คิดถึง

ไดวันนี้ ไม่มีไรมาก อยากบ่นเฉยๆในอีกหนึ่งวันทำงานหงอยๆ

เมื่อวานนี้ พี่ผิงSupหน่อไม้ที่ทำงานคู่กัน ลาออกกลางอากาศซะงั้น
ตอนแรก แกโทรมาลางานนาย บอกว่าเป็นภูมิแพ้ขอลาหยุด
อีกวันถัดมา เมล์มาเฉยเลย พี่ครับ ผมต้องออก เพราะฯลฯ
ก็เข้าใจ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองอยู่แล้ว
แต่มันควรจะบอกกล่าวกันให้มันดูดีซักนิด บอกกันซักหน่อยด๊ายยม๊ายยย...


ปัญหาที่ตามมา คือ นังปริศนา ??? (UFO-กรูไม่รู้ว่ามันคืออาราย)ท่วมมมโต๊ะแกนั่นไง
และคนที่จัดการซิวซิบปริศนากองเบ้อเริ่ม ที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อยู่ตรงไหน
มันก็กรูเองนี่ล่ะคร้า
ด้วยความที่แกมาวินแบบน็อคมืด ออกแบบไม่บอกไม่กล่าว
ในฐานะซุปหน่อไม้เหมือนกัน อิช้านต้องมานั่งต่องานแบบมึนตึ๊บ

ขอบ่นอีกนิด...เคืองฟร่ะ พี่แกล่อไปก่อนวันสิ้นเดือน
เคือง เพราะงานมันเร่งมากช่วงนี้ และในภาวะที่ไม่รู้เรื่องเอี้ยอะไรเลยแบบนี้
ความมั่ว คือจุดจบล่ะครับพี่น้อง

ฟากคุณนกยูง...งานยุ่งโคตรพ่อโคตรแม่มากกว่าผมอีก...
เพราะพาลทะมิด(กรูเริ่มเคืองพวกมึงแร้น)ปิดสนามบิน..
เธอบอกว่า เนี่ยชั้นพูดภาษาอังกฤษเริ่ดขึ้นมา300%เลย เพราะผู้โดยสารแห่กันมานั่นล่ะ

คุณนกยูงยุ่งมาก ผมเองก็ไม่กล้าโทรไปกวน
คิดถึงจังฟร่ะครับ เฮ้อ หง่ะเหงาด้วย ไม่มีใครโทรมากวนเลย
ฮือๆ คิดถึ๊งง คิดถึงT__T
วันนี้ ช่วงว่างไม่มีไรทำ คิดโน่นนี่
อืมรู้แล้ว...คิดถึงมันเป็นแบบนี้นั่นเองค่ะแม่ (สาว11ค่ะ เกิดมาไม่เคยรู้สึกค่ะ)
รู้ว่าเหนื่อย อยากไปช่วยจัง อดทนนะครับ ไม่ต้องห่วง ผมทำตัวดีนะ


ตอนแรก วางแผนกันไว้ว่าวันที่2 คุณนกยูงจะกลับมาหา
แต่ผมว่า ถ้าพี่พาลฯยังปิดสนามบินอยู่แบบนี้ ท่าจะมายาก(แจวเรือมามั้ยน้อง)
เดือนนี้ก็คงจะไม่ได้เจอกัน ฮือT__T
คนเค้าอุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอ เฮ้อ...

ไม่เป็นไร กูปลอบใจตัวเองก็ด้ะ...
ถึงสนามบินจะด๋อยไปแล้วไซร้
กรูทุรนทุรายไปหาคุณนกยูงทางรถก็ได้ฟระ เอาฟระ ยอมเป็นไส้เลื่อน เพื่อเมีย โอรกกก...

คุณนกยูงถามต่อ ม่ายอ๊าวว แล้วถ้าเค้าจับแห้งไปข่มขืนระหว่างทางมจ.(แม่มึงจ๊ะ)จะทำยังไง
โถ...ผมตอบ
กลัวผมไปข่มขืนเค้าดีกว่ามั้ย
ถึกซะขนาดนี้แร้น....