พอใจ

วันนี้ตอนเช้าคุณพ่อคุณแม่ของผมเข้าไปประชุมกับที่บริษัทมาครับ
หลักๆก็คือเรื่องคดี ว่าทางบ.ทำอะไรไปถึงไหนแล้ว และแม่อยากจะไปดูที่ทำงานของผมด้วย

ที่สรุปกันได้คือทางตำรวจรอผมเข้าไปสอบปากคำอยู่...
ทางบริษัทเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจเรื่องนี้ครับ

ที่อยากบันทึกไว้ มันเป็นความภูมิใจของผมเล็กๆเอง อยากบันทึกไว้ ไม่ได้มีเจตนามาอวดหรืออะไรหรอกนะครับ

ที่ทำงานเก่าของผมนั้น ผมผ่านประสปการณ์เลวร้ายมา จากไอ้หัวเน่าเลวบัดซบเก่าของผมนั้น
ตั้งแต่ออกจากงานนั้นมา สิ่งที่ผมตั้งใจและคิดว่าจะทำให้ได้ ถ้ามีโอกาส...
คือ...ผมจะไม่เป็นหัวหน้าแบบที่มีแต่คนเกลียด และผมจะไม่เป็นหัวหน้าแบบที่ไม่ให้เกรียติในการทำงานของลูกน้อง
ความภูมิในใจงาน และความรักจากเพื่อนร่วมงานนั้นเป็นสิ่งสำคัญมาก

ผมเชื่อว่าวันนี้...วันที่ผมต้องออกจากงาน ผมทำสำเร็จในระดับหนึ่งแล้ว
วันนี้ได้เข้าไปเจอลูกน้อง ไม่ว่าจะไอ้เจ้ากวางที่ทะเลาะกันทุกสามวันหรือน้องๆผู้ชาย
ผมสัมผัสได้ว่า...พวกมันก็ไม่ได้อยากให้ผมออกจากงาน
เจ๊กลับมาทำงานเห้อ อยู่กับพวกหนูสนุกจะตาย
เราก็อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เริ่ม เจ๊ไม่อยู่พวกหนูใจหาย
พวกผมก็กลัวว่าซุปคนใหม่ จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ฯลฯ

ถึงแม้มันจะเป็นข้อความเล็กๆน้อยๆ
แต่มันชื่นใจฟร่ะครับ..
ชื่นใจและภูมิใจที่เราทำสำเร็จกับเป้าหมายที่เคยตั้งใจไว้
เราจะเป็นหัวหน้าแบบที่ไม่มีคนเกลียด (หรือมีน้อยที่สุด) ไม่ดูถูกความสามารถใคร และซื้อใจคนรอบข้างได้

ถึงมันจะเป็นความภูมิใจอะไรก็ตามที่ผมอุปโลกน์ขึ้นมา
ผมถือว่าผมพอใจ และผมพยายามดีแล้ว