Sunday 28 February 2010

คดี

พิมพ์ยาวยืด หายโม้ด
หลักใหญ่ใจความที่อยากบันทึกไว้ คือเรื่องที่ผมโดนทำร้าย

เมื่ออ.ที่แล้ว เจ้าของบ.นั้น เข้ามาคุยเรื่องคดีกับทางบ.เราครับ
มันเข้ามาเจรจาด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ สายตาดูถูก
เพราะทางเรายินดีที่จะจ่ายค่าเสียหาย2ล้านให้
จ่าย..เพราะไม่มีใครอยากมีเรื่อง
ไม่มีใครอยากโดนน้ำกรดสาดหน้า
ไม่มีใครอยากโดนยิง
อะไรจะเกิดขึ้นเราไม่รู้...

จากคำพูดของผู้ที่อยู่ในที่ประชุม
ผมยิ่งมั่นใจ...มันนี่ล่ะ ผู้สั่ง
ทนายของทางเราลองหยั่งเชิง ถามมันไปว่า
คุณคิดว่า..ในบ.ของเรา มีใครที่ไม่ชอบคุณบ้างไหม
มันยิ้มมุมปาก สายตาเย้ยหยัน
ผมก็ไม่รู้นะ ก็ต้องลองถามเจ้าตัวเค้าดู...
หมายถึง??

ในเมื่อผมรักที่จะทำงานนี้ต่อ(ก็ไม่รู้ว่ามีใครต้องการหรือเปล่า)
ผมก็ต้องรับความเสี่ยง
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมอยากเขียนบันทึกช่วยจำไว้
ลึกๆแล้ว..ผมมีความเชื่อว่า ถึงบ.เราจะยอมความแล้ว
มันอาจจะกลับมาทำร้ายผมเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะมันเหม็นขี้หน้าผมเป็นการส่วนตัว

หากผมหายตัวไป หากผมโดนยิงตายห่าไปถึงไหน
หากผมโดนน้ำกรดสาดหน้า
หากผมโดน...ฯลฯ
ช่วยคิดถึงคดีนี้ด้วย ช่วยคิดเรื่องราวนี้ด้วย
ผมไม่มีศัตรูอื่นที่ไหน ผมไม่มีเรื่องส่วนตัวบาดหมางกับใคร

1 comment:

Tar la la said...

ระวังตัวเยอะ ๆ นะคะคุณลิง