คิดถึง

ไดวันนี้ ไม่มีไรมาก อยากบ่นเฉยๆในอีกหนึ่งวันทำงานหงอยๆ

เมื่อวานนี้ พี่ผิงSupหน่อไม้ที่ทำงานคู่กัน ลาออกกลางอากาศซะงั้น
ตอนแรก แกโทรมาลางานนาย บอกว่าเป็นภูมิแพ้ขอลาหยุด
อีกวันถัดมา เมล์มาเฉยเลย พี่ครับ ผมต้องออก เพราะฯลฯ
ก็เข้าใจ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองอยู่แล้ว
แต่มันควรจะบอกกล่าวกันให้มันดูดีซักนิด บอกกันซักหน่อยด๊ายยม๊ายยย...


ปัญหาที่ตามมา คือ นังปริศนา ??? (UFO-กรูไม่รู้ว่ามันคืออาราย)ท่วมมมโต๊ะแกนั่นไง
และคนที่จัดการซิวซิบปริศนากองเบ้อเริ่ม ที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อยู่ตรงไหน
มันก็กรูเองนี่ล่ะคร้า
ด้วยความที่แกมาวินแบบน็อคมืด ออกแบบไม่บอกไม่กล่าว
ในฐานะซุปหน่อไม้เหมือนกัน อิช้านต้องมานั่งต่องานแบบมึนตึ๊บ

ขอบ่นอีกนิด...เคืองฟร่ะ พี่แกล่อไปก่อนวันสิ้นเดือน
เคือง เพราะงานมันเร่งมากช่วงนี้ และในภาวะที่ไม่รู้เรื่องเอี้ยอะไรเลยแบบนี้
ความมั่ว คือจุดจบล่ะครับพี่น้อง

ฟากคุณนกยูง...งานยุ่งโคตรพ่อโคตรแม่มากกว่าผมอีก...
เพราะพาลทะมิด(กรูเริ่มเคืองพวกมึงแร้น)ปิดสนามบิน..
เธอบอกว่า เนี่ยชั้นพูดภาษาอังกฤษเริ่ดขึ้นมา300%เลย เพราะผู้โดยสารแห่กันมานั่นล่ะ

คุณนกยูงยุ่งมาก ผมเองก็ไม่กล้าโทรไปกวน
คิดถึงจังฟร่ะครับ เฮ้อ หง่ะเหงาด้วย ไม่มีใครโทรมากวนเลย
ฮือๆ คิดถึ๊งง คิดถึงT__T
วันนี้ ช่วงว่างไม่มีไรทำ คิดโน่นนี่
อืมรู้แล้ว...คิดถึงมันเป็นแบบนี้นั่นเองค่ะแม่ (สาว11ค่ะ เกิดมาไม่เคยรู้สึกค่ะ)
รู้ว่าเหนื่อย อยากไปช่วยจัง อดทนนะครับ ไม่ต้องห่วง ผมทำตัวดีนะ


ตอนแรก วางแผนกันไว้ว่าวันที่2 คุณนกยูงจะกลับมาหา
แต่ผมว่า ถ้าพี่พาลฯยังปิดสนามบินอยู่แบบนี้ ท่าจะมายาก(แจวเรือมามั้ยน้อง)
เดือนนี้ก็คงจะไม่ได้เจอกัน ฮือT__T
คนเค้าอุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอ เฮ้อ...

ไม่เป็นไร กูปลอบใจตัวเองก็ด้ะ...
ถึงสนามบินจะด๋อยไปแล้วไซร้
กรูทุรนทุรายไปหาคุณนกยูงทางรถก็ได้ฟระ เอาฟระ ยอมเป็นไส้เลื่อน เพื่อเมีย โอรกกก...

คุณนกยูงถามต่อ ม่ายอ๊าวว แล้วถ้าเค้าจับแห้งไปข่มขืนระหว่างทางมจ.(แม่มึงจ๊ะ)จะทำยังไง
โถ...ผมตอบ
กลัวผมไปข่มขืนเค้าดีกว่ามั้ย
ถึกซะขนาดนี้แร้น....

แค้น

เมื่อเช้า เป็นอีกเช้าที่สะดุ้งตื่น เพราะฝันได้เหี้ยมากคร่ะพี่น้องมิตรรักแฟนเพลงขาแขน
อุบาทว์ชาติชั่วขนาดไหนนั้น... ไปลองชมกัน ท่ามท๊ามมม...

ณ ดินแดนแห่งความฝัน(disneylandเรอะ)...
กระพ๊ม ในสภาพสาวสวยโสด หุ่นทะมึนทึนทึกอย่าง ณ ปัจจุบันกาล พุงย้อยออกมาเท่านม
เหลือบมองตัวเองที่แต่งกายได้สวยอุจาดตาเยาวชนชาติมาก

อิช้านนั้นไซร้...ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำมันแว๊บๆ คาดว่าไปขโมยภารโรงที่ทำงานมาแก้ขัด
ใส่กระโปรงยีนส์สั้นเท่าผ้าเช็ดโต๊ะ ระเบียบรัตน์แทบจะไล่ไปบำบัดในบ้านพักฉุกเฉินกระทะไร้บ้าน
ใส่รองเท้า...ส้นสูงที่อิช้านไปยืมจากเปรตข้างบ้านมา

ดิ๊นพบตัวเองนอนระทวยทุกข์อยู่บนเตียงชายหนุ่มผู้โชคดีคนหนึ่ง..
แน่น๊อนนน..สภาพนั้น ฤ สายเดี่ยวนั้นไซร้หลุดลุ่ย กระโปรงครอบหัวอิช้านอยู่
ได้ยินเสียงประกอบ เอาเลยค่ะ เอาเลยค่ะ ลอยมาจากไกลลิบๆ

