ลอยกระทง

ไปลอยกระทงที่ไหนกันเอ่ยครับผม
สำหรับผมแล้วนั้นไซร้ ไม่ได้ไปไหนไกลเลยครับ ลอยมันที่ริมน้ำ ณ คอนโดอาม่านี่แร้ - -"
ที่ไม่บ่นไม่ได้คือ รถติดชิบหอยยยยเลยนะครับ
ขนาดจากที่ทำงานผม ตั้งอยู่โค้งจักรยานอรหังสัมมา ไกลโพ้นนซะขนาดนั้น
ยังใช้เวลาตั้งสองชม.กว่าแน้ ทั้งๆที่ปรกติ40นาทีก็ถึงแล้ว


วันลอยกระทงแบบนี้ ทำให้ผมนึกไปถึงสมัยยังเรียนอยู่รั้วสีชมพูครับ



ใครเคยได้ยินบ้างไหมครับ เรื่องเล่าขานที่ว่า เป็นแฟนกัน ลอยกระทงที่สระน้ำจุฬาแล้วจะเลิกกันนั้น เป็นตำนานนนนนนนมาตั้งแต่รุ่นทวดป้า
ตำนานเล่าว่า ขลังเมิ่ก รุ่นน้อง(ที่บังอาจมีแฟนก่อนกรู ฮา)หน้าไหนบังอาจไปลอยกับแฟน เจ้าจะต้องมีอันเลิกกันไปภายในสามเดือน



ทั้งนี้ สระน้ำจุฬามีบันไดลงทั้งหมดสี่ด้าน เป็นที่ไม่ชัดเจนว่าบันได้ด้านไหนกันแน่ ที่ลงแล้วจะเลิกกันครับ
เอาใหม่ กล่าวง่ายๆ บันไดมีสี่ด้าน มีด้านนึงที่ลงแล้วเลิก อีกสามด้านปลอดภัยว่างั้นเถอะ



สมัยวันวานยังหวานอยู่ ผมยังเอ๊าะๆเป็นชนะนี(แสร้งว่าเป็นชะนี)ลมปราณแตกซ่านอยู่นั้นไซร้
เพื่อนๆรุ่นผม มีทั้งเชื่อและไม่เชื่อในตำนานนี้ครับ
จำได้เลาๆว่า ไอ้กะทิกับสันต์ คู่รักสุดเหนียวแน่นแห่งรุ่นยุคนั้น หลายคนทายว่ายังไงก็ได้แต่ง
มันไม่เชื่อ เลยลองไปลอยด้วยกันดูโดยหลักการสุ่ม เอาฟระ ไม่รู้บันไดข้างไหน ลงๆมันไปเหอะ



ผลปรากฏว่า สามเดือนถัดมา มันเลิกกันจริงๆด้วยครับ
ไม่ว่าจะเป็นเหตุบังเอิญหรือคำสาปประการใดก็แล้วแต่ การเลิกราของคู่นี้ยิ่งตอกย้ำความขลังของตำนานลอยกระทงที่จุฬาไปกันใหญ่ครับผม



หลังจากเหตุการณ์ของคู่ข้างบนแล้ว ผมและผองเพื่อนแก้ปัญหากันยังไงรู้ไหมครับ
เออ..กันพลาดลงผิดข้าง เอางี้ งั้นเราเดินลงตรงกลางสระ ไม่พึ่งบันไดแล้วกันฟระ (ฮา)



อีกเรื่องที่นึกได้ ผมมักเดินแกร่วไปมารอช่วงหลังงานเลิกอยู่เสมอๆ
เพราะอะไรน่ะเรอะครับ...
เพราะมันเป็นช่วงเวลาแห่งการลดแลกแจกแถมของกินจากนิสิตหน้าตาจิ้มลิ้มทั้งมวลที่มาตั้งร้านขายกันน่ะเซ้(อิช้านรับประกันความสวย)
เรียกภาษามิซาเอะคือ ชิมฟรีน่านเองงงงงงง
มีปีนึงนะครับ กระพ๊มได้ทานฟรีตั้งแต่ส้มตำยันผัดไท
คาถาคือ มึงตั้งท่าควักเงินออกมาจ่ายเหอะ ถ้าไม่ซวยจนเกินไปนัก น้องๆก็จะบอกว่า
ไม่เป็นไรค้า พี่เอาไปเห้ออออ^^ เพราะยังไงกรูก็จะทิ้งแร้นนน555+



อ้อ อันนี้ไม่พูดถึงไม่ได้
ตรงคณะถาปัด เป็นประเพณีที่ทุกปี พวกพี่แกจะต้องยึดลานจอดรถมาตั้งซุ้มบ้านผีสิงครับ
ประมาณว่าคุณจะได้พบกับประสบการณ์น่ากลัวสุดยอดเมิ่กกกก สยองงเมิ่กกกในชั่วชีวิตคุณนี้
ในราคา5บาทเท่าน้านนนนนนนนนนนนน



ปีหนึ่งของการเป็นนิสิตของผม ด้วยความไม่รู้ ผมเลยเอาวะ รู้เค้าหลอกก็เต็มใจให้หลอก 5บาทเอง เอาวะ
ยังไงรู้ไหมครับ เข้าไปถึง เจอรุ่นพี่หน้าม้าถาปัดทั้งหลาย ร้องกรี๊ดดดสุดชีวิตมาทางผมและเพ่อน
พร้อมชี้ บอกว่า น่ากลัวมากกกก น่ากลัววมมากกกก (ฮ่วย ฮา)
ผมเดินออกมาพร้อมกับความปลง เอ กรูไม่เสียดาย5บาท สำหรับความครีเอท5555+



ก็เป็นเรื่องเฮฮากันไปครับ
วันลอยกระทงที่ผมนอนแกร่วอยู่บ้านกับอาม่าแบบนี้ เห็นเด็กๆออกมาลอยกระทงกัน มันเลยทำให้นึกไปถึงวันเวลาสมัยก่อนโน้นนน สนุกดีและคิดถึงครับผม

เอาส่วนหนึ่งของความทรงจำมาเล่าให้ฟังกัน หวังว่าคงไม่เบื่อกันนะครับ^^