Prince Hornetสุดที่เลิฟ

ขออนุญาติลบไดแสนเศร้าสองหน้าก่อนนั้นนะครับ
ไม่เอาน่า ขึ้นชื่อว่าไดของนายลิง มันไม่ควรจะมีเรื่องอะไรแบบนั้นใช่ไหมครับ

นอนไม่หลับอีกแล้ว เลยลุกขึ้นมาเขียนอะไรดีกว่า
ว่าแต่ มีใครเข้ามาอ่านบ้างไหมเนี่ยคร้าบบบบบ เหอๆ

วันนี้ขอพูดเรื่องสุดเห่อของผมหน่อยแล้วกันนะครับ เขียนคนเดียวอ่านเองคนเดียวก็ด้ะT_T
ไม่เทนนิสอันใหม่ของผมนั่นเอ๊งงงง เอ๊งงงงงงงง

หลังจากที่ผมปสด.มาสามวันนะครับ ว่ากรูนั้นไปตกอะไรมาในราคาห้าพันกว่าบาท
ไม้เทนนิสที่เรารอคอยมาสี่ห้าปี มันควรจะเริ่ดดดด และดีมิใช่รือ...
ผมเลยหอบเอาไม้นั้นไปปรึกษากูรู้มาครับ...กูรู้ที่ว่านี้คือน้องมีน ไอ้เด็กติงต๊องแถวบ้านผมซึ่งหายใจเข้าออกเป็นราฟา นาดาลนั่นเอง

เฮ้ย ไอ้มีน เอ็งว่าพี่ซื้อมาแพงไหมวะ แล้วเอ็งว่าไม้พี่มันโอไหม พี่ไปอ่านreviewมานะ กรูแทบช็อค
โหยพี่ พี่ไปซื้อที่ไหนมาครับ รุ่นนี้ไม่เข้าไทยนะพี่แล้วราคามันก็โอเคเลย ไม่แพงๆ
แต่..ผมว่ามันไม่น่าจะเหมาะกับพี่นะครับ เพราะว่าหน้าไม้มันเล็กมากเลย95เอง พี่คงต้องออกแรงตีมากหน่อย
ผมว่ามันโอเลยนะครับ นี่ไม้แข่งนะครับเนี่ย และหน้าไม้ขนาดนี้ ในไทยหาไม่ได้ง่ายเลยพี่
คนไทยนะ ตีเล็กสุดก็แค่หน้า97เอง ของพี่95นี่ถือว่าเริ่ดดมาก
(เอ่อ กรูจะบอกว่ากรูซื้อมั่วค่ะน้อง หน้า95 มันต่างอะไรกับหน้าพิซซ่าถาดกลางถาดใหญ๋เรอะฟระคะ)

อย่างไรก็ตามผมฟังแล้วก็ใจชื้นนนน...
โอร้ววว นี่เป็นการซื้อของที่ประสบความสำเร็จมากมายของผมอีกครั้งเลยนะครับเนี่ย
เพราะเท่าที่ผ่านมานะครับ ผมซื้ออะไรทีไร มันจะเจ๊งและไม่คุ้มค่าราคาคุณภาพมาซะทุกที
เลือกเอาไฮโซเข้าว่า มันก็แบบนี้ล่ะเด้อ...

ขอนอกเรื่องหน่อย หลายคนชอบว่าผม ว่าผมน่ะไม่ค่อยศึกษาของ ก่อนที่จะซื้ออะไรซักอย่าง
เวลาที่ผมอยากได้อะไร ผมก็จะเดินดุ่มๆๆๆเข้าไปซื้อเลย ไม่ดูspecไม่เปรียบเทียบอะไรทั้งนั้น(แต่กรูค่อยกลับมานั่งดูทีกลังตอนซื้อแล้ว ฮ่วยย)
จะบอกว่าผมมีเหตุผลนะครับ กับเรื่องนี้...ไม่ใช่ผมซื้อของชุ่ยนะเออ...

คนจีนนะครับ จะสอนลูกเวลาดูของ หรือแม้แต่ดูคน ดูที่ ดูอะไรก็ตามที
เราคนจีน มีวิธีในการตัดสินครับว่าอะไรนั้นดีหรือไม่ดี ซื้อได้หรือไม่ได้ ฮ้อหรือไม่ฮ้อ
ถามว่าวิธีเลือกนั้น ทำยังไง
เราคนจีนใช้เซนส์ครับ คือดูลักษณะรวมๆว่าอันนี้ใช้ได้ไหม
มันใช้ความรู้สึกอ่ะครับ ว่าอันนี้ดีหรือไม่ดี

อย่างไม้เทนนิสอันนี้นะครับ ผมไม่รู้หรอกว่ามันspecเป็นจะได๋
ถามใครก็ไม่ได้ เพราะว่าพี่ญี่ปุ่นนั้น ภาษาอังกฤษนี่เป็นภาษาต่างดาวไปเลยสำหรับพวกเค้า
ผมเลยใช้ความรู้สึกดูครับ อืม อันนี้ดีใช้ได้ และความรู้สึกมันบอกว่า ไม้อันนี้เข้ากับเรา และเป็นของเรา
ผมเลยตัดสินใจซื้อมาครับผม
ทั้งๆที่ใจก็ลังเลนะครับ เออ ถ้าไปซื้อเมืองไทยมันถูกกว่า กรูนี้จะเจ็บใจปานไหน
เอ...หรือว่ารอซื้อที่ไทยให้คนแนะนำจะดีกว่าไหม ฯลฯไรแบบนั้น


หลังจากที่ไปถามมา ผมว่ามันก็น่าพอใจนะครับ อย่างน้อยมันก็คุ้มกับราคา
และเป็นอีกครั้ง ที่พิสูจน์ว่าวิธีดูของที่พวกเราคนจีนทำๆกันมานั้น มันได้ผล^^


วันนี้นะครับ ด้วยความเห่อ ผมเลยแบกไอ้เจ้าprinceไปขึ้นเอ็นมาแล้วครับผม
หลังจากเดินๆดู ตอนแรกก็ลังเลครับเออจะเอายี่ห้อไรดีหนอ
เอาprinceดีไหม wilsonก็ท่าจะดี headก็เริ่ด
สุดท้ายไปลงเอยที่babolatครับผม ราคาก็โอเค และรุ่นhurricaneนั้น ก็เป็นที่นิยม

ก่อนกลับมีเรื่องเข้าใจผิดขำๆเล็กน้อยครับผม
ด้วยความที่ไม้ผมนั้นหายากและหน้าแคบ คนขายเลยเข้าใจไปใหญ่ว่า
โหย ผมนั้นต้องตีเก่งขั้นเทพยดาฟ้าประทาน (พวกโปรๆจะใช้ไม้หน้าแคบๆครับ)
ก่อนกลับ คนขายเลยถามผมว่า พี่ครับๆ พี่ตีที่ไหนครับ
ผมตอบไปว่า อ้อ ปรกติผมตีที่ราชนาวีบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะตีที่บ้านครับผม
คนขายทำตาโต ผมเองไม่ได้คืออะไรและเดินจากมา
ผมได้ยินคนขายพูดว่า
โห พี่คนนั้นท่าจะรวย มีสนามเทนนิสส่วนตัวที่บ้านด้วยเว้ย

ผมแอบทำหน้าเหวอ
เอ่อพี่ครับ ผมหมายถึง ผมตีที่สโมสรหมู่บ้านน่ะคร้าบบบคุณเพ่
รวยได้ขนาดนั้นก็ดีสิคร้าบบบบบบบบ^^