ขอโทษเถอะนะเคอะ ดิ๊นฉุกคิด ขณะที่อิชั้นเห็นหน้าผช.คนนั้นเต็มๆ
มิทราบว่าหน้าตาแบบนี้โดนเนรเทศมาจากดาวไหนเรอะฟระคะ จิ้งเหลนยังหล่อกว่ามึงเลย แถมสกินเฮดมาเชียว
อี๊ ปากเหม็น(แสงสีเสียงครบ)ยังกะใช้ปากเดินแทนเท้าเลยนะเคอะ โอรกกกก...
แต่เอาเถอะ หยวนก็ได้ฟระคะ อารามชาตินี้ไม่รู้จะมีโอกาสโดนอะฮร้าๆแบบอารยประเทศแบบนี้กะเค้าบ้างหรือเปล่า
ดิ๊นสู้ค่ะ หน้าเน่า ปากเหม็น จัญไรแค่ไหน ถ้าแลกกับประสบการณ์อะอ๊างๆ ศรีโทนนนด้ายยยยยยยยย โย่ว

ขณะที่เดี๊ยนกับผช.คนนั้นกำลังต่อสู้กันดังโอ๊กอ๊าก ตู้มต้ามอยู่บนสมรภูมิเตียงจิ้งหรีดนั้น (เยาวชนโปรดอย่านึกภาพตาม)
โอ้ร้วว เคลิ้มค่ะพี่น้อง อิชั้นเคลิ้มไปกับกลิ่นสมุนไพร่ยาดองทั้งหลายเหล่านั้น แม๊ ส้มตำ ปลาร้าครบองค์เลยนะคะ
แม๊...รู้งี้เปลี่ยนสัญชาติมาเป็นชะนีตั้งนานแล้ว ออกแรงน้อยกว่าตั้งเยอะ ไม่ต้องจัดท่าทาง ไม่ต้องครีเอท จะได้ไม่ต้องมีกล้ามแขนและลิ้น
นอนมันอย่างเดียวก็ได้งาน (ฮา)

ขณะที่กำลังเพลินแอนด์เคลิ้มนั้น...
สงสัยมันบังเกิดพุทธิปัญญา หรือบุญพาวาสนาช่วยประการใดไม่ทราบได้
มันเด้งออกจากเตียง ทำหน้าเซ็งสุดฤทธิ์ ขณะที่อิช้านตาเหลือก อ้าปากค้าง
มันชี้หน้า พร้อมตะโกนด่า "มึงง้ามันห่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
แล้วมันก็วิ่งร้อยเมตร หายไปไกลลิบๆ...

อิช้านนั้น...สะดุ้งตื่น เหงื่อแตกพลั่กๆ
หลังจากตั้งสติได้แล้ว ตะโกนด่ามันในใจ ไอ้เหรี้ยแอนด์เหียกกกกเอ๊ย
มึงมาลองของจริงก่อนเด้ ไอ้เชี้ยเอ๊ย วิ่งหนีกรูไปแบบนั้น มันหยามเกรียติภูมิเนตรนารี ยุวกาชาด
ว่าแต่มึงเป็นไผ หยามศักดิ์ศรีกันแบบนี้ มันต้องเสียตัวกันท่าววน้านนนนน ย๊ากกกกกส์

ผมเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ ดูเวลา
ชิบหอยแร้น นี่มันตีห้ากว่าๆ พี่โบว่า ฝันช่วงนี้ มันจะเป็นจริง โอ้วววม่ายยยยยยย T___T

อย่ามารักฉันเลย

เมื่อวานนี้ พาป๊ากับแม่ไปดูหนังมาครับผม
จะเป็นเรื่องอะไรไปได้ นอกจากJames Bond พระแม่ท่านดูรู้เรื่องอยู่เรื่องเดียว - -"
ดูเสร็จเดินออกมาแบบมึนๆกันสามพ่อแม่ลูก
ฮ่วย...นอกจากมันยิงกันตู้มต้ามแล้ว
เนื้อเรื่อง มันไปทำห้าสส์อะไรกัน ณ เฮติฟระคระพี่น้อง??


ก่อนไปดูหนังนั้น ป๊าเดินไปซื้อไม้กอล์ฟ เลยมีเวลานั่งคุยกับแม่สองคนครับ
แม่เห็นเด็กๆแฟนกันคู่นึงเดินผ่านไป
ใส่เสื้อแพ็คคู่ ประมาณ เมียกรูสวย และ ผัวกรูก็หล่อคร้า อะไรเทือกนั้น


แม่มอง และเล่าให้ฟังถึงต้นความคิดที่สะดุดขึ้นมานั้นว่า


นี่นะ สมัยแม่เด็กๆ แม่ช่วยอากงขายของอยู่หน้าร้าน
แล้วทีนี้ บังเอิญว่าลูกชายอาแปะแถวบ้านเนี่ย หล่อเทพ หน้าตี๋ๆขาวๆ สูงๆ
นอกจากหล่อไม่พอแล้ว แม่ยังได้ยินอาแปะแกเอามาอวดอากงว่า
ลูกชายแกเอนท์ติดวิศวะจุฬาด้วย แม่ยิ่งกรี๊ดวี๊ดบึ้มตู้มต้ามไปกันใหญ่ตามประสาpuppy love


ช่วงนั้นนะ แม่ขยันเป็นพิเศษ ออกมาขายของหน้าร้านทุกวัน
จำได้ ทุก7โมงเช้า แม่จะต้องหาเรื่องออกมากวาดบ้าน เช็ดร้านเป็นประจำ
เพราะเป็นเวลาที่ไอ้ตี๋คนนั้นจะออกมาขึ้นรถเมล์หน้าบ้าน


