คณิตศาตร์หรรษา

ไม่เคยได้เขียนบอกไปในไดหน้าไหนๆ
ในที่สุด...ปลายประสาทที่ส้นตีนตุ่มไหนของผมซักตุ่ม..
บังคับให้กระพ๊ม...กลับมาทำงานที่เดิมจนได้...

ก็รู้ว่าเสี่ยง อันตราย ทำให้คนรอบตัวเป็นห่วงและไม่สบายใจ และมันไม่คุ้ม...
แต่กระพ๊มต้านทานไอ้อภินิหารประสาทที่ส้นตีนก้อนนั้นที่เรียกว่าหัวใจเรียกร้องไม่ได้ล่ะครับ...

มีเรื่องอยากเล่ามากมายเกี่ยวกับการทำงาน
แต่วันนี้ขอเรื่องนี้ก่อน...
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้...
ดิ๊นขอนิยามการทำงานของสมองฝ่ายตรรกะของดิ๊นว่า "ง่อยหายนะ"ค้า

ไอ้ง่อยหายนะเนี่ย มันเกิดจากเหตุการณ์นี้ท่านผู้โชม...

ด้วยอารามเด็กๆปิดเทอม...
คนขับรถสิบล้อที่ทำงาน เดินโทงเทงมือถือสมุดการบ้านเมียน้อย เอ้ยลูกเข้ามาถามไอ้นุ
คุณนุครับๆ ช่วยลูกผมทำการบ้านเลขหน่อยได้ไหมครับ
เสี่ยวิษนุกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ..
อพิโถ่ถัง...เลขเด็กป.สี่แค่นี้ ใช้สมองแบคทีเรียที่ปลายเล็บคิดก็ออกแล้วคร้าบพี่น้อง

ที่ไหนได้...สิบนาทีต่อมา
นุเดืนหน้ามาเคร่งเครียด...เจ๊คร้าบ ช่วยผมคิดหน่อยคร้าบ...
ผมหัวเราะ เฮ้ยไรวะ เลขเด็กป.สี่แค่นี้คิดไม่ออกเรอะ

ผมรับโจทย์เลขมา...สามวินาทีต่อมา อิช้านเริ่มเหงื่อตกกีบค่ะทั่นผู้โชม...

ฮ่วยแร้น..ไอ้บวกลบเศษส่วนนี่มันเป็นโค้ดลับมนุษย์ต่างดาวสู่แห่งการสร้างยานอวกาศรึป่าวฟระคะนี่
อิช้านคิดไม่เป็นค้า...โฮกกกก...

ด้วยสภาพเหงื่อแตกพลั่กๆ...เกรียติภูมิดาวมหาลัยเอกเพาะพันธุ์น้ำเชื้อวัวควายค้ำอยู่ที่มดลูก
เอาไงดีวะ จะไปบอกมันว่า เฮ้ยกรูก็ไม่รู้ว่ามันคิดยังไง เพราะกูจบป.สี่มา300ปีแร้น และที่สอบที่ผ่านๆมาเครื่องคิดเลขช่วยกรูไว้ท้างน้านนน ก็ไม่ได้อีก....แม่เสียใจแย่ อุตส่าห์ขายนาส่งอิช้านเรียนไปถึงไส
โอร้ววว....

ท่ามกลางความหนาวเหน็บยังกะขั้วโลกของแอร์ที่ทำงาน..
สมองอิช้านคิดสะระตะหาทางออกจากความวิบัติของหน้าตาตัวเองในสังคมโลก ก่อนที่ตะถูกประนามว่าไปซื้อปริญญามาจากคลองถม..
เฮ้ยนุ เดี๋ยวเจ๊มาคิดให้ ไปเข้าห้องน้ำก่อน โอ๊ยยย เลขเด็กป.สี่ ง๊ายยยยง่ายยนะจ๊า ฮะฮะฮ่า

วินาทีนั้น อิช้านคว้าโทรศัพท์พร้อมวิ่งร้อยเมตรไปนอนกอดชักโครก ณ ห้องน้ำหญิง
นาทีฉุกเฉินแบบนี้ น้องหนึ่งผู้เป็นเลิศทางการบัญชี ช่วยเราได้แน่นอนค้าพี่น้อง
นี่เธอๆๆๆ ช่วยด้วย ผมมีปัญหาคณิตศาสตร์โอลิมปิคมาให้เธอช่วยแก้
เอ้า...ตามนี้ โปรดแสดงวิธีทำ

1. 4/5+3/7=??? (ยากชิบหาย)
2.1/3 หาร 4/7=??? (ยากกกชิบหอยยยยยยยยย)
3. 3/4 x 9/8 =???? (ยากชิบหอยยยยมากกกกกกกกก)

น้องหนึ่งฟังแล้วถอนหายใจเฮือกเบ้อเริ่ม...
นี่เธอปัญญาอ่อนหรือเปล่านี่ยะ???ปัญหาแค่นี้ทำไมคิดไม่ได้ ห๊า
ก็มันลืมง้าและมันไม่ค่อยได้ใช้นี่คะ กระพ๊มพยายามกระเสือกกระสนอธิบาย
น้องหนึ่งถอนหายใจอีกสามเฮือก เอ้า..วิธีทำ ตามนี้

หลังจากแปลงร่างเป็นผีบ้าพรายกระซิบกระซาบอะไรไม่รู้อยู่ข้างชักโครกได้สองนาน
ดิ๊นนั้นไซร้...เดินสง่าผ่าเผยออกมาจากส้วมพร้อมคำตอบในมือสมศักดิ์ศรีหัวหน้างาน(ติงต๊อง)ทุกประการค้าพี่น้องประชาโชนนนน...
ไอ้นุ เอ็งเอานี่ไปเลย ถูกหมดชัวร์ รับรองโดยอเวจีสถาบันวิจัยรังนกแห่งชาติเลยนะยะ...

วันนี้...ไอ้นุเดินมาหัวเราะร่า
เจ๊ๆๆ
ข้อ1 เจ๊ทำผิดว่ะ ผมแอบไปให้เพื่อนผมตรวจให้มาแล้ว(มึงเชื่อใจกูมากเลย ห้วยหนองคลองบึง)
เจ๊ลืมหา หรม. (หารร่วมมาก) ก่อนจะเอามาบวกกันนะเจ๊

ผมเถียง เฮ้ยยย แล้วหรม.นี่มันอะไรวะ กูยังไม่รู้เลย(ในใจ)
มันจะผิดได้ไงวะ เจ๊ก็เช็คมา
ระหว่างที่ปากเถียงฉอดๆอยู่นั้น มือผมหาโพยที่น้องหนึ่งให้มาเป็นระวิง
เออว่ะ กรูทำผิดจริงๆนี่หว่า
เพล๊งงงงงงง....

อิช้านอับอายมากคร้าพี่น้องงงงงงงง ฮือ T__T