ไม่ได้เข้าข้างใคร

ไดวันนี้ซีเรียสนิดนึงนะครับ
ตั้งแต่เขียนไดมา ผมไม่เคยเขียนถึงเรื่องการเมืองเลย วันนี้เอาซะหน่อย...

วันนี้ แวบออกจากห้องประชุม ไปปั๊มข้างๆที่ทำงานมาครับ
ระหว่างที่รอคิวธนาคารอยู่นั้น สาวโรงงานกลุ่มใหญ่กลุ่มเดินเข้ามา คุยกันจ้อกแจ้กข้างๆหูผม...

สรง1:ไอ้พวกพันธมิตรตู๊ดตู๊ด ควรจะไป ตู๊ดตู๊ดให้หมดได้แล้ว ทำแต่ความเดือดร้อน มันมีสมองกันบ้างหรือเปล่า
สรง2:วันนั้นตร.น่าจะยิ่งให้แม่งตูดตู๊ดไปให้หมดๆเลยเนอะ ไอ้พวกนี้ มันจะก่อกวนไปทำไม
สรง3:ใช่ๆ พวกมันน่ะเอาภาษีพวกเราๆ ไปทำตู๊ดตู๊ด ตร.ท. ลำบากกันแย่ (ภาษีพวกเราตรงไหนเรอะ)
ไอ้สธ. จล.มันควรจะโดนเก็บไปให้หมดเนอะ ไม่เห็นจะมีประโยชน์ ตู๊ดตู๊ดอยู่ยังจะดีกว่านี้อีก
อย่างน้อยพวกเราก็มีทางออก มีเงินใช้กัน

ผมมองหน้าสาวโรงงานพวกนั้นแล้ว ได้แต่ร้อง ฮ่วยยยยย เฮ้ออออในใจ

กลับมาที่ทำงาน ผมพูดเรื่องนี้กับเหล่าลูกน้อง
ด้วยความที่พวกมันมีพื้นเพเป็นคนอีสาน พวกมันเข้าใจดีว่าทำไมสรง.พวกนั้นถึงคิดแบบนั้น
เจ๊ มันก็ยังดีกว่าน่ะครับ ตู๊ดตู๊ดเอาเงินไปลงให้หมู่บ้านพวกผม
หมู่บ้านพวกผม ก็มีเงินหมุนกัน เวลาจะทำอะไรก็สะดวก อยากได้อะไรมันก็มีหนทางซื้อ
ที่บ้านผม มีมอเตอร์ไซค์ มีตู้เย็น ก็เพราะกองทุนหมู่บ้าน

ผมคิดในใจ เอริ่ม...มึงเข้าใจจริงๆหรือเปล่าฟระว่ากองทุนหมู่บ้าน เค้ามีไว้ทำอะไร..

เหตุการณ์วันนี้ ทำให้ผมเข้าใจ ทำไมตู๊ดตู๊ดมันอยู่ยงคงกระพัน แม้ว่าวันนี้จะไม่มีแผ่นดินให้อยู่...
แต่ความเสียหายที่มันทำทิ้งไว้ก็ยังร้ายแรง
มันใช้เงินซื้อทุกอย่าง ซื้อสโมสรฟุตบอล ซื้อแท๊กซี่ ซื้อทางด่วน ซื้อสุวรรณภูมิ ซื้อฯลฯ
และซื้อใจคน...

ที่สำคัญ เคืองสุดชีวิต...
อย่าบอกว่า เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเขาพระวิหาร ชายแดนไทยเขมร ท่อแก๊ซ ฯลฯ
กูวางแผนมาเป็นชาติ แต่กูอดไปเขมรเสาร์นี้พราะมึงคนเดียว ฮ่วยยยยยยย

คุณอังคณา หรือคุณโบว์ เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนสนิทผม
เพื่อนสนิทผมเล่าให้ฟังว่า เธอคนนี้กำลังจะแต่งงาน เธอคนนี้เป็นลูกเจ้าของโรงงานและธุรกิจใหญ่โต
เธอไม่จำเป็นต้องไปพันธมิตรก็ได้
แต่เธอไปทำไม?
เพราะเงินมันซื้อใจเธอและความถูกต้องไม่ได้ไง