แม่สังเกตุว่าเฮียคนนั้นเค้าก็แอบมองแม่ เดินผ่านหน้าร้านแม่ทีไร
เฮียจะยิ้มเขินๆทุกครั้งที่เดินผ่าน รักเล็กๆที่แม่แอบคิดไปคนเดียวแบบนี้ เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวันในชีวิตทำงานตั้งแต่วัยรุ่นอันหนักหนาของแม่


หลายเดือนผ่านไป แม่ก็ยังออกมากวาดบ้าน เช็ดหน้าร้านไปตามเรื่องตามราว
จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่ได้คุยกันซะที...
ทั้งนี้ เพราะเล็กๆแม่เป็นคนขี้อายมากๆ ประกอบกับเฮียคนนั้นก็โตกว่าหลายปีอยู่


จนมาเช้าวันนึง...
แม่ออกมาคอยไอ้ตี๋คนนั้นตามปรกติ
แปลก...วันนี้เฮียเดินผ่านช้าจัง และไม่หันมามองหน้าแม่เลย
แม่มองตามไป..
เฮียคนนั้นใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว

ข้างหลังมีตัวหนังสือ เขียนตัวเบ้อเริ่มว่า

"อย่ามารักฉันเลย"



แม่เล่าต่อ พอเฮียคนนั้นเดินพ้นหน้าบ้านแม่ไปซักหลายเมตรอยู่
เฮียแกหันกลับมามองแม่ และเดินจากไป
หลังจากวันนั้น แม่ไม่เคยเห็นแกเดินผ่านหน้าบ้านเพื่อไปขึ้นรถเมล์อีกเลย

แม่บอกว่า ด้วยความที่มันเป็น puppy loveมากๆ แม่กินไม่ได้นอนไม่กลับไปตั้งสามวัน
อาม่าอากงเข้ามาถามว่าแม่เป็นอะไร แม่ก็พูดไม่ได้ เพราะว่ากลัวจะโดนดุเอา

อ.นึงถัดมา อาแปะคนนั้น มาหาอาม่าที่บ้าน
จังหวะนั้น แม่ขายของอยู่ใกล้ๆ เลยได้ยินบทสนทนา
ได้ใจความว่า อาแปะ กำลังจะจับเฮียคนนั้น แต่งงานกับลูกสาวร้านขายสื้อผ้าที่โบ๊เบ๊
แม่ถึงบ้างอ้อ “อย่ามารักฉันเลย” มันเป็นฉะนี้


ฟังจบ ผมคิด
แม๊ MVทั้งหลายมันก๊อปไปอีกหลายสิบปีให้หลังนี่หว่า 555
เอามาเล่าให้ฟังกันครับ ผมว่าเรื่องนี้มันน่ารักดี^^

หื่น+ห่วย

ไดวันนี้...ชีวิตเน่ารันทดแบบเรทอาร์ของกระพ๊มเอง
ไม่ได้ลามก ไม่ได้อนาจาร แต่เราเอาเรื่องธรรมชาติมาว่ากัน - -"
ใครว่าเรื่องอะฮร้า อะฮร้านี้ไม่เครียด...
เครียด เพราะเรื่องนี้ตัดสินชะตากรรมความรักได้เลยนะเฟร้ยยพี่น้องประชาชี
เครียด โดยเฉพาะกรูนี้ ที่โดยสังคังรุมประนามว่า "ห่วย" อ่ะแถม "ฮ่วย"ด้วย T__T
(ผู้ปกครองโปรดพิจารณา เรท ห หื่น)


เมื่อวานนี้ คุยกับคุณนกยูง รำลึกความหลังที่ไปเสียมเรียบงวดนี้
จากอิช้านที่แทบขโมยฝาชีแม่มาทำปีกกระหัง เอาไส้บินพั่บๆไปเขมรด้วยความคิดถึงปนหื่นนนนนนั้น
มาวันนี้ ทำไมอิช้านนนนนนคิดถึงทริปนี้แบบเคือง เศร้า เหงา เหี่ยว ฟระคะท่านประธาน?


เรื่องมันเป็นฉะนี้ มิตรรักแฟนเพลง
ณ เวลา 2ทุ่ม อีป้าอัญเชิญองค์อาหรับมาแต่ไก่โห่
แห้งๆ สี่ทุ่มค่อยตื่นเนาะ เดี๋ยวเราตั้งนาฬิกาปลุกไว้
ก็ด้ะ สี่ทุ่มก็ด้ะ อิช้านจึงจำใจหลับไปด้วยจิตหื่นเปลี่ยว
เคลิ้มหลับไปแล้ว ยังได้ยินเสียงหายใจตัวเอง หื่นนนน (หายใจเข้า) หื่นนนนนนนนน(หายใจออก)



ดิ๊นตื่นมาตอนสี่ทุ่ม เห็นน้ำลายนองเต็มหน้าอีป้า เพราะอิช้านหลับเอาเป็นเอาตายมาก และมิอาจทัดทานน้ำลายได้เลย
ได้ยินเสียงนาฬิกาอีป้าดัง หื่นนน หื่นนนน (ชาติไหนคะพี่ จะไปซื้อมาใช้บ้าง55)
อีป้า ก็ยังคงสติลสวมวิญญาณแท่งคอนกรีตรถไฟฟ้า (ศิลาจารึกไม่พอ)...
หลับมันต่อไป


มันยังมีสติแวบขึ้นมาสองวิ แห้งคะ อีกครึ่งชม.ค่อยไปอาบน้ำแล้วกันนะคะ
แล้วมันก็ไปเฝ้าพระอินทร์กระหนุงกระหนิงกันสองต่อสอง
เดี๊ยนนั้นไซร้ ทำอะไรไม่ได้มากกว่า หลับตามไปอย่างหอยๆ เอ้ย หงอยๆ


