ กางเกงตัวใหญ่เท่าโจงกระเบน
ผมหยิบอัลบั้มแกขึ้นมาดู...
พร้อมเงยหน้าขึ้นมามองพี่เหม่ง...
ในแวบนั้น...ผมสัมผัสได้ว่าห้วงความคิดแกประหวัดไปถึงสมัยที่แกใช้ความรักทั้งหมดทั้งมวลในชีวิตแกร้องเพลงอันแสนสุขใจนั่นเอง...


ผมเองไม่รู้จะช่วยพี่แกยังไงดี หน่วยก้านแกไม่เหมาะกับงานแบบนี้จริงๆล่ะนะครับ
ชีวิตอย่าประมาท มีขึ้นมีลงเสมอ
วันนี้ เราแสนสุขใจกับชีวิต...วันหน้าอาจไม่มีแม้แต่ตัวเราเหลือเลยก็ได้