Tuesday 6 April 2010

เสียงสวด

เมื่อวานนี้ ณ เวลาสามทุ่ม
เดินออกจากคอร์ทเทนนิส กำลังจะกลับบ้าน
โสตเสียงหนึ่ง..ลอยมาตามลม
เสียงนั้น..ดังชัดเจน เสียงใสกังวานมากกว่าจะเป็นเสียงวิทยุ ทีวีท่ามกลางการจราจรที่ยังหนาแน่น

อีกฟากนึงของถนนนั้น...
เป็นวัด...

เสียงนั้น...คือเสียงพระสวด
ณ เวลาสามทุ่ม...
หลังจากดับขนพองสยองเกล้าในกายลงได้แ้ล้ว
ผมตั้งสติ..ฟังต่อไป

หลังจากใช้จิตสดับฟัง..บทสวดนี้ ผมเข้าใจได้ว่าคือบทสวดให้พร
ถึงผมจะไม่เข้าใจ ไม่รู้จักบทสวดทั้งหลายเลยก็ตามเถอะ
พระท่านทั้งหลาย..กำลังให้ศีลให้พรใครอยู่
มิใช่สวดงานสีดำแต่อย่างใด

ผมก้าวขึ้นรถ...
มันกลับมาอีกแล้ว
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สี่ที่ผมได้ยินเสียงพระสวดในยามวิกาลแบบนี้
สามครั้งที่ผ่านมา มันมีเหตุอาเพศเกิดขึ้นเสมอ..
และศัตรูของผม...เป็นผู้ชาย


วันนี้ทั้งวัน..กระพ๊มนั่งทำงาน ไม่กล้ากระเด็นออกไปไหนซักเซนติเมตร
กลัวไปสารพัด เฮ้ย ไม่อยากโดนทำร้าย ไม่อยากโดนน้ำกรดสาดหน้า
จนมาตอนเย็น...
ขณะขับรถกลับบ้าน

ณ เวลาสามทุ่มของวันนี้
ขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่เลนส์ซ้ายสุด ไฟข้างส่องสว่างเป็นริ้วๆอยู่ไกลลิบๆ
ไม่มีรถข้างหน้า ไม่รถรถข้างหลัง
ผมคือสิ่งมีชีวิตคันเดียวบนถนนเส้นนั้น ณ เวลาสามทุ่ม

แสงไฟรถผม สาดส่องไปข้างทาง
ริมทางเดิน มีผู้ชายใส่เสื้อแขนยาวสีสดใสเดินอยู่ไกลลิบๆ
จังหวะที่รถเคลื่อนเข้าไปใกล้
ผู้ชายใส่เสื้อแขนยาวคนนั้น เดินฉีกออกจากฟุตบาท
ออกมาขวางถนนเลนส์ซ้ายที่ผมขับอยู่นั้น
ผู้ชายคนนั้น กางสองแขนออก ทำท่าจะกันรถผม ไ่ให้ผ่านไปได้

ผมจึงเบี่ยงขวาออกเพื่อจะหลบผู้ชายคนนั้น พร้อมกับชะลอรถ
จังหวะที่เคลื่อนผ่านชายคนนั้นไปนั้น
ชายคนนั้น มองเข้ามาในรถผม และกวักมือเรียก...

ผมไม่ทราบว่านี่จะนับเป็นเหตุการณ์ธรรมดาไหม
ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะเมา บ้า หรือไม่ใช่คนก็ตาม
แต่สำหรับผม มันคืออีกหนึ่งเหตุการณ์ขนลุกขนพอง
ที่มาพร้อมกับเสียงสวดมนต์นั้น..

3 comments:

24 : จุดเริ่มต้นของเรื่องมหัศจรรย์ said...

กรึ๋ยๆๆๆๆๆๆๆๆ

Tar la la said...

ฮ๊ายยยยย อ่านไป ระทึกไป
สรุปคือผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีเหตุร้ายอันใดใช่มั้ยคะ

24 : จุดเริ่มต้นของเรื่องมหัศจรรย์ said...

ยังไม่มี ภาค2 ใช่มั้ยครับ

^^