เวลาผ่านไป แตร่ง แตร๊ง แตร๊งงงงง
ณ เวลาเกือบ5ทุ่ม อีป้าเด้งขึ้นมาได้ เพราะพี่ที่บ้านแวะมาเรียกไปทานลูกชิ้นปิ้ง
ฟากดิ๊นนั้น ฤ ก็ยังนอนต่อไป คร่อกกกก ครอ่กกกก


กรูตื่นมาอีกที อีป้าอาบน้ำเสร็จแร้น
แอบตื่นเต้นในใจ โอร้ววว ไอเลิ๊ฟฟฟกางเกงนอนสีแดงลายจุด (สมแล้วที่เป็นลูกคนจีน - -" อีป้าบอก)
ด้วยอารมณ์หื่นพลุ่งพล่าน อิช้านวิ่งร้อยเมตรไปวิ่งผ่านน้ำ ภารกิจเสร็จสิ้นในสามสิบสองวินาที

รีบแต่งตัว..เดินออกมา
พบภาพที่น่าอัศจรรย์ใจจอร์จมาก
อีป้า....คลุมโปง ไปราชการพระอินทร์แร้นนนน ฮือ T______T


กระพ๊มคลานขึ้นเตียงตามมานอนด้วยจิตคั่งแค้น
หากมีใครบันทึกภาพไว้ คงเห็นเปรตลิงไฟหื่นสุมหัวอยู่พรึ่บๆดั่งไฟคยเพลิงโอลิมปิก
ตื่นมาเช้า โอ้โห สดใสจัง ปาเข้าไปเก้าโมงกว่าแร้น นอนตั้งกะสองทุ่ม


สองเรารักกันไม่มีไผโดนทำร้ายร่างกาย ปลอดภัยดีทั้งคู่ แม๊น่าชื่นใจจริง (กรอด กรอด)


ตื่นมา ป้าสะดุ้งตกใจ แอร๊ย ทำไมมีผีพยาบาทนอนตาเหลือกมาเชียวนอนอยู่ข้างๆได้ แง๊
สรุป กรูแอบเคืองนอนมาราธอน
ทีกรูกลับไปเงี้ย เที่ยงคืนมันยังไม่หลับไม่นอน ลั่ลล๊า ดี๊ด๊า


คุณนกยูงบอก ทำไมยะ ก็เราตื่นเต้น คุณจะมาหา
คืนก่อนคุณจะมา เรานอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นมาพอกหน้า เพื่อสะมีท้างงงงน้านนนน หน้าจะได้เด้งๆ
พอกไปพอกมา เพลินไปนิด ฮ่วย พิธีกรรมเสร็จสิ้นเอาตอนตีหนึ่งกว่า
แถมต้องตื่ตอนตี4ขึ้นมาปลุกคุณไปสนามบินอีก
ปลุกแล้ว ก็นอนไม่หลับ เพราะตื่นเต้น เลยลุกตั้งกะตี5ไปผัดข้าวผัดสัปปะรดให้แห้งทาน มาแล้วจะได้ไม่หิว
สรุปว่าได้นอนไป3ชม.กว่า เราเลยง่วง ผิดไหมเนี่ยยย หืม???

นี่ชั้นติดภารกิจเพื่อชาติท้างงน้านนน พลาดไปหนเดียว ต้องเอามาเป็นตราบาปกันเลยใช่มั้ยยะ??ฮึ่ยยยยย

อ่ะคราวนี้เข้าใจ ว่าง่วงจริงๆ ให้อภัยก็ด้ะ
คราวหน้า หากผีพยาบาทตนนี้ไปตรวจราชการ มามุขนี้อีก ชิ่งหลับตั้งกะ6โมงเย็น



เราจะส่งคุณไปบวชชี โอเคแมะ? คุณนกยูง

เขียนไปเรื่อย

วันนี้อาจจะเขียนสะเปะสะปะหน่อยนะครับ เพราะไม่มีเรื่องจะเขียน แต่อยากบันทึกเอาไว้ และยาวววด้วยยยยยย

วันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ไปหาคุณนกยูงที่เสียมเรียบมาครับผม
ไม่ไปไม่ได้แล้ว เพราะว่าไม่ได้เจอตั้งหลายวัน คิดถึงว้อยยยยย^^
กว่าจะได้เจอกีนอีกทีก็โน่นเดือนหน้า (ว่าแต่สาวเจ้ายังจะมาหาอยู่หรือเปล่าเหอะ ฮ่วยยยย)
ตอนกลับ มีเรื่องผิดใจกันนิดหน่อย เป็นผมเองล่ะที่น้อยใจมากไป (ทำใจเหอะเจ๊ มีผด.ก็แบบนี้^^)
และได้เรียนรู้ว่า อีป้า พลังเริ่มหด (ฮา) (เออ กรูมันห่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยT__T)

วันถัดมา ป้าเล่าให้ฟัง วันที่ผมกลับ ป้าไปAngor market supermarketสุดไฮโซแถวบ้านมา
เจอไอ้บ้าแฟนเก่า หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาแรมปี
มันตกใจ อีป้าก็ตกใจ...
ส่วนผม...กลุ้มใจฟร่ะครับ กลัวถ่านไฟเก่ามันลุกพรึ่บพรั่บ แล้วกรูจะไปอยู่ไส เอาไฟมาเผาหัวกรูนี้มั้ย
มันไกลซะขนาดนี้ แล้วป้าก็รักมันซะขนาดนั้นนี่นา

ด้วยความกังวลนี้...ฝันร้ายสุดๆเลยเมื่อเช้านี้
ฝันว่าไอ้บ้านั่นมาขอป้าคืนดี ส่วนอีป้าเรอะ รีบวิ่งไปเปลี่ยนชุดดหน้าตาแฉล้ม
กูห้ามเท่าไหร่มั๊นนนก็จะไป ในฝันมันบอกว่า เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กๆอย่ายุ่ง ฮ่วยยยยย (มึงจะไปทำอะไรเรอะ แอบสงสัยในฝัน)
ฝันตน6โมงเป๊ะๆ เอ๊ะ...นี่ฝันบอกเหตุป่าววะ กรูเริ่มนอยย

มาเพิ่มเรื่องนอยๆ คุณนกยูงไปดูดวงมา ได้ความว่าปีหน้า
-เดือนมค.จะเลิกกัน (แง๊)
-ปีหน้า จะมีคนมาขอแต่งงาน (ฮ่วยย นอยหนักเข้าไปอีกง่ะ T_T)
รอดูกันไป ถ้าเป็นจริง อิช้านจะตามไปดูบ้างงงงงงง

พาตัวเองไปสาบานให้คุณนกยูงด้วยที่องค์จิตองค์จอม สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองเสียมเรียบ
ผมจะไม่แอบไปเจ้าชู้ มีกิ๊ก ฯลฯที่ไหนอีก ไม่งั้นขอให้คุณนกยูงไม่รัก ให้เลิกกันโดยที่เธอไม่ต้องเสียใจ
ทำให้ เพราะผมรักคุณมากมาย อยากให้คุณไว้ใจ อยากให้คุณสบายใจนี่ครับ
เฮ้ย สิ้นปีไม่มีโล่ห์มาประเคน รางวัล ผดดหป (ผ.ดีเด่แห่งปี) งานนี้กรูมีเคืองนะยะ^^

อ้อ ได้พบกับน้องอุ๋ย ทอมเขมรด้วย รู้สึกคุ้มที่ได้มา เพราะได้มาดูทอมเขมร
โอ้ว ทอมมีทุกที่ ยังกะ7 ที่เขมรก็มี
นอยหนักเข้าไปอีก อีป้าไปไหน จะมีใครมาจีบมั้ยเนี่ย ฮือๆT_T

เมื่อวานได้คุยกับน้องยุ้ย คุยไปคุยมาเริ่มจะกลายเป็นรายการวงเวียนชีวิต - -"
ยุ้ยบอกว่า เออ อาร์ตตัวแม่มันก็เป็นแบบนี้ ผมน่ะต้องเข้าใจไว้ด้วยผู้หญิงมันก็เป็นแบบนี้ แล้วนี่หล่อลจะไปจิกเค้ามากๆทำไม
ฯลฯ
(คุณผู้หญิงครับ เดี๋ยวกรูเป็นอาร์ตตัวพ่อขึ้นมาบ้าง แล้วจะหนาวดึ๋ง)


เรื่องน้องหนึ่ง ตอนนี้ก็คุยบ้างไม่คุยบ้างครับ เราเป็นเพื่อนกันจริงๆ100%
เนื้อหาของการสนทนา ก็เป็นเรื่องโน้นนี้ หลักๆเธอก็เล่าให้ฟังว่า ตอนนี้ชีวตเธอเป็นยังไงบ้าง
ตอนนี้ มีชายหนุ่มมาจีบตู้มต้าม แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนนิ่ง หลายคนจึงไม่กล้าใส่เกียร์จีบ กล้าๆกลัวๆ ด้อมๆมองๆอยู่แบบนั้น
เธอเล่าให้ฟัง นี่ๆ คนนี้ๆเค้ามาช่วยถือของ มาคอยไปรับไปส่ง อย่างนี้เรียกว่าจีบไหม?อะไรแบบนั้น

ผมฟังแล้วก็ยินดีด้วย เออ ไปซะ ไปให้พ้นจากผมซะที แต่งงานแต่งการมีครอบครัวไปซะ เอาลูกมาให้กรูเลี้ยงแก้เหงา ณ ชนบทริมคานทองนิเวศน์ด้วย
วันนั้นเธอถามเล่นๆขึ้นมาด้วย เธอว่าต่อไปน้า อ่ะซัก35 ถ้าเราขึ้นไปแขวนขอตายบนคานกันแล้ว
ตอนนั้น เรายังจะกลับมาดีกันได้แมะ
ผมคิดในใจ เออ ผมไม่รู้หรอก
ผมรู้แค่ว่า เราสองคนจะไม่มีวันกลับมาดีกัน เพราะตอนนี้เธอเองพบหนทางสู่นิพพานแล้ว
แล้วผมจะไปทู่ซี้ดึงเธอกลับมาทำไมอีก
เพราะหวังดีนะเนี่ย...


เรื่องส่วนตัว...ตอนนี้ ผมพยายามจัดแจงชีวิตให้เรียบร้อย พยายามมีความสุขกับทุกวัน
จะพยายามออกไปข้างนอกบ้าง จะพยายามไม่คิดมากเกินไปบ้าง และพยายามเข้าใจสิ่งรอบตัวให้เยอะขึ้น พยายามดูแลความรู้สึกคนที่เรารักให้มากขึ้น
คนเรามันมีปีที่ทั้งดีและไม่ดี ไม่มีใครเกิดมาhappy forever เพราะมึงจะไม่ใช่คนทันที
อย่ากังวลให้มันเยอะ อย่านอยให้มันเยอะ ไว้ใจกันให้เยอะๆ
ความสุขต้องเริ่มจากตัวเรา เพราะคนรอบข้างจะมีความสุขไปด้วย จะได้ไม่ต้อวทะเลาะกันไง^^

วันก่อนโน้นน อ่านpantip ห้องสยาม กระทู้ในตำนาน ในคืนที่ฉันเจอผี episodeX (รอฉลองครบรอง100ปีอยู่เด้อ)
คห.ท่านนึง บอกว่าเค้าใช้หลักพรหมวิหาร4ในการดับเฮี้ยนผี ที่เธอเจอทุกวัน
อ่านแล้วเกิดพุทธิปัญญา เออ เราเอามาดับมารในใจเราบ้าง ท่าจะดีไม่น้อย^^

สิ้นปี ลังเลไม่แน่ใจว่าจะไปไหนดี
ก็กลัวว่าไปเสียมเรียบหาคุณนกยูงแล้วเธอจะยุ่ง ไม่อยากให้มาพะวงกับผม เลยคิดว่าจะไปอเมริกาดีกว่า ไปหาวิน
แต่คงยาก เพราะว่าเวลาเดินทางมันเยอะมาก แล้วหยุดไม่พอ เที่ยวไม่คุ้ม อยากเก็บพักร้อนไว้ไปเที่ยวกับคุณนกยูงมากกว่า

ปิดท้ายนี้แบบปลงๆ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม T__T

ลอยกระทง

ไปลอยกระทงที่ไหนกันเอ่ยครับผม
สำหรับผมแล้วนั้นไซร้ ไม่ได้ไปไหนไกลเลยครับ ลอยมันที่ริมน้ำ ณ คอนโดอาม่านี่แร้ - -"
ที่ไม่บ่นไม่ได้คือ รถติดชิบหอยยยยเลยนะครับ
ขนาดจากที่ทำงานผม ตั้งอยู่โค้งจักรยานอรหังสัมมา ไกลโพ้นนซะขนาดนั้น
ยังใช้เวลาตั้งสองชม.กว่าแน้ ทั้งๆที่ปรกติ40นาทีก็ถึงแล้ว


วันลอยกระทงแบบนี้ ทำให้ผมนึกไปถึงสมัยยังเรียนอยู่รั้วสีชมพูครับ



ใครเคยได้ยินบ้างไหมครับ เรื่องเล่าขานที่ว่า เป็นแฟนกัน ลอยกระทงที่สระน้ำจุฬาแล้วจะเลิกกันนั้น เป็นตำนานนนนนนนมาตั้งแต่รุ่นทวดป้า
ตำนานเล่าว่า ขลังเมิ่ก รุ่นน้อง(ที่บังอาจมีแฟนก่อนกรู ฮา)หน้าไหนบังอาจไปลอยกับแฟน เจ้าจะต้องมีอันเลิกกันไปภายในสามเดือน



ทั้งนี้ สระน้ำจุฬามีบันไดลงทั้งหมดสี่ด้าน เป็นที่ไม่ชัดเจนว่าบันได้ด้านไหนกันแน่ ที่ลงแล้วจะเลิกกันครับ
เอาใหม่ กล่าวง่ายๆ บันไดมีสี่ด้าน มีด้านนึงที่ลงแล้วเลิก อีกสามด้านปลอดภัยว่างั้นเถอะ



สมัยวันวานยังหวานอยู่ ผมยังเอ๊าะๆเป็นชนะนี(แสร้งว่าเป็นชะนี)ลมปราณแตกซ่านอยู่นั้นไซร้
เพื่อนๆรุ่นผม มีทั้งเชื่อและไม่เชื่อในตำนานนี้ครับ
จำได้เลาๆว่า ไอ้กะทิกับสันต์ คู่รักสุดเหนียวแน่นแห่งรุ่นยุคนั้น หลายคนทายว่ายังไงก็ได้แต่ง
มันไม่เชื่อ เลยลองไปลอยด้วยกันดูโดยหลักการสุ่ม เอาฟระ ไม่รู้บันไดข้างไหน ลงๆมันไปเหอะ



ผลปรากฏว่า สามเดือนถัดมา มันเลิกกันจริงๆด้วยครับ
ไม่ว่าจะเป็นเหตุบังเอิญหรือคำสาปประการใดก็แล้วแต่ การเลิกราของคู่นี้ยิ่งตอกย้ำความขลังของตำนานลอยกระทงที่จุฬาไปกันใหญ่ครับผม



หลังจากเหตุการณ์ของคู่ข้างบนแล้ว ผมและผองเพื่อนแก้ปัญหากันยังไงรู้ไหมครับ
เออ..กันพลาดลงผิดข้าง เอางี้ งั้นเราเดินลงตรงกลางสระ ไม่พึ่งบันไดแล้วกันฟระ (ฮา)



อีกเรื่องที่นึกได้ ผมมักเดินแกร่วไปมารอช่วงหลังงานเลิกอยู่เสมอๆ
เพราะอะไรน่ะเรอะครับ...
เพราะมันเป็นช่วงเวลาแห่งการลดแลกแจกแถมของกินจากนิสิตหน้าตาจิ้มลิ้มทั้งมวลที่มาตั้งร้านขายกันน่ะเซ้(อิช้านรับประกันความสวย)
เรียกภาษามิซาเอะคือ ชิมฟรีน่านเองงงงงงง
มีปีนึงนะครับ กระพ๊มได้ทานฟรีตั้งแต่ส้มตำยันผัดไท
คาถาคือ มึงตั้งท่าควักเงินออกมาจ่ายเหอะ ถ้าไม่ซวยจนเกินไปนัก น้องๆก็จะบอกว่า
ไม่เป็นไรค้า พี่เอาไปเห้ออออ^^ เพราะยังไงกรูก็จะทิ้งแร้นนน555+



อ้อ อันนี้ไม่พูดถึงไม่ได้
ตรงคณะถาปัด เป็นประเพณีที่ทุกปี พวกพี่แกจะต้องยึดลานจอดรถมาตั้งซุ้มบ้านผีสิงครับ
ประมาณว่าคุณจะได้พบกับประสบการณ์น่ากลัวสุดยอดเมิ่กกกก สยองงเมิ่กกกในชั่วชีวิตคุณนี้
ในราคา5บาทเท่าน้านนนนนนนนนนนนน



ปีหนึ่งของการเป็นนิสิตของผม ด้วยความไม่รู้ ผมเลยเอาวะ รู้เค้าหลอกก็เต็มใจให้หลอก 5บาทเอง เอาวะ
ยังไงรู้ไหมครับ เข้าไปถึง เจอรุ่นพี่หน้าม้าถาปัดทั้งหลาย ร้องกรี๊ดดดสุดชีวิตมาทางผมและเพ่อน
พร้อมชี้ บอกว่า น่ากลัวมากกกก น่ากลัววมมากกกก (ฮ่วย ฮา)
ผมเดินออกมาพร้อมกับความปลง เอ กรูไม่เสียดาย5บาท สำหรับความครีเอท5555+



ก็เป็นเรื่องเฮฮากันไปครับ
วันลอยกระทงที่ผมนอนแกร่วอยู่บ้านกับอาม่าแบบนี้ เห็นเด็กๆออกมาลอยกระทงกัน มันเลยทำให้นึกไปถึงวันเวลาสมัยก่อนโน้นนน สนุกดีและคิดถึงครับผม

เอาส่วนหนึ่งของความทรงจำมาเล่าให้ฟังกัน หวังว่าคงไม่เบื่อกันนะครับ^^

Silent Hill

ช่วงนี้กำลังบ้าเกมส์ วันนี้พูดถึงเกมส์หน่อยแล้วกันนะครับ^^

เมื่อวานนี้ หลังจากส่งอีป้าเข้านอนไปแล้วนั้น กระพ๊มควักSilent Hillขึ้นมาเล่นแก้เซ็ง

เป็นที่ทราบกันดีว่า เกมส์นี้นั้น มันออกแนว Horror/Adventure
ใครเล่นแล้วไม่กรี๊ด ไม่สยอง ไม่ตกใจ กรูว่ามึงไปซ่อมช่วงล่างซะใหม่ได้แล้วไป๊
ผมเล่นไป ปิดตาข้างนึงไป เพราะไม่รู้ว่าน้อง(ซอม)บี้ จะโผล่ออกมาจากหลืบไหน เมื่อไหร่
ไอ้ครั้นจะกรี๊ดแอร๊ยอร๊ายดังมากไป มันก็อายหมาข้างบ้านง่ะ...


ในเกมส์Silent Hillหลายๆภาคนั้น Theme ของเกมส์จั่วหัวไว้ทำนองว่า...
เป็นการสำรวจด้านมืดในอีกฟากหนึ่งของจิตใจของคนเราครับ
ด้านมืดที่ว่านั้น ในเกมส์เรียกว่า Other World อีกฟากนึงของจิตใจที่มืดมนอลธการของใจคนเราครับผม
ในโลกฟากนี้นั้น เป็นโลกแห่งความมืดครึ้ม ของทุกสิ่งมากับความผุพังและร่วงโรย (เช่นโต๊ะพัง เก้าอี้เจ๊ง สนิมกิน อะไรแบบนั้น)

ดังนั้น บรรยากาศของOther Worldจึงเป็นอะไรที่เครียดและกดดันมากๆครับผม
ประกอบกับเสียงดนตรีที่มักจะมาคู่กับเสียงเหล็กครูดคราดกับอะไรอยู่ตลอดเวลา
ผมว่าเกมส์นี้ มันมีพื้นฐานของปรัชญา...ใจของคนเราทุกคนมันมีหลุม

ท่ามกลางสมรภูมิ Other Worldเลือดสาด ผีเดินเพ่นพ่านไปมานั้น
ต่อมหื่นของกระพ๊มมันแตกเพล้งจนได้ เพราะ...
ผีบ้านางพยาบาลขรึมระทวยข้างล่างนี่ล่ะครับ


เซ็กซี่กว่านี้ มีอีกไหม โอร้ว
สนใจเอาเลือดประจำเดือนมาสาดพี่มั้ยจ๊ะ โอร้ววว หุ่นงามงด (หน้าไม่เป็นไร ปี๊บยังมี)



ความฝันอันสูงสุดของกระพ๊ม นางพยาบาลในเครื่องแบบ โอร้วววววว


สวยกว่าเมียกรูอีก ฮ่วย (สงสัยมึงไม่เคยตาย อีลิง555+)

i love PS3

ดีใจจะเป็นบ้า ได้มาแร้น PS3
งานนี้ไม่ได้ผ่านครม. เมียด่าตายห่า
เมื่อวานทะเลาะกับคุณนกยูงทั้งวันเลยครับ ด้วยอารมณ์มึนๆเซ็งๆ เลยนั่งดูเว็บโน่นนี่ไปมา
ทำไมทำมา กิเลสพุ่งพล่านออกมานอกทวารหนัก โอร้ววว ทนไมไดแร้น
เลยอาศัยจังหวะชุลมุน โทรไปสั่งร้านเกมส์ที่สนิทกันที่คลองถมให้เอามาส่งให้
ตอนแรกลังเลว่าจะเอาสีเงินหรือสีดำดี ดูไปดูมา ผมว่าสีเงินมันดูบ่แก๊จี๊(ไม่มีราคา) เลยถอยสีดำมาแทนครับผม^^

ค่าเสียหาย PS3 15,000 ค่าเกมส์silent hill:Homecomingอีก 2,000 รวมเป็น17,000เอ๊งงงงท่านผู้โชมมมมมมมมT___T


หลังจากสงครามสงบแล้ว งานนี้อีป้าด่ากระจุยกระจาย เธอบอก ฮ่วย มีผด.ก็แบบนี้ เหมือนมีลูกเล็กๆเลยเว้ยเห้ยยยย
อิช้านกลุ้มจายยเมิ่กค้า...

คุณนกยูงเธออยากให้ผมประหยัดบ้างครับ เลยไม่อนุมัติให้ซื้อซะที
งานนี้ผมละเมิดคำสั่งเอง โอ๋ๆ ทีหลังไม่ทะเลาะกันแล้วนะคร้าบ ยอมรับผิดทุกประการ ขอโทษครับผม
เอ..แต่ก็ดีน้า จะได้มีข้ออ้างเอาไว้เกเรอีก 5555+




PS3 สุดที่เลิฟ

Silent Hill Homecoming

อีกหนึ่งเกมส์สุดฮิตดังข้ามโลกระเบิดระเบ้อ

gamerคนไหนไม่เล่นนี่ต้องไล่ไปเกิดใหม่

มันส์มาก สยองมาก เสียวมาก(เอ๊ะ อันหลังนี่ชักยังไง)

เมื่อเช้านี้ ได้ลองขยี้พรหมจรรย์(ท่าไหนเนี่ยคะพี่) สาวเจ้าดูแร้นโอร้ววว แค่CGก็คุ้มราคาแร้นครับผม

ผมเป็นแฟนพันธ์แท้Silent Hillครับผม เล่นแม่งทุกภาค มันส์เมิ่ก ยอดเยี่ยมทั้งเนื้อเรื่อง CGและระบบเกมส์ครับ

หลังจากเปิดซิงไปแล้วนั้น ปัญหาก็บังเกิดเด้อ

เนื่องจากว่าPS3นั้น specสูงมากๆจนเมื่อต่อเข้ากับทีวีก๋องก๋อยของผมนั้น resolutionมันไม่ถึง

ภาพมันเลยง่อยรับประเถือกไปเลยครับผม T__T

ตอนนี้เลยผุดโปรเจ็คใหม่ อยากได้ทีวีใหม่ แต่ปัญหาคือ ไม่มีแม่ยกซื้อให้ และไม่มีที่ไว้ ทำไงดีท่านผู้โชมมมมม

ส่วนอันนี้ เอามาลงให้ดูย้อนหลังกัน

PSPซื้อมานานแล้วครับ ติดHarvest Moonอยู่

เกมส์นี้เป็นเกสม์เกี่ยวกับlife silmualtionครับผม

เอ้าพี่น้อง ตื่นเช้ามาปลูกผัก เลี้ยงโค เลี้ยงกระบือ เลี้ยงชะนี ฯลฯ(เอ๊ะ ท่าจะสนุก) กันไป

สนุกสนานมากมายครับผม อีป้าอดรนทนไม่ได้ แวดใส่ว่า

มันสนุกตรงไหนฟระเนี่ย ห๊า ห๊า

ทำไงดีฟระ

นายไม่อยู่ ไปตปท. มีปัญหาโลกแตก ที่มือใหม่หัดขับอย่างอิช้าน คิดไม่ออก บอกไม่ถูก ตัดสินใจบ่ได้ ดังนี้ แต๊น :-
(เอาเด็กปัญญาอ่อนมาเป็นหัวหน้างานก็งี้ล่ะค้า T__T)

1.ที่บ.จะregister e-mail domainเป็นชื่อบ.เราให้พนง.
หลังจากใช้เมล์ง่อยอุราขายหน้าประชาชีติดต่องานมาหลายนานอยู่
ตัวอย่าง ด๋อยด๋อย@หยองกรอดจำกัด.co.th อะไรแบบนั้น
ปัญหาคือ มันe-mailละ3000บาทแน้
ในสถานการณ์ที่budgetบานเบอะ โบนัสจะไม่เหลือแบบนี้แล้วไซร้

ผมควรจะ ฮ่วยฮ่วยประการใดดี

-registerให้ลูกน้องทุกคนเลยไหม เพราะแผนกอื่นได้กันหมดทุกคน ไม่อยากให้พวกมันน้อยใจว่าเป็นพลเมืองชั้นสอง
ว่าแต่พวกมันจะเอาไปทำไมกันฟระ วันๆแม่งก็ทำแต่หน้างาน อีเมล์นี้คงไม่แคล้วเอามาส่งหนังโป๊
-registerเฉพาะบางคนที่จำเป็นใช้จริงๆ นอกนั้นให้ใช้เมล์กลาง เพื่อbudgetที่แลดูไม่ถ่อยเกินไปนัก

2. มีorderไปส่งbannerยาวบิ๊กเบิ้ม3เมตรกว่า ยาวเกินกระบะใส่ไม่พอ 1ชิ้นที่ภาคใต้
ไอ้ลูกน้องมันไม่รู้จะทำยังไง เลยพับbannerนั้นซะ เพื่อจะได้ยัดลงกระบะไปได้
ทำไปทำมา โดนลูกค้าด่ามาว่า อิช้านไม่รักษาของ พับมาได้ยังไง มันเป็นรอยหมด
วันนี้มีorderด่วนจี๋มาอีก ทำไงดีฟระ

-จ้าง6ล้อไปส่งแม่งเลย bannerชิ้นเดียวนี่ล่ะ ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมาอีก20,000กว่าบาท
ถึงไม่คุ้ม แต่ของไม่พัง ไม่โดนด่า
การส่งของที่ดี ส่งให้ถึงของต้องดีด้วย
-ทู่ซี้ยัดมันลงไปในกระบะ จะได้คุ้มทุนตามหลักeconomy of scale
ทนโดนมันด่าไปเหอะ ครั้งหน้าค่อยว่ากัน ไม่โดนนายด่าว่าใช้งบเปลืองด้วย และlead-timeเร็วกว่า
-อ้อ รู้แล้ว ฝากขนส่งพวกบขส.อะไรแบบนั้นไปดีไหม ประหยัดด้วย ของสภาพดีด้วย
ฮ่วย แต่ความเสี่ยงมันสูงที่ของจะหาย ถ้าหาย กรูต้องขายตัวเอาใช้หนี้ค่าbannerราคาแพงลิบนี่เรอะ

ฮ่วย กลุ้